2019.07.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-1.4012.303.2019.2.AK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.303.2019.2.AK
z 11 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2019 r. (data wpływu 28 maja 2019r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2019r. (data wpływu 13 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania dotacji otrzymanej na realizację zadania pn. „…” oraz stawki podatku dla dotacji,

momentu powstania obowiązku podatkowego dla ww. dotacji,

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania dotacji otrzymanej na realizację zadania pn. „…” oraz stawki podatku dla dotacji,

momentu powstania obowiązku podatkowego dla ww. dotacji.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 czerwca 2019 r. (data wpływu 13 czerwca 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina Miasto (dalej „Gmina”, „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Status prawny Gminy określa ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty, w tym w szczególności w zakresie kanalizacji (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Gmina Miasto aplikowała do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej o dofinansowanie w formie dotacji, na realizację projektu polegającego na wykonaniu podłączeń budynków do sieci sanitarnej na terenie Gminy Miasto. Projekt będzie dofinansowany ze środków WFOŚiGW w ramach Programu Priorytetowego pn. „….”. Pozostałe koszty projektu finansowane będą ze środków prywatnych, pochodzących od właścicieli podłączonych nieruchomości - stosownie do postanowień art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2018 r., poz. 1152, z późn. zm.), realizację budowy przyłącza do sieci zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie do sieci, przy czym zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2018 r., poz. 1454. z późn. zm.) właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku poprzez przyłączenie nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej.

Zadanie realizowane w ramach projektu nie należy do zadań własnych Gminy. Co prawda stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należą zadania w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz, jednak zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, realizacje budowy przyłączy do sieci zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci. Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, iż gmina w ramach zadań własnych zobowiązana jest do zapewnienia budowy urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych (w rozumieniu przepisów ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków), nie jest natomiast zobowiązana do realizacji budowy przyłączy do sieci, gdyż powyższe zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci. Tym samym budowa przyłącza kanalizacyjnego nie mieści się w ramach zadań własnych gminy i jest wykonywana na podstawie umów cywilnoprawnych. Omawiane więc zadanie ma charakter cywilnoprawny, będzie realizowane na podstawie zawartych z mieszkańcami umów cywilnoprawnych.

W ramach tychże umów, mieszkaniec zobowiązał się względem Gminy do wniesienia opłaty z tytułu wybudowania przyłącza do kanalizacji sanitarnej, a w zamian Gmina wybuduje na gruncie należącym do mieszkańca przyłącze kanalizacyjne łączące nieruchomość z siecią kanalizacyjną. Przedmiotem projektu będzie budowa podłączeń kanalizacyjnych do budynków mieszkalnych. Zgodnie założeniami programu WFOŚiGW o dofinansowanie mogą ubiegać się jednostki samorządu terytorialnego lub podmioty świadczące usługi publiczne w ramach realizacji zadań własnych gminy w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, natomiast beneficjentami końcowymi mogą być właściciele lub posiadający prawo do dysponowania podłączanymi nieruchomościami.

Zgodnie z zapisami programu wsparciem finansowym objęte będą zadania realizowane na nieruchomościach zabudowanych budynkami mieszkalnymi (w których nie jest prowadzona działalność gospodarcza), które będą użytkowane w dniu otrzymania pomocy, bądź na nieruchomościach niezabudowanych, dla których do dnia złożenia beneficjentowi wniosku o dofinansowanie przez beneficjenta końcowego została wydana ostateczna decyzja pozwolenia na budowę, i które będą zabudowane budynkami mieszkalnymi, których użytkowanie rozpocznie się w terminie do 12 miesięcy od dnia przyznania pomocy.

Na potrzeby projektu Gmina Miasto zawarła z właścicielami podłączanych nieruchomości umowy dotyczące finansowania i realizacji budowy podłączenia do sieci kanalizacji sanitarnej, na podstawie których:

Właściciel nieruchomości zobowiązał się wnieść do Gminy Miasto wkład własny na realizację podłączenia.
Gmina Miasto zapewni zakup materiałów i wykonanie robót budowlano-montażowych niezbędnych do wykonania podłączenia do sieci kanalizacji sanitarnej wraz z wymaganą prawem dokumentacją techniczną i sfinansuje pozostałą część kosztów (ze środków pochodzących z dotacji z WFOŚiGW).

Reasumując, koszty wykonania podłączenia zostaną pokryte wpłaconym przez właściciela nieruchomości wkładem własnym oraz dotacją będącą dofinansowaniem z WFOŚiGW. Ww. dotacja będzie przekazana na rachunek bankowy Gminy Miasto i będzie stanowiła dochód budżetu Gminy. Gmina wyłoni wykonawcę i dokona płatności za wykonaną usługę na podstawie wystawionych przez niego faktur.

Realizując usługę budowy przyłączy, Gmina będzie posiłkować się podmiotami trzecimi, tj. firmami, które będą na jej zlecenie wykonywać przyłącze. Firmy te będą czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT i nie będą posiadały umów bezpośrednio z mieszkańcami, a swoje czynności będą wykonywać bezpośrednio na zlecenie Gminy.

Po zakończeniu prac budowlanych przyłącze wykonane w ramach przedsięwzięcia zostanie przekazane na własność beneficjentowi końcowemu.

Po wykonaniu przyłącza każdy z właścicieli nieruchomości będzie zobowiązany zawrzeć umowę na odprowadzenie ścieków z „..” Sp. z o.o., na podstawie której spółka będzie naliczała i pobierała opłaty.

Gmina uzyskała interpretację indywidualną sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.162.2018.2.AK z dnia 20 kwietnia 2018 r. w poniższym zakresie:

opodatkowania 23% stawką podatku VAT wpłat mieszkańców z tytułu wkładu własnego w kosztach budowy przyłączy kanalizacyjnych,

prawa do odliczenia w 100% podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji,

uznania, że Gmina nabywając usługi związane z budową przyłączy będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT.

Gmina powzięła wątpliwość, czy podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych usług przez Gminę jest tylko kwota należna w postaci wpłaty, którą uiszcza mieszkaniec biorący udział w projekcie zgodnie z zawartą umową, czy także dotacja otrzymana na realizację ww. projektu.

Zgodnie z Programem Priorytetowym w zakresie zasad udzielania dofinansowania koszty uznawane przez WFOŚiGW za kwalifikowane do objęcia dofinansowaniem mogą być kwalifikowane w kwotach brutto, o ile przy realizacji zadania nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub ubieganie się o zwrot podatku VAT. W związku z powyższym, zgodnie z uzyskaną interpretacją indywidualną o możliwości odliczenia podatku VAT w ramach realizowanej inwestycji, dofinansowanie w formie dotacji z WFOŚiGW będzie obejmowało dofinansowanie kosztów w kwotach netto.

Realizacja projektu, o którym mowa we wniosku jest uzależniona od otrzymania dofinansowania ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej tj. w sytