Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.267.2019.1.KK
z 27 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2019 r. (data wpływu 13 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków na organizację rekolekcji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków na organizację rekolekcji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Fundacja X. (dalej: „Fundacja”) jest posiadającą osobowość prawną organizacją pożytku publicznego. Fundacja działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o Fundacjach (tj. Dz. U. 2018 r., poz. 1491, z późn. zm.) i przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (tj. Dz. U. 2018 r., poz. 450, z późn. zm.) oraz na podstawie swojego statutu (dalej: „Statut”). Fundacja jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Z punktu widzenia VAT w ramach działalności Fundacji mogą występować zarówno czynności opodatkowane VAT, zwolnione od VAT, jak i pozostające poza VAT.

W świetle Statutu celem Fundacji jest:

1. …;
2. …;
3. …;
4. ….

Fundacja realizuje swoje cele statutowe poprzez:

1. …;
2. …;
3. …;
4. …;
5. ….

Oprócz realizacji inicjowanych przez siebie przedsięwzięć, Fundacja współdziała z innymi instytucjami, organizacjami i osobami dla osiągania wspólnych celów statutowych. Fundacja realizuje cele statutowe także poprzez członkostwo w organizacjach zrzeszających inne organizacje pozarządowe, o celach statutowych zbieżnych lub tożsamych z celem Fundacji.

Zgodnie ze Statutem, Fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jej celów. Wartość środków majątkowych Fundacji przeznaczonych na działalność gospodarczą nie może być mniejsza niż tysiąc złotych. Fundacja prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie jako dodatkową w stosunku do działalności pożytku publicznego.

Majątkiem Fundacji są środki finansowe, ruchomości i nieruchomości oraz inne aktywa nabyte przez Fundację. Zgodnie ze Statutem, majątek Fundacji który służy realizacji celów Fundacji, pochodzi z:

1. funduszu założycielskiego i darowizn Fundatora;
2. darowizn, spadków krajowych i zagranicznych;
3. dochodów z ruchomości, nieruchomości oraz innych praw majątkowych;
4. dochodów z darów, zbiórek i imprez publicznych;
5. innej działalności prowadzonej przez Fundację;
6. działalności gospodarczej Fundacji.

W praktyce, dochody Fundacji pochodzą w szczególności:

1. z darowizn;
2. ze sprzedaży biletów nabywanych przez uczestników rekolekcji o nazwie Y.;
3. ze sprzedaży wydawnictw o charakterze ewangelizacyjnym (płyt, książek) w ramach prowadzonej przez Fundację działalności gospodarczej.

W 2018 r. Fundacja realizowała wydarzenie w formie rekolekcji o nazwie Y. w W. (dalej: Wydarzenie). Wydarzenie trwało jeden dzień. Celem Wydarzenia była ewangelizacja jak największej liczby osób, ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży, co stanowi realizację jednego z celów statutowych Fundacji. Podobne wydarzenia mogą być organizowane przez Fundację w przyszłości.

Wydarzenie miało charakter odpłatny. Cenę biletów ustalono na 12 zł brutto. Sprzedaż biletów podlegała opodatkowaniu VAT. Dystrybucją biletów na wydarzenia zajmowała się firma zewnętrzna. Podstawą współpracy byłą umowa, która zakładała, że Fundacja sprzeda bilety na rzecz firmy dystrybucyjnej, a ta z kolei sprzedawała je będzie uczestnikom Wydarzenia. Firma dystrybucyjna sprzedawała bilety we własnymi imieniu i na własny rachunek. Na podstawie liczby biletów rozdystrybuowanych przez firmę zewnętrzną, Fundacja wystawiła fakturę sprzedaży VAT. Wpływy ze sprzedaży biletów na Wydarzenie pokryły tylko część poniesionych przez Fundację kosztów związanych z realizacją Wydarzenia. Pozostała część środków na pokrycie kosztów realizacji Wydarzenia pochodziła ze środków Fundacji w szczególności z darowizn otrzymanych przez Fundację przeznaczonych na działalność statutową, oraz z darowizn ze wskazaniem „Na Y.”.

W związku z organizacją Wydarzenia, Fundacja poniosła dużo wyższe koszty niż osiągnięty przychód ze sprzedaży biletów.

Fundacja nie wykonywała czynności zwolnionych z VAT w związku z organizacją Wydarzenia.

Wydatki poniesione przez Fundację w związku z organizacją Wydarzenia to przede wszystkim:

• wynajęcie Stadionu;
• wynajęcie firmy do przygotowania sceny, obsługi ekranu LED, oświetlenia, oprawy muzycznej;
• wynajęcie prelegentów do prowadzenia wydarzenia;
• inne koszty związane z organizacją Wydarzenia wymagane przepisami.

Wydatki Fundacji związane z organizacją Wydarzenia są udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Fundację, uwzględniającymi kwotę VAT. Przedmiotowe wydatki nie dotyczą żadnej innej działalności Fundacji - są wyłącznie związane z organizacją Wydarzenia.

VAT należny z faktury wystawionej przez Fundację za sprzedaż biletów, został ujęty w deklaracji VAT.

Z ostrożności, VAT naliczony od poniesionych kosztów został odliczony wskaźnikiem, obliczonym na podstawie art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT. Do wyliczenia prewspółczynnika przyjęto roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie Fundacji z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez Fundację działalności innej niż gospodarcza. Wyliczony w ten sposób prewspółczynnik wyniósł 21% i został zastosowany do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupach dotyczących organizacji Wydarzenia.

Metoda odliczenia VAT opisana powyżej została zastosowana przez Fundację ze względów ostrożnościowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Fundacja miała prawo do zastosowania odliczenia podatku naliczonego w całości, tj. odliczenia 100% podatku naliczonego VAT z tytułu wydatków poniesionych na organizację Wydarzenia, na podstawie art. 86 ust. 1 i następne ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, miał prawo do zastosowania odliczenia podatku naliczonego w całości z tytułu wydatków na organizację Wydarzenia, na podstawie art. 86. ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 2 przytoczonego przepisu, działalność gospodarcza obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w przypadku gdy, nabywcą towarów i usług jest podatnik dla celów VAT oraz nabywane przez podatnika towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest możliwe, w przypadku, gdy istnieje niebudzący wątpliwości związek pomiędzy nabytymi towarami i usługami a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi (por. np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 października 2018 r. sygn. 0112-KDIL1-1.4012.546.2018.2.MJ).

Przy czym, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z prezentowanym w piśmiennictwie poglądem, z przywołanych wyżej regulacji art. 86 ust. 1 w zw. z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT wynika nie tylko podstawowa zasada obowiązująca w VAT - zasada neutralności, lecz również reguła tzw. alokacji bezpośredniej, (por. J. Matarewicz, ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany do art. 86. System Informacji Prawnej LEX, 2019). Potwierdza to też ugruntowane orzecznictwo sądów administracyjnych. W szczególności dla potwierdzenia obowiązywania zasady alokacji bezpośredniej można wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. I FSK 238/09, w którym sąd stwierdził, że: „Stosownie do art. 90 ust. 1 u.p.t.u. w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, czyli w rozpoznawanym zakresie, z jednej strony z czynnościami opodatkowanymi oraz nieopodatkowanymi dającymi prawo do odliczenia, a z drugiej - z czynnościami zwolnionymi, niedającymi prawa do odliczenia. Dopiero gdy nie jest możliwe takie przypisanie, tzn. nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części takich kwot, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Powyższe oznacza, że nawet jeśli u danego podmiotu występują zarówno czynności opodatkowane VAT, zwolnione od VAT, jak i pozostające poza VAT (jak np. część nieodpłatnej działalności Statutowej Fundacji), podmiot może korzystać z pełnego prawa do odliczenia VAT naliczonego od tych wydatków, które można wyłącznie przypisać do jego działalności opodatkowanej VAT. Zdaniem Fundacji, taka sytuacja występuje właśnie w przypadku Wydarzenia.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W świetle art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Mając na uwadze powyżej przytoczone podstawy prawne, należy wskazać, iż wydatki ponoszone przez Fundację na organizację Wydarzenia służyły wyłącznie wykonywaniu czynności opodatkowanych w ramach działalności Fundacji, tj. były związane bezpośrednio ze sprzedażą opodatkowaną Fundacji. Jak wynika bowiem z opisu stanu faktycznego sprawy, sprzedaż biletów na Wydarzenie była dla celów VAT czynnością opodatkowaną w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i jako odpłatne świadczenie usług sprzedaż ta została opodatkowana VAT.

Innymi słowy, należy przyjąć, że organizacja Wydarzenia odbywała się w ramach działalności opodatkowanej VAT Fundacji związanej ze sprzedażą biletów na Wydarzenie. Charakter ponoszonych wydatków jednoznacznie bowiem wskazuje, że można je uznać jako poniesione przez Fundację wyłącznie w związku z organizacją Wydarzenia, a nie np. w związku z działalnością ogólną Fundacji. Tymi towarami i usługami, których nabycie wygenerowało podatek naliczony, były bowiem przede wszystkim wydatki na:

• wynajęcie Stadionu;
• wynajęcie firmy do przygotowania sceny, obsługi ekranu LED, oświetlenia, oprawy muzycznej;’
• wynajęcie prelegentów do prowadzenia wydarzenia;
• inne koszty związane z organizacją Wydarzenia wymagane przepisami.

Dlatego też, zdaniem Fundacji należy uznać, że nabyte towary i usługi dla celów organizacji Wydarzenia były wykorzystywane przez Fundację wyłącznie w ramach wykonywanej przez Fundację działalności gospodarczej (nie były wykorzystywane do celów innych niż działalność gospodarcza), a zatem Fundacja nie była zobligowana do stosowania metody określenia proporcji, zgodnie z wyżej przytoczonym art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Na potwierdzenie prawidłowości swojego poglądu Fundacja wskazuje na stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zaprezentowane w niedawno wydanej interpretacji indywidualnej mającej za przedmiot zbliżony stan faktyczny: „Z powyższego wynika, że wydatki poniesione w związku z organizacją biletowanych koncertów w ramach Festiwalu związane były z wykonywaniem przez Wnioskodawcę wyłącznie czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wskazane wydatki nie były natomiast związane z działalnością statutową Muzeum, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz towary i usługi nabyte na potrzeby organizacji biletowanych koncertów w ramach Festiwalu służyły tylko i wyłącznie wykonywaniu czynności opodatkowanych w ramach działalności gospodarczej ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości z tytułu przedmiotowych wydatków.” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 października 2018 r. sygn. 0112-KDIL1-1.4012.546.2018.2.MJ).

Podsumowując powyższe, w ocenie Fundacji, jest ona uprawniona do pełnego odliczenia podatku naliczonego w całości z tytułu wydatków na organizację Wydarzenia. Skoro bowiem wydatki poniesione na organizację Wydarzenia dotyczą świadczonych przez Fundację usług wstępu, to w całości służą one działalności opodatkowanej VAT Fundacji. Co z kolei powoduje, że podatek naliczony od wskazanych w opisie stanu faktycznego wydatków w całości podlega odliczeniu na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Kwestię odliczenia podatku reguluje przepis art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy spełnione są określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zatem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcje stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu tym podatkiem, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Płaszczyzna działalności podmiotów, będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy art. 15 ust. 2 ustawy, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy – za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Fundacje działają na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 2018 r., poz. 1491), ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2019 r., poz. 688) oraz postanowień statutu.

Na podstawie art. 1 ustawy o fundacjach, fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich, jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami.

W myśl art. 5 ust. 5 ww. ustawy, fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jej celów. Jeżeli fundacja ma prowadzić działalność gospodarczą, wartość środków majątkowych fundacji przeznaczonych na działalność gospodarczą nie może być mniejsza niż tysiąc złotych.

Podstawową aktywnością fundacji jest zatem działalność statutowa, natomiast działalność gospodarcza służy jedynie uzyskaniu środków na działalność statutową.

Zgodnie z art. 3 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego, prowadzi do stwierdzenia, że co do zasady działalność Fundacji, stanowiąca działalność statutową, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem cele statutowe należy odróżnić od czynności stricte komercyjnych. Fundacja niejako realizuje misję publiczną – kształtuje odpowiednie wzorce osobowe i postawy społeczne rzeszy odbiorców. W tym znaczeniu może być traktowana jako swego rodzaju dobro publiczne. Jak wskazano we wniosku, Fundacja realizowała wydarzenie w formie rekolekcji o nazwie „Y.”. Celem wydarzenia była ewangelizacja jak największej liczby osób, ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży, co - jak sama wskazała we wniosku - stanowi realizację jednego z celów statutowych Fundacji. Należy zauważyć, że wpływy ze sprzedaży biletów na wskazane wydarzenie pokryły tylko część poniesionych przez Fundację kosztów. Pozostała część środków na pokrycie kosztów pochodziła ze środków Fundacji w szczególności z darowizn otrzymanych przez Fundację przeznaczonych na działalność statutową, oraz z darowizn ze wskazaniem „Na Y.”.

W ocenie tutejszego organu tak przedstawiony opis sprawy wskazuje, że wydarzenie o nazwie „Y.” służyło zarówno działalności gospodarczej jak i realizacji celów statutowych, tj. działalności innej niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, Fundacja nie miała prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na organizację wydarzenia na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, ale wobec braku możliwości przypisania tych wydatków w całości do działalności gospodarczej miała obowiązek stosowania art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem kwotę podatku naliczonego zobowiązana była obliczyć zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej zwanym „sposobem określenia proporcji”.

W rezultacie stanowisko Fundacji należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.