Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.274.2019.2.MO
z 2 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2019 r. (data wpływu 16 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2019 r. (data wpływu 31 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w ramach realizowanego projektu pn. „…”- jest nieprawidłowe,

• stawki podatku w wysokości 8% dla otrzymanej dotacji w ramach ww. projektu oraz uznania kwoty dotacji za kwotę brutto - jest prawidłowe,

• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w ramach realizowanego projektu pn. „…”,
  

• stawki podatku w wysokości 8% dla otrzymanej dotacji w ramach ww. projektu oraz uznania kwoty dotacji za kwotę brutto,
  

• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu.
  
  

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 maja 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również jako: „Miasto”) jest jednostką samorządu terytorialnego. Poza zadaniami własnymi wykonywanymi wyłącznie w charakterze organu władzy publicznej, Miasto wykonuje również działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Miasto jest zatem czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Miasto realizuje zadanie polegające na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest z nieruchomości mieszkańców Miasta, zgodnie z projektem: „..”, dofinansowanym z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014-2020 (dalej jako „Zadanie”).

Miasto nie będzie wykonywało Zadania samodzielnie - w celu jego realizacji nabędzie m.in. usługi od wyspecjalizowanej firmy zajmującej się usuwaniem tego typu odpadów i posiadającej stosowne uprawnienia. Z tytułu nabycia przedmiotowych usług Miasto otrzyma od wykonawcy faktury VAT.

W celu sfinansowania omawianego Zadania, Miasto uzyska dotację ze środków europejskich w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa …, tj. zostanie przyznane Miastu dofinansowanie na przeprowadzenie prac w zakresie usunięcia i zutylizowania azbestu, działania proekologiczne oraz promocję projektu. Uzyskana dotacja pokryje 85% kosztów kwalifikowanych Zadania. Pozostałe 15% kosztów pokryje Miasto ze swoich środków własnych. Miasto nie będzie pobierać od mieszkańców opłat za usuwanie i utylizację azbestu, w związku z czym mieszkańcy nie będą ponosić żadnych kosztów w ramach Zadania.

Usuwanie i unieszkodliwianie wyrobów zawierających azbest, jako służące zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie ochrony środowiska oraz zdrowia, jest zadaniem własnym Miasta, zgodnie z art. 7 ust. 1 punkt 1 oraz punkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506).

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano:

1. Miasto dotychczas nie zawarło umów z mieszkańcami na usunięcie i unieszkodliwienie wyrobów zawierających azbest. Przed rozpoczęciem realizacji Projektu, umowy takie będą jednak zawierane z każdym mieszkańcem, którego nieruchomość zostanie objęta Projektem.
   
2. W planowanych umowach przewiduje się zachowanie jednakowych warunków dla wszystkich mieszkańców objętych Projektem.
   
3. Wnioskodawca przeprowadził inwentaryzację nieruchomości na terenie Miasta, celem określenia liczby obiektów zawierających wyroby azbestowe. Wnioskodawca dysponuje zatem wiedzą co do liczby obiektów, które mogą zostać objęte Projektem oraz co do ilości azbestu kwalifikującego się do usunięcia. Ostateczna liczba obiektów objętych projektem zostanie określona przed samym rozpoczęciem realizacji Projektu, w zależności od złożonych przez mieszkańców wniosków. Umowy z mieszkańcami będą zawierane według kolejności zgłoszeń. O sfinansowaniu zadania będzie decydowała kolejność wpływu wniosków spełniających wymogi formalne oraz wysokość środków finansowych przeznaczonych na realizację Projektu.
   
4. Z otrzymanego dofinansowania Miasto pokryje część kosztów demontażu, transportu i utylizacji wyrobów zawierających azbest oraz część kosztów związanych z działaniami proekologicznymi i promocją Projektu.
   
5. Wysokość otrzymanego dofinansowania uzależniona jest od szacowanych kosztów Projektu, te zaś zależne są od ilości wyrobów azbestowych przeznaczonych do usunięcia z terenu Miasta. Azbest usuwany będzie z nieruchomości mieszkańców Miasta, zatem to czy dany mieszkaniec przystąpi, czy też nie przystąpi do Projektu zgłaszając swoją nieruchomość, wpłynie na koszty Projektu, a zatem również na wysokość otrzymanego dofinansowania.
   
6. Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia się z otrzymanych środków finansowych z Instytucją Finansującą, czyli Zarządem Województwa … . Dofinansowanie będzie wypłacane Miastu na zasadzie refundacji, tzn. po realizacji określonej części Projektu i poniesieniu przez Miasto związanych z tym kosztów.
   
7. Dofinansowanie jest przyznawane na zasadzie refundacji udokumentowanych kosztów poniesionych w związku z Projektem. Miasto nie uzyska zatem dofinansowania jeśli nie zrealizuje Projektu, czyli nie poniesie związanych z nim kosztów. W przypadku, w którym doszłoby do naruszenia umowy o dofinansowanie, czyli np. stwierdzenia, że doszło do wykorzystania zrefundowanych przez finansującego środków na cele inne niż przewidziane w Projekcie, Miasto byłoby zobowiązane do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych wraz z odsetkami.
   
8. Miasto nie może przeznaczyć dofinansowania na cele inne niż przewidziane w ramach Projektu.
   
9. Miasto nie posiada opinii klasyfikacyjnej Głównego Urzędu Statystycznego, co do właściwej klasyfikacji statystycznej usług w zakresie usuwania azbestu. Ponieważ jednak usługi te wykonywane będą przez wyspecjalizowaną firmę zajmującą się usuwaniem tego typu odpadów i posiadającą stosowne uprawnienia, po uzgodnieniu z wykonawcą prac, Miasto klasyfikuje usługi w zakresie usuwania azbestu do grupowania 39.00.14.0 PKWiU (2008), jako ,,Usługi związane z odkażaniem budynków”.
   
10. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści: „Do jakich czynności Wnioskodawca wykorzystuje nabyte towary i usług w ramach realizowanego zadania w zakresie usuwania azbestu, tj. czy do czynności:
    1. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
       
    2. zwolnionych od podatku od towarów i usług,
       
    3. niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?”
    Wnioskodawca wskazał, że „odpowiedź na to pytanie uzależniona jest od otrzymanej interpretacji:
    • jeśli udzielona przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej odpowiedź na pytanie 1 zawarte we wniosku o interpretację (tj. Czy realizując Zadanie Miasto działa w charakterze podatnika VAT wykonującego działalność gospodarczą?) potwierdzi, że realizując Projekt Miasto działa w charakterze podatnika VAT, wówczas towary i usługi nabywane przez Miasto w ramach Projektu w zakresie usuwania azbestu, będą wykorzystywane w całości do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług;
      
    • jeśli jednak odpowiedź na pytanie 1 wskaże, że realizując Projekt Miasto nie działa w charakterze podatnika VAT wykonującego działalność gospodarczą, ale w charakterze organu władzy publicznej, wówczas towary i usługi nabywane przez Miasto w ramach Projektu w zakresie usuwania azbestu, będą wykorzystywane w całości do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy realizując Zadanie Miasto działa w charakterze podatnika VAT wykonującego działalność gospodarczą?
2. Jeśli odpowiedź na pyt. 1 jest twierdząca, czy Miasto zobowiązane jest do rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu otrzymanej dotacji przy zastosowaniu stawki 8%, a otrzymaną kwotę dotacji należy uznać jako wartość brutto?
3. Jeśli odpowiedź na pyt. 1 jest twierdząca, czy Miasto jest uprawnione do odliczenia pełnych kwot podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją Zadania?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, realizując Zadanie w zakresie usuwania i utylizacji azbestu, Miasto nie działa w charakterze podatnika VAT wykonującego działalność gospodarczą, ale w charakterze organu władzy publicznej.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy jeśli, zgodnie z odpowiedzią na pyt. 1, Miasto działa w zakresie Zadania w charakterze podatnika VAT, wówczas zobowiązane jest rozliczyć podatek należny od otrzymanej kwoty dotacji według stawki VAT 8%, traktując kwotę dotacji jako wartość brutto.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawcy jeśli, zgodnie z odpowiedzią na pyt. 1, Miasto działa w zakresie Zadania w charakterze podatnika VAT, to dysponuje prawem do odliczenia pełnych kwot podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją Zadania.

UZASADNIENIE

Ad. 1

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Miasto realizuje Zadanie jako organ władzy publicznej. Usuwanie i unieszkodliwianie wyrobów zawierających azbest, jako działanie służące zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie ochrony środowiska oraz zdrowia, jest zadaniem własnym Miasta, zgodnie z art. 7 ust. 1 punkt 1 oraz punkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Zadanie to - wobec braku odpłatności ze strony mieszkańca - nie jest wykonywane w ramach działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT.

Sam fakt otrzymania dotacji na poczet Zadania nie zmienia charakteru w jakim wykonywane jest Zadanie. Dotacja służy uzupełnieniu zasobów finansowych Miasta (środków własnych), niezbędnych dla pokrycia kosztów realizacji Zadania.

Powyższe stanowisko w podobnej sprawie dotyczącej usuwania azbestu przez jednostkę samorządu terytorialnego, potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z 3 kwietnia 2019 r., sygn. I SA/Lu 930/18.

Ad. 2

Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 byłaby twierdząca, to należałoby uznać, że Miasto zobligowane jest do opodatkowania wykonywanych usług podatkiem VAT. Jako świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 2a Ustawy o VAT, należałoby uznać bowiem odsprzedaż usług zakupionych przez Miasto od wyspecjalizowanego podmiotu na rzecz osób fizycznych będących właścicielami nieruchomości biorących udział w projekcie.

W braku odpłatności ze strony mieszkańców, za podstawę opodatkowania należałoby wówczas przyjąć wartość otrzymanej dotacji, która stanowiłaby de facto wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi przez Miasto na rzecz właścicieli nieruchomości uiszczane przez podmiot trzeci (tj. podmiot wypłacający dotację).

Tak jak wskazano bowiem np. w interpretacji z 7 marca 2019 r. 0113-KDIPT1-1.4012.13.2019.2.JK: „Otrzymana dotacja pokrywa cenę usługi świadczonej przez Gminę (właściciele nieruchomości nie dokonują bowiem na rzecz Gminy żadnej zapłaty za usunięcie wyrobów zawierających azbest). Skoro więc ostateczny odbiorca usługi nie musi za tę usługę płacić z powodu przyznanego dofinansowania, to stwierdzić należy, że dofinansowanie to bezpośrednio wpływa na cenę świadczonej usługi, gdyż pozwala usługobiorcy korzystać z niej za darmo. W związku z powyższym, uznać należy, że świadczenia, co do których Gmina zobowiązuje się w ramach wniosków złożonych przez mieszkańców, będą stanowić odpłatne świadczenia usług, które - zgodnie z przywołanym art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Gmina, w związku z ww. czynnościami wystąpi w charakterze podatnika tego podatku”.

Analogiczne stanowisko w sprawie opodatkowania zadania w zakresie usuwania i utylizacji azbestu przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 12 marca 2019 r., sygn. 0112-KDIL4.4012.3.2019.2.JKU: „Tym samym dotacja przyznana Gminie z RPO na realizację ww. zadania w zakresie, w jakim stanowi ona pokrycie ceny usług świadczonych na rzecz mieszkańców Gminy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, stanowiąc w oparciu o art. 29a ust. 1 ustawy podstawę opodatkowania z tytułu wykonania przez Gminę usług w zakresie usuwania i unieszkodliwienia wyrobów zawierających azbest”.

Jednocześnie, Wnioskodawca podkreśla, że zdaniem Miasta, otrzymaną kwotę dotacji należałoby traktować jako wartość wynagrodzenia brutto i tzw. metodą „w stu” wyliczyć kwotę podatku należnego, jaką należy wykazać w składanej deklaracji VAT.

Na powyższe wskazuje przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 marca 2019 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.13.2019.2.JK, w której, w uzasadnieniu stanowiska organu podatkowego, wskazano: „Jednocześnie stwierdzić należy, że dotacja przyznana Gminie z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na realizację ww. zadania w zakresie, w jakim stanowi ona pokrycie ceny usług świadczonych na rzecz mieszkańców Gminy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, stanowiąc w oparciu o art. 29a ust. 1 ustawy, podstawę opodatkowania z tytułu wykonania przez Gminę usług w zakresie usuwania wyrobów zawierających azbest. Reasumując, podstawą opodatkowania dla usług usuwania azbestu będzie dotacja otrzymana z RPO..., pomniejszona o kwotę podatku należnego (tj. dotację należy uznać za kwotę brutto)”.

Zgodnie z art. 146aa Ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do Ustawy o VAT, w pozycji 152, wymieniono „Usługi związane z odkażaniem i czyszczeniem” (PKWiU 39.00.1), zaś w pozycji 150 - „Usługi związane z przetwarzaniem pozostałych odpadów niebezpiecznych” (PKWiU 38.22.29.0).

Miasto nie posiada wydanej na jego wniosek opinii klasyfikacyjnej Głównego Urzędu Statystycznego, co do właściwej klasyfikacji statystycznej usług w zakresie usuwania i utylizacji azbestu. Ponieważ jednak Miasto będzie dokonywać odsprzedaży tych usług na rzecz mieszkańców, a wykonywane będą one przez wyspecjalizowaną firmę zajmującą się usuwaniem tego typu odpadów i posiadającą stosowne uprawnienia, Miasto dokona samodzielnej klasyfikacji statystycznej usług, w oparciu o grupowanie stosowane przez wyspecjalizowanego wykonawcę.

Miasto dokona klasyfikacji świadczonych usług albo do grupowania 39.00.14.0 PKWiU, jako „Usługi związane z odkażaniem budynków” albo do grupowania PKWiU 38.22.29.0 „Usługi związane z przetwarzaniem pozostałych odpadów niebezpiecznych”, w zależności od ustaleń poczynionych w porozumieniu z wykonawcą usług na rzecz Miasta.

W efekcie, niezależnie od tego, które z ww. grupowań zostanie zastosowane, w ocenie Wnioskodawcy, świadczone czynności w zakresie usuwania i utylizacji azbestu, będą podlegać opodatkowaniu według stawki VAT 8%.

Ad.3

W myśl art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

• nabycia towarów i usług,
  

• dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
  
  

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jeśli Miasto będzie uznane za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu realizacji świadczeń w ramach Zadania, to należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie jest spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług - ponoszone wydatki na usługi, o których mowa we wniosku, związane są z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Zatem Miasto, będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług - ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszeniem wydatków w ramach Zadania, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 Ustawy o VAT.

Podsumowując, skoro Miasto jest obowiązane opodatkować świadczone usługi w zakresie usuwania i utylizacji azbestu oraz wyrobów azbestowych z nieruchomości mieszkańców, to jest uprawnione do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z usuwaniem i utylizacją azbestu oraz wyrobów azbestowych ponoszonych w związku z realizacją Zadania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w ramach realizowanego projektu pn. „…”- jest nieprawidłowe,

• stawki podatku w wysokości 8% dla otrzymanej dotacji w ramach ww. projektu oraz uznania kwoty dotacji za kwotę brutto - jest prawidłowe,

• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu - jest prawidłowe.
  
  

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisu sprawy (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Według art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzymuje dofinansowanie, które jest związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taką należy zaliczyć do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

I tak, w wyroku w sprawie C-184/00 TSUE stwierdził, że sam fakt, że dofinansowanie wpływa na ostateczną cenę świadczenia, nie ma znaczenia dla uznania, czy powinno ono zwiększać podstawę opodatkowania VAT. W praktyce bowiem, prawie zawsze dofinansowanie działalności podatnika wpływa w jakiś w sposób na poziom stosowanych przez niego cen. Elementem istotnym, wpływającym na ewentualne włączenie dofinansowania do podstawy opodatkowania, jest natomiast stwierdzenie, czy dotacje są przekazywane w celu dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Ponadto, Trybunał stwierdził, że sformułowanie – dotacje bezpośrednio związane z ceną – należy interpretować w taki sposób, aby dotyczyło ono jedynie dotacji odpowiadających całości lub części wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, które wypłacane są sprzedawcy lub dostawcy przez stronę trzecią.

Z kolei w wyroku w sprawie C-353/00, Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle, przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce, dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu), albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. odsprzedażą usług zakupionych przez Miasto od wyspecjalizowanego podmiotu na rzecz osób fizycznych będących właścicielami nieruchomości biorących udział w projekcie), a nie z realizacją zadań własnych przez Miasto w charakterze organu władzy publicznej. Wnioskodawca bowiem nabywa przedmiotowe usługi od wyspecjalizowanej firmy we własnym imieniu, ale na rzecz osób trzecich, a więc stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, zawierając umowę z wykonawcą na świadczenie ww. usługi, wchodzi w rolę podmiotu świadczącego usługę. Ponadto – jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca zawrze z mieszkańcami umowy na realizację ww. zadania – tym samym nie sposób uznać, że Wnioskodawca w tym przypadku działa jako organ publiczny realizujący zadania własne. Trzeba też zauważyć, że to Wnioskodawca (nie właściciele nieruchomości) wybiera firmę wykonującą usługi związane z usuwaniem wyrobów zawierających azbest i zawiera z nią umowę, a faktura z tytułu świadczenia ww. usługi jest wystawiana na Miasto jako na nabywcę usługi.

Środki finansowe pozyskane przez Gminę (dotacja uzyskana z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa …) w tym przypadku będą przeznaczone na realizację konkretnego zadania związanego z usunięciem i utylizacją azbestu i wyrobów zawierających azbest z nieruchomości należących do konkretnych podmiotów tj. mieszkańców z terenu Miasta. Jak wynika z okoliczności sprawy takie dofinansowanie przekazywane jest na podstawie refundacji wydatków i nie można przeznaczyć go na inny cel. W konsekwencji, środki te należy uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi przez Miasto na rzecz mieszkańców, uiszczane przez podmiot trzeci (tj. podmiot dokonujący dofinansowania). Przedmiotowa dotacja nie może więc zostać uznana za dotację kosztową przeznaczoną na ogólną działalność Miasta. Jej celem bowiem nie jest dotowanie całej działalności Wnioskodawcy, ale konkretnych czynności wykonywanych w ramach ww. zadania.

Otrzymana dotacja pokrywać będzie do 85% wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania, natomiast w pozostałym zakresie, tj. w 15%, zadanie zostanie sfinansowane ze środków własnych Miasta. Jak wynika z wniosku, mieszkańcy (uczestnicy zadania) nie ponoszą w tym zakresie odpłatności ani na rzecz Miasta, ani na rzecz Wykonawcy. Skoro więc ostateczny odbiorca usługi nie będzie musiał za tę usługę płacić z powodu przyznanego dofinansowania, to należy stwierdzić, że dofinansowanie to bezpośrednio będzie wpływało na cenę świadczonej usługi, gdyż pozwala usługobiorcy korzystać z niej za darmo.

Zatem Wnioskodawca świadcząc usługi w zakresie usunięcia i utylizacji wyrobów azbestowych – wbrew temu co twierdzi Miasto – działa jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, w zakresie, w jakim realizuje ww. zadanie oraz nie korzysta z wyłączenia od podatku na podstawie przepisu art. 15 ust. 6 ustawy.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że świadczenia, polegające na realizacji prac w zakresie usuwania i utylizacji wyrobów azbestowych z budynków będących własnością Mieszkańców, stanowią odpłatne świadczenia usług, które – zgodnie z przywołanym art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Miasto, w związku z ww. czynnościami występuje w charakterze podatnika tego podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego jako nr 1, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii stawki podatku w wysokości 8% dla otrzymanej dotacji w ramach ww. projektu oraz uznania kwoty dotacji jako wartości brutto (pytanie nr 2 wniosku ORD-IN), należy wskazać, co następuje:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Przy czym na mocy art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że od dnia 1 stycznia 2011 r., klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

W załączniku nr 3 do ustawy, który zawiera wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%:

• w pozycji 152 wymieniono „Usługi związane z odkażaniem i czyszczeniem” (PKWiU 39.00.1)
  
  

Powyższy zapis wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8% podlegają wszystkie usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 39.00.1 „Usługi związane z odkażaniem i czyszczeniem”.

Wobec powyższego, w okolicznościach niniejszej sprawy przy uwzględnieniu treści ww. przepisów należy stwierdzić, że zadanie wykonywane przez Wnioskodawcę w zakresie usuwania i utylizacji wyrobów azbestowych z nieruchomości mieszkańców Miasta – stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy i poz. 152 załącznika nr 3 do niej – podlega opodatkowaniu stawką obniżoną w wysokości 8%, jeżeli jak wskazuje treść wniosku – usługi te są klasyfikowane odpowiednio w grupowaniu PKWiU 39.00.14.0.

Tym samym również otrzymane przez Miasto dofinansowanie podlega opodatkowaniu wg 8% stawki podatku, tj. stawki właściwej dla czynności, której dotyczy, pod warunkiem, że czynności wykonywane przez Miasto są klasyfikowane – jak wskazał Wnioskodawca - odpowiednio w grupowaniu PKWiU 39.00.14.0.

Jednocześnie stwierdzić należy, że dotacja przyznana Miastu z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na realizację ww. zadania w zakresie, w jakim stanowi ona pokrycie ceny usług świadczonych na rzecz mieszkańców Miasta, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, stanowiąc w oparciu o art. 29a ust. 1 ustawy z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy, podstawę opodatkowania z tytułu wykonania przez Gminę usług w zakresie usuwania wyrobów zawierających azbest.

W konsekwencji, podstawą opodatkowania dla usług usuwania i utylizacji wyrobów azbestowych będzie dotacja otrzymana z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa …, pomniejszona o kwotę podatku należnego (tj. dotację należy uznać za kwotę brutto).

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją zadania polegającego na usuwaniu i utylizacji wyrobów azbestowych, należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego, zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w omawianej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, są spełnione, ponieważ Wnioskodawca realizując ww. zadanie wykonuje odpłatne świadczenia na rzecz mieszkańców podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i działa w charakterze podatnika VAT. Tym samym Wnioskodawca ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od wydatków poniesionych z tytułu realizacji przedmiotowego zadania. Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia okoliczności określonych w art. 88 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Końcowo należy jeszcze raz podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Zainteresowanego we wniosku.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z póź. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, ul. …, … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.