Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.199.2019.2.IR
z 18 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2019 r. (data wpływu 21 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2019 r. (data wpływu 3 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu realizacji transakcji na rynku Forex uzyskiwanego poprzez rachunek brokerski – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu realizacji transakcji na rynku Forex uzyskiwanego poprzez rachunek brokerski.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 17 maja 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.199.2019.1.IR (doręczonym w dniu 22 maja 2019 r.), wezwał Wnioskodawczynię na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 3 czerwca 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku pismem z dnia 29 maja 2019 r. (nadane w dniu 29 maja 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w latach 2016-2018 prowadziła działalność na rynku transakcji walutowych Forex. Posiadała rachunek brokerski na platformie transakcyjnej Forex. Handel na rynku Forex polega na zawieraniu transakcji w odpowiednich programach transakcyjnych na wybranym przez siebie rynku i zarabianiu na wzrostach lub spadkach na danym rynku. Chodzi o korzystne kupno i korzystną sprzedaż. Warunkiem uczestnictwa na platformie Forex jest wpłata odpowiedniego depozytu gwarancyjnego.

Wnioskodawczyni wpłaciła depozyt i rozpoczęła zawieranie transakcji sprzedaży i zakupu waluty. Dokonywała Ona transakcji zakupu i sprzedaży waluty osiągając dochód na niektórych transakcjach. W styczniu 2018 r. poniosła straty na transakcjach i została zobowiązana do dopłaty depozytu. Ze względu na brak uzupełnienia depozytu wszystkie Jej pozycje walutowe na platformie Forex zostały automatycznie zamknięte przez system platformy Forex. W konsekwencji zużycia depozytu Wnioskodawczyni nie mogła kontynuować dalszej działalności poprzez platformę Forex.

Pomimo uzyskania wirtualnego dochodu na poszczególnych transakcjach łącznie na rachunku brokerskim Wnioskodawczyni poniosła stratę. W konsekwencji, w momencie zamknięcia rachunku Wnioskodawczyni nie postawiono do dyspozycji żadnych środków pieniężnych, w tym wpłaconego wcześniej depozytu.

Należy podkreślić, że możliwość wypłaty środków z platformy Forex nie jest uzależniona od uzyskania zysku na jednej transakcji walutowej lecz zależna jest do sumy wyników i kwoty aktualnego depozytu. Realnym zyskiem dla uczestnika platformy jest dopiero kwota wypłacona z rachunku brokerskiego przekraczająca kwotę wpłaconego depozytu.

W piśmie z dnia 29 maja 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że w latach 2016-2018 i obecnie miała/ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Prowadziła Ona działalność gospodarczą na własny rachunek w zakresie produkcji spożywczej w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Transakcje na rynku Forex nie były przedmiotem działalności gospodarczej, prowadzonej przez Wnioskodawczynię.

Dochód z transakcji Forex był jako dochód z kapitałów pieniężnych opodatkowany zgodnie z art. 30b ust. 1 Ustawy PIT. Wnioskodawczyni nie posiadała rachunku brokerskiego ani w Polsce ani zagranicą, innego niż rachunek brokerski platformy Forex w Polsce w Banku. Przelewy środków na konto Wnioskodawczyni z platformy transakcyjnej Forex były przekazywane wyłącznie w pierwszej połowie 2016 r. w kwocie ok. 150 000 PLN, w sytuacji gdy stan rachunku Forex umożliwiał zmniejszenie depozytu, w wysokości nieprzekraczającej uprzednio wpłaconego depozytu, tj. ok. 300 000 PLN. W pierwszej połowie 2016 r. wpłacony depozyt (wkład własny) wyniósł ok. 300 000 PLN. Po tym okresie nie były już wypłacane żadne kwoty.

Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, że na rynku Forex dokonywała transakcji zakupu i sprzedaży walut – w parach przeciwstawnych. Transakcje te były realizowane z dużą częstotliwością.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w świetle art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z tytułu realizacji transakcji zakupu i sprzedaży walut na rynku Forex – w parach przeciwstawnych, uzyskiwane poprzez rachunek brokerski na platformie Forex powstają w momencie realizacji praw z transakcji, tj. w momencie wypłaty do Wnioskodawczyni środków zgromadzonych na rachunku brokerskim platformy transakcyjnej Forex prowadzonej przez brokera Forex, w części przekraczającej uprzednio wpłacony depozyt?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200; dalej: ustawa PIT), przychody z tytułu realizacji transakcji na rynku Forex uzyskiwane poprzez rachunek brokerski na platformie Forex powstają w momencie realizacji praw z transakcji, tj. w momencie wypłaty środków zgromadzonych na rachunku brokerskim platformy transakcyjnej Forex prowadzonej przez brokera Forex, w części przekraczającej uprzednio wpłacony depozyt.

Przez pochodne instrumenty finansowe zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 13 Ustawy PIT rozumie się instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy o obrocie instrumentami finansowymi ‒ instrumentami finansowymi są niebędące papierami wartościowymi:

• tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
  

• instrumenty rynku pieniężnego,
  

• opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,
  

• opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
  

• opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
  

• niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
  

• instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
  

• kontrakty na różnicę,
  

• opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.
  
  

W konsekwencji, przychód z transakcji na rynku Forex uznać należy za przychód ze źródła przychodów określonego w powołanym wyżej przepisie art. 10 ust. 1 pkt 7 Ustawy PIT.

Ze względu na specyfikę platformy Forex zysk osiągany jest dopiero w momencie możliwości wypłaty depozytu wraz z nadwyżką uzyskaną z poszczególnych transakcji ‒ dopiero wtedy można mówić o realizacji praw wynikających z tej formy instrumentów pochodnych. Ta część zysku może stanowić dopiero przychód z realizacji transakcji ‒ na zasadzie kasowej.

W konsekwencji w świetle art. 17 ust. 1 pkt 10 Ustawy PIT, przychody z tytułu realizacji transakcji na rynku Forex uzyskiwane poprzez rachunek brokerski na platformie Forex powstają w momencie realizacji praw z transakcji, tj. w momencie wypłaty środków zgromadzonych na rachunku brokerskim platformy transakcyjnej Forex prowadzonej przez brokera Forex, w części przekraczającej uprzednio wpłacony depozyt.

Na taki sposób rozumienia realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych wskazuje, według Wnioskodawczyni przykładowo, NSA w wyroku z dnia 18 lipca 2017 r., sygn. akt II FSK 1942/15, w którym NSA stwierdził, że „w ocenie Sądu I instancji, realizacja praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych następuje wówczas, gdy dochodzi do wypłaty środków. Realizacja to innymi słowy, jak trafnie zauważono w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, urzeczywistnienie, zastosowanie w praktyce, wprowadzenie w życie. Termin ten tłumaczony jest również jako spieniężenie (zob. E. Sobol, Słownik wyników obcych, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2003, s. 940). W kontekście rozpoznawanej sprawy realizacja praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych nastąpiła w momencie, gdy podatnik otrzymał przychód z realizacji tych praw, a więc w chwili kiedy środki pieniężne wpłynęły na jego konto (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1259/12”. Kontem tym nie jest rachunek brokerski, którym podatnik nie może swobodnie dysponować.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w wyroku WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 757/14. W wyroku tym Sąd stwierdził, że „Realizacja praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych następuje wówczas, gdy podmiot uzyskujący dochód z realizacji tych praw wycofuje z podmiotu dokonującego transakcji swoje przychody i gdy dochodzi do wypłaty tych środków, a zatem gdy ma miejsce faktyczne uzyskanie przychodu. W orzecznictwie sądowym za niekwestionowany należy uznać pogląd, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych powstaje w dacie faktycznego otrzymania przez uprawnionego do płatności. Pogląd taki prezentują organy orzekające w sprawie, a Sąd orzekający w niniejszej sprawie pogląd ten podziela. Trafnie bowiem wskazano w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że realizacja, to inaczej urzeczywistnienie, wprowadzenie w życie, zastosowanie w praktyce. W słownikach termin ten jest tłumaczony również jako spieniężenie (E. Sobol, Słownik wyrazów obcych Wydawnictwo PWN, Warszawa 2003, s. 940). W kontekście tego, w ocenie Sądu, realizacja praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych następuje wówczas, gdy podmiot uzyskujący przychód z realizacji tych praw wycofuje z podmiotu dokonującego transakcji swoje przychody i gdy dochodzi do wypłaty tych środków, a zatem gdy ma miejsce faktyczne uzyskanie przychodu. Prawidłowa jest zatem wykładnia przepisu dokonana przez organ podatkowy, polegająca na uznaniu, że przychód powstał w momencie wypłaty Skarżącej środków pieniężnych”.

Na takie stanowisko wskazuje również WSA w wyroku z dnia 14 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Bk 32/12. WSA wskazuje, że „Realizacja praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych następuje wówczas, gdy podmiot uzyskujący przychód z realizacji tych praw wycofuje z podmiotu dokonującego transakcji swoje przychody i gdy dochodzi do wypłaty tych środków, a zatem gdy ma miejsce faktyczne uzyskanie przychodu. Ustawa nie wskazuje, co oznacza sformułowanie „realizacja praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych” i kiedy dochodzi do realizacji tych praw. Kwestię tą rozstrzygał jednak Naczelny Sąd Administracyjny. W wyroku z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt II FSK 21/11, orzekając na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stwierdził, że „przychód podatkowy z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych powstaje w dacie faktycznego otrzymania przez uprawnionego płatności. W kontekście tego, w ocenie Sądu, realizacja praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych następuje wówczas, gdy podmiot uzyskujący przychód z realizacji tych praw wycofuje z podmiotu dokonującego transakcji swoje przychody i gdy dochodzi do wypłaty tych środków, a zatem gdy ma miejsce faktyczne uzyskanie przychodu”.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawczyni, w świetle art. 17 ust. 1 pkt 10 Ustawy PIT, przychody z tytułu realizacji transakcji na rynku Forex uzyskiwane poprzez rachunek brokerski na platformie Forex powstają w momencie realizacji praw z transakcji, tj. w momencie wypłaty środków zgromadzonych na rachunku brokerskim platformy transakcyjnej Forex prowadzonej przez brokera Forex, w części przekraczającej uprzednio wpłacony depozyt.

W piśmie z dnia 29 maja 2019 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała swoje stanowisko następująco.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle art. 17 ust. 1 pkt 10 Ustawy PIT przychody z tytułu realizacji transakcji zakupu i sprzedaży walut na rynku Forex – w parach przeciwstawnych, uzyskiwane poprzez rachunek brokerski na platformie Forex, powstają w momencie realizacji praw z transakcji, tj. w momencie wypłaty do Wnioskodawczyni środków zgromadzonych na rachunku brokerskim platformy transakcyjnej Forex prowadzonej przez brokera Forex, w części przekraczającej uprzednio wpłacony depozyt, a nie w momencie sprzedaży walut.

W ocenie Wnioskodawczyni, przyjęcie innego stanowiska, tj. że przychód z ww. transakcji powstaje w momencie dokonania sprzedaży danej waluty prowadziłoby do absurdalnej formy opodatkowania dochodu hipotetycznego, którego Wnioskodawczyni nigdy nie mogłaby wypłacić, a zapłata podatku musiałaby nastąpić z innego źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 powołanej wyżej ustawy, jednym ze źródeł przychodów są m.in. kapitały pieniężne.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

Za datę powstania przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych uważa się moment realizacji tych praw, o czym stanowi art. 17 ust. 1b ustawy.

Przez pochodne instrumenty finansowe zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozumie się instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 2286).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy o obrocie instrumentami finansowymi – instrumentami finansowymi są niebędące papierami wartościowymi:

1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
2. instrumenty rynku pieniężnego,
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności, uprawnienie do emisji lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne, z wyłączeniem instrumentów pochodnych, o których mowa w art. 10 rozporządzenia 2017/565,
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, pod warunkiem że są dopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi, z wyłączeniem produktów energetycznych będących przedmiotem obrotu hurtowego na OTF, które muszą być wykonywane przez dostawę,
6. niedopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, a które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
8. kontrakty na różnicę,
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także instrumenty pochodne, o których mowa w art. 8 rozporządzenia 2017/565, i inne, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
10. uprawnienia do emisji.
    
    

Zatem, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) powołanej ustawy, instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi m.in. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności, uprawnienie do emisji lub inny instrument pochodny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w latach 2016-2018 prowadziła działalność na rynku transakcji walutowych Forex. Posiadała rachunek brokerski na platformie transakcyjnej Forex. Handel na rynku Forex polega na zawieraniu transakcji w odpowiednich programach transakcyjnych na wybranym przez siebie rynku i zarabianiu na wzrostach lub spadkach na danym rynku. Warunkiem uczestnictwa na platformie Forex jest wpłata odpowiedniego depozytu gwarancyjnego. Wnioskodawczyni wpłaciła depozyt i rozpoczęła zawieranie transakcji sprzedaży i zakupu waluty. Dokonywała Ona transakcji zakupu i sprzedaży waluty osiągając dochód na niektórych transakcjach. W styczniu 2018 r. poniosła straty na transakcjach i została zobowiązana do dopłaty depozytu. Ze względu na brak uzupełnienia depozytu wszystkie Jej pozycje walutowe na platformie Forex zostały automatycznie zamknięte przez system platformy Forex. W konsekwencji zużycia depozytu Wnioskodawczyni nie mogła kontynuować dalszej działalności poprzez platformę Forex. Pomimo uzyskania wirtualnego dochodu na poszczególnych transakcjach łącznie na rachunku brokerskim Wnioskodawczyni poniosła stratę. W konsekwencji, w momencie zamknięcia rachunku, Wnioskodawczyni nie postawiono do dyspozycji żadnych środków pieniężnych, w tym wpłaconego wcześniej depozytu. Transakcje na rynku Forex nie były przedmiotem działalności gospodarczej, prowadzonej przez Wnioskodawczynię. Nie posiadała Ona rachunku brokerskiego ani w Polsce ani zagranicą, innego niż rachunek brokerski platformy Forex w Polsce w Banku. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że na rynku Forex dokonywała transakcji zakupu i sprzedaży walut – w parach przeciwstawnych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, Wnioskodawczyni posiadała rachunek brokerski na platformie transakcyjnej Forex w Polsce w Banku. Na rynku Forex Wnioskodawczyni dokonywała transakcji zakupu i sprzedaży walut – w parach przeciwstawnych.

Przenosząc przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego na grunt powołanych wyżej regulacji prawnych, przychód z transakcji na rynku Forex uznać należy za przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z kapitałów pieniężnych. Jest to przychód z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy.

Sposób opodatkowania tych dochodów został uregulowany w art. 30b ust. 1 cytowanej ustawy, zgodnie z którym od dochodów uzyskanych m.in. z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Zgodnie z art. 30b ust. 2 pkt 3 tej ustawy, dochód ten ustala się jako różnicę między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy, osiągniętą w roku podatkowym.

W myśl art. 30b ust. 5 ww. ustawy dochodów, o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30c.

Stosownie do art. 30b ust. 6 pkt 1 cytowanej ustawy, rozliczenie ww. dochodów następuje na zasadzie samoopodatkowania, tj. po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, w tym również dochody, o których mowa w art. 24 ust. 14, dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, a także dochody z realizacji praw z nich wynikających, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielniach, w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część i obliczyć należny podatek dochodowy.

Podstawę opodatkowania z tytułu transakcji przeprowadzanych na rynku Forex stanowi więc dochód, obliczony jako różnica między sumą przychodów uzyskanych w roku podatkowym z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, a kosztami uzyskania tego przychodu.

Skoro przychód z transakcji przeprowadzanych na rynku Forex jest przychodem z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to w celu ustalenia momentu powstania tego przychodu należy odnieść się do art. 17 ust. 1b ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem przychód określony powyżej powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Tak więc, za datę powstania przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, uważa się moment realizacji tych praw.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19 i art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zasadniczo więc według treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne. Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy zawiera jednak zastrzeżenie m.in. w odniesieniu do przychodów z art. 17 ust. 1 pkt 10, tj. przychodów w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, które wskazuje, że przychodem z powyższego tytułu nie są kwoty otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika.

Zatem, stosownie do treści art. 17 ust. 1b cytowanej ustawy, przychód określony w ust. 1 pkt 10 powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Mając zatem na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że datą powstania przychodu z tytułu transakcji na rynku Forex, tj. z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych jest zgodnie z treścią art. 17b w związku z art. 17 ust. 1 pkt 10 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, moment realizacji tych praw, a nie moment wypłaty środków na konto Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych wyroków sądów administracyjnych, które zdaniem Wnioskodawczyni, przemawiają za słusznością przedstawionego przez Nią stanowiska, należy stwierdzić, że dotyczą one wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.