Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.380.2019.1.AR
z 12 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2019 r. (data wpływu 1 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych w związku z wydatkami poniesionymi w wyniku realizacji inwestycji pn. „….” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych w związku z wydatkami poniesionymi w wyniku realizacji inwestycji pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Gmina w latach 2018-2019 r. zrealizowała inwestycję pn. „….” (dalej: „Inwestycja”) w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrożenie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Inwestycja polegała na budowie ogólnie dostępnych obiektów przeznaczonych na cele rekreacyjno-sportowe, tj. dwóch placów zabaw dla dzieci w miejscowościach J. i M., siłowni zewnętrznej na boisku sportowym w W. oraz rozbudowie boisk sportowych w G. i B. (trybuny, wiaty dla zawodników rezerwowych, ogrodzenie, elementy siłowni zewnętrznych). Celem inwestycji była poprawa jakości infrastruktury rekreacyjno-turystycznej, zwiększenie dostępu do miejsc rekreacji i wypoczynku dla mieszkańców gminy oraz turystów rowerowych korzystających z przebiegających przez gminę szlaków rowerowych.

Omawiana inwestycja została zrealizowana przez Gminę w związku z jej działalnością, jako organu publicznego, stosownie do zadań własnych gminy wskazanych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506; dalej: ustawa o samorządzie gminnym). Zgodnie bowiem z treścią art. 7 ust. 1 pkt 10 wspomnianej ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zadania własne gminy obejmują m.in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Na realizację przedmiotowego projektu Gmina pozyskała dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, zawierając stosowną umowę o przyznaniu pomocy z Zarządem Województwa. Gmina zleciła realizację przedmiotowej inwestycji wykonawcom wybranym w trybie przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych.

Z tytułu nabycia przedmiotowych usług Gmina otrzymała od wykonawców fakturę VAT z wykazanym podatkiem naliczonym.

Powstałe w ramach inwestycji obiekty nie są i nie będą w przyszłości wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przedmiot inwestycji nie będzie stanowił źródła przychodu. Majątek powstały w wyniku jej realizacji stanowi ogólnodostępną infrastrukturę publiczną. Wybudowane obiekty (place zabaw i siłownia) są wykorzystywane do wykonywania zadań własnych gminy (określonych w ustawie o samorządzie gminnym), tj. nieodpłatnego udostępniania mieszkańcom na cele związane z rekreacją. Boiska ze zmodernizowaną w ramach inwestycji infrastrukturą są oddane w nieodpłatne użytkowanie działającym na terenie gminy klubom sportowym – Z. G., BKS B. i LKS W., które na tych boiskach prowadzą nieodpłatną działalność w zakresie upowszechniania kultury fizycznej (nieodpłatne zajęcia sportowe dla dzieci i młodzieży, organizacja turniejów i festynów rekreacyjno-sportowych, rozgrywki piłkarskie itp.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych w związku z wydatkami poniesionymi w wyniku realizacji inwestycji pn. „…”?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych w związku z wydatkami poniesionymi na realizację ww. inwestycji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego będą one uznane za podatników VAT, natomiast w pozostałym zakresie, np. w przypadku wykonywania zadań własnych nałożonych na nie odrębnymi przepisami, nie będą występować jako podatnicy VAT.

Na mocy art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 tej ustawy).

Przedmiotem inwestycji jest budowa placów zabaw, siłowni zewnętrznej oraz modernizacja infrastruktury boisk sportowych, służących do rekreacji i aktywności fizycznej. Majątek powstały w wyniku realizacji tej inwestycji stanowi infrastrukturę ogólnodostępną, publiczną i nieodpłatnie udostępnioną ogółowi społeczeństwa. Majątek ten nie będzie służyć czynnościom opodatkowanym i będzie wykorzystywany do celów działalności publicznoprawnej.

Ponadto, stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zatem, w ocenie Gminy, aby dokonać odliczenia podatku naliczonego konieczne jest spełnienie określonych warunków: 1. odliczenie jest dokonywane przez podatnika VAT, 2. towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponieważ celem przedmiotowej inwestycji jest realizacja zadań własnych wynikających z odrębnych przepisów, a Gmina nie osiąga i nie zamierza osiągać z tytułu powstałego mienia żadnych przychodów, jak również nie działa w tym zakresie jako przedsiębiorca, to nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w zakresie wydatków poniesionych na ww. inwestycję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy zaznaczyć, że gmina – zgodnie z art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506) – posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów, o czym stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Z powyższego wynika, że Gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina w latach 2018-2019 zrealizowała inwestycję pn. „…”. Inwestycja polegała na budowie ogólnie dostępnych obiektów przeznaczonych na cele rekreacyjno-sportowe, tj. dwóch placów zabaw dla dzieci, siłowni zewnętrznej na boisku sportowym oraz rozbudowie boisk sportowych (trybuny, wiaty dla zawodników rezerwowych, ogrodzenie, elementy siłowni zewnętrznych). Celem inwestycji była poprawa jakości infrastruktury rekreacyjno-turystycznej, zwiększenie dostępu do miejsc rekreacji i wypoczynku dla mieszkańców gminy oraz turystów rowerowych korzystających z przebiegających przez gminę szlaków rowerowych. Omawiana inwestycja została zrealizowana przez Gminę w związku z jej działalnością, jako organu publicznego, stosownie do zadań własnych gminy wskazanych w ustawie o samorządzie gminnym. Powstałe w ramach inwestycji obiekty nie są i nie będą w przyszłości wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Boiska ze zmodernizowaną w ramach inwestycji infrastrukturą są oddane w nieodpłatne użytkowanie działającym na terenie gminy klubom sportowym, które na tych boiskach prowadzą nieodpłatną działalność w zakresie upowszechniania kultury fizycznej (nieodpłatne zajęcia sportowe dla dzieci i młodzieży, organizacja turniejów i festynów rekreacyjno-sportowych, rozgrywki piłkarskie itp.).

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji ww. projektu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że Gmina realizowała opisany projekt w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym. W analizowanym przypadku Gmina podała, że majątek powstały w wyniku realizacji inwestycji stanowi ogólnodostępną infrastrukturę publiczną, a powstałe w ramach inwestycji obiekty nie są i nie będą w przyszłości wykorzystywane przez gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku nie są spełnione.

Podsumowując, w odniesieniu do projektu pn.: „….”, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie są spełnione, wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie działa jako podatnik VAT, a zakupy związane z realizacją ww. projektu nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.