2019.07.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.174.2019.3.AR
z 2 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2019 r. (data wpływu 16 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2019 r. (data wpływu 21 maja 2019 r.) oraz pismem z dnia 2 czerwca 2019 r. (data wpływu 4 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy wpłat uczestników biegu oraz wpłat sponsorów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy wpłat uczestników biegu oraz wpłat sponsorów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 maja 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz pismem z dnia 2 czerwca 2019 r. o podpis osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stowarzyszenie X (dalej: Stowarzyszenie lub Wnioskodawca) działa na podstawie wpisu do ewidencji Klubów sportowych nieprowadzących działalności gospodarczej prowadzonej przez Prezydenta Miasta.

Członkami Stowarzyszenia są pasjonaci biegania i sympatycy zdrowego i aktywnego trybu życia.

Działalność Wnioskodawcy sprowadza się głównie do organizacji imprez biegowych, takich jak (…) itp. (realizacja biegu głównie na terenie miasta i okolic). W biegach bierze udział od kilkuset do ponad tysiąca uczestników.

Finansowa strona działalności Stowarzyszenia opiera się na:

wpłatach składek członkowskich,
wpłatach uczestników biegów przeznaczanych na pokrycie kosztów organizacji imprez,
wpłatach sponsorów Stowarzyszenia także przeznaczanych na pokrycie kosztów organizacji biegów w zamian za umieszczenie ich wizerunku na gadżetach biegowych i trasie biegu (umowy ze sponsorami),
wpłatach dotacji i subwencji ze środków publicznych,
wpłatach z kapitału i majątku własnego (wynajmu urządzeń, odsetki bankowe itp.).

Wniosek uzupełniono w dniu 4 czerwca 2019 r. o poniższe informacje:

Organizacja biegu polega na:
- dokonaniu uzgodnień z władzami administracyjnymi odnośnie trasy daty biegu i jego zabezpieczenia;
- podaniu do publicznej wiadomości informacji o biegu;
- zabezpieczenie środków finansowych do jego realizacji, które głownie pochodzą:
  - z wpłat uczestników biegu (kwoty od 50 do 65 zł od uczestnika),
  - z dotacji celowych z Urzędu Marszałkowskiego i Wojewódzkiego w ramach zadań upowszechniania kultury fizycznej w regionie,
  - z wpłat sponsorów,
- dokonaniu zamówień na akcesoria rozdawane uczestnikom biegu (medale, okolicznościowe koszulki, napoje, posiłek na mecie - ciastko, herbata itp.);
- realizacji samego biegu w określonym terminie na określonej trasie.
Stowarzyszenie nie zatrudnia pracowników, a całość prac organizacyjnych wykonują członkowie zarządu i wolontariusze (ponad 100 osób pracuje w wolontariacie).
Przy organizacji biegu wykorzystywany jest też własny sprzęt stanowiący majątek Wnioskodawcy (dmuchana brama startowa i meta, nagłośnienie, namioty, stoły, ławki, sprzęt biurowy itp.)
Wszystkie te działania służą kulturze fizycznej, aktywnemu spędzaniu wolnego czasu, aktywności sportowej na świeżym powietrzu i stymulowaniu aktywności fizycznej w społeczeństwie.
W celu pozyskania zewnętrznych środków finansowania organizacji biegu Stowarzyszenie zawiera umowy ze sponsorami, którymi są:
1. Przedsiębiorstwa (A,B.)
2. Organizacje Samorządowe (np. C,D)
3. Urzędy (Marszałkowski, Urząd Miasta) w ramach zadań wspierania, upowszechniania kultury fizycznej w danym roku p.n. „(…)” lub „(…)”.
W zamian za przekazane środki finansowe firmy i sponsorzy uzyskują przedstawienie swojego wizerunku (najczęściej nazwy) na gadżetach rozdawanych uczestnikom, oznakowaniu na trasie biegu lub na mecie oraz przedstawienie informacji zwłaszcza na mecie o sponsorze danego biegu.
Wszystkie te działania ukierunkowane są na szerzenie kultury fizycznej i sportu, i jeśli mowa tu o przedstawianiu wizerunku firmy to tylko określonej wąskiej grupie odbiorców.
Ta reklama sponsorów występuje niejako przy okazji działalności podstawowej jaką jest organizacja biegu i nie jest celem działania Stowarzyszenia.
Wnioskodawca wystawiając faktury za przekazane środki finansowe od sponsorów wystawia im faktury o treści „wsparcie realizacji wydarzenia sportowego” naliczając 23% VAT, zaś przy wpłatach uczestników biegów nalicza podatek VAT w wysokości 8%, a wystawiając faktury wpisuje treść „opłata startowa za udział w biegu”.
Stowarzyszenie jest czynnym podatnikiem VAT i odprowadza podatek od:
- wpłat uczestników biegów (wpłaty na konto bankowe)
- wpłat przekazanych przez sponsorów w ramach zawartych umów.
Nie jest natomiast odprowadzany podatek VAT od składek członkowskich Stowarzyszenia.
W ramach wpłaty za uczestnictwo w biegu (50 do 65 zł na osobę), uczestnicy biegu otrzymują:
- prawo uczestnictwa w biegu (około 25% kwoty wpłaty);
- medal uczestnictwa (25%);
- koszulka (ok. 30% wpłaty);
- profesjonalny indywidualny pomiar czasu – chip (5%);
- posiłek regeneracyjny (15%).
Wpłaty za udział w biegu pobierane są od wszystkich uczestników w jednakowej wysokości także od członków Stowarzyszenia.
Umowy ze sponsorami są zawierane na biegi organizowane w danym roku kalendarzowym odrębnie.
Przykładowe obowiązki Stowarzyszenia względem sponsorów dotyczą:
- umieszczenia logo firmy na gadżetach rozdawanych uczestnikom biegów (koszulki, numery startowe, tasiemki medali, w materiałach promocyjnych, stronie internetowej, flagach reklamowych, na punkcie startowym i mecie);
- umieszczenie rollupa firmy w biurze zawodów;
- wymienienia firmy jako sponsora biegu (np. na mecie).
Umowy zawarte ze sponsorami biegów nie są świadczeniem usług reklamowych ani też promocyjno reklamowych, stanowią one bowiem ekwiwalent za wsparcie imprezy związanej ściśle z rozwojem kultury fizycznej.
Sponsorzy zawierając umowy ze Stowarzyszeniem nie liczą na specjalne korzyści z ukazania swego wizerunku podczas zawodów, gdyż zasięg oddziaływania na odbiorcę ich towarów i usług jest ograniczony (biegi nie muszą być związane z ich działalnością).
Celem ich działania jest wsparcie finansowe biegów a ekwiwalent reklamowy jest tytułem do uwzględnienia tego wydatku w rozliczeniach podatkowych.
Uczestnicy biegów są żywotnie zainteresowani ich ukończeniem i bez znaczenia jest dla nich działalność sponsora.
Z reguły sponsorzy biegów są pozyskiwani na zasadzie własnej akwizycji przez organizatorów (Stowarzyszenie) i nie zawsze ich profil działania dotyczy produktów konsumenckich (np. budownictwo – A, instytucje samorządowe – C).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 2 czerwca 2019 r.)

Czy w tak realizowanej działalności Stowarzyszenia

wpłaty uczestników biegów, które w całości przeznaczone są na cele podstawowe Stowarzyszenia (organizacja biegu),
wpłaty sponsorów stanowiące wsparcie finansowe tych działań, przeznaczone także w całości na ten sam cel

mogą korzystać ze zwolnienia z naliczania podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on Stowarzyszeniem nieprowadzącym działalności gospodarczej i wszystkie pozyskane środki finansowe przeznacza na rozwój kultury fizycznej oraz organizację cyklicznie imprez biegowych.

Zatem jego działalność jest ściśle związana ze sportem i wychowaniem fizycznym. Nieodłączną częścią takiej działalności jest pozyskiwanie środków od sponsorów w zamian za pokazywanie ich wizerunku /gadżety, brama startowa i meta/.

Nie jest to jednak działalność marketingowa i reklamowo-promocyjna w rozumieniu jej podstawowego celu. Sponsoring nie służy zarabianiu pieniędzy dla osiągnięcia zysku, lecz dla pokrycia kosztów organizacji biegów.

Wychodząc z powyższego założenia, Wnioskodawca uważa, że wpływy finansowe Stowarzyszenia, w tym wpłaty uczestników biegów oraz wpłaty od sponsorów, jako związane ściśle z rozwojem kultury fizycznej oraz nie będące działalnością marketingową i reklamowo-promocyjną winny być zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 (a-c).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca, wierzyciel) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towaru/usługę, w rozumieniu odpowiednio art. 7, art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednocześnie – na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w ustawie, jak i przepisach wykonawczych do ustawy, ustawodawca przewidział stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Natomiast zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Należy zaznaczyć, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie lub w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

– z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że ze zwolnienia od podatku na mocy wymienionych przepisów mogą korzystać usługi ściśle związane ze sportem świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu jeżeli są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu, świadczący te usługi nie jest nastawiony na osiąganie zysków oraz usługi świadczone są na rzecz osób uprawiających sport, przy czym z niniejszego zwolnienia wyłączone są usługi związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usługi odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usługi odpłatnego zakwaterowania związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usługi wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Należy wskazać, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 32 ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi. Ze zwolnienia korzystają więc usługi świadczone m.in. przez klub sportowy, które są ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, a także są konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim.

Niespełnienie chociażby jednej z przesłanek (podmiotowej lub przedmiotowej) powoduje, że świadczenie usług nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. regulacji.

Zgodnie z brzmieniem ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnieniu podlegają usługi „ściśle” związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęcia „ścisłego” związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym. W pewnym zakresie do kwestii tej odniósł się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club, Canterbury Ladies Hockey Club przeciwko The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, w którym wyjaśnił, że świadczenie usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym „może być zwolnione tylko wtedy, gdy są one konieczne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu, tj. uprawiania sportu lub wychowania fizycznego” (pkt 22). Ponadto TSUE podkreślił, że „Zwolnienie transakcji należy zatem ustalić w szczególności w zależności od charakteru świadczonych usług oraz ich związku ze sportem lub wychowaniem fizycznym” (pkt 23).

Natomiast w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że „W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu”. Z wyroku tego wynika również, że art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany.

Celem przywołanego przepisu Dyrektywy 2006/112/WE Rady jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Interpretacja tego przepisu ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem.

W konstatacji Trybunał stwierdził, że „ art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady należy interpretować w ten sposób, iż niezorganizowana, niesystematyczna i niemająca na celu udziału w zawodach aktywność sportowa może być uznana za uprawianie sportu w rozumieniu tego przepisu”.

Jak już wskazano, zwolnienie usług związanych ściśle ze sportem doznaje pewnego ograniczenia ze względu na status usługodawcy, a mianowicie – jak wynika z cyt. przepisu – ze zwolnienia może korzystać podmiot będący klubem sportowym, związkiem sportowym lub związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Działalność klubów sportowych i związków sportowych regulują przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2018 r., poz. 1263, z późn. zm.).

Stosownie do art. 3 ust. 1 i 2 oraz art. 6 ust. 1 i 2 ww. ustawy, działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. Klub sportowy działa jako osoba prawna. Kluby sportowe, w liczbie co najmniej 3, mogą tworzyć związki sportowe. Związek sportowy działa w formie stowarzyszenia lub związku stowarzyszeń.

Ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają również definicji sportu. Zatem w celu ustalenia prawidłowego rozumienia tego pojęcia należy odnieść się do regulacji powołanej wyżej ustawy o sporcie.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 cyt. ustawy, sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach. Na podstawie ust. 2 tego artykułu, sport wraz z wychowaniem fizycznym i rehabilitacją ruchową składają się na kulturę fizyczną.

Z kolei, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2019 r., poz. 713), stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności. Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków. Do prowadzenia swych spraw Stowarzyszenie może zatrudniać pracowników, w tym swoich członków (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Na podstawie art. 34 cyt. ustawy, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

W kontekście rozpatrywanego zagadnienia należy ponownie wskazać, że w myśl art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% w pozycji 185 wymieniono, bez względu na symbol PKWiU, „Wstęp na imprezy sportowe”.

Mając na uwadze powyższe definicje oraz brzmienie poz. 185 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług należy – na potrzeby stosowania art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 i art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy – uznać za rekreację różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu.

Zasadnym jest jednakże zwrócenie uwagi, że ustawodawca objął obniżoną stawką podatku od towarów usług w wysokości 8% wstęp na imprezy sportowe, lecz wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form, ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 185 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to opłata startowa, jednorazowy bilet, czy karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, nabyciem biletu wstępu na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, nabyciem biletu wstępu „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Z opisu sprawy wynika, że Stowarzyszenie działa na podstawie wpisu do ewidencji Klubów sportowych nieprowadzących działalności gospodarczej. Członkami Stowarzyszenia są pasjonaci biegania i sympatycy zdrowego i aktywnego trybu życia.

Działalność Wnioskodawcy sprowadza się głównie do organizacji imprez biegowych.

Finansowa strona działalności Stowarzyszenia opiera się na: wpłatach składek członkowskich, wpłatach uczestników biegów przeznaczanych na pokrycie kosztów organizacji imprez, wpłatach sponsorów Stowarzyszenia także przeznaczanych na pokrycie kosztów organizacji biegów w zamian za umieszczenie ich wizerunku na gadżetach biegowych i trasie biegu (umowy ze sponsorami), wpłatach dotacji i subwencji ze środków publicznych oraz wpłatach z kapitału i majątku własnego (wynajmu urządzeń, odsetki bankowe itp.).

Organizacja biegu polega na: dokonaniu uzgodnień z władzami administracyjnymi odnośnie trasy daty biegu i jego zabezpieczenia; podaniu do publicznej wiadomości informacji o biegu; zabezpieczenie środków finansowych do jego realizacji, które głownie pochodzą (z wpłat uczestników biegu, dotacji celowych z Urzędu Marszałkowskiego i Wojewódzkiego w ramach zadań upowszechniania kultury fizycznej w regionie oraz wpłat sponsorów), dokonaniu zamówień na akcesoria rozdawane uczestnikom biegu (medale, okolicznościowe koszulki, napoje, posiłek na mecie – ciastko, herbata itp.) oraz realizacji samego biegu w określonym terminie na określonej trasie.

Stowarzyszenie nie zatrudnia pracowników, a całość prac organizacyjnych wykonują członkowie zarządu i wolontariusze. Przy organizacji biegu wykorzystywany jest też własny sprzęt stanowiący majątek Wnioskodawcy (dmuchana brama startowa i meta, nagłośnienie, namioty, stoły, ławki, sprzęt biurowy itp.)

Wszystkie te działania służą kulturze fizycznej, aktywnemu spędzaniu wolnego czasu, aktywności sportowej na świeżym powietrzu i stymulowaniu aktywności fizycznej w społeczeństwie.

W celu pozyskania zewnętrznych środków finansowania organizacji biegu Stowarzyszenie zawiera umowy ze sponsorami, którymi są: Przedsiębiorstwa, Organizacje Samorządowe oraz Urzędy (Marszałkowski, Urząd Miasta) w ramach zadań wspierania i upowszechniania kultury fizycznej. W zamian za przekazane środki finansowe firmy i sponsorzy uzyskują przedstawienie swojego wizerunku (najczęściej nazwy) na gadżetach rozdawanych uczestnikom, oznakowaniu na trasie biegu lub na mecie oraz przedstawienie informacji zwłaszcza na mecie o sponsorze danego biegu.

Wszystkie te działania ukierunkowane są na szerzenie kultury fizycznej i sportu i jeśli mowa tu o przedstawianiu wizerunku firmy to tylko określonej wąskiej grupie odbiorców.

Ta reklama sponsorów występuje niejako przy okazji działalności podstawowej jaką jest organizacja biegu i nie jest celem działania Stowarzyszenia.

Wnioskodawca wystawiając faktury za przekazane środki finansowe od sponsorów wystawia im faktury o treści „wsparcie realizacji wydarzenia sportowego” naliczając 23% VAT, zaś przy wpłatach uczestników biegów nalicza podatek VAT w wysokości 8% a wystawiając faktury wpisuje treść „opłata startowa za udział w biegu”.

Stowarzyszenie jest czynnym podatnikiem VAT i odprowadza podatek od wpłat uczestników biegów (wpłaty na konto bankowe) oraz wpłat przekazanych przez sponsorów w ramach zawartych umów. Nie jest natomiast odprowadzany podatek VAT od składek członkowskich Stowarzyszenia.

W ramach wpłaty za uczestnictwo w biegu (50 do 65 zł na osobę), uczestnicy biegu otrzymują: prawo uczestnictwa w biegu (około 25% kwoty wpłaty); medal uczestnictwa (25%); koszulka (ok. 30% wpłaty); profesjonalny indywidualny pomiar czasu – chip (5%) oraz posiłek regeneracyjny (15%). Wpłaty za udział w biegu pobierane są od wszystkich uczestników w jednakowej wysokości także od członków Stowarzyszenia.

Umowy ze sponsorami są zawierane na biegi organizowane w danym roku kalendarzowym odrębnie. Przykładowe obowiązki Stowarzyszenia względem sponsorów dotyczą: umieszczenia logo firmy na gadżetach rozdawanych uczestnikom biegów (koszulki, numery startowe, tasiemki medali, w materiałach promocyjnych, stronie internetowej, flagach reklamowych, na punkcie startowym i mecie); umieszczenie rollupa firmy w biurze zawodów oraz wymienienia firmy jako sponsora biegu (np. na mecie).

Umowy zawarte ze sponsorami biegów nie są świadczeniem usług reklamowych ani też promocyjno-reklamowych, stanowią one bowiem ekwiwalent za wsparcie imprezy związanej ściśle z rozwojem kultury fizycznej.

Sponsorzy zawierając umowy ze Stowarzyszeniem nie liczą na specjalne korzyści z ukazania swego wizerunku podczas zawodów, gdyż zasięg oddziaływania na odbiorcę ich towarów i usług jest ograniczony (biegi nie muszą być związane z ich działalnością). Celem ich działania jest wsparcie finansowe biegów a ekwiwalent reklamowy jest tytułem do uwzględnienia tego wydatku w rozliczeniach podatkowych.

Z reguły sponsorzy biegów są pozyskiwani na zasadzie własnej akwizycji przez organizatorów (Stowarzyszenie) i nie zawsze ich profil działania dotyczy produktów konsumenckich.

W pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 do wpłat uczestników biegów, które w całości przeznaczone są na cele podstawowe Stowarzyszenia (organizacja biegu).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Należy wskazać, że na gruncie orzecznictwa podatkowego wielokrotnie podkreślano, że nie należy sztucznie dzielić czynności złożonych. Niemniej orzecznictwo to, w tym przede wszystkim orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za zasadę przewodnią przyjmuje, że każde świadczenie powinno być uznawane za odrębne i niezależne.

W wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd v Commissioners of Customs and Excise (C-349/96), Trybunał stwierdził, że „W celu ustalenia, dla celów VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę treść przepisu art. 2 (1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT”. Trybunał wskazał, że „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas, gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.”

Z kolei w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV p-ko Staatssecretaris van Financiën Trybunał wskazał, że art. 2 (1) VI Dyrektywy „należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej”.

Tak więc orzecznictwo TSUE, daje podstawę do skonstruowania zasadniczej tezy, że każde świadczenie należy traktować odrębnie. Dopiero w kolejnych punktach swoich wyroków TSUE podkreślał, że w sytuacji, gdy kilka świadczeń wykonywanych przez podatnika jest ze sobą ściśle powiązanych w ten sposób, że tworzą obiektywnie, z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, jedno świadczenie, nie należy dokonywać sztucznego podziału tego świadczenie dla celów podatkowych.

Świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy ma charakter świadczenia podstawowego i świadczenia pomocniczego (lub świadczeń pomocniczych), tj. takich, które umożliwiają skorzystanie (względnie lepsze skorzystanie) ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można, bez popadania w sztuczność, rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, że świadczenie, za które Stowarzyszenie pobiera opłaty, jest świadczeniem złożonym, w którym świadczeniem głównym jest wstęp na imprezę sportową. Wstęp w okolicznościach opisanej sprawy jest rozumiany jako „prawo do uczestniczenia w czymś”. W tym przypadku jest to prawo do uczestniczenia w imprezie sportowej (biegu).

Świadczenia dodatkowe, które obejmują m.in. medale, koszulki, posiłek, które otrzymują uczestnicy biegów, nie stanowią celu samego w sobie i należy je traktować jako element pewnej większej całości, stanowiącej jedno świadczenie, w którym usługa wstępu na imprezę sportową miała charakter usługi głównej.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że świadczona przez Stowarzyszenie usługa polegająca na umożliwieniu uczestnikom udziału w biegach, za które w ramach wniesionej opłaty otrzymują oni prawo uczestnictwa w biegu, medal uczestnictwa, koszulkę, profesjonalny indywidualny pomiar czasu (chip) oraz posiłek regeneracyjny – wbrew stanowisku Stowarzyszenia – nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy. Należy zauważyć, że jakkolwiek treść wniosku wskazuje, że Stowarzyszenie jest klubem sportowym, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2 ustawy o sporcie, którego celem statutowym jest między innymi działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, oraz spełnia pozostałe warunki zawarte w tym przepisie, niemniej jednak – jak już wcześniej wskazano – ze zwolnienia tego wyłączone są usługi wstępu na imprezy sportowe. Wobec powyższego świadczona usługa wykonywana przez Stowarzyszenie na rzecz uczestników biegów podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2, w powiązaniu z art. 146a pkt 2 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy i w związku z pozycją 185 załącznika nr 3 do ustawy „Wstęp na imprezy sportowe”.

Ponadto, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zastosowania zwolnienia – stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy – do wpłat sponsorów stanowiących wsparcie finansowe przeznaczone na organizację biegu.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera legalnej definicji ww. usług, w związku z czym zasadnym jest odwołanie się do ich znaczenia językowego. I tak, za internetowym Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pl) „sponsoring” to finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności. Pojęcie „marketing” oznacza działanie mające na celu m.in. pobudzanie i zaspokajanie potrzeb klientów, natomiast „reklamą” jest działanie zachęcające potencjalnych klientów do korzystania z usług lub zakupu towarów, bądź ogłoszenie, film, plakat itp. służące zachęcaniu potencjalnych klientów. Z kolei termin „promocja” – w odniesieniu do kategorii związanej z działalnością gospodarczą – określa działanie zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia, również efekt takiego działania.

W tym miejscu należy wskazać, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy prawa nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość jej zawarcia wynika z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), która zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym. Sponsoring jest definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). W przypadku umów sponsoringu, których istotą jest nieodpłatne świadczenie sponsora na rzecz sponsorowanego, celem sponsora jest zazwyczaj budowanie własnego wizerunku na rynku dzięki samemu faktowi świadczenia na pewien cel, przy czym skutek marketingowy osiągany jest bez aktywnego udziału sponsorowanego. W takim przypadku mamy tu do czynienia z umową darowizny przy czym w praktyce darowiznę może stanowić całe świadczenie sponsora lub tylko jego część.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wskazać, że otrzymane przez Wnioskodawcę wsparcie finansowe od sponsorów, z którym wiąże się wykonywanie na rzecz sponsorów określonych czynności (m.in. umieszczenia logo firmy na gadżetach rozdawanych uczestnikom biegów, tj. koszulki, numery startowe, tasiemki medali, materiały promocyjne, strona internetowa, flagi reklamowe; umieszczenie rollupa firmy w biurze zawodów oraz wymienienia firmy jako sponsora biegu) stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług. Ponieważ otrzymane od sponsorów kwoty związane są z wykonywaniem na ich rzecz czynności, należy mówić o usługach reklamowo-promocyjnych. Bezpodstawne zatem jest twierdzenie Wnioskodawcy, że umowy zawierane ze sponsorami nie są umowami reklamowymi lub promocyjno-reklamowymi. Czynności reklamowo-promocyjne, wykonywane przez Stowarzyszenie na rzecz sponsorów, wiążące się z otrzymaniem od sponsorów wynagrodzenia stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Jednakże czynności te nie korzystają ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, bowiem jak wskazano w tym przepisie wyłączone ze zwolnienia od podatku zostały usługi związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną.

Z opisu sprawy wyraźnie wynika, że w ramach zawartych umów ze sponsorami Stowarzyszenie zobowiązuje się i jest zobowiązane do wykonania na ich rzecz określonych czynności (m.in. umieszczenia logo firmy na gadżetach rozdawanych uczestnikom biegów, tj. koszulki, numery startowe, tasiemki medali, materiały promocyjne, strona internetowa, flagi reklamowe, umieszczenie rollupa firmy w biurze zawodów oraz wymienienia firmy jako sponsora biegu) a tym samym wykonuje czynności reklamy i promocji sponsorów.

W tym miejscu należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia dla ww. czynności oraz opodatkowania stawkami obniżonymi. Tym samym, czynności te podlegają opodatkowaniu według stawki podatku VAT w wysokości 23%.

Podsumowując, zarówno wpłaty uczestników biegów, które w całości przeznaczone są na cele podstawowe Stowarzyszenia (organizacja biegu), jak i wpłaty sponsorów stanowiące wsparcie finansowe tych działań, przeznaczone także w całości na ten sam cel nie mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin