2019.06.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.331.2019.1.RK
z 11 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2019 r. (data wpływu 28 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży budynku niemieszkalnego wraz z prawem użytkowania wieczystego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2019 r wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży budynku niemieszkalnego wraz z prawem użytkowania wieczystego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która w dniu w 12 lipca 2018 roku nabyła na podstawie umowy sprzedaży prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, wraz ze znajdującym się na niej budynkiem o charakterze niemieszkalnym, stanowiącym odrębną własność. Powyżej wymienione użytkowanie wieczyste dotyczy nieruchomości oznaczonej nr 6/1, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Wnioskodawca nabył użytkowanie wieczyste ww. nieruchomości oraz odrębną własność ww. budynku od Fundacji.

Wskazana powyżej fundacja nabyła ww. prawo użytkowania wieczystego wraz z własnością znajdującego się na nimi budynku, na podstawie umowy darowizny, w dniu 07 marca 2012 roku przed notariuszem; akt notarialny. Zgodnie z treścią tej umowy na fundację zostały przeniesione wszystkie udziały w ww. prawie użytkowania wieczystego oraz udziały we własności ww. budynku, które poprzednio przysługiwały czterem osobom prawnym, każdej w udziałach po 1/4. Powyżej wskazani użytkownicy wieczyści (poprzednicy Fundacji) nabyli udziały w prawie użytkowania wieczystego ww. nieruchomości oraz w prawie odrębnej własności posadowionego na ww. nieruchomości budynku na podstawie sporządzonej w dniu 01 lipca 2011 roku przez notariusza, umowy o oddanie gruntu we współużytkowanie wieczyste na podstawie art. 204 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 roku. W umowie tej wskazano, że nieruchomość oddawana w użytkowanie wieczyste jest zabudowana parterowym budynkiem o charakterze użytkowym, murowanym o powierzchni zabudowy 669 m². Budynek ten został wybudowany ze środków własnych poprzedników prawnych nabywających, co potwierdzone zostało stosownymi oświadczeniami w 2004 roku, złożonymi właścicielowi nieruchomości tj. gminie. Przy zawieraniu tej umowy okazano również wypis z ewidencji gruntów i budynków z dnia 07 czerwca 2011 roku, z którego wynika, że działka oddawana w użytkowanie wieczyste jest zabudowana ww. budynkiem. Ponadto w umowie powołano się na zarządzenie Prezydenta Miasta z dnia 22 kwietnia 2005 roku, w sprawie przeznaczenia do oddania w użytkowanie wieczyste w trybie bezprzetargowym ww. nieruchomości wraz z przeniesieniem prawa własności do ww. budynku. Jak wynika z tej umowy, użytkowanie wieczyste co do wskazanej nieruchomości ustanowiono na okres 99 lat, jednocześnie postanawiając o przeniesieniu na współużytkowników wieczystych prawa własności ww. budynku, w takich samych udziałach jak prawo użytkowania wieczystego czyli po 1/4 na rzecz każdej z federacji związkowych. Ponadto w § 5 ww. umowy potwierdzono, że nabywający byli w posiadaniu nieruchomości oddawanej w użytkowanie wieczyste oraz ww. budynku.

Nieruchomość powyższa leży w obszarze objętym planem miejscowym, przyjętym uchwałą Rady Miasta z dnia 19 października 2006 roku, dla tej nieruchomości obowiązuje część ww. planu o symbolu 75-Z2-ZN/US/W. Zgodnie z postanowieniami planu jest to teren zieleni naturalnej, którego dotyczą ograniczone możliwości co do zagospodarowania, przeznaczony dla realizacji usług o charakterze niekomercyjnym - sport i rekreacja.

Przed datą nabycia ww. prawa użytkowania wieczystego oraz znajdującego się nim budynku, a ściślej rzecz biorąc już od chwili ustanowienia użytkowania wieczystego ww. nieruchomość była wykorzystywana zgodnie z celem, dla którego prawo to ustanowiono tj. rekreacja i wypoczynek. Również pomieszczenia znajdujące się budynku, były wykorzystywane na cele statutowe ww. fundacji tj. w szczególności jako miejsce w którym przechowywano sprzęt do uprawiania wędkarstwa lub sportów wodnych (łodzie oraz kajaki). Ponadto w okresie ostatnich kilku lat przed datą nabycia ww. terenu przez wnioskodawcę część pomieszczeń wskazanego budynku wykorzystywano na przechowywanie towarów, na podstawie zawartych umów najmu. Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto wspomnieć należy, iż zawarta w dniu 12 lipca 2018 roku transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego ww. nieruchomości oraz budynku została dobrowolnie opodatkowana podatkiem VAT; strony tej transakcji wypełniły wszystkie wymogi wynikające z przepisów art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, cena sprzedaży ww. rzeczy zawierała zatem podatek VAT.

Po dacie nabycia ww. prawa użytkowania wieczystego Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na remont bądź też ulepszenie ww. budynku. Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. prawo użytkowania wieczystego wraz z własnością znajdującego się na tym terenie budynku osobom fizycznym, w udziałach po 1/2 do majątków wspólnych nabywców i ich małżonków. Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego oraz własności budynku ma nastąpić najwcześniej w ostatnim kwartale 2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego na wskazanej nieruchomości wraz z własnością znajdującego się budynku niemieszkalnego będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Jak wynika z przepisów kodeksu cywilnego, użytkowanie wieczyste nieruchomości można przenieść wraz z własnością znajdującego się na niej budynku. W przedstawionym przypadku wraz ze zbyciem użytkowania wieczystego dojdzie zatem do zbycia własności budynku, który zgodnie z przepisami powołanej ustawy stanowi własność użytkownika wieczystego.

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż w przyszłości ww. budynku stanowiącego odrębną nieruchomość będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku. Po myśli bowiem wskazanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicję „pierwszego zasiedlenia” zawarto w art. 2 pkt 14 VATU, zgodnie z którym pod tym pojęciem należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przenosząc powyższe na grunt wyżej opisanych okoliczności faktycznych w ocenie wnioskodawcy właściwe jest stwierdzenie, że budynek usytuowany na ww. nieruchomości spełnia wymogi ww. definicji pierwszego zasiedlenia. Poprzednik prawny wnioskodawcy ( Fundacja), a także jego poprzednicy, używali, korzystali z pomieszczeń znajdujących się w tym budynku, przede wszystkim dla realizacji celów statutowych ( miejsce przechowania ww. sprzętu ), a ponadto udostępniali niektóre pomieszczenia na podstawie umów najmu.

W ocenie Wnioskodawcy w powyższym stanie rzeczy planowane zbycie budynku będzie zatem zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Z kolei grunt, na którym ustanowiono użytkowanie wieczyste spełnia definicję towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, jest zrównane z dostawą towarów. Ponadto treść art. 29a ust. 8 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Z przepisu tego zatem wynika, że zwolnienie dostawy budynków lub budowli (lub ich części) determinuje zwolnienie dla zbycia prawa użytkowania wieczystego tego gruntu. W świetle powyższego, zdaniem wnioskodawcy właściwe jest stanowisko, że gdy budynki są zwolnione od podatku od towarów i usług, zwolnieniu podlega również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, a taka sytuacja będzie miała miejsce w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późń. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również zbycie prawa do użytkowania wieczystego gruntów.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawę budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przy czym stosownie do art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Jednocześnie przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W dniu 16 listopada 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości w wyroku C-308/16 odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia. TSUE w wyroku tym przyznał rację spółce Kozuba uznając, że pierwsze zasiedlenie w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego, nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE.

Trybunał potwierdził, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku. Przy czym, TSUE jednakowo traktuje pierwsze zasiedlenie po wybudowaniu obiektu, jak i po jego ulepszeniu. W obu przypadkach Trybunał twierdzi, że do pierwszego zasiedlenia wystarczy rozpoczęcie jego użytkowania.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Dodatkowo, ustawa o VAT w art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia z opodatkowania dostawę budynków, budowli lub ich części (zwolnienie obligatoryjne), nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, pod warunkiem że:

w stosunku do nieruchomości nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie natomiast z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku VAT, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Z kolei, w myśl pkt 2 ww. artykułu, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Stosownie zaś do art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego przez budowle należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z opisu sprawy wynika że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która w dniu w 12 lipca 2018 roku nabyła na podstawie umowy sprzedaży prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, wraz ze znajdującym się na niej budynkiem o charakterze niemieszkalnym, stanowiącym odrębną własność. Wnioskodawca nabył użytkowanie wieczyste ww. nieruchomości oraz odrębną własność ww. budynku od Fundacji.

Wskazana powyżej fundacja nabyła ww. prawo użytkowania wieczystego wraz z własnością znajdującego się na nimi budynku, na podstawie umowy darowizny, zawartej w dniu 07 marca 2012 roku. Poprzednicy Fundacji nabyli udziały w prawie użytkowania wieczystego ww. nieruchomości oraz w prawie odrębnej własności posadowionego na ww. nieruchomości budynku na podstawie sporządzonej w dniu 01 lipca 2011 roku, umowy o oddanie gruntu we współużytkowanie wieczyste. W umowie tej wskazano, że nieruchomość oddawana w użytkowanie wieczyste jest zabudowana parterowym budynkiem o charakterze użytkowym, murowanym o powierzchni zabudowy 669 m². Budynek ten został wybudowany ze środków własnych poprzedników prawnych nabywających, co potwierdzone zostało stosownymi oświadczeniami w 2004 roku, złożonymi właścicielowi nieruchomości tj. gminie. Przy zawieraniu tej umowy okazano również wypis z ewidencji gruntów i budynków z dnia 07 czerwca 2011 roku, z którego wynika, że działka oddawana w użytkowanie wieczyste jest zabudowana ww. budynkiem. Ponadto w umowie powołano się na zarządzenie Prezydenta Miasta z dnia 22 kwietnia 2005 roku, w sprawie przeznaczenia do oddania w użytkowanie wieczyste w trybie bezprzetargowym ww. nieruchomości wraz z przeniesieniem prawa własności do ww. budynku. Jak wynika z tej umowy, użytkowanie wieczyste co do wskazanej nieruchomości ustanowiono na okres 99 lat, jednocześnie postanawiając o przeniesieniu na współużytkowników wieczystych prawa własności ww. budynku, w takim samych udziałach jak prawo użytkowania wieczystego. Ponadto w § 5 ww. umowy potwierdzono, że nabywający byli w posiadaniu nieruchomości oddawanej w użytkowanie wieczyste oraz ww. budynku.

Nieruchomość powyższa leży w obszarze objętym planem miejscowym, przyjętym uchwałą Rady Miasta. Zgodnie z postanowieniami planu jest to teren zieleni naturalnej, którego dotyczą ograniczone możliwości co do zagospodarowania, przeznaczony dla realizacji usług o charakterze niekomercyjnym - sport i rekreacja.

Po dacie nabycia ww. prawa użytkowania wieczystego Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na remont bądź też ulepszenie ww. budynku.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy planowane zbycie użytkowania wieczystego wraz z posadowionym na gruncie budynkiem niemieszkalnym stanowi czynność zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że zbycie budynku niemieszkalnego wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu będzie korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Należy stwierdzić, że w odniesieniu do budynku niemieszkalnego doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Jak wynika z opisu sprawy przedmiotowy budynek został wybudowany przez poprzedników prawnych i od chwili ustanowienia użytkowania wieczystego był wykorzystywany zgodnie z celem dla którego prawo to ustanowiono tj. rekreacja i wypoczynek. Ponadto, co istotne, nie były ponoszone nakłady na ulepszenie budynku niemieszkalnego przekraczające 30% wartości początkowej. Tym samym sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, na którą składa się prawo wieczystego użytkowania gruntu działki wraz z budynkiem, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Podsumowując, zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z budynkiem niemieszkalnym będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że w myśl art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni oraz złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawyz dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin