Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.272.2019.1.BK
z 27 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2019 r. (data wpływu 2 maja 2019 r.), uzupełnionym w dniach 30 maja, 5 czerwca oraz 7 czerwca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości jest – nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniach 30 maja, 5 czerwca oraz 7 czerwca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości.

We wniosku oraz uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2003 r. zakupił Pan wraz z żoną we wspólnocie małżeńskiej nieruchomość: działkę nr … o obszarze 87 arów zabudowaną budynkiem dawnej szkoły w miejscowości…, powiat…. Zakup nie był związany z działalnością gospodarczą, dlatego też nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z tą nieruchomością. W momencie kupna nieruchomość zlokalizowana była na terenie rolnym zabudowanym i terenie rekreacyjno-wypoczynkowym. Obecnie działka nr …. położona w obrębie…..;, gmina …znajduje się na obszarze oznaczonym symbolem…., który oznacza tereny usług komercyjnych, a także nie jest położona na obszarze rewitalizacji ani na obszarze Specjalnej Strefy Rewitalizacji. Do sprzedaży przeznaczona jest wydzielona działka …i kupujący nie określił przeznaczenia tej działki. Pan oraz żona nie wnioskowaliście o zmianę przeznaczenia gruntu działki nr …o powierzchni 0,2145 ha. Od nabycia grunt nie był wynajmowany, ani nie dokonywano żadnej zmiany i modernizacji. Od momentu zakupu dokonywano tylko koszenia traw. Nie ogłaszano też nigdzie wiadomości o sprzedaży wydzielonej działki….

Na opisanej nieruchomości nie dokonywano nakładów inwestycyjnych na ulepszenie istniejących budowli i budynków, ani też nie realizowano nowych inwestycji na rzecz budynków względnie budowli.

Nieruchomość ta nie była i nie jest przedmiotem działalności gospodarczej. W 2018 r. z ogólnego obszaru w/w działki wyodrębniona została działka niezabudowana żadnymi obiektami o charakterze budynków lub budowli o powierzchni 0,2145 ha, którą obecnie zamierza Pan wraz z żoną sprzedać (nadal we wspólnocie małżeńskiej).

Podział działki nr … dokonany został na wniosek Pana i żony. Decyzję ostateczną zatwierdzającą podział w/w działki wydał Wójt Gminy …w dniu 8 stycznia 2019 r.

Działka wydzielona o powierzchni 0,2145 ha została zapisana do księgi wieczystej nr ..o numerze... Wraz z żoną złożył Pan oświadczenie o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania. Decyzja Wójta Gminy…..W z dnia 8 stycznia 2019 r. jest decyzją ostateczną i prawomocną. Od 1997 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Działalność ta jest prowadzona w …nr ... (w miejscu zamieszkania) i nie wiąże się w żaden sposób z działką, o której jest wyżej mowa. Przedmiotem Pana działalności jest produkcja wyrobów z drutu - PKD 25.93.Z. Żona nie prowadzi działalności gospodarczej i nie ma żadnych udziałów w Pana działalności gospodarczej.

Jak wynika z uzupełnienia do wniosku:

• wyodrębniona działka o powierzchni 0,2145 ha nie posiada odrębnego oznaczenia geodezyjnego (numeru ewidencyjnego). Zgodnie z otrzymanym zawiadomieniem o zmianach w danych ewidencyjnych Starostwa Powiatowego w ..z dnia 20 czerwca 2018 r. dokonano tylko aktualizacji z urzędu dotyczącej zmiany użytków i klas dz. Nr…, pow. 0,8516 ha, k.m.3, KW…, ubyło 0,0184 ha. Identyfikator działki…: …, położenie gruntów: …Nr bud….. Wnioskodawca i jego małżonka nie wnioskowali o zmianę przeznaczenia gruntu działki Nr 379/2 o powierzchni 0,2145 ha,
• od dnia nabycia Wnioskodawca ani jego żona nie korzystali z działki nr … oraz wyodrębnionej z niej niezabudowanej działki o powierzchni 0,2145 ha. Dokonywano tylko koszenia trawy. Zakupu dokonano w celu powiększenia własnego majątku,
• Wnioskodawca nie ponosił i nie będzie ponosić żadnych nakładów związanych ze zbyciem wyodrębnionej działki o powierzchni 0,2145 ha,
• Wnioskodawca nie jest właścicielem lub współwłaścicielem innych nieruchomości, które będą przedmiotem sprzedaży bądź odpłatnego zbycia,
• zakupu dokonano w celu powiększenia majątku prywatnego.

Ponadto wskazał Pan, że Urząd Gminy ….wydał w dniu 6 czerwca 2019 r. zaświadczenie nr ……o treści: „Urząd Gminy w ….na podstawie art. 217 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2018r. poz. 2096) zaświadcza, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy …dla terenów zabudowanych zatwierdzonych uchwałą Nr …Rady Gminy …z dnia 30 marca 2005 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy …dla terenów zabudowanych (opublikowaną w Dz. Urz.. Woj. …. z ... Nr …, poz. …), zmienionym uchwałą Nr …Rady Gminy …z dnia 12 września 2013 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy .. dla terenów zabudowanych (opublikowaną w Dz. Urz. …. ... z dnia …. poz. …):

• działka nr …położona w obrębie…, gmina …znajduje się na obszarze oznaczonym symbolem…, co stanowi: tereny usług komercyjnych, na obszarze oznaczonym symbolem KDL, co stanowi: droga lokalna w ciągu drogi powiatowej i na obszarze oznaczonym symbolem KDgp nr …, co stanowi: droga główna ruchu przyspieszonego w ciągu drogi krajowej …;
• działka nr ..położona w obrębie…, gmina …znajduje się na obszarze oznaczonym symbolem .., co stanowi: tereny usług komercyjnych i na obszarze oznaczonym symbolem KDL, co stanowi: droga lokalna w ciągu drogi powiatowej.

Ponadto informuję, że do dnia sporządzenia niniejszego zaświadczenia, Rada Gminy … nie podjęła uchwały dotyczącej wyznaczenia obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 9 października 2015r. o rewitalizacji (t.j. Dz. U. z 2018r. poz. 1398). Wobec powyższego działki nr….– obręb … nie są położone na obszarze rewitalizacji ani na obszarze specjalnej Strefy Rewitalizacji”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając tylko wydzieloną działkę o powierzchni 0,2145 ha, czynność ta będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43. ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są wszystkie wymogi do zastosowania ww. przepisu dotyczącego zwolnienia od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby była objęta tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy stanowią odzwierciedlenie przepisu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

„Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy).

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub wykonujący wolny zawód.

Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeśli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Ponadto podkreślenia wymaga również, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii czy sprzedaż przedmiotowej działki korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych regulacji prawnych, przy uwzględnieniu wniosków płynących z ww. orzeczeń prowadzi do stwierdzenia, że planowana sprzedaż działki gruntu o pow. 0,2145 ha wydzielonej z działki nr … stanowiących Pana współwłasność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż dla tych czynności nie wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Z treści wniosku nie wynika bowiem, by w związku zamiarem sprzedaży działki działał Pan w charakterze handlowca, gdyż nie podejmował Pan zorganizowanych działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działki, działania marketingowe). Ponadto działka ta nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Na działce od momentu zakupu dokonywano tylko koszenia traw. Nie ogłaszano też nigdzie wiadomości o sprzedaży ww. działki.

Reasumując, dla czynności zbycia przedmiotowej nieruchomości nie będzie występował Pan w charakterze podatnika, a sprzedaż stanowić będzie w takim przypadku sprzedaż majątku osobistego, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Wobec powyższego, w związku z faktem, że sprzedaż przedmiotowej działki – jak stwierdzono powyżej – nie będzie podlegała opodatkowaniu, a nie jak wskazał Wnioskodawca będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie okoliczności przedstawionych we wniosku, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto informuje się, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem niniejsza interpretacja stanowi ochronę prawnopodatkową tylko dla Wnioskodawcy, nie wywołuje natomiast skutków prawnych dla żony Wnioskodawcy, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.