Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.253.2019.1.BJ
z 14 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 24 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat posiada 4,95% udziałów w nieruchomości zabudowanej przy ul. A w Y. W ramach 4,95% udziału Powiat posiada udział w budynku wraz z gruntem. Wartość początkowa udziału 4,95% wynosi odpowiednio: wartość udziału 4,95% gruntu stanowi X zł, wartość udziału 4,95% budynku stanowi X zł, razem wartość początkowa udziału 4,95% wynosi X zł. Nieruchomość została nieodpłatnie przekazana na własność Powiatu o na podstawie decyzji X Urzędu Wojewódzkiego z dnia 23 sierpnia 2002 r. dla potrzeb … Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Y. Uchwałą … Rady Powiatu w Y zlikwidowano … Ośrodek Dokumentacji Geodezyjno-Kartograficzny w Y. Zadania zostały przeniesione w struktury Powiatu Y. W konsekwencji tych działań Decyzją … Zarządu Powiatu w Y z dnia 11 stycznia 2005 r., wygaszono trwały zarząd z równoczesnym ustanowieniem trwałego zarządu na rzecz Starostwa Powiatowego w Y. Trwały zarząd był odpłatny na podstawie decyzji. Opłata roczna wynosiła X zł. Decyzją nr … z dnia 15 listopada 2010 roku wygaszono trwały zarząd ustanowiony na rzecz Starostwa Powiatowego.

W stosunku do otrzymanych na mocy decyzji X Urzędu Wojewódzkiego z dnia 23 sierpnia 2002 r. 4,95% udziału nieruchomości zabudowanej budynkiem administracyjnym, Powiatowi nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty należnego podatku o kwotę podatku .

Powiat jako właściciel 4,95% udziałów doposażył w 2014 roku nieruchomość położoną przy ul. A w Y w windę osobową, która stanowi odrębny środek trwały. Wartość inwestycji polegającej na budowie windy osobowej to kwota X zł. Z tytułu tej transakcji Powiat nie miał prawa do odliczenia podatku należnego od kwoty podatku naliczonego. Na przełomie 2016 i 2017 roku Powiat współfinansował współmiernie do wysokości 4,95% udziałów inwestycję przebudowy rozdzielni elektrycznej i zasilania rezerwowego w łącznej kwocie X zł. Inwestycja ta zwiększyła wartość początkową środka trwałego budynku z X zł na Y zł. Z tytułu poniesionych na ten cel nakładów inwestycyjnych Powiat nie miał prawa do odliczenia podatku należnego od kwoty podatku naliczonego. Udział 4,95% nieruchomości położonej w Y. przy ul. A od 2013 roku był i jest nadal przedmiotem najmu, dzierżawy oraz bezpłatnego użyczenia, co w poszczególnych okresach przedstawia się to następująco:

• Od 1 stycznia 2013 r. - 30 czerwca 2016 r. powierzchnia 718,40 m² budynku oraz 839 m² gruntu była przedmiotem umowy użyczenia (bezpłatnie).
• Bezumowne korzystanie - powierzchnia 24,13 m² w okresie od 1 lipca 2016 r do 8 września 2016 r. - czynność podlegająca opodatkowaniu VAT.
• Od 27 września 2016 r. – 30 czerwca 2017 r. powierzchnia budynku 262,72 m² była przedmiotem umowy dzierżawy (odpłatnie)- czynność podlegająca opodatkowaniu VAT.
• Od 26 lipca 2016 r. – 1 lipca 2019 r. powierzchnia 14,93 m² jest przedmiotem umowy dzierżawy (odpłatnie)- czynność podlegająca opodatkowaniu VAT.
• Od 4 października 2016 r. - 31 grudnia 2018 r. powierzchnia 15,56 m² była przedmiotem umowy dzierżawy (odpłatnie) - czynność podlegająca opodatkowaniu VAT.
• Od 1 lipca 2016 r. – 31 grudnia 2019 r. powierzchnia 102,96 m² jest przedmiotem umowy użyczenia (bezpłatnie).
• Od 1 września 2017 r. – 31 sierpnia 2020 r. powierzchnia 324,13 m² jest przedmiotem umowy dzierżawy (odpłatnie) - czynność podlegająca opodatkowaniu VAT.

Zarząd Powiatu wyraził wolę sprzedaży ww. nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż (dostawa) budynku wraz gruntem zwanej dalej udziałem będzie podlegała zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy doposażenie udziału w 2014 roku nieruchomości położonej przy ul A w Y. w windę osobową, która stanowi odrębny środek trwały będzie opodatkowane odrębną stawką 23 %?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej powyżej sytuacji spełniona zostanie przesłanka do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT sprzedaży budynku wraz gruntem. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich część nieobjętą zwolnieniem, o których mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego od podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosi wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli poniósł takie wydatki, to były one niższe od 30 % wartości początkowej tych obiektów.

Powiat jest właścicielem 4,95% udziału w zabudowanej nieruchomości Skarbu Państwa. Udział Powiat otrzymał nieodpłatnie na własność na podstawie decyzji administracyjnej. W stosunku do udziału nie przysługiwało Powiatowi prawo do obniżenia kwoty należnego podatku o kwotę podatku naliczonego. W latach 2002-2010 udział był przedmiotem trwałego zarządu o odpłatnym charakterze. W 2014 roku Powiat doposażył Udział w windę osobową, która stanowi odrębny środek trwały. Z tytułu tej transakcji Powiat nie miał prawa do odliczenia podatku należnego od podatku naliczonego. Na przełomie 2016 i 2017 roku Powiat współfinansował współmiernie do wysokości 4,95% udziałów inwestycję przebudowy rozdzielni elektrycznej i zasilania rezerwowego w łącznej kwocie X zł. Inwestycja ta zwiększyła wartość początkową środka trwałego budynku z X zł na Y zł. Z tytułu poniesionych na ten cel nakładów inwestycyjnych Powiat nie miał prawa do odliczenia podatku należnego od kwoty podatku naliczonego. Powiat Y. nie dokonał nakładów przekraczających 30% jego wartości początkowej, ponieważ zgodnie z Interpretacją indywidualną nr … z dnia 2 lipca 2015 r. Izby Skarbowej w … Powiat nie ulepszał udziału w 2014 roku, ponieważ nie można za takie ulepszenie uznać wytworzenia odrębnego środka trwałego w postaci dźwigu osobowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym. Nakłady zwiększające wartość środka trwałego w 2016 i 2017 roku również nie przekroczyły 30% wartości początkowej. W latach 2015-2019 udział był przedmiotem najmu, dzierżawy dla innych -„dla innych podmiotów”.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów należy uznać, że:

• dostawa udziału, o którym mowa we wniosku, będzie zwolniona od „podatku od nieruchomości” z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Wynika to z faktu, że Powiatowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem udziału. Ponadto Powiat nie ulepszał udziału (nie można za takie ulepszenie uznać wytworzenia odrębnego środka trwałego w postaci dźwigu osobowego) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym. Przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, zwolnienie od podatku dotyczyć będzie także dostawy gruntu związanego z Udziałem,
• dostawa dźwigu osobowego, jako odrębnego od udziału środka trwałego, nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie:
• art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, gdyż nie można go uznać za budynek lub budowlę w świetle przepisów prawa budowlanego,
• art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie wynika, aby był on wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od VAT.

Wobec czego dostawa dźwigu osobowego powinna być opodatkowana stawką podstawową podatku od towarów i usług, która aktualnie wynosi 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Na podstawie art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) – zwanej dalej Kodeksem cywilnym – własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Jak stanowi art. 29a ust. 8 ustawy – w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ustawodawca, w art. 2 pkt 14 ustawy – definiuje pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: „Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.”

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie przywołanego art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W tym miejscu należy wskazać, że w świetle art. 13b lit. c (dodany z dniem 1 stycznia 2017 r.) rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2011. 77. 1) – dalej jako Rozporządzenie – do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Powiat zamierza dokonać sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem wraz z windą. Przedmiotowy udział Powiat otrzymał na mocy decyzji z dnia 23 sierpnia 2002 r. W stosunku do otrzymanego na mocy decyzji udziału Powiatowi nie przysługiwało prawo do odliczenia. W 2014 r. Powiat doposażył budynek w windę, a na przełomie 2016-2017 roku poniósł nakłady inwestycyjne na przebudowę rozdzielni elektrycznej. Od poniesionych nakładów Powiatowi nie przysługiwało prawo do odliczenia, z wniosku nie wynika, aby nakłady przekroczyły 30% wartości początkowej. Po dokonaniu nakładów sposób wykorzystania obiektu się nie zmienił i nadal jest przedmiotem dzierżawy, najmu i bezpłatnego użyczenia.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą zasadności zastosowania zwolnienia do sprzedaży nieruchomości.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa oraz cytowanego orzeczenia NSA prowadzi do wniosku, że planowane zbycie udziału w nieruchomości zabudowanej będzie zwolnione od podatku. Podstawą do zastosowania zwolnienia od podatku w odniesieniu do budynku oraz windy jako części tego budynku będzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W tej sytuacji bowiem dostawa będzie miała miejsce po upływie 2 lat od momentu pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Odpowiednio zwolnieniem objęta będzie także dostawa udziału w gruncie (art. 29a ust. 8 ustawy), na którym posadowiony jest budynek.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano jako nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność, a Wnioskodawca ponosi wszelkie negatywne konsekwencje przedstawienia zdarzenia przyszłego niezgodnego z rzeczywistością.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.