2019.06.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.117.2019.2.MK
z 14 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2019 r. (data wpływu 3 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 maja 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT systematycznej dostawy działek gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Dnia 20 maja 2019 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przeformułowanie pytań.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca A (dalej: „Wnioskodawca”, „Zainteresowany”) oraz Pani B, małżonkowie są właścicielami nieruchomości (…) dla której Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę Wieczystą o nr (…) o powierzchni 35,7971 ha, na prawach małżeńskiej współwłasności łącznej. Małżonkowie zawarli umowę majątkową małżeńską i ustanowili rozdzielność majątkową z dniem 26 marca 2019 r. (…).

Działki w księdze wieczystej opisane są jako grunty rolne oraz łąki. Obecnie na skutek podziału nieruchomości, dokonanego na wniosek właścicieli, przedmiotowa nieruchomość rolna KW nr (…) zawiera również działki przeznaczone na zabudowę jednorodzinną. Są to działki nr: (…), tj. działki, które Wnioskodawca chce sprzedawać.

Dotychczas Wnioskodawca oraz Pani B, sprzedali w roku 2019 z przedmiotowej nieruchomości działki nr (…) oraz nr (…) za łączną cenę 90.000 zł za każdą z działek razem 180.000 zł, na rzecz obydwojga właścicieli, czyli po 90.000 zł na rzecz każdego z właścicieli.

Zainteresowany oraz Pani B, są rolnikami i prowadzą gospodarstwo rolne. Przedmiotową nieruchomość z przeznaczeniem na rozszerzenie gospodarstwa rolnego nabyli umową sprzedaży, (…) dnia 20 stycznia 2006 r., (…). Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana przez właścicieli na cele rolnicze, tj. uprawy zboże, buraki cukrowe. Zainteresowany oraz Pani B, prowadzą osobiście gospodarstwo rolne ponad 30 lat, a przedmiotową nieruchomość uprawiali osobiście w okresie od roku 2006 do roku 2018, a obecnie uprawy pomniejszone są o 3,2088 ha z 35,7971 ha wobec planowanej sprzedaży wydzielonych działek.

Przeznaczenie gruntów wynikające z miejscowego planu zagospodarowania terenu Wnioskodawca wykazuje w Zaświadczeniu Burmistrza Miasta z dnia 18 marca 2018 r. Burmistrz Miasta zaświadczył, że zgodnie z zapisem i ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta zatwierdzonego Uchwałą Rady Miejskiej (…) z dnia 26 maja 1998 r. (…)./.

działki oznaczone w ewidencji gruntów pod nr (…), (…), położone w (…) przeznaczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Miasta, jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej na działkach 1000 - 2500 m² /symbol T - 13/.

Burmistrz Miasta zaświadczył, że zgodnie z zapisem i ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta, zatwierdzonego Uchwałą Rady Miejskiej (…) z dnia 26 maja 1998 r., (…) - działki oznaczone w ewidencji gruntów pod nr (…), (…), przeznaczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Miasta w części zachodniej jako tereny zieleni izolacyjnej /symbol T - 9/, natomiast w części wschodniej jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej na działkach 1000 - 2500 m² /symbol T-13/.

Wnioskodawca ani jego małżonka nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT. Nigdy nie występowali jako podatnik czynny VAT. Wnioskodawca występował o zmianę zagospodarowania terenu i uzbrojenie terenu wydzielonych działek.

Grunty oferuje do sprzedaży za pośrednictwem agencji nieruchomości X – (…). Agent nieruchomości oferuje nieruchomość między innymi w Internecie. Wnioskodawca ani jego małżonka nie zajmują się procesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Obecnie stan zdrowia Wnioskodawcy oraz Pani B nie pozwala im na prowadzenie działalności rolniczej w dotychczasowym zakresie i zamierzają sprzedać część posiadanych nieruchomości. Właściciele nieruchomości zamierzają sprzedać na cele zabudowy mieszkaniowej działki wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości (…) dla której Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę Wieczystą (…) działki o nr: (…) o łącznej powierzchni około 7 hektarów. Do czasu sprzedaży działki te są na około w połowie powierzchni uprawiane w zakresie w jakim możliwe jest korzystanie na tych terenach ze sprzętu rolniczego.

Dnia 20 maja 2019 r. Zainteresowany doprecyzował opis sprawy wskazując, że:

Ad. 1.

Ad. 2.

Działki nie były i nie są wynajmowane, dzierżawione. Nie są i nie były udostępniane osobom trzecim.

Ad. 3.

Nabycie przedmiotowych działek nastąpiło w ramach czynności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ad. 4.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia z tytułu nabycia nieruchomości, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

Ad. 5.

Linie rozgraniczające na podstawie, których możliwe jest określenie przeznaczenia gruntu na działkach nr (…), są zawarte w MPZP i generalnie służą do precyzyjnego ustalenia przez jednostkę wykonawstwa geodezyjnego opracowującego mapy do celów projektowych w procesie szczegółowego projektu zagospodarowania poszczególnej działki. Zgodnie z rozporządzeniem MGPiB z dnia 21 lutego 1995 r. oraz rozporządzeniem MSWiA z dnia 09 listopada 2011 r. mapa do celów projektowych powinna zawierać: elementy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a co za tym idzie linie rozgraniczające terenu o różnym przeznaczeniu.

Ad. 6.

Działki gruntu mające być przedmiotem sprzedaży służyły Wnioskodawcy wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 14 maja 2019 r.):

Czy planowana przez Wnioskodawcę systematyczna sprzedaż pojedynczych działek wchodzących w skład nieruchomości położonej w (…), dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi Księgę Wieczystą o nr (…) działki o nr (…) jest zwolniona od podatku od towarów i usług bez względu na wartość sprzedaży?
Czy planowana przez Wnioskodawcę systematyczna sprzedaż pojedynczych działek wchodzących w skład nieruchomości położonej w (…), dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi Księgę Wieczystą o nr (…) działki o nr (…) za kwotę nie większą niż 200.000 zł rocznie z uwzględnieniem, że wartość sprzedaży Wnioskodawcy nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł korzysta ze zwolnienia od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowych nieruchomości działek wchodzących w skład nieruchomości położonej w (…), dla której Sąd Rejonowy (..) prowadzi Księgę Wieczystą o nr (…) działki o nr: (…) będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której umowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, od podatku zwalnia się sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła łącznie kwoty 200.000 zł. Chodzi tylko o transakcje, które nie są objęte żadnym zwolnieniem przedmiotowym. Limit sprzedaży liczony jest łącznie dla małżonków.

Planowana przez Wnioskodawcę wraz z małżonką B systematyczna sprzedaż pojedynczych działek wchodzących w skład nieruchomości położonej w (…), dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi Księgę Wieczystą o nr (…) działki o nr: (…) za kwotę nie większą niż 200.000 zł rocznie, z uwzględnieniem, że wartość sprzedaży Wnioskodawcy nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł korzysta ze zwolnienia od podatku VAT i limit ten jest liczony łącznie dla małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę  w rozumieniu art. 7 ustawy  podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania towarów (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywana w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestie opodatkowania dostawy gruntu rozstrzygnięto w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W świetle powyższego, w sprawach dotyczących opodatkowania dostawy nieruchomości dokonywanej przez osoby fizyczne, konieczne staje się ustalenie, czy w celu sprzedaży nieruchomości zbywca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami nieruchomości. Małżonkowie zawarli umowę majątkową małżeńską i ustanowili rozdzielność majątkową z dniem 26 marca 2019 r. Obecnie na skutek podziału nieruchomości, dokonanego na wniosek właścicieli, przedmiotowa nieruchomość zawiera również działki przeznaczone na zabudowę jednorodzinną. Są to działki nr: (…), tj. działki, które Wnioskodawca chce sprzedawać. Dotychczas Wnioskodawca oraz małżonka, sprzedali w roku 2019 z przedmiotowej nieruchomości działki nr (…) oraz nr (…) za łączną cenę 90.000 zł za każdą z działek, razem 180.000 zł na rzecz obydwojga właścicieli, czyli po 90.000 zł na rzecz każdego z właścicieli. Zainteresowany oraz małżonka, są rolnikami i prowadzą gospodarstwo rolne. Przedmiotową nieruchomość z przeznaczeniem na rozszerzenie gospodarstwa rolnego nabyli umową sprzedaży, w dniu 20 stycznia 2006 r., Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana przez właścicieli na cele rolnicze, tj. uprawy zboża, buraków cukrowych. Zainteresowany oraz małżonka, prowadzą osobiście gospodarstwo rolne ponad 30 lat, a przedmiotową nieruchomość uprawiali osobiście w okresie od roku 2006 do roku 2018, a obecnie uprawy pomniejszone są o 3,2088 ha z 35,7971 ha, wobec planowanej sprzedaży wydzielonych działek. Burmistrz Miasta zaświadczył, że zgodnie z zapisem i ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta - działki oznaczone w ewidencji gruntów pod nr (…), przeznaczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Miasta jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej na działkach 1000 - 2500 m² /symbol T - 13/.

Grunty oferuje do sprzedaży za pośrednictwem agencji nieruchomości. Agent nieruchomości oferuje nieruchomość między innymi w Internecie. Wnioskodawca ani jego małżonka nie zajmują się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Obecnie stan zdrowia Wnioskodawcy oraz małżonki nie pozwala im na prowadzenie działalności rolniczej w dotychczasowym zakresie i zamierzają sprzedać część posiadanych nieruchomości. Właściciele nieruchomości zamierzają sprzedać na cele zabudowy mieszkaniowej działki wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości, tj. działki o nr: (…) o łącznej powierzchni około 7 hektarów. Do czasu sprzedaży działki te są na około w połowie powierzchni uprawiane w zakresie w jakim możliwe jest korzystanie na tych terenach ze sprzętu rolniczego.

Wnioskodawca przeprowadził korytowanie dróg i nawiózł piasek, poniósł koszty projektowania dróg, łączna kwota poniesionych kosztów to 600.000 zł. Działki drogowe zostały przekazane gminie miejskiej. Innych kosztów Wnioskodawca nie ponosił. Działki nie były i nie są wynajmowane, dzierżawione. Działki nie są i nie były udostępniane osobom trzecim. Nabycie przedmiotowych działek nastąpiło w ramach czynności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia nieruchomości. Linie rozgraniczające na podstawie, których możliwe jest określenie przeznaczenia gruntu na działkach nr (…) są zawarte w MPZP i generalnie służą do precyzyjnego ustalenia przez jednostkę wykonawstwa geodezyjnego opracowującego mapy do celów projektowych w procesie szczegółowego projektu zagospodarowania poszczególnej działki. Zgodnie z rozporządzeniem MGPiB z dnia 21 lutego 1995 r. oraz rozporządzeniem MSWiA z dnia 09 listopada 2011 r. mapa do celów projektowych powinna zawierać: elementy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a co za tym idzie linie rozgraniczające terenu o różnym przeznaczeniu. Działki gruntu mające być przedmiotem sprzedaży służyły Wnioskodawcy wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy planowana sprzedaż pojedynczych działek wchodzących w skład nieruchomości, opisanej we wniosku, jest zwolniona od podatku od towarów i usług bez względu na wartość sprzedaży oraz gdy wartość sprzedaży nie przekroczy rocznie kwoty 200.000 zł.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W związku z powyższym, wskazać należy, że elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji sprzedaży nieruchomości za prowadzenie działalności gospodarczej jest całokształt działań, jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do przedmiotowych działek w związku z ich planowaną sprzedażą. Jak wynika z opisu sprawy, Zainteresowany nabył opisaną nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży do działalności rolniczej. Ponadto, Wnioskodawca dokonał podziału gruntu na szereg działek oraz wystąpił o zmianę zagospodarowania i uzbrojenie wydzielonych działek. Wskazać jednocześnie należy, że Wnioskodawca przeprowadził również korytowanie dróg i nawiózł piasek, poniósł koszty projektowania dróg, a łączna kwota poniesionych kosztów to 600.000 zł. Działki drogowe zostały przekazane gminie miejskiej. Wnioskodawca grunty oferuje do sprzedaży za pośrednictwem agencji nieruchomości. Agent nieruchomości oferuje nieruchomość między innymi w Internecie. Wszystkie te czynności jednoznacznie wskazują na zamiar sprzedaży przez Zainteresowanego opisanych działek w sposób profesjonalny i z zyskiem, bowiem Wnioskodawca podjął czynności (podział, uzbrojenie przedmiotowych działek oraz nakłady na korytowanie i projektowanie dróg), których celem jest uatrakcyjnienie i przygotowanie przedmiotowych działek do sprzedaży, w przeciwnym bowiem razie ponoszenie wskazanych w opisie sprawy nakładów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione. W konsekwencji podjęte przez Wnioskodawcę czynności wskazują na świadome działania mające na celu sprzedaż działek, które nie mogą być uznane za incydentalne i sporadyczne. Z całokształtu sprawy wynika, że zespół czynności podjętych przez Zainteresowanego nastąpi w warunkach wskazujących na handlowy charakter. Jednocześnie zaznaczyć należy, że w okolicznościach sprawy, zdaniem tut. Organu, podejmowane przez Wnioskodawcę działania nie mogą być zaliczone do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Na ocenę dokonanych przez Zainteresowanego działań nie może mieć wpływu to, że nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Skala podjętych przez Wnioskodawcę działań wskazuje, że czynności te wyrażają wolę Zainteresowanego i jej zamiar wykorzystania tej części majątku nie na cele osobiste (prywatne), lecz w celu odniesienia korzyści finansowej.

Mając na uwadze przywołane przepisy, orzecznictwo oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w niniejszym przypadku wystąpią okoliczności, które łącznie przesądzają, że planowaną sprzedaż działek należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie istnieją bowiem przesłanki świadczące o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości (działek), która porównywalna jest do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W konsekwencji, sprzedaż przez Wnioskodawcę niezabudowanych działek gruntu będzie wypełniała definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Zainteresowany będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że sprzedaż ww. niezabudowanych działek gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie przedmiotowe od podatku, a w niektórych przypadkach przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zwolnienie podmiotowe.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przedmiotowe zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich, opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że zgodnie z zapisem i ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta – działki oznaczone w ewidencji gruntów pod nr (…), przeznaczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Miasta jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej na działkach 1000 - 2500 m² /symbol T - 13/.

Burmistrz Miasta zaświadczył również, że zgodnie z zapisem i ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta - działki oznaczone w ewidencji gruntów pod nr (…), przeznaczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Miasta w części zachodniej, jako tereny zieleni izolacyjnej /symbol T - 9/, natomiast w części wschodniej, jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej na działkach 1000 - 2500 m² /symbol T-13/. Linie rozgraniczające na podstawie, których możliwe jest określenie przeznaczenia gruntu na działkach nr (…) są zawarte w MPZP i generalnie służą do precyzyjnego ustalenia przez jednostkę wykonawstwa geodezyjnego opracowującego mapy do celów projektowych, w procesie szczegółowego projektu zagospodarowania poszczególnej działki. Linie te rozgraniczają teren o różnym przeznaczeniu.

Uwzględniając powyższe elementy stanu sprawy oraz powołane regulacje wskazać należy, że działki nr (…) oraz (…) w części zachodniej, przeznaczone pod zieleń izolacyjną /symbol T - 9/, nie stanowią terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, skutkiem czego dostawa tych części może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Niemniej wskazać należy, że działki nr (…) oraz część działek nr (…), których linie rozgraniczające precyzyjnie wskazują wschodnią, przeznaczoną pod zabudowę, część gruntu, zostały przeznaczone na cele związane z budownictwem (tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej), tym samym nieruchomości te stanowią teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. W rezultacie, sprzedaż ww. działek gruntu nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu gruntu wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak z wniosku wynika, Wnioskodawca nabył przedmiotowe nieruchomości na podstawie umowy sprzedaży, jednakże czynność ta była zwolniona od podatku od towarów i usług. Zatem przy nabyciu nie był naliczony podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu. Tym samym, nie można uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT lub, że takie prawo mu przysługiwało, ponieważ z uwagi na brak danego podatku dostawa nie mogła być nim obciążona. Skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem, nie jest zatem spełniony drugi z warunków określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy niezbędnych do zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie dla dostawy opisanych wyżej działek nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W rezultacie, sprzedaż tych działek (z wyjątkiem działek nr (…) oraz (…) w części zachodniej) będzie objęta 23% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z powyższego przepisu wynika, że obliczając limit sprzedaży uprawniający podatnika do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, nie bierze się pod uwagę m.in. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, jednakże z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli nie mają one charakteru transakcji pomocniczych.

Należy zauważyć, że w niniejszej sprawie dostawy nieruchomości, które będą objęte zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, będą przedmiotem odrębnej działalności od działalności Wnioskodawcy. Jak wskazano w opisie sprawy podstawowym celem Wnioskodawcy jest działalność rolnicza, a jej przedmiotem była uprawa zboża oraz buraków cukrowych.

Zatem sprzedaż posiadanych nieruchomości będzie przedmiotem odrębnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a więc nie ma charakteru transakcji pomocniczych do działalności rolniczej, lecz są to transakcje podstawowe – w zakresie odrębnego rodzaju (przedmiotu) wykonywanej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej.

W konsekwencji – w analizowanej sprawie – z uwagi na treść art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy – Wnioskodawca do wartości sprzedaży określonej w art. 113 ust. 1 ustawy będzie zobowiązany wliczać cały obrót z tytułu sprzedaży działek.

W przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie ma jednak treść art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy.

Na mocy art. art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d), zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.

We wskazanym przepisie zostały zawarte czynności, w stosunku do których nie stosuje się zwolnień. Jedno z wyłączeń dotyczy dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Nie ma przy tym znaczenia zakres wykonywanych czynności wyłączających możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego. Dokonanie którejkolwiek z czynności wskazanych w ust. 13 ww. artykułu, a więc dokonanie dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, choćby w minimalnym zakresie, skutkuje utratą prawa do zwolnienia.

W tym miejscu wskazać należy, że – jak już wcześniej wyjaśniono – przedmiotem dostawy będą działki gruntu spełniające przesłanki do uznania ich za tereny budowlane. Przy czym status taki posiada każda z działek przeznaczona do sprzedaży, tj. również te, które jedynie w części zostały przeznaczone pod zabudowę. Zatem, każda sprzedaż działki przynajmniej w części będzie uznana za teren budowlany.

W konsekwencji, ze względu na budowlany charakter działek, Wnioskodawca już przy pierwszej sprzedaży działki gruntu stanie się podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą i utraci prawo do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy. Jednocześnie nie ma przy tym znaczenia wartość sprzedaży jaką osiągnie i moment, w którym przekroczy kwotę określoną w art. 113 ustawy, tj. 200.000 zł.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawa wskazać należy, że Wnioskodawca dokonując dostawy działek nr (…) (przeznaczonych na cele związane z budownictwem – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej) oraz działek nr (…) (w części przeznaczonych na cele budowlane, a w części na cele zieleni izolacyjnej) nie będzie uprawniony zastosować zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Podsumowując:

planowana przez Wnioskodawcę systematyczna sprzedaż pojedynczych działek wchodzących w skład nieruchomości, tj. działek o nr (…) oraz nr (…), nie będzie korzystać z wyłączenia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca będzie działał w tym zakresie w ramach działalności gospodarczej jako podatnik podatku VAT;
planowana przez Wnioskodawcę systematyczna sprzedaż wymienionych wyżej działek wchodzących w skład nieruchomości bez względu na wartość sprzedaży nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.
Jednakże należy zauważyć, że sprzedaż części działek wchodzących w skład nieruchomości, tj. działek o nr (…) w części zachodniej przeznaczonej pod zieleń izolacyjną, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast sprzedaż pozostałych nieruchomości (nr (…) w części wschodniej) oraz nr (…) nie będzie korzystać ze zwolnienia, lecz będzie opodatkowana podstawową stawką podatku (23%).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze, że wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego z małżonków, tj. Pana A, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z małżonków.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin