2019.06.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-2.4011.247.2019.2.AKU

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.247.2019.2.AKU
z 13 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2019 r. (data wpływu 5 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2019 r. (data wpływu 23 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z finansowaniem wydatków na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2019 r. do Organu podatkowego został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), w związku z powyższym pismem z dnia 10 maja 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.247.2019.1.ACZ, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 10 maja 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 maja 2019 r.). W dniu 23 maja 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 20 maja 2019 r. (data nadania 22 maja 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Ze względu na problem z pozyskaniem pracowników na stanowisko elektro-automatyka, jaki od pewnego czasu dominuje na rynku pacy, Wnioskodawca razem z Centrum Kształcenia Ustawicznego postanowił zorganizować dla swoich pracowników kwalifikowany kurs zawodowy w zawodzie technik automatyk, którego ukończenie pozwala na uzyskanie kwalifikacji w zakresie:

montażu i uruchamiania urządzeń automatyki przemysłowej (EE.17),
przeglądów, konserwacji, diagnostyki i naprawy instalacji automatyki przemysłowej (EE.18).

W ten sposób Wnioskodawca chce zabezpieczyć się przed ryzykiem związanym z utratą ciągłości zatrudnienia (pracownicy przechodzą na emeryturę).

Aby zachęcić pracowników do uczestnictwa w kursie, Wnioskodawca na podstawie art. 103³ Kodeksu pracy postanowił przyznać stypendium naukowe na materiały szkolne i pomoce naukowe, pokrycie kosztów dojazdu, dodatkowo stypendium ma motywować pracowników do nauki. Warunkiem otrzymania stypendium jest udział w zajęciach (frekwencja), następnie przystąpienie do egzaminu i ukończenie kursu w przewidzianym terminie oraz obowiązek przepracowania na rzecz Wnioskodawcy okresu 3 lat po ukończeniu kursu.

Mając na uwadze powyższe został stworzony Regulamin przyznania stypendium, który określa wszystkie zasady dot. wypłaty stypendium oraz ewentualnego zwrotu. Stypendium będzie przysługiwać w kwocie 250 zł za każdy miesiąc nauki, będzie wypłacane z dołu po wcześniejszym zweryfikowaniu frekwencji na zajęciach. Pracownik nie zachowuje prawa do stypendium za okresy przerw w nauce, tj. okres wakacji oraz absencji pracownika uniemożliwiającej udział w zajęciach.

Na kurs zgłosili się pracownicy z różnych wydziałów/działów – Magazynu Surowców, Spiekalni i Kwasu Siarkowego, Pieca Szybowego, Kontroli Jakości, Gospodarki Wodno-Ściekowej, Elektro-Automatyki. Ukończenie kursu daje pracownikom możliwość awansu i zmiany stanowiska pracy (w szczególności pracownikom produkcyjnym). Kurs będzie trwał 3 lata, jest bezpłatny, dodatkowo pracownicy będą mogli w trakcie kursu uzyskać uprawnienia elektro-energetyczne SEP, koszty egzaminu pokryje pracodawca. Uprawnienia SEP są konieczne w tym zawodzie, wykonywane są pod kątem obsługi maszyn i urządzeń znajdujących się w zakładzie pracodawcy. Zarówno stypendium, jak i sfinansowanie egzaminu pozwalającego uzyskać uprawnienia elektryczno-energetyczne SEP Wnioskodawca traktuje jako dodatkowe świadczenia, o których mowa w art. 103³ Kodeksu pracy.

Wnioskodawca podczas obchodów święta hutniczego – Dnia Hutnika, które odbyło się 9 maja 2019 r., obdarował pracowników, którzy osiągnęli wieloletni staż pracy (ponad 20 lat) i ze względu na ich zasługi dla Wnioskodawcy, upominkiem w postaci zegarka z grawerem na odwrocie (logo firmy i rok). Zegarki zostaną wręczone wraz z dyplomami oraz odznakami „zasłużony dla (…)” podczas uroczystości Dnia Hutnika. Co roku wyróżnia się 10 osób (zatrud. ponad 700).

