Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.217.2019.3.JS
z 8 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2019 r. (data wpływu 14 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od ponad trzydziestu lat wspólnie z małżonką prowadzi gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni około 54 ha w miejscowości B. i jego okolicach. W małżeństwie Wnioskodawcy i Jego małżonki obowiązuje małżeński ustrój wspólności ustawowej, a nieruchomości rolne wchodzą w skład ich wspólnego majątku. Z tytułu posiadanych przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę gruntów rolnych są oni opodatkowani podatkiem rolnym, a w związku z prowadzoną działalnością rolniczą uzyskują dopłaty obszarowe. W związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca posiada status podatnika VAT czynnego, któremu przyznano numer identyfikacji podatkowej NIP: XXX.

Kilka lat temu zgłosił się do Wnioskodawcy oraz Jego małżonki reprezentant firmy X. spółka jawna, który zaproponował zawarcie umowy sprzedaży części uprawianych przez nich gruntów, a to na potrzeby prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Umowa sprzedaży miałaby obejmować nieruchomość rolną oznaczoną jako działki ewidencyjne nr X o powierzchni 1,0100 ha oraz nr Y o powierzchni 1,9100 ha, dla której Sąd Rejonowy w X prowadzi księgę wieczystą KW nr X. Ww. nieruchomość Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli w dniu 1 lipca 1997 r. na podstawie umowy sprzedaży.

Podkreślić należy, iż zawarcie umowy sprzedaży jest uzależnione przez nabywcę od zmiany planu zagospodarowania przestrzennego dla opisanej wyżej nieruchomości, która uzyskałaby status P/U - tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz zabudowy usługowej.

Obecnie wraz z reprezentantami ww. spółki Wnioskodawca wraz z małżonką podjęli działania w celu doprowadzenia do zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, co skutkowało podjęciem uchwały nr X z dnia 19 kwietnia 2017 r. przez Radę Miejską w X w sprawie uchwalenia projektu planu zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca wraz z małżonką podejmując decyzję o sprzedaży opisanej wyżej nieruchomości kierowali się przede wszystkim zamiarem zabezpieczenia swojej sytuacji finansowej w kontekście zbliżającej się emerytury oraz spadku opłacalności dalszego prowadzenia gospodarstwa rolnego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że prowadzi wraz z małżonką gospodarstwo rolne położone w gminie X. Rodzice przekazali im gospodarstwo dnia 27 października 1987 r. w skład którego wchodziły dwie zabudowane działki, tj. nr 126 w B. o pow. 4,59 ha, nr 138 w B. o pow. 3,96 ha oraz dwie działki niezabudowane, tj. nr 68/1 w B. o pow. 1,44 ha i nr 44 w E. o pow. 5,46 ha. W małżeństwie Wnioskodawcy obowiązuje małżeński ustrój wspólności majątkowej. W związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego Wnioskodawca wraz z małżonką są opodatkowani podatkiem rolnym. Od dnia 1 września 2013 r. Wnioskodawca uzyskał status czynnego podatnika od towarów i usług. Przyznano mu nr identyfikacji podatkowej NIP: X. Do chwili obecnej Wnioskodawca wraz z małżonką powiększyli gospodarstwo o 25,6234 ha. Wiosną 2015 r. Wnioskodawca wraz z małżonką wydzielili z ich gospodarstwa działkę zabudowaną nr 138/1 o pow. 0,1661 ha, którą w dniu 27 lipca 2015 r. sprzedali Panu X. Obecnie posiadają gospodarstwo o powierzchni 40,6373 ha.

Wiosną 2017 r. zgłosił się do Wnioskodawcy oraz Jego małżonki przedstawiciel firmy X spółka jawna z zamiarem kupna gruntów przylegających do tej spółki, a będących w ich posiadaniu. Mowa jest o działkach nr X o powierzchni 1,01 ha i nr Y o powierzchni 1,91 ha. Ponieważ ówczesne przepisy nie pozwalały spółce na kupno od nich gruntów rolnych, spółka wystąpiła do Rady Miasta X o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tych działek. W dniu 19 kwietnia 2017 r. Rada Miejsca w X podjęła uchwałę nr X, która weszła w życie z dniem jej podjęcia.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Jego małżonka takiej działalności też nie prowadzi.

Sprzedaż nieruchomości, tj. dwóch działek nr X i nr Y nie nastąpi w wyniku działalności gospodarczej, bo takiej Wnioskodawca nie prowadzi.

Sprzedaż ww. nieruchomości nastąpi prywatnie, jednorazowo. Jak każda sprzedaż będzie ona wykonana w celu uzyskania korzyści. Nie będzie to sprzedaż ciągła, ani zorganizowana.

W przeszłości Wnioskodawca wraz z małżonką nabył nieruchomości w celu powiększenia gospodarstwa. Nigdy nabytej nieruchomości nie sprzedali, zawsze były one wykorzystywane rolniczo. W czasie prowadzenia gospodarstwa nabyli następujące grunty:

• dnia 9 listopada 1995 r. – 2 ha, działka nr 117/1 w B.;
• dnia 1 lipca 1997 r. – 1,01 ha, działka nr 245/5 i 1,91 ha, działka nr 245/8 w W.;
• dnia 26 czerwca 1998 r. – 2,9992 ha, działka nr 117/3 w B.;
• dnia 19 maja 2003 r. – 7,6752 ha, działka nr 241/3 w W.;
• dnia 9 lutego 2007 r. – 2 ha, działka nr 45 w E.;
• dnia 14 kwietnia 2008 r. – 3,01 ha, działka nr 52 w E.;
• dnia 24 sierpnia 2011 r. – 2 ha, działka nr 120/1 w B.;
• dnia 21 stycznia 2016 r. – 3,019 ha, działka nr 220/2 w W.

Wnioskodawca wraz z małżonką nie planują dokonywać kolejnych transakcji.

W trakcie posiadania tych nieruchomości nie ponieśli żadnych nakładów oprócz tych w związku z opłaceniem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Od chwili zakupu do chwili obecnej działki były wykorzystywane rolniczo.

Wnioskodawca oraz jego małżonka nie są wspólnikami spółki jawnej X, ani nie występują żadne powiązania z przedmiotową spółką.

Wnioskodawca wraz z małżonką nie dokonali wyodrębnienia posiadanych przez nich gruntów działek nr X i nr Y. Były one w takiej formie kupione. Wiosną 2015 r. wyodrębnili z ich nieruchomości – działki nr 138 w B. działkę nr 138/1 o pow. 0,1661 ha, którą sprzedali dnia 27 lipca 2015 r. Panu X. Firma X spółka jawna w 2017 r. wyraziła chęć kupienia od Wnioskodawcy i jego małżonki „nieruchomości rolnej”, tj. działki nr X i Y. W 2017 r. według ówczesnych przepisów Wnioskodawca wraz z małżonka nie mogli sprzedać „nieruchomości rolnej” nierolnikowi, a takim była spółka. Dlatego przedstawiciel firmy poczynił starania o uzyskanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tych działek. Według wiedzy Wnioskodawcy nieruchomość rolną, którą obejmowałby plan zagospodarowania przestrzennego mogłaby być sprzedana na cele nierolne, a określone w MPZP. Po uchwaleniu MPZP i zatwierdzeniu projektu tereny te uzyskałby status PU – terenów obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz zabudowy usługowej. Po uchwaleniu MPZP nieruchomości będą miały ustalony sposób zagospodarowania zgodny z wymogami ładu przestrzennego.

Do chwili ustanowienia MPZP według wiedzy Wnioskodawcy działki te mają charakter nieruchomości rolnych.

W stwierdzeniu zawartym w opisie – „obecnie wraz z reprezentantami ww. spółki podjęliśmy działania doprowadzenia do zmiany zagospodarowania przestrzennego” – wkradł się błąd. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wystosował w imieniu Wnioskodawcy oraz jego małżonki prawnik. Błąd znalazł się być może ze wspólnego niezrozumienia. Wnioskodawca nie występował nigdy, ani nie podejmował żadnych działań mających na celu zmianę planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawcy wiadomo tylko, że po konsultacjach społecznych, mających na celu zatwierdzenie projektu MPZP w formie z dnia 19 kwietnia 2017 r. nie mógł być on przyjęty. W wyniku starań spółki projekt planu został zmieniony i poddany dalszej procedurze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.

Czy sprzedaż nieruchomości oznaczonych jako działki ewidencyjne nr o powierzchni 1,01 ha i nr Y o powierzchni 1,91 ha po uchwaleniu MPZP przez Radę Miejską w X firmie X spółka jawna będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży tych nieruchomości, tj. działek nr X i Y nie powinien być objęty podatkiem dochodowym, ponieważ nieruchomości te są w posiadaniu Wnioskodawcy i jego małżonki od niemal 22 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz.1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych – ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Zatem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, a w szczególności fakt, że pierwotnie nieruchomości - dwie działki, które są przedmiotem zapytania - zostały zakupione przez Wnioskodawcę oraz jego małżonkę 22 lat temu jako grunty rolne i były wykorzystywane przez małżonków w działalności rolniczej to stwierdzić należy, iż planowana sprzedaż tych dwóch działek będzie miała charakter okazjonalny i nieprofesjonalny. Z treści wniosku nie wynika bowiem, iż sprzedaż dwóch działek nastąpi w ramach działalności gospodarczej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły. Ponadto, z wniosku nie wynika aby pierwotnie działki zostały zakupione przez Wnioskodawcę wraz z małżonką z zamiarem ich odsprzedaży, a jedynie w celu powiększenia gospodarstwa. Brak jest zatem podstaw, aby podejmowane przez Wnioskodawcę czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej.

W konsekwencji należy uznać, że przychody z planowanej sprzedaży nieruchomości nie będą uzyskane ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, jeżeli nie jest dokonywane w wykonywaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli m.in. dwie nieruchomości do majątku prywatnego w 1997 r. W 2017 r. do Wnioskodawcy oraz jego małżonki zgłosił się reprezentant spółki jawnej, który zaproponował zawarcie umowy sprzedaży ww. nieruchomości. Zawarcie umowy sprzedaży jest uzależnione jednak od zmiany planu zagospodarowania przestrzennego dla powyższych nieruchomości z gruntów rolnych na tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz zabudowy usługowej. Obecnie spółka podjęła działania w celu doprowadzenia do zmiany planu zagospodarowania przestrzennego.

Zatem – w przedmiotowej sprawie – pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości w drodze umowy sprzedaży (tj. od końca 1997 r.).

Dokonując zatem oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie zdarzenia przyszłego należy wskazać, że planowane zbycie nieruchomości nabytych w 1997 r. nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że tutejszy organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Organ interpretacyjny nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest bowiem postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym „sprawy podatkowej” wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku odnoszące się do regulacji przepisów materialnego prawa podatkowego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego zdarzenia. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może przy tym prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.