Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.134.2019.3.HK
z 24 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu – 18 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 14 czerwca 2019 r. (data wpływu – 17 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania dochodu Wspólnoty Mieszkaniowej, w której znajdują się wyłącznie lokale użytkowe, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania dochodu Wspólnoty Mieszkaniowej, w której znajdują się wyłącznie lokale użytkowe, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 4 czerwca 2019 r. znak: 0111-KDIB2-3.4010.134.2019.2.HK, wezwano o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono pismem z 14 czerwca 2019 r. (data wpływu – 17 czerwca 2019 r.).

We wniosku, uzupełnionym pismem z 14 czerwca 2019 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa w rozumieniu przepisów ustawy o własności lokali jest dużą wspólnotą mieszkaniową, w której znajdują się lokale użytkowe. Lokale te nie są własnością Wspólnoty Mieszkaniowej. Każdy z tych lokali jest własnością osób fizycznych lub prawnych, które w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmują te lokale bądź korzystają z nich osobiście. Wspólnota Mieszkaniowa nie czerpie żadnych korzyści z faktu istnienia w niej lokali użytkowych.

Właściciele uiszczają zaliczki na koszty utrzymania nieruchomości Wspólnoty i fundusz remontowy na podstawie podjętych uchwał, proporcjonalnie do ponoszonego udziału.

Od roku 2014 Wspólnota Mieszkaniowa w drodze uchwały podjęła decyzję o wzroście stawki funduszu remontowego, celem gromadzenia środków na przeprowadzenie kapitalnego remontu Wspólnoty.

Od roku 2014 w CIT-8 wykazywany był dochód ww. Wspólnoty zwolniony z podatku oraz dochód niezwolniony z tytułu pożytku.

W roku 2019 Urząd Skarbowy (...) zwrócił się do Wspólnoty o korekty CIT-8 za lata 2013-2018 twierdząc, że ww. Wspólnota nie jest zwolniona z podatku od dochodu. Wnioskodawca zaznaczył, że właściciele wnoszą zaliczki z tytułu kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej, na bieżące utrzymanie Wspólnoty. Z kolei zaliczki na fundusz remontowy były gromadzone na rachunku bankowym w celu wykonania remontów części wspólnych. Wszelkie dochody pochodzące z płaconych przez właścicieli zaliczek zostają w całości przekazane na utrzymanie zasobów. Objęcie zaliczek na koszty utrzymania nieruchomości Wspólnoty oraz fundusz remontowy podatkiem dochodowym spowodowałoby, że ww. zaliczki w ekonomicznym sensie byłyby mniejsze. W związku z powyższym Wspólnota Mieszkaniowa poniosłaby stratę. Wnioskodawca zaznaczył, że pomimo gromadzenia środków Wspólnota musiała zaciągnąć kredyt remontowy, gdyż w budynku nie były prowadzone żadne prace remontowe od ponad 30 lat. Każdy właściciel odprowadza należne podatki do Urzędu Skarbowego, wynikające z prowadzonej działalności.

W uzupełnieniu wniosku z 14 czerwca 2019 r. (data wpływu – 17 czerwca 2019 r.) Wnioskodawca wskazał, że Wspólnota Mieszkaniowa w rozumieniu przepisów ustawy o własności lokali jest dużą wspólnotą mieszkaniową, w której znajdują się wyłącznie lokale użytkowe. Lokale te nie są własnością Wspólnoty Mieszkaniowej. Każdy z tych lokali jest własnością osób fizycznych lub prawnych, które w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmują te lokale bądź korzystają z nich osobiście. Wspólnota Mieszkaniowa nie czerpie żadnych korzyści z faktu istnienia w niej lokali użytkowych. Właściciele uiszczają zaliczki na poczet kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej i fundusz remontowy na podstawie podjętych uchwał, proporcjonalnie do posiadanego udziału. Właściciele lokali użytkowych są członkami Wspólnoty Mieszkaniowej, którzy ponoszą koszty utrzymania nieruchomości wspólnej proporcjonalnie do poniesionego udziału.

Jako przepisy prawa podatkowego mające podlegać wykładni Wnioskodawca wskazał art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wspólnota Mieszkaniowa, która zgodnie z zapisem Księgi wieczystej jest budynkiem mieszkalnym, w którym znajdują się wyłącznie lokale użytkowe, może być zwolniona z podatku od dochodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wspólnota Mieszkaniowa, w której znajdują się wyłącznie lokale użytkowe będące własnością osób fizycznych lub prawnych winna być zwolniona z podatku od dochodu, ponieważ wszelkie dochody pochodzące z płaconych zaliczek przez właścicieli przekazane są w całości na bieżące utrzymanie budynku. Wspólnota nie pobiera żadnych pożytków ani korzyści z faktu istnienia we Wspólnocie lokali użytkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 737; dalej jako: „uwl”), określając sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną. Zgodnie z art. 6 uwl, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zatem zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali o innym przeznaczeniu. W razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali (art. 3 ust. 1 zd. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 3 ust. 2 uwl, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Zgodnie z art. 12 ust. 1 uwl, właściciel lokalu ma prawo do współkorzystania z nieruchomości wspólnej zgodnie z jej przeznaczeniem. Stosownie natomiast do art. 13 ust. 1 ww. ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca, na co wskazuje art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Przepis zawarty w art. 14 uwl stanowi natomiast, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację;
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę;
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali;
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości;
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: „updop”), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z kolei, z art. 7 ust. 2 updop wynika, że dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W art. 12 updop, ustawodawca zamieścił otwarty katalog zdarzeń stanowiących przychód podatkowy, wskazując, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto wspólnoty mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią w rozumieniu ustawy podatkowej przychód. Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 1 updop stanowiącego, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa w rozumieniu przepisów ustawy o własności lokali jest dużą wspólnotą mieszkaniową, w której znajdują się wyłącznie lokale użytkowe. Właściciele lokali użytkowych są członkami Wspólnoty Mieszkaniowej, którzy ponoszą koszty utrzymania nieruchomości wspólnej proporcjonalnie do poniesionego udziału. Właściciele uiszczają zaliczki na koszty utrzymania nieruchomości Wspólnoty i fundusz remontowy na podstawie podjętych uchwał, proporcjonalnie do ponoszonego udziału.

Od roku 2014 Wspólnota Mieszkaniowa w drodze uchwały podjęła decyzję o wzroście stawki funduszu remontowego, celem gromadzenia środków na przeprowadzenie kapitalnego remontu Wspólnoty. Wszelkie dochody pochodzące z płaconych przez właścicieli zaliczek zostają w całości przekazane na utrzymanie zasobów.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Przedmiotem powyższego zwolnienia jest zatem dochód uzyskany przez wskazane w powołanym przepisie podmioty (w tym przez wspólnoty mieszkaniowe) ze źródła, jakim jest działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jeżeli został przeznaczony na cele preferowane przez ustawodawcę, tj. cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji „gospodarki zasobami mieszkaniowymi” oraz „zasobów mieszkaniowych”. Odnosząc się do znaczenia tych pojęć funkcjonującego w języku powszechnym, należy przyjąć, że „gospodarka” - w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś, „zasób” to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś, natomiast „mieszkanie” to pomieszczenie, w którym się mieszka (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN 1996, pod red. M. Szymczaka). Przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowe” określa zatem rzeczy związane z mieszkaniem, odnoszące się do mieszkania.

Zatem, termin „zasoby mieszkaniowe” dotyczy obiektów mieszkalnych, przeznaczonych do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Wobec powyższego, gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy Wspólnota Mieszkaniowa, w której znajdują się wyłącznie lokale użytkowe, może być zwolniona z podatku od dochodu, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 updop.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa podatkowego oraz mając na uwadze fakt, że Wnioskodawca jest Wspólnotą, w skład której wchodzą wyłącznie lokale użytkowe wskazać należy, że w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie spełniła warunków koniecznych do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, gdyż otrzymywane przez Wspólnotę środki pieniężne z tytułu zaliczek na koszty utrzymania nieruchomości Wspólnoty i fundusz remontowy są uzyskane wyłącznie z gospodarki lokalami użytkowymi, a nie z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i jednocześnie środki te są przeznaczane na cele związane z utrzymaniem lokali użytkowych, a nie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. W związku z powyższym w przedstawionym stanie faktycznym nie znajduje zastosowania zwolnienie przedmiotowe określone w art. 17 ust. 1 pkt 44 updop. W konsekwencji dochód powstały z tego tytułu nie będzie objęty zwolnieniem, wynikającym z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.