Wnioskodawca uznał, iż wręczenie pracownikom prezentów okolicznościowych w postaci zegarka w związku z osiągnięciem określonego stażu pracy oraz ze względu na szczególne zasługi dla firmy, nie stanowi dla obdarowanych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast stanowi dla nich korzyść w postaci darowizny (jednostronne obdarowanie zasłużonych). W konsekwencji, wartość tego świadczenia nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym Wnioskodawca nie był obowiązany jako płatnik obliczyć i pobrać zaliczki na podatek dochodowy, gdyż u obdarowanych nie wystąpił przychód ze stosunku pracy.

W uzupełnieniu wniosku dodano, że pracownicy Wnioskodawcy (Spółki), dla których zorganizowano kurs, są zatrudnieni u Wnioskodawcy na podstawie umowy o pracę w rozumieniu Kodeksu pracy. Kurs zawodowy w zawodzie technik automatyk odbywa się z inicjatywy Wnioskodawcy oraz za jego zgodą, pokrycie kosztów m.in. egzaminu i stypendium będzie się odbywało również z inicjatywy Wnioskodawcy i za Jego zgodą. Wnioskodawca zamierza zawrzeć na piśmie z pracownikami podnoszącymi kwalifikacje zawodowe poprzez uczestnictwo w kursie zawodowym technik automatyk umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki; umowy z pracownikami Wnioskodawcy powinny zostać zawarte do 31 maja 2019 r. (zgodnie z art. 103⁴ Kodeksu pracy).

Kurs zawodowy w zawodzie technik automatyk jest bezpłatny. Podstawy prawne organizowania Kwalifikacyjnych Kursów Zawodowych w Centrum Kształcenia Ustawicznego (gdzie pracownicy Wnioskodawcy uczęszczają na kurs w zawodzie technik automatyk) podlegających pod system oświaty regulują:

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 sierpnia 2017 r. w sprawie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1632),

ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 59),

ustawa z dnia 21 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy o systemie informacji oświatowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2017, poz. 949).

Oznacza to, iż biorący w nim udział pracownicy nie ponieśli żadnych dodatkowych kosztów związanych z uczestnictwem w kursie w postaci opłaty wpisowej lub czesnego, toteż Wnioskodawca nie pokrywa kosztów uczestnictwa pracowników.

Stypendium, które Wnioskodawca zamierza przyznać pracownikom za uczestnictwo w kursie zawodowym będzie skierowane wyłącznie do pracowników Wnioskodawcy, z którymi łączy Wnioskodawcę stosunek pracy. Stypendium, które będzie wypłacane pracownikom Wnioskodawcy oraz sfinansowanie egzaminu pozwalającego na uzyskanie uprawnień elektro-energetycznych SEP stanowią, według Wnioskodawcy, świadczenia dodatkowe w związku z podnoszeniem kwalifikacji przez pracowników, co oznacza, iż będą dla pracowników Wnioskodawcy stanowiły przychód ze stosunku pracy korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stypendium oraz sfinansowanie egzaminu SEP nie będą włączone do wynagrodzeń pracowników jako element wynagrodzenia ze stosunku pracy, gdyż nie stanowią formy wynagradzania pracownika za pracę, a są dodatkowym świadczeniem przyznanym pracownikom w związku z podnoszeniem przez nich kwalifikacji zawodowych – za uczestnictwo w kursie, z przeznaczeniem na zakup materiałów, podręczników oraz pokrycia kosztów przejazdu, zgodnie z art. 103³ Kodeksu pracy.

Stypendia, które będą przyznawane za uczestnictwo w kursie zawodowym w zawodzie technik automatyk będą wypłacane wyłącznie z budżetu Wnioskodawcy, również z tego samego źródła będzie sfinansowany egzamin SEP pozwalający na nabycie uprawnień elektro-energetycznych. Oznacza to, iż stypendia oraz opłaty za egzamin nie będą wypłacane na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.), a także nie będą finansowane z Funduszu Pracy, ani też z udziałem środków europejskich.

Natomiast, przekazane przez Wnioskodawcę pracownikom upominki w postaci zegarków dla pracowników, którzy osiągnęli wieloletni staż (co najmniej 20 letni) i ze względu na ich zasługi, są formą przekazania wdzięczności i nie stanowią elementu wynagrodzenia, do zapłaty którego zobowiązany jest Wnioskodawca na podstawie umowy o pracę. Otrzymanie przez pracowników upominków w postaci zegarków dla pracowników, którzy osiągnęli wieloletni staż i ze względu na ich zasługi nie wynika z zawartych umów o pracę, regulaminu bądź innych aktów wewnętrznych. U Wnioskodawcy istnieje Regulamin Zakładowej Odznaki „Zasłużony dla (…)”, który reguluje zasady przyznania odznaki, a także opis i wzór graficzny odznaki oraz legitymacji dla zasłużonego. Sam fakt przyznania upominku nie został uregulowany w żadnych przepisach wewnętrznych Wnioskodawcy, ani też nie istnieje żaden regulamin w tej sprawie. Wręczanie zegarków pracownikom Wnioskodawcy nastąpiło (uroczystość wręczenia odbyła się 9 maja br.) tytułem darowizny (zgodnie z art. 888 § l ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny), jednak ze względu na nieznaczną wartość przedmiotów darowizny (wartość 1 zegarka kształtuje się pomiędzy 582 zł – 700 zł brutto) umowa nie została zawarta w formie aktu notarialnego, a jej wykonanie nastąpiło w ramach firmowej uroczystości za zgodą obdarowanych. Dokonanie planowanych darowizn nie było związane z łączącym Wnioskodawcę z obdarowanym stosunkiem pracy.

Podstawa prawna przyznania upominków w postaci zegarków: od kilkudziesięciu lat istnieje u Wnioskodawcy taka tradycja wręczania upominków w postaci zegarków, która nie została zapisana w żadnym regulaminie, jednak od bardzo dawna jest kontynuowana przez kolejne zarządy reprezentujące Spółkę (Wnioskodawcę). Wartość wręczanych zegarków kształtuje się pomiędzy 580 zł a 700 zł brutto. Wnioskodawca nadmienił, że istnieje Regulamin Zakładowej Odznaki „Zasłużony dla (…)”, który reguluje zasady przyznania samej odznaki (regulamin zawiera także opis i wzór graficzny odznaki) oraz legitymacji dla zasłużonego. Odznakę może otrzymać pracownik huty, były pracownik huty (emeryt lub rencista) jak również osoba spoza huty, która wniosła istotny wkład w rozwój i dobre wyniki ekonomiczne spółki, goście honorowi. Zegarki natomiast stanowią formę upominku, podziękowania i zgodnie z tradycją są skierowane tylko i wyłącznie do pracowników (oraz byłych pracowników – emerytów/rencistów) Wnioskodawcy, którzy zostali odznaczeni Odznaką Zasłużony dla (…). Wręczanie zegarków pracownikom Wnioskodawcy nastąpiło tytułem darowizny (zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny), której wykonanie nastąpiło w ramach firmowej uroczystości (która się odbyła 9 maja br.) za zgodą obdarowanych.

Pracownikom Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało roszczenie wobec Wnioskodawcy o wydanie upominków w postaci zegarków.

Koszty związane z zakupem upominków w postaci zegarków dla pracowników zostały sfinansowane ze środków finansowych Wnioskodawcy (zegarki zostały zakupione na uroczystość, która miała miejsce 9 maja 2019 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (przeformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy przyznanie i wypłacenie stypendium pracownikom uczestniczącym w kursie zawodowym w związku z podnoszeniem przez nich kwalifikacji będzie stanowiło dla tych pracowników przychód ze stosunku pracy korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy na podstawie art. 31 tej ustawy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu?
Czy sfinansowanie w ramach kursu technik automatyk egzaminu, dot. zdobycia uprawnień SEP w związku z podnoszeniem przez pracowników kwalifikacji zawodowych, będzie stanowiło dla pracowników uczestniczących w kursie przychód ze stosunku pracy korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy na podstawie art. 31 tej ustawy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu?
Czy Wnioskodawca przyjął prawidłowe stanowisko nie uznając za przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy (o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) wręczonych pracownikom upominków w postaci zegarków w związku z osiągnięciem określonego stażu pracy oraz zasługami na rzecz firmy, a tym samym nie pobrał i nie odprowadził zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, traktując wręczone zegarki jako korzyść w postaci darowizny na rzecz obdarowanych?

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi na pytania nr 1 i nr 2, natomiast w zakresie pytania nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, (odpowiedź na pytanie nr 1) przyznanie i wypłacenie pracownikom stypendium w związku z podnoszeniem przez nich kwalifikacji będzie stanowiło dla pracowników uczestniczących w kursie zawodowym technik automatyk przychód ze stosunku pracy korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu.

Wnioskodawca uznał, iż stypendium, które chce przyznać pracownikom w związku z podnoszeniem kwalifikacji będzie stanowiło przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według którego do przychodów pracownika zalicza się wszystkie otrzymywane przez niego świadczenia wynikające z zawartej umowy bądź mające związek z wykonywaniem przez niego pracy. Toteż według Wnioskodawcy należy uznać, iż wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych w formie stypendium będzie stanowiła przychód ze stosunku pracy dla uczestniczących w kursie pracowników. Jednakże w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca zawarł enumeratywny katalog świadczeń zwolnionych z opodatkowania (z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia). Wśród nich, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 90 tej ustawy, wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę (Wnioskodawcę) na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego. Warunkiem zastosowania zwolnienia jest to, aby świadczenie zostało przyznane pracownikowi zgodnie z odrębnymi przepisami. Warunek zastosowania zwolnienia również został spełniony przez Wnioskodawcę – w tym przypadku Wnioskodawca na podstawie odrębnych przepisów, tj. art. 103³ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, postanowił przyznać pracownikom podnoszącym kwalifikacje zawodowe poprzez udział w kursie zawodowym technik automatyk dodatkowe świadczenie w postaci stypendium. Stosownie do art. 103³ Kodeksu pracy pracodawca (Wnioskodawca) może przyznać pracownikowi dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie, które korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Użyty w art. 103³ Kodeksu pracy zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione w nim rodzaje świadczeń stanowią katalog otwarty. Dlatego też Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż można zastosować zwolnienie z podatku dochodowego do innych, niewymienionych wprost w tym przepisie świadczeń przyznanych pracownikowi w związku z procesem podnoszenia kwalifikacji zawodowych, tj. do stypendium, które chce przyznać pracownikom uczestniczącym w kursie technik automatyk. Tym bardziej, iż stypendium ma zostać wypłacane uczestniczącym w kursie zawodowym pracownikom, z przeznaczeniem na zakup podręczników i materiałów szkolnych, pokrycie kosztów dojazdu oraz ma motywować pracowników do nauki. Zasady przyznania stypendium określa obowiązujący u Wnioskodawcy Regulamin dotyczący przyznania stypendium dla pracowników (…) S.A. uczestniczących w kursie technik automatyk. Ponadto, Wnioskodawca zamierza zawrzeć do 31 maja 2019 r. w formie pisemnej umowę szkoleniową z pracownikami uczestniczącymi w kursie technik automatyk, która będzie określać wzajemne prawa i obowiązki stron. Jak stanowi art. 1031 § 1 Kodeksu pracy, przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą – kurs zawodowy w zawodzie technik automatyk został zorganizowany przez Wnioskodawcę oraz za jego zgodą. Brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 90 w powiązaniu z regulacjami z zakresu prawa pracy prowadzi zatem do wniosku, że świadczenie przyznane przez Wnioskodawcę pracownikom podnoszącym kwalifikacje zawodowe w postaci stypendium jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Wnioskodawcy świadczenie dodatkowe w postaci stypendium stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych wynikający z art. 31 przytoczonej powyżej ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy (odpowiedź na pytanie nr 2), sfinansowanie w ramach kursu technik automatyk egzaminu dotyczącego zdobycia uprawnień SEP w związku z podnoszeniem kwalifikacji przez pracowników biorących udział w kursie będzie stanowiło dla pracowników przychód ze stosunku pracy korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu.

Wnioskodawca uznał, iż sfinansowanie egzaminu pozwalającego uzyskać uprawnienia elektro-energetyczne SEP w ramach kursu technik automatyk, będzie dla uczestniczących w kursie pracowników stanowiło przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według którego do przychodów pracownika zalicza się wszystkie otrzymywane przez niego świadczenia wynikające z zawartej umowy bądź mające związek z wykonywaniem przez niego pracy. Jednak w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca zawarł zamknięty katalog świadczeń zwolnionych z opodatkowania. Wśród nich, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 90 tej ustawy, wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę (Wnioskodawcę) na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego. Warunkiem zastosowania zwolnienia jest to, aby świadczenie zostało przyznane pracownikowi zgodnie z odrębnymi przepisami. Warunek zastosowania zwolnienia również został spełniony przez Wnioskodawcę – w tym przypadku Wnioskodawca na podstawie odrębnych przepisów, tj. art. 103³ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy postanowił pracownikom podnoszącym kwalifikacje zawodowe (poprzez udział w kursie zawodowym technik automatyk) sfinansować egzamin pozwalający uzyskać uprawnienia elektro-energetyczne SEP, które są konieczne, aby pracownik po ukończonym kursie mógł rozpocząć pracę na tym stanowisku. Stosownie do art. 103³ Kodeksu pracy pracodawca (Wnioskodawca) może przyznać pracownikowi dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie, które korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Użyty w art. 103³ Kodeksu pracy zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione w nim rodzaje świadczeń stanowią katalog otwarty.

Dlatego też Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż można zastosować zwolnienie z podatku dochodowego do innych, niewymienionych wprost w tym przepisie świadczeń przyznanych pracownikowi w związku z procesem podnoszenia kwalifikacji zawodowych, tj. do sfinansowania egzaminu pozwalającego uzyskać uprawnienia elektro-energetyczne SEP. Kurs zawodowy technik automatyk został uruchomiony z inicjatywy i za zgodą Wnioskodawcy, podczas kursu pracownicy mają możliwość uzyskania uprawnień elektro-energetycznych SEP (również zorganizowanych z inicjatywy i za zgodą Wnioskodawcy). Wnioskodawcy zależy na tym, aby pracownicy uzyskali pełne kwalifikacje zawodowe i przystąpili do tego egzaminu. Ze względu na fakt, iż egzamin zostanie przeprowadzony w ramach kursu technik automatyk, Wnioskodawca potraktował sfinansowanie egzaminu jako dodatkowe świadczenie przyznane na podstawie odrębnych przepisów, tj. art. 103³ Kodeksu pracy.

Jak stanowi art. 103¹ § 1 Kodeksu pracy, przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Podniesienie kwalifikacji zawodowych niewątpliwie stanowi uzyskanie uprawnień elektro-energetycznych SEP podczas kursu zawodowego w zawodzie technik automatyk, poprzez przystąpienie przez pracowników uczestniczących w kursie do egzaminu. Możliwość uzyskania uprawnień i przystąpienia do egzaminu została zorganizowana przez Wnioskodawcę oraz za jego zgodą. Brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 90 w powiązaniu z regulacjami z zakresu prawa pracy prowadzi zatem do wniosku, że świadczenie przyznane przez Wnioskodawcę pracownikom podnoszącym kwalifikacje zawodowe w postaci sfinansowania egzaminu pozwalającego na uzyskanie uprawnień elektro-energetycznych jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy świadczenie dodatkowe w postaci sfinansowanego egzaminu stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych wynikający z art. 31 przytoczonej powyżej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Użyte w cytowanym powyżej przepisie sformułowanie „odrębne przepisy” obejmuje m.in. ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917, z późn. zm.). Podnoszenie kwalifikacji zawodowych w rozumieniu Kodeksu pracy oznacza zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Takie rozumienie podnoszenia kwalifikacji zawodowych współgra z innymi przepisami Kodeksu pracy, zgodnie z którymi kwalifikacje zawodowe pracowników wymagane do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku są ustalane w przepisach wewnątrzzakładowych (np. w układzie zbiorowym pracy) lub w przepisach szczególnych. Przepisy te wskazują zatem, jakich kwalifikacji pracodawca może oczekiwać od pracowników przy wykonywaniu pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku. Zatem przepisy Kodeksu pracy dotyczą przede wszystkim podnoszenia kwalifikacji zawodowych w ramach pracy aktualnie wykonywanej przez pracownika, ale również będą mogły mieć zastosowanie w przypadku, gdy planowany jest awans pracownika lub też pracodawca zamierza zaproponować mu inne warunki pracy, np. pracę na innym stanowisku, ze względu na zmianę profilu działalności firmy.

W myśl art. 17 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

W myśl art. 103¹ § 1 Kodeksu pracy przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

Stosownie do art. 103¹ § 2 ww. ustawy, pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe przysługują:

urlop szkoleniowy;
zwolnienie z całości lub części dnia pracy, na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania.

Za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia (103¹ § 3 ww. ustawy).

Regulacje zawarte w art. 103¹-103⁶ Kodeksu pracy różnicują zakres świadczeń przysługujących pracownikom w zależności od tego, czy pracownik:

podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, bądź

zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności z własnej inicjatywy.

Pracownikowi, który podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, przysługuje urlop szkoleniowy i zwolnienie z całości lub z części dnia pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, które nie korzysta ze zwolnienia. Ponadto pracodawca może mu przyznać dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie (art. 103³ Kodeksu pracy), które w takich okolicznościach korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy zaznaczyć, że pracodawca zawiera na piśmie z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Postanowienia umowy nie mogą być jednak mniej korzystne niż przepisy Kodeksu pracy (art. 103⁴ § 1 i 2 Kodeksu pracy). Pracodawca nie ma obowiązku zawarcia umowy, jeżeli nie zamierza zobowiązać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych (art. 103⁴ § 3 Kodeksu pracy).

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje zorganizować dla swoich pracowników kwalifikowany kurs zawodowy w zawodzie technik automatyk, którego ukończenie pozwala na uzyskanie kwalifikacji w zakresie:

montażu i uruchamiania urządzeń automatyki przemysłowej (EE.17),

przeglądów, konserwacji, diagnostyki i naprawy instalacji automatyki przemysłowej (EE.18).

Ponadto pracownicy będą mogli w trakcie kursu przystąpić do egzaminu w celu uzyskania uprawnień elektro-energetycznych SEP.

Pracownicy, dla których będzie zorganizowany kurs, są zatrudnieni u Wnioskodawcy na podstawie umowy o pracę. Kurs zawodowy w zawodzie technik automatyk jest bezpłatny. Oznacza to, że biorący w nim udział pracownicy nie ponoszą żadnych dodatkowych kosztów związanych z uczestnictwem w kursie w postaci opłaty wpisowej lub czesnego, toteż Wnioskodawca nie pokrywa kosztów uczestnictwa pracowników.

Aby zachęcić pracowników do uczestnictwa w kursie i zmotywować ich do nauki, Wnioskodawca postanowił przyznać im stypendium naukowe z przeznaczeniem na materiały szkolne, pomoce naukowe oraz na pokrycie kosztów dojazdu. Warunkiem otrzymania stypendium jest udział w zajęciach (frekwencja), następnie przystąpienie do egzaminu i ukończenie kursu w przewidzianym terminie oraz przepracowanie na rzecz Wnioskodawcy okresu 3 lat po ukończeniu kursu. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z pracownikami chcącymi podnieść swoje kwalifikacje zawodowe umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki.

Wnioskodawca stworzył Regulamin przyznania stypendium, który określa wszystkie zasady dotyczące wypłaty stypendium oraz ewentualnego zwrotu. Pracownik otrzyma stypendium w kwocie 250 zł za każdy miesiąc nauki, wypłacone z dołu po wcześniejszym zweryfikowaniu frekwencji na zajęciach. Natomiast, za przerwy w nauce, tj. wakacje oraz absencje pracownika uniemożliwiające udział w zajęciach stypendium nie będzie przysługiwało.

Zarówno kurs zawodowy w zawodzie technik automatyk jak i pokrycie kosztów egzaminu oraz stypendium odbędzie się z inicjatywy Wnioskodawcy i za Jego zgodą.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne praz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że świadczenia w postaci stypendium naukowego (przeznaczonego na pokrycie wydatków na materiały szkolne, pomoce naukowe oraz koszty dojazdu) oraz pokrycie kosztów egzaminu w celu uzyskania uprawnień elektro-energetycznych SEP, jakie Wnioskodawca zamierza ponieść – zgodnie z przepisami Kodeksu pracy – na podniesienie kwalifikacji zawodowych zatrudnionych pracowników stanowić będą dla nich przychód ze stosunku pracy, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji Wnioskodawca od ww. świadczeń nie będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin