Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.269.2019.1.AJ
z 13 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 19 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania majątku nabytego do prowadzonej działalności gospodarczej celem dalszego wykorzystywania na potrzeby najmu podlegającego opodatkowaniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wycofania majątku nabytego do prowadzonej działalności gospodarczej celem dalszego wykorzystywania na potrzeby najmu podlegającego opodatkowaniu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pn. „…”, zarejestrowaną w 2017 r. w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczpospolitej Polskiej.

W 2018 r. miał Pan zamiar poszerzyć działalność gospodarczą o wynajem nieruchomości. W tym celu nabył Pan – w ramach tej działalności – nad morzem trzy działki (przeniesienie własności nastąpiło na podstawie aktów notarialnych) oraz wpłacił 2 zaliczki na poczet lokalu niemieszkalnego-pensjonatowego, budowanego w … przez …, … Spółkę komandytową z siedzibą w …. Na tą ostatnią okoliczność została zawarta pomiędzy Sprzedającym i Wnioskodawcą notarialna umowa przedwstępna ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży (rep. A nr 5… z 19 marca 2018 r.), w której Sprzedający zobowiązał się do ustanowienia odrębnej własności lokalu niemieszkalnego-pensjonatowego, a także garażu wielostanowiskowego podziemnego (2 miejsca postojowe) oraz 2 miejsc parkingowych na zewnątrz budynku, a Wnioskodawca – do ich nabycia w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Datę oddania lokalu niemieszkalnego-pensjonatowego do użytkowania prognozuje się na 2020 r.

W odniesieniu do dwóch działek oraz wpłaconych zaliczek na poczet lokalu niemieszkalnego- pensjononatowego Wnioskodawca otrzymał odpowiednie faktury VAT, z których odliczył w deklaracji VAT-7 podatek naliczony.

Natomiast trzecia działka została nabyta od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, tzn. bez VAT.

Niedawno Wnioskodawca wycofał z działalności gospodarczej prawo do przyszłego garażu wielostanowiskowego (2 miejsca postojowe) oraz 2 miejsc parkingowych na zewnątrz budynku i lokalu niemieszkalnego-pensjonatowego, który po przekazaniu na własność będzie wynajmował, czyli wykorzystywał w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Oczywiście, z tych względów Wnioskodawca pozostanie „aktywnym” podatnikiem VAT, czyli nie utraci statusu podatnika VAT.

Natomiast pozostałe w działalności gospodarczej składniki majątku (przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 k.c.), Wnioskodawca wniesie jako aport do nowoutworzonej spółki z o.o. spółki komandytowej.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie, czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wycofanie z działalności gospodarczej prawa majątkowego, a w chwili obecnej własności lokalu niemieszkalnego-pensjonatowego wraz z garażem wielostanowiskowym podziemnym (2 miejsca postojowe) i 2 miejscami parkingowymi na zewnątrz budynku, przy założeniu, że Wnioskodawca będzie docelowo wynajmował lokal niemieszkalny-pensjonatowy wraz z parkingami, skutkuje brakiem opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowy najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywany w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu obowiązujących przepisów.

Najem nieruchomości niemieszkalnej stanowi odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Po wycofaniu z działalności gospodarczej zaliczek na poczet lokalu niemieszkalnego-pensjonatowego, a w konsekwencji tego lokalu niemieszkalnego-pensjonatowego i garaży, będą one w całości wykorzystywane na wynajem, a czynność ta będzie opodatkowana 23% stawką VAT. A zatem, wycofanie prawa majątkowego stanowiącego w przyszłości nieruchomości, z prowadzonej obecnie działalności gospodarczej w okolicznościach opisanych we wniosku, nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy i nie skutkuje opodatkowaniem podatkiem VAT.

Reasumując, lokal niemieszkalny-pensjonatowy nie został de facto przeniesiony do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będzie wykorzystywany na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem do wynajmu, będzie wyłącznie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie z działalności gospodarczej wymienionego we wniosku składnika majątkowego, w celu jego dalszego wykorzystywania przez Wnioskodawcę na potrzeby najmu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie jest to czynność przewidziana w art. 5 ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2016, str. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Art. 41 ust. 2 ustawy określa, że dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jako czynny i zarejestrowany podatnik VAT, prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. W związku z planowanym rozszerzeniem działalności gospodarczej o wynajem nieruchomości, nabył Pan trzy działki (przeniesienie własności nastąpiło na podstawie aktów notarialnych) oraz wpłacił 2 zaliczki na poczet budowanego lokalu niemieszkalnego-pensjonatowego. Na tą ostatnią okoliczność została zawarta notarialna umowa przedwstępna ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży. W odniesieniu do dwóch działek oraz wpłaconych zaliczek na poczet lokalu niemieszkalnego- pensjononatowego Wnioskodawca otrzymał odpowiednie faktury VAT, z których odliczył w deklaracji VAT-7 podatek naliczony.

Wnioskodawca wycofał z działalności gospodarczej 2 miejsca postojowe w garażu wielostanowiskowym oraz 2 miejsca parkingowe na zewnątrz budynku oraz lokal niemieszkalno-pensjonatowy, które po przekazaniu na własność będzie wynajmował, czyli wykorzystywał w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z tego powodu Wnioskodawca pozostanie czynnym podatnikiem VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem zapytania należy zauważyć, że planowany przez Wnioskodawcę, jako czynnego podatnika podatku VAT, wynajem 2 miejsc postojowych w garażu i 2 miejsc parkingowych, a także lokalu niemieszkalnego-pensjonatowego, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej i jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Zatem czynność, polegająca na wycofaniu przez Wnioskodawcę opisanego majątku, który w dalszym ciągu będzie przez niego wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych – nie stanowi na gruncie ustawy o VAT dostawy towarów ani świadczenia usług, a co za tym idzie, nie podlega opodatkowaniu. Nie znajdzie również zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż przedmiotowy majątek nie zostanie przekazany i wykorzystywany na cele osobiste Wnioskodawcy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii, których zakres wyznaczono zadanym pytaniem. Nie rozstrzyga natomiast innych kwestii poruszonych we wniosku, w szczególności zasad opodatkowania planowanego najmu, bowiem kwestie te nie były przedmiotem pytania.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.