Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.138.2019.4.AK
z 19 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2019 r. (data wpływu 3 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 2019 r. (data wpływu 9 maja 2019 r.) oraz pismem z dnia 11 czerwca 2019 r. (data wpływu 14 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej (pytanie nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej (pytanie nr 1) oraz ulgi rehabilitacyjnej (pytanie nr 2).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 26 kwietnia 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.138.2019.1.AK, 0112-KDIL3-2.4011.162.2019.1.AK oraz pismem z dnia 6 czerwca 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.138.2019.3.AK wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Pismami z dnia 9 maja 2019 r. oraz z dnia 14 czerwca 2019 r. Wnioskodawczyni uzupełniła przedmiotowy wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od lutego 2005 r. Wnioskodawczyni jest dyrektorem A. W 2012 r. zmieniono nazwę na B typu Rodzinnego. Dzieci do domu Wnioskodawczyni kierowane są decyzją sądu rodzinnego oraz skierowania starosty staszowskiego. W domu tym mieszka Wnioskodawczyni wraz z mężem i ich biologicznymi dziećmi. Dzieci przebywają w placówce od wczesnego dzieciństwa, aż do uzyskania pełnoletności (przy dzieciach niepełnosprawnych lub uczących się do dwudziestego piątego roku życia).

Wnioskodawczyni wraz z mężem pełnią wobec dzieci funkcję rodziny zastępczej oraz opiekunów faktycznych (opiekunem prawnym Wnioskodawczyni jest tylko wobec niektórych z nich).

Wnioskodawczyni podaje również, że zawozi dzieci na rehabilitację do lekarzy i szkół prywatnymi samochodami (Wnioskodawczyni nie posiada auta służbowego, nie rozlicza również paliwa ryczałtowo).

Czworo z dzieci posiada orzeczenie o niepełnosprawności (w tym jeden pełnoletni chłopiec).

Zainteresowana nie wszystkich dzieci z orzeczeniami jest opiekunem prawnym.

Wnioskodawczyni opiekunem faktycznym dzieci jest przez cały rok podatkowy, dzieci mieszkają wspólnie z Wnioskodawczynią i jej rodziną. Wszyscy są zameldowani pod tym adresem.

Zainteresowana na każde niepełnoletnie dziecko otrzymuje świadczenie 500 plus.

W uzupełnieniu wniosku w Zainteresowana wskazała, że ulga prorodzinna ma dotyczyć lat 2018, 2017, 2016, 2015 i 2014.

Ponadto Zainteresowana wskazała, że zapytanie dotyczy dzieci, których Wnioskodawczyni nie jest opiekunem prawnym, a które zamieszkują wraz z Wnioskodawczynią i jej rodziną.

W odniesieniu do kwestii, czy dzieci w okresie mającym być przedmiotem zapytania były pełnoletnie Wnioskodawczyni wskazała, że P. - ur. w 2006 r. w placówce od 1 sierpnia 2007 r. do nadal. Posiada orzeczenie o niepełnosprawności, otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny.

• W. – ur. w 2008 r. w placówce od 7 lutego 2018 r. do nadal – zapytanie dotyczy miesięcy marzec - grudzień 2018 roku.
  
• J. – ur. 2013 r. w placówce od 2 grudnia 2013 r. do nadal.
  
• K. – ur. 2005 r. w placówce od 25 lipca 2007 r. do nadal. Posiada orzeczenie o niepełnosprawności, w którym wskazano, że niepełnosprawność datuje się od dnia xx listopada 2012 r. Ma przyznany zasiłek pielęgnacyjny.
  
• N. – ur. 2009 r., w placówce od 30 czerwca 2010 r. do nadal.
  
  

Wszystkie dzieci w okresie, który jest przedmiotem zapytania były niepełnoletnie. Część z nich uczyła się w szkołach i posiadały status ucznia w całym roku (latach podatkowych), których dotyczy zapytanie, a część uczęszczała do przedszkoli bądź pozostawała w domu, pod opieką Zainteresowanej.

Udzielając odpowiedzi w kwestii uzyskania przez dzieci dochodu Wnioskodawczyni podała, że żadne z dzieci nie osiągnęło dochodu.

Natomiast odnosząc się do zapytania dotyczącego dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawczynię wskazała, że w latach będących przedmiotem analizy uzyskiwała wyłącznie dochody opodatkowane wg skali podatkowej o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpowiadając na zagadnienie dotyczące otrzymywania przez dzieci zasiłku pielęgnacyjnego Wnioskodawczyni podała, że w latach będących przedmiotem zapytania zasiłek pielęgnacyjny otrzymywało dwoje dzieci (K i P).

Natomiast w temacie dotyczącym działalności gospodarczej Zainteresowana wskazała, że żadne z dzieci nie prowadzi ani nie prowadziło działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem 19% ani ryczałtem i nie osiąga/nie osiągało żadnych przychodów z żadnej działalności.

Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi placówkę opiekuńczo-wychowawczą typu rodzinnego (art. 93 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej art. 101 ust. 1, art. 102 ww. ustawy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni może na wszystkie dzieci mieszkające wspólnie z nią i jej rodziną danym roku podatkowym (nie wszystkich dzieci jest opiekunem prawnym, wszystkich jest opiekunem faktycznym i matką zastępczą) skorzystać z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej?
2. Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej w odniesieniu do dzieci, które faktycznie zamieszkują z Zainteresowaną i jej rodziną?
   
   

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z ulgi prorodzinnej, natomiast w kwestii dotyczącej możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej w dniu 19 czerwca 2019 r. wydano postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr 0112-KDIL3-2.4011.162.2019.2.AK.

Zdaniem Wnioskodawczyni, tak, dzieci mieszkają wspólnie z Wnioskodawczynią i jej rodziną, a placówka ma formę rodziny i tym różni się od domów dziecka, gdzie są wychowawcy mieszkający oddzielnie. W analizowanej sprawie Zainteresowana jest rodzicem zastępczym dla dzieci i zamieszkuje wspólnie z nimi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1059, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2014 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a)
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko,
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota stanowiąca:
   1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
   3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 27f ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą, a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Biorąc pod uwagę powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że podatnikowi – w sytuacji gdy nie jest rodzicem dziecka (nie wykonuje władzy rodzicielskiej) – przysługiwać będzie prawo do omawianej ulgi prorodzinnej tylko w sytuacji, gdy będzie pełnił funkcję opiekuna prawnego dziecka, które będzie z nim zamieszkiwało lub będzie sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od 2005 r. jest dyrektorem A. Natomiast od 2012 r. prowadzi placówkę opiekuńczo-wychowawczą typu rodzinnego, do której kierowane są dzieci na podstawie decyzji sądu oraz skierowania starosty. W placówce tej wspólnie z wychowankami mieszka Wnioskodawczyni wraz z rodziną. W okresie którego dotyczy zapytanie wszystkie dzieci były niepełnoletnie. Zainteresowana nie jest opiekunem prawnym dzieci z nią zamieszkujących. Opiekunowie wobec dzieci pełnią funkcję rodziny zastępczej.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy przysługuje jej możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej w odniesieniu do dzieci, które z nią zamieszkujących, a których nie jest opiekunem prawnym.

Podkreślenia wymaga fakt, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie stanowią standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Kwestie opieki prawnej nad małoletnimi regulują przepisy ustawy z dnia 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.). Zgodnie z art. 145 § 2 ww. Kodeksu, opiekę ustanawia sąd opiekuńczy, skoro tylko poweźmie wiadomość, że zachodzi prawny po temu powód. Opiekun sprawuje pieczę nad osobą i majątkiem pozostającego pod opieką; podlega przy tym nadzorowi sądu opiekuńczego (art. 155 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Zgodnie z art. 109 § 2 pkt 5 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, sąd opiekuńczy może w szczególności zarządzić umieszczenie małoletniego w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka albo w instytucjonalnej pieczy zastępczej albo powierzyć tymczasowo pełnienie funkcji rodziny zastępczej małżonkom lub osobie, niespełniającym warunków dotyczących rodzin zastępczych, w zakresie niezbędnych szkoleń, określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej albo zarządzić umieszczenie małoletniego w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej.

Stosownie do art. 112¹ § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, obowiązek i prawo wykonywania bieżącej pieczy nad dzieckiem umieszczonym w pieczy zastępczej, jego wychowania i reprezentowania w tych sprawach, a w szczególności w dochodzeniu świadczeń przeznaczonych na zaspokojenie jego potrzeb, należą do rodziny zastępczej, prowadzącego rodzinny dom dziecka albo kierującego placówką opiekuńczo-wychowawczą, regionalną placówką opiekuńczo-terapeutyczną lub interwencyjnym ośrodkiem preadopcyjnym.

W myśl art. 112⁴ § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dziecko umieszcza się w pieczy zastępczej do czasu zaistnienia warunków umożliwiających jego powrót do rodziny albo umieszczenia go w rodzinie przysposabiającej.

Organizację, funkcjonowanie oraz finansowanie rodzin zastępczych, rodzinnych domów dziecka, placówek opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówek opiekuńczo-terapeutycznych i interwencyjnych ośrodków preadopcyjnych oraz zasady określające kryteria wiekowe dzieci umieszczanych w tych placówkach i ośrodkach regulują przepisy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (art. 1122 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Przepisy dotyczące funkcjonowania rodziny zastępczej zostały zawarte w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2018 r., poz. 998), gdzie również wymienione zostały inne formy (niż pełnienie funkcji rodziny zastępczej) sprawowania pieczy zastępczej.

Stosownie do art. 34 ww. ustawy, piecza zastępcza jest sprawowana w formie:

1. rodzinnej,
2. instytucjonalnej.
   
   

Natomiast w myśl art. 39 ust. 1 ww. ustawy, formami rodzinnej pieczy zastępczej są:

1. rodzina zastępcza:
   1. spokrewniona,
   2. niezawodowa,
   3. zawodowa, w tym zawodowa pełniąca funkcję pogotowia rodzinnego i zawodowa specjalistyczna;
2. rodzinny dom dziecka.
   
   

Stosownie zaś do art. 41 tej ustawy, rodzinę zastępczą lub rodzinny dom dziecka tworzą małżonkowie lub osoba niepozostająca w związku małżeńskim, u których umieszczono dziecko w celu sprawowania nad nim pieczy zastępczej, z zastrzeżeniem art. 55 i 58.

Zgodnie z art. 49 ww. ustawy, obowiązek sprawowania pieczy nad dzieckiem i jego wychowania rodzina zastępcza lub prowadzący rodzinny dom dziecka podejmuje z dniem faktycznego umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka na mocy orzeczenia sądu, umowy, o której mowa w art. 35 ust. 2, oraz w sytuacjach określonych w art. 58 ust. 1 pkt 2 i 3.

Ustawodawca w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dał podatnikowi prawo do odliczenia ulgi na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym sprawuje opiekę poprzez pełnienie rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Wobec powyższego wskazać należy, że sprawowanie funkcji rodziny zastępczej w formie placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego nie daje Wnioskodawczyni prawa do zastosowania ulgi prorodzinnej.

Z przepisu art. 39 ust. 1 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej wynika jednoznacznie, że rodziną zastępczą może być: rodzina spokrewniona, rodzina niezawodowa oraz rodzina zawodowa, w tym zawodowa pełniąca funkcję pogotowia rodzinnego i zawodowa specjalistyczna. Tym samym placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego – wbrew sugestii Wnioskodawczyni – nie sposób utożsamiać z rodziną zastępczą, o której mowa w art. 27f ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem sam fakt przebywania dzieci w tej placówce nie da Wnioskodawczyni podstaw do zastosowania odliczeń w ramach ww. ulgi.

Mając na uwadze zaprezentowany we wniosku stan faktyczny oraz przepisy prawa wskazać należy, że Wnioskodawczyni nie przysługuje możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej za okres 2014-2018 w stosunku do małoletnich dzieci, których nie została ustanowiona opiekunem prawnym, a które zamieszkują z Zainteresowaną w palcówce opiekuńczo-wychowawczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.