2019.06.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.254.2019.5.LS
z 27 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2019 r. (data wpływu 2 kwietnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2019 r. (data wpływu 27 maja 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4011.254.2019.1.LS z dnia 14 maja 2019 r. (data nadania 14 maja 2019 r., data doręczenia 17 maja 2019 r.) oraz pismem z dnia 19 czerwca 2019 r. (data wpływu 25 czerwca 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4011.254.2019.4.LS z dnia 11 czerwca 2019 r. (data nadania 11 czerwca 2019 r., data doręczenia 14 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku ze sprzedażą mieszkania przed upływem 5 lat od darowizny Wnioskodawczyni otrzymała pismo z Urzędu Skarbowego, które zobowiązuje Wnioskodawczynię do dostarczenia dokumentów potwierdzających, iż środki ze sprzedaży mieszkania zostały przeznczone na cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zwraca się z uprzejmą prośbą o zaliczenie faktury VAT z dnia 26 czerwca 2014 r. na poczet rozliczenia przychodu ze sprzedaży mieszkania.

Mieszkanie Wnioskodawczyni otrzymała od rodziców drogą darowizny w dniu 25 maja 2009 r.

Wspólnie z mężem Wnioskodawczyni postanowiła pobudować dom i w tym celu wspólnie z mężem podpisali w dniu 9 sierpnia 2013 r. umowę o kredyt hipoteczny. Wnioskodawczyni wraz z mężem chcieli sprzedać mieszkanie aby nie brać ostatniej transzy kredytu. Mieszkanie udało się sprzedać w dniu 14 sierpnia 2014 r. W tym czasie budowa domu była na etapie stanu surowego zamkniętego, ponieważ Wnioskodawczyni wraz z mężem mieli podpisane umowy z podwykonawcami i nie mogli wstrzymać dalszych prac. Pieniądze ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawczyni wraz z mężem przeznaczyli na instalację sanitarną i elektryczną oraz podłogi, łazienki, kominek a także spłatę kredytu.

Faktury Wnioskodawczyni przedłożyła w Urzędzie Skarbowym. Część pieniędzy Wnioskodawczyni wraz z mężem wydali na meble i sprzęt AGD. Niestety tych wydatków nie można zaliczyć na poczet celów mieszkaniowych.

Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni i jej mężowi nie udało się sprzedać mieszkania (nie było zainteresowanych osób) a byli z mężem zobowiązani zapłacić za montaż stolarki w budynku mieszkalnym pożyczyli pieniądze od rodziny a po sprzedaży mieszkania oddali pożyczone pieniądze.

Większość prac budowlanych została wykonana przed sprzedażą mieszkania na co Wnioskodawczyni wraz z mężem mają faktury.

Do dnia otrzymania pisma z Urzędu Skarbowego Wnioskodawczyni była przekonana, że od dnia darowizny (25 maja 2009 r.) do dnia sprzedaży (14 sierpnia 2014 r.) mieszkania upłynęło 5 lat. Pracownik urzędu wytłumaczył Wnioskodawczyni, że 5 lat minęło z końcem roku 2014.

Wnioskodawczyni prosi o pozytywne rozpatrzenie jej prośby.

Pismem z dnia 14 maja 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.254.2019.1.LS wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

uzupełnienie danych o sposobie zwrotu opłaty oraz numery kont bankowych: sposób zwrotu nienależnej opłaty (zwrot na rachunek bankowy Nr …., zwrot przekazem pocztowym na adres zamieszkania Wnioskodawczyni, zwrot przekazem pocztowym na adres do korespondencji),
wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego mającego być przedmiotem interpretacji indywidualnej (część G wniosku ORD-IN(8), poz. 74), w tym również wskazanie:
1. czy na moment budowy domu przez Wnioskodawczynię i jej męża, między małżonkami istniała wspólność majątkowa, czy też inny ustrój majątkowy?
2. czy dom, który Wnioskodawczyni budowała wspólnie z mężem, został wybudowany w celu realizacji własnego celu mieszkaniowego?
3. czy wydatki na montaż stolarki, jakie Wnioskodawczyni poniesie w związku z budową domu, wiążą się z stolarką okienną, drzwiową czy może stolarką meblową?
sformułowanie pytania tak by wniosek dotyczył zapytania o wykładnię przepisów podatkowych i ich zastosowania w opisanym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym oraz by w konsekwencji możliwe było wydanie - w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej – interpretacji przepisów prawa podatkowego (część G wniosku ORD-IN(8), poz. 75);
przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego adekwatnego do przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i sformułowanego pytania (część G wniosku ORD-IN(8), poz. 76);
dokonanie stosownej opłaty od wniosku na rachunek bankowy Krajowej Informacji Skarbowej Nr 25 1010 1212 0064 6422 3100 0000 i doręczenie kserokopii dowodu uiszczenia opłaty do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 23 maja 2019 r. (data wpływu 27 maja 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w wyznaczonym terminie. W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni sformułowała pytanie, przedstawiła własne stanowisko oraz dokonała stosownej opłaty od wniosku a także wskazała, że:

Dnia 25 maja 2009 r. Wnioskodawczyni otrzymała od swoich rodziców Marianny i Edwarda P. w drodze darowizny mieszkanie oraz garaż zlokalizowane w bloku wielorodzinnym w O. o pow. 74 m2, III piętro, co potwierdza Akt Notarialny.

W związku z faktem, iż Wnioskodawczyni posiadała wspólnie z mężem działkę nr ew. 4/6, D. z przeznaczeniem na cele budowlane zgodnie z MPZP gminy O. podjęli decyzję o budowie własnego domu.

Po podjęciu niniejszej decyzji Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać darowane od rodziców mieszkanie zlokalizowane na III piętrze w O.

Nie mniej jednak nie było to takie proste jakby mogło się wydawać. Mieszkanie wymagało kapitalnego remontu, usytuowane było na III kondygnacji oraz posiadało dość znaczny metraż, co zniechęcało potencjalnych nabywców. Odwiedziło Wnioskodawczynię bardzo dużo osób oglądających, jednak ostatecznie już więcej ich nie widziała.

W związku z zaistniałymi trudnościami dotyczącymi sprzedaży mieszkania i brakiem kupca, Wnioskodawczyni wspólnie z mężem podjęli decyzję o staraniu się w Banku o kredyt hipoteczny. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem postanowili, iż za pieniądze z uzyskanego kredytu postawią stan surowy domu, a za pieniądze ze sprzedaży mieszkania i garażu dokonają jego wykończenia, celem jak najszybszej przeprowadzki i zamieszkania.

Dnia 9 sierpnia 2013 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem podpisali w P. S.A. umowę kredytu budowlano - hipotecznego na kwotę 271.685,57 zł z ostatecznym terminem spłaty 12 sierpnia 2043 r.

Po wielokrotnych spotkaniach i negocjacjach Bank uwzględnił wkład własny w postaci mieszkania i garażu który Wnioskodawczyni posiadała i dlatego przyznał niski kredyt. Pieniądze ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawczyni wspólnie z mężem mieli dokładać do transzy aby dalej realizować budowę. Prace Wnioskodawczyni wspólnie z mężem prowadzili sposobem gospodarczym, co pozwoliło na dokończenie budowy i przeprowadzkę do własnego domu.

Niezwłocznie po otrzymaniu I transzy kredytu Wnioskodawczyni wspólnie z mężem przystąpili do budowy domu w oparciu o wcześniej uzyskaną Decyzję o pozwoleniu na budowę.

Tak jak na kupno mieszkania Wnioskodawczyni nie mogła znaleźć chętnego, tak na garaż murowany w zabudowie szeregowej zlokalizowany przy bloku sąsiedzi sami wykazywali bardzo duże zainteresowanie kupnem. Wnioskodawczyni przyznała, że nie chciała oddzielnie sprzedawać garażu. W dużym stopniu garaż zlokalizowany przy bloku podnosił atrakcyjność mieszkania, na które jak Wnioskodawczyni wspominała nie mogła znaleźć kupca, pomimo ciągłego wystawiania i aktualizowania ogłoszeń o sprzedaży.

Z uwagi na to, że potrzebne były Wnioskodawczyni wspólnie z mężem pieniądze na dokończenie kolejnego etapu budowy w dniu 23 kwietnia 2013 r. sprzedała sąsiadom garaż. Środki finansowe ze sprzedaży garażu przeznaczyła na budowę domu. Mimo, iż w tamtym okresie Wnioskodawczyni wspólnie z mężem korzystali już ze środków finansowych z przyznanego kredytu hipotecznego (przy jednoczesnym jego spłacaniu), to środki ze sprzedaży garażu bardzo pomogły przy kolejnych pracach budowlanych. Transze wypłacane przez Bank nie wystarczały na wykonywanie poszczególnych etapów i często zdarzało się, że aby dokończyć jakiś etap budowy, Wnioskodawczyni wspólnie z mężem musieli pożyczyć pieniądze od rodziny lub znajomych.

Dnia 14 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży mieszkania, co potwierdza Akt Notarialny.

W tym czasie budowa domu była na etapie stanu surowego zamkniętego (zamontowana stolarka drzwiowa i okienna zewnętrzna) ponieważ zgodnie z umową o kredyt hipoteczny Wnioskodawczyni wspólnie z mężem musieli wykonywać określony zakres robót budowlanych w wyznaczonym przez Bank terminie. Przedstawiciel Banku dokonywał przed przyznaniem kolejnej transzy wizji lokalnej na budowie.

Pieniądze ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawczyni wspólnie z mężem przeznaczyli między innymi na oddanie pożyczonych pieniędzy od rodziny oraz dokończenie instalacji elektrycznej i wod-kan, instalacji alarmowej, częściową spłatę zaciągniętego kredytu hipotecznego a także zakup mebli sprzętu AGD-RTV, zagospodarowanie działki, ułożenia kostki brukowej przed domem itp.

Ad 1 pkt. a)

Na czas budowy domu między Wnioskodawczynią a mężem istniała wspólność majątkowa. Od dnia ślubu tj. 5 października 2002 r. do dnia obecnego istnieje między Wnioskodawczynią i jej mężem wspólność majątkowa.

Ad 1 pkt. b)

Dom, który Wnioskodawczyni wybudowała wspólnie z mężem został wybudowany w celu realizacji własnego celu mieszkaniowego dla Wnioskodawczyni, męża i dwóch synów.

Ad 1 pkt. c)

Wydatki jakich Wnioskodawczyni dokonała w oparciu o fakturę VAT z dnia 26 czerwca 2014 r. zostały przeznaczone tylko i wyłącznie na stolarkę okienną i drzwiową w domu Wnioskodawczyni i jej męża zlokalizowanym na dz. ew. nr 4/6, D.

Pismem z dnia 11 czerwca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.254.2019.4.LS ponownie wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

wyczerpujące przedstawienie zaistniałego stanu faktycznego mającego być przedmiotem interpretacji indywidualnej (część G wniosku ORD-IN(8), poz. 74), w tym również:
1. przedstawienie stanu faktycznego adekwatnego do zadanego pytania odnośnie możliwości zaliczenia na realizację własnych celów mieszkaniowych zakupu blachy na dach oraz rynien do domu,
Należy wskazać, że Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku z dnia 23 maja 2019 r. rozszerzyła zakres pytania do możliwości zaliczenia na realizację własnych celów mieszkaniowych wydatków na zakupu blachy na dach oraz rynien do domu, natomiast nie ma na ten temat informacji w stanie faktycznym.

Pismem z dnia 19 czerwca 2019 r. (data wpływu 25 czerwca 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w wyznaczonym terminie. W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

W związku z faktem, iż Wnioskodawczyni posiadała wspólnie z mężem działkę nr ew. 4/6, D. z przeznaczeniem na cele budowlane zgodnie z MPZP gminy O. podjęli decyzję o budowie własnego domu.

Po podjęciu niniejszej decyzji Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać darowane od rodziców mieszkanie zlokalizowane na III piętrze w O.

Nie mniej jednak nie było to takie proste jakby mogło się wydawać. Mieszkanie wymagało kapitalnego remontu, usytuowane było na III kondygnacji oraz posiadało dość znaczny metraż, co zniechęcało potencjalnych nabywców. Odwiedziło Wnioskodawczynię i jej męża bardzo dużo osób oglądających, jednak ostatecznie już więcej ich nie widziała.

Dnia 9 sierpnia 2013 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem podpisali w P. S.A. umowę kredytu budowlano - hipotecznego na kwotę 271.685,57 zł z ostatecznym terminem spłaty 12 sierpnia 2043 r.

Niezwłocznie po otrzymaniu I transzy kredytu Wnioskodawczyni wspólnie z mężem przystąpili do budowy domu w oparciu o wcześniej uzyskaną Decyzję o pozwoleniu na budowę.

Tak jak na kupno mieszkania Wnioskodawczyni nie mogła znaleźć chętnego, tak na garaż murowany w zabudowie szeregowej zlokalizowany przy bloku sąsiedzi sami wykazywali bardzo duże zainteresowanie kupnem. Wnioskodawczyni przyznaje, że nie chciała oddzielnie sprzedawać garażu. W dużym stopniu garaż zlokalizowany przy bloku podnosił atrakcyjność mieszkania, na które jak Wnioskodawczyni wspominała nie mogła znaleźć kupca, pomimo ciągłego wystawiania i aktualizowania ogłoszeń o sprzedaż.

Z uwagi na to, że potrzebne były Wnioskodawczyni wspólnie z mężem pieniądze na dokończenie kolejnego etapu budowy w dniu 23 kwietnia 2013 r. Wnioskodawczyni sprzedała sąsiadom garaż. Środki finansowe ze sprzedaży garażu przeznaczyła na budowę domu. Mimo, iż w tamtym okresie Wnioskodawczyni wspólnie z mężem korzystali już ze środków finansowych z przyznanego kredytu hipotecznego (przy jednoczesnym jego spłacaniu), to środki ze sprzedaży garażu bardzo pomogły Wnioskodawczyni wspólnie z mężem przy kolejnych pracach budowlanych. Transze wypłacane przez Bank nie wystarczały na wykonywanie poszczególnych etapów i często zdarzało się, że aby dokończyć jakiś etap budowy, Wnioskodawczyni wspólnie z mężem musieli pożyczyć pieniądze od rodziny lub znajomych. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem byli zmuszeni pożyczyć pieniądze na zakup stolarki okiennej i drzwiowej zewnętrznej oraz na zakup blachy na dach i rynien domu. Pożyczone pieniądze pozwoliły Wnioskodawczyni wspólnie z mężem na dokończenie kolejnego etapu budowy dzięki czemu mogli zgodnie z umową kredytową uzyskać kolejną transzę na realizację dalszych prac budowlanych swojego domu.

Dnia 14 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży mieszkania, co potwierdza Akt Notarialny.

Pieniądze ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawczyni wspólnie z mężem przeznaczyli miedzy innymi na oddanie pożyczonych pieniędzy od rodziny (na stolarkę okienną i drzwiową zewnętrzną oraz na zakup blachy na dach i rynien naszego domu), oraz na dokończenie instalacji elektrycznej i wod-kan, instalacji alarmowej, częściową spłatę zaciągniętego kredytu hipotecznego a także zakup mebli sprzętu AGD-RTV, zagospodarowanie działki, ułożenia kostki brukowej przed domem itp.

Wnioskodawczyni nadmieniła, iż całą kwotę ze sprzedaży mieszkania i garażu przeznaczyła wspólnie z mężem na własne cele mieszkaniowe, co można sprawdzić powołując rzeczoznawcę majątkowego. Może również dostarczyć dokumentację fotograficzną swojego domu.

Mimo sprzedaży mieszkania i garażu oraz zaciągniętego kredytu nadal dom pochłania środki finansowe w bieżącej eksploatacji. Zawsze trzeba coś naprawić, coś udoskonalić.

Wnioskodawczyni razem z mężem spłaca raty zaciągniętego kredytu na budowę własnego wymarzonego domu i nigdy w swoim życiu nie uchylali się od płacenia podatku, czy innych należności pieniężnych wobec kogokolwiek.

Wnioskodawczyni wspólnie z mężem są prawymi obywatelami, żyjącymi zgodnie z literą prawa.

Wnioskodawczyni bardzo prosi o pozytywne rozpatrzenie wniosku i zaliczenie przedmiotowych faktur na rzecz wydatków na własne cele mieszkaniowe, ponieważ faktyczny stan jest taki, iż wszystkie pieniądze jakie Wnioskodawczyni wspólnie z mężem uzyskali ze sprzedaży mieszkania i garażu pochłonęła budowa domu w D.

W obecnej ciężkiej sytuacji materialnej w jakiej znajduje się Wnioskodawczyni wspólnie z mężem nie zaliczenie przedmiotowych faktur na rzecz własnych celów mieszkaniowych spowoduje naliczenie podatku i odsetek, co będzie dla Wnioskodawczyni wspólnie z mężem nie do zrealizowania. A tak jak Wnioskodawczyni pisała wcześniej stan faktyczny jest jeden i niepodważalny tj. środki ze sprzedaży mieszkania i garażu zostały w całości przeznaczone na budowę domu, co potwierdzają zgromadzone przez Wnioskodawczynię wspólnie z mężem faktury z całego procesu budowlanego od września 2013 r. do dnia zakończenia i budowy i odbioru budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r., Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm., wydatek za faktury:

VAT z dnia 26 czerwca 2014 r. (zakup stolarki okiennej i drzwiowej zewnętrznej domu Wnioskodawczyni na wartość 35.000 zł),

VAT z dnia 13 czerwca 2014 r. (zakup blachy na dach oraz rynien do domu Wnioskodawczyni na wartość 15.090,79 zł),

Wnioskodawczyni może zaliczyć na realizację własnych celów mieszkaniowych zwolnionych z podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie sądziła, że wpływ za sprzedaż mieszkania jest objęty podatkiem, ponieważ od dnia darowizny mieszkania tj. 25 maja 2009 r. do dnia sprzedaży mieszkania tj. 14 sierpnia 2014 r. upłynęło ponad 5 lat. Wnioskodawczyni nie przypuszczała, że okres 5 lat liczony jest od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie mieszkania.

W związku z faktem, iż mieszkanie wymagało kapitalnego remontu i zlokalizowane było na III piętrze trudno było Wnioskodawczyni je sprzedać, a tym samym nie uzyskała środków finansowych, które mogłaby przeznaczyć na budowę domu. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie mogli też przerwać rozpoczętej budowy domu, ponieważ do ciągłości prac zobowiązywała ich umowa kredytu hipotecznego. W trakcie budowy domu nie zawsze wystarczało Wnioskodawczyni wraz z mężem pieniędzy na dokończenie kolejnego etapu budowy aby uzyskać kolejną transzę, dlatego pożyczyli pieniądze od rodziny przed sprzedażą mieszkania na ogólną kwotę 50.000 zł, które oddali po sprzedaży mieszkania.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że faktury wystawione na dwa miesiące wcześniej przed sprzedażą mieszkania powinny być zaliczone na realizację własnych celów mieszkaniowych, ponieważ z przyczyn niezależnych od Wnioskodawczyni nie mogła sprzedać wcześniej mieszkania aby uzyskany dochód i w całości przekazać go na budowę domu.

Wnioskodawczyni nadmienia, że wszystkie pieniądze uzyskane ze sprzedaży mieszkania przeznaczyła na własne cele mieszkaniowe tj. instalację elektryczną i wod-kan, instalację alarmową, częściowy spłatę zaciągniętego kredytu hipotecznego, zakup mebli, sprzętu AGD-RTV, zagospodarowanie działki, ułożenia kostki brukowej przed domem na dowód czego Wnioskodawczyni ma faktury oraz oddanie rodzinie pożyczonych pieniędzy. Niestety ale zgodnie z ustawą większości tych wydatków nie można zaliczyć na własne cele mieszkaniowe zwolnione z podatku dochodowego.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. wynika, że do zastosowania ulgi w nim przewidzianej konieczne jest spełnienie dwóch warunków, a mianowicie: wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe i dokonanie tej czynności przed upływem dwuletniego terminu od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie. Z art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. nie wynika, że po sprzedaży musi nastąpić wydatek na nowy dom, można więc interpretować, że wydatek poniesiony przed sprzedażą mieszkania za pożyczone pieniądze, (które zostały oddane z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży mieszkania) można by zaliczyć na realizację własnych celów mieszkaniowych zwolnionych z podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a- c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a- c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Jak z powyższego wynika, dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości lub prawa majątkowego.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została m.in. przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wynika ze stanu faktycznego, Wnioskodawczyni otrzymała od rodziców mieszkanie drogą darowizny w dniu 25 maja 2009 r. Mieszkanie udało się sprzedać w dniu 14 sierpnia 2014 r.

W tym miejscu należy wskazać, że kluczowe dla rozstrzygnięcia w rozpatrywanej sprawie jest ustalenie, czy uzyskany przez Wnioskodawcę przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego podlegać będzie opodatkowaniu, a więc w pierwszej kolejności należy ustalić datę nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

Zgodnie bowiem z powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych, które ma miejsce po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, nie stanowi źródła przychodu i nie jest opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły. Należy zatem wskazać, że nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną – nabywcę przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny.

Natomiast w myśl art. 158 Kodeksu cywilnego umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

W myśl art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie z drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Z uwagi na to, że nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię nastąpiło w drodze darowizny dnia 25 maja 2009 r., tym samym sprzedaż lokalu mieszkalnego dnia 14 sierpnia 2014 r., tj. przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 cytowanej ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tejże ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi możliwość skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z wydatkowaniem przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na zakup stolarki okiennej i drzwiowej zewnętrznej a także zakup blachy na dach oraz rynien do domu. Z tym, że ww. wydatki zostały poniesione przed dniem dokonania sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz zostały sfinansowane, jak Wnioskodawczyni wskazała we wniosku, z pożyczki udzielonej przez rodzinę.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego), jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Jednocześnie należy wskazać, że samo poniesienie wydatku nie świadczy jeszcze o tym, że spełnione zostały pozostałe przesłanki skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednym z warunków jego zastosowania jest bowiem także wykazanie przez podatnika, że poniesiony przez niego wydatek przeznaczony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska przedstawionego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. „Własne cele mieszkaniowe” w takim przypadku należy rozumieć zgodnie z wykładnią literalną. Realizacja powinna polegać na tym, że w przypadku zakupu lokalu mieszkalnego podatnik faktycznie takie cele realizuje (tj. po zakupie powinien w nim zamieszkiwać). Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania. Ocena czy działania Wnioskodawcy będą podejmowane w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych nie może być dokonywana tylko na podstawie deklarowanych przez Wnioskodawcę motywów działania. Deklarowane motywy działania muszą być potwierdzone obiektywnymi faktami.

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

wydatki poniesione na:
1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 cytowanej ustawy).

Z treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w określonym terminie, środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnych celów mieszkaniowych, które obejmują m.in. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Wyjaśnić należy, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalną treść przepisów. Stąd też korzystanie z omawianego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa. Okolicznością decydującą o zastosowaniu powyższego zwolnienia jest więc m.in. przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości wyłącznie na cele i w terminach określonych w tym przepisie. Przy tym enumeratywne wyliczenie wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania kwot przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości ma charakter wyczerpujący, a nie przykładowy. Zawarty w art. 21 ust. 25 ustawy katalog wydatków uprawniających do zwolnienia ma charakter zamknięty i w związku z tym tylko wydatkowanie środków na realizację celów w nim wskazanych pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania. Inne wydatki nie wymienione w tym katalogu nie będą uprawniały do skorzystania z powyższego zwolnienia.

Ustawodawca w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie sprecyzował warunki, od spełnienia których uzależnione jest prawo podatnika do skorzystania z ulgi podatkowej.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie „własne cele mieszkaniowe” podatnika. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Warunkiem skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w ustawie jest wydatkowanie, uzyskanych ze zbycia środków wyłącznie na cele mieszkaniowe podatnika określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli podatnik chce skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi spełnić wszystkie przesłanki określone przepisami prawa.

Elementarna przesłanka dotyczy zaś pochodzenia środków, z których ponoszone mają być wydatki na własne cele mieszkaniowe podatnika. Nie budzi żadnych wątpliwości, że wydatkowany na własne cele mieszkaniowe ma być przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości. Ustawodawca nie rezygnuje z opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia, który nie został przez podatnika wydatkowany w sposób o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy podkreślić, że ww. zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Należy również wskazać, że kolejność nabycia i zbycia nieruchomości nie jest konieczną przesłanką uprawniającą do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze zbycia nieruchomości na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nie musi być wydatkowany w całości dopiero po definitywnym przeniesieniu własności na nabywcę. Nadrzędnym jest w tym przypadku cel i termin wydatkowania tego dochodu.

Niemniej jednak jak wyżej podkreślono, wydatkowany na własne cele mieszkaniowe ma być przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości. Natomiast w stanie faktycznym oraz uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że wydatki na zakup stolarki okiennej i drzwiowej zewnętrznej a także zakup blachy na dach oraz rynien do domu zostały sfinansowane z pożyczki udzielonej przez rodzinę Wnioskodawczyni.

Reasumując, należy stwierdzić, że wydatki na zakup stolarki okiennej i drzwiowej zewnętrznej a także zakup blachy na dach oraz rynien nie uprawniają Wnioskodawczyni do skorzystania ze zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, bowiem wydatki te nie zostały sfinansowane zgodnie z celami mieszkaniowymi opisanymi w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Henryka Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin