Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.289.2019.1.MS
z 5 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2019 r. (data wpływu 8 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z obniżeniem wysokości czynszu najmu za wynajem miejsca parkingowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z obniżeniem wysokości czynszu najmu za wynajem miejsca parkingowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Województwo jest właścicielem budynku przy ul. …., w którym znajduje się siedziba Urzędu Marszałkowskiego (dalej Wnioskodawca, Urząd) wraz z 3-kondygnacyjnym podziemnym parkingiem. Zasady korzystania z parkingu przez pracowników Urzędu zostały ustalone na mocy decyzji Zarządu Województwa i na podstawie regulaminu parkingu Urzędu Marszałkowskiego, stanowiącego załącznik do zarządzenia Marszałka Województwa z dnia …2017 r. Parking, na który wstęp mają tylko osoby upoważnione, jest udostępniany pracownikom Urzędu na podstawie umowy najmu zawartej pomiędzy województwem a pracownikiem Urzędu (imiennie). Zgodnie z umową najmu, pracownik wynajmuje konkretne miejsce parkingowe (numer miejsca przypisany pracownikowi jest zawarty w umowie) zobowiązuje się do wykorzystywania przedmiotu najmu wyłącznie do parkowania własnego lub używanego przez siebie samochodu osobowego. Pracownikowi Urzędu (Najemcy) nie wolno oddawać przedmiotu najmu w podnajem ani nieodpłatne używanie osobom trzecim, z tytułu najmu Pracownik Urzędu (Najemca) płaci czynsz w wysokości 80 zł brutto/miesięcznie. Zapłata czynszu następuje w drodze potrącenia z należnego Pracownikowi Urzędu (Najemcy) wynagrodzenia. Umowa zostaje zawarta na czas nieoznaczony. Najemca może rozwiązać umowę najmu w każdym czasie ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego. Umowa zostaje rozwiązana z dniem rozwiązania stosunku pracy z Pracownikiem Urzędu (Najemcą).

Wysokość czynszu została ustalona z uwzględnieniem art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który określa sposób ustalania wartości pieniężnej tzw. świadczeń częściowo odpłatnych stanowiących przychód pracownika ze stosunku pracy. Zgodnie z tymi przepisami oraz art. 11 ust. 2a pkt 3 tejże ustawy, jeżeli przedmiotem takich świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku. Cena wynajmu miejsca parkingowego jest ceną umowną i została ustalona po uwzględnieniu m.in. rzeczywistych kosztów związanych z eksploatacją parkingu, amortyzacji, czasu wynajmu oraz cen rynkowych obowiązujących w okolicy. W czasie ustalania wysokości tej opłaty miesięczny koszt wynajmu miejsca parkingowego w sąsiednich instytucjach wynosił 70-80 zł. Dodać należy, że nie wszyscy zainteresowani pracownicy pozyskali miejsce na parkingu Urzędu z uwagi na ograniczoną ilość miejsc parkingowych, pracownicy Ci wynajmują miejsca parkingowe w sąsiadujących instytucjach po cenach rynkowych.

Aktualnie rozważane jest obniżenie na rzecz Pracowników Urzędu (Najemców) wysokości czynszu najmu za ww. miejsca parkingowe w Urzędzie Marszałkowskim. Urząd Marszałkowski Województwa jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która na mocy art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych oblicza i pobiera zaliczkę na tenże podatek należny od pracowników Urzędu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obniżenie wysokości czynszu najmu za wynajem miejsca parkingowego należnego województwu od pracownika Urzędu Marszałkowskiego spowoduje wynikający z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek obliczania i pobierania przez płatnika Urząd Marszałkowski zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od pozostałej kwoty (kwoty dokonanej obniżki) odpowiadającej wartości świadczenia ustalonej zgodnie z art. 12 ust. 1, ust. 3 i art. 11 ust. 2a pkt 3 ustawy (świadczenie częściowo odpłatne)?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli w przyszłości nastąpi obniżenie wysokości czynszu najmu za miejsce parkingowe, to okoliczność ta spowoduje obowiązek zaliczenia do przychodów pracownika zgodnie z art. 12 ust. 1, ust. 3 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.) kwoty obniżki i w konsekwencji obowiązek obliczania i pobierania przez płatnika składek – Urząd Marszałkowski – zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od tej kwoty.

W oparciu o wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, Wnioskodawca jest zdania, że istnieją warunki konieczne, aby świadczenie przekazywane pracownikowi przez pracodawcę podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż jednym z tych warunków koniecznych jest też ten, aby świadczenie było spełnione w interesie pracownika, a nie pracodawcy, a także inny, że musi się ono wiązać z wymierną i przypisaną danej osobie korzyścią, uzyskaną przez pracownika dobrowolnie. W przypadku obniżenia należności za miejsce parkingowe dla pracowników Urzędu mamy do czynienia ze świadczeniem będącym w interesie pracownika. Bez wątpienia w przypadku obniżenia wysokości czynszu najmu za miejsce parkingowe pracownicy uzyskają realne korzyści majątkowe w postaci zaoszczędzenia swoich środków finansowych i efekt ten będzie wymiernie uchwytny w majątku pracownika w postaci zaoszczędzenia wydatków, co w prawie podatkowym traktowane jest na równi z przyrostem majątku. Skoro można będzie wskazać kto konkretnie będzie mieć przychód z tego tytułu i w jakiej wysokości, to zasadne wydaje się stwierdzenie, że takie nieodpłatne świadczenie stanowi przychód pracownika, który podlega opodatkowaniu. Poza tym należy dodać, że obniżka czynszu dotyczyłaby wyłącznie pracowników Urzędu, którzy wynajmują miejsce na parkingu podziemnym Urzędu, natomiast pozostali pracownicy Urzędu, którzy korzystają z wynajmu w sąsiednich instytucjach (ze względu na brak miejsc w Urzędzie) nie skorzystaliby z zaoszczędzenia wydatków spowodowanego obniżeniem wysokości czynszu najmu, bowiem nie korzystają z parkingu pracodawcy.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, obniżenie wysokości czynszu najmu za wynajem miejsca parkingowego należne województwu od pracownika Urzędu Marszałkowskiego spowoduje wynikający z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek obliczenia i pobierania przez płatnika – Urząd Marszałkowski – zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od pozostałej kwoty (kwoty dokonanej obniżki) odpowiadającej wartości świadczenia ustalonej zgodnie z art. 12 ust. 1, ust. 3 i art. 11 ust. 2a pkt 3 ustawy. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że w imieniu Wnioskodawcy wniosek winien być podpisany przez Marszałka Województwa, który zgodnie z art. 43 ust. 3 ustawy o samorządzie województwa jest kierownikiem Urzędu Marszałkowskiego oraz zwierzchnikiem służbowym pracowników tego urzędu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłem przychodów są inne źródła.

Natomiast, z art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że województwo jest właścicielem budynku, w którym znajduje się siedziba Urzędu wraz z 3-kondygnacyjnym podziemnym parkingiem. Zasady korzystania z parkingu przez pracowników Urzędu zostały ustalone na mocy decyzji Zarządu Województwa dniu … 2017 r. i na podstawie regulaminu parkingu Urzędu Marszałkowskiego, stanowiącego załącznik do zarządzenia Marszałka Województwa. Parking, na który wstęp mają tylko osoby upoważnione, jest udostępniany pracownikom Urzędu na podstawie umowy najmu zawartej pomiędzy województwem a pracownikiem Urzędu (imiennie). Zgodnie z umową najmu, pracownik wynajmuje konkretne miejsce parkingowe (numer miejsca przypisany pracownikowi jest zawarty w umowie) zobowiązuje się do wykorzystywania przedmiotu najmu wyłącznie do parkowania własnego lub używanego przez siebie samochodu osobowego. Pracownikowi Urzędu (Najemcy) nie wolno oddawać przedmiotu najmu w podnajem ani nieodpłatne używanie osobom trzecim, z tytułu najmu Pracownik Urzędu (Najemca) płaci czynsz w wysokości 80 zł brutto/miesięcznie. Zapłata czynszu następuje w drodze potrącenia z należnego Pracownikowi Urzędu (Najemcy) wynagrodzenia. Umowa zostaje zawarta na czas nieoznaczony. Najemca może rozwiązać umowę najmu w każdym czasie ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego. Umowa zostaje rozwiązana z dniem rozwiązania stosunku pracy z Pracownikiem Urzędu (Najemcą). Cena wynajmu miejsca parkingowego jest ceną umowną i została ustalona po uwzględnieniu m.in. rzeczywistych kosztów związanych z eksploatacją parkingu, amortyzacji, czasu wynajmu oraz cen rynkowych obowiązujących w okolicy. W czasie ustalania wysokości tej opłaty miesięczny koszt wynajmu miejsca parkingowego w sąsiednich instytucjach wynosił 70-80 zł. Dodać należy, że nie wszyscy zainteresowani pracownicy pozyskali miejsce na parkingu Urzędu z uwagi na ograniczoną ilość miejsc parkingowych, pracownicy Ci wynajmują miejsca parkingowe w sąsiadujących instytucjach po cenach rynkowych. Aktualnie rozważane jest obniżenie na rzecz Pracowników Urzędu (Najemców) wysokości czynszu najmu za ww. miejsca parkingowe w Urzędzie Marszałkowskim.

Stosownie do art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Jednakże należy podkreślić, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2019 r., poz. 512), samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami. Województwo ma osobowość prawną – art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Skoro – jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego – stroną zawieranych umów najmu miejsc parkingowych z pracownikiem Urzędu nie jest Urząd a województwo jako jednostka samorządu terytorialnego posiadająca osobowość prawną, to na Wnioskodawcy – który nie jest stroną umowy najmu – nie będą ciążyć w tym zakresie wynikające z przepisów prawa podatkowego obowiązki płatnika. Obowiązki płatnika są konsekwencją czynności prawnej i obarczają stronę umowy.

W związku z powyższym, na Wnioskodawcy – Urzędzie Marszałkowskim nie będzie ciążył w zakresie ww. umów najmu, obowiązek płatnika dotyczący obliczenia i pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wskazać również należy, że z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w przedmiotowej sprawie tutejszy Organ, nie odniósł się do kwestii powstania przychodu po stronie pracownika Urzędu w związku obniżeniem wysokości czynszu najmu za wynajem miejsca parkingowego należnego województwu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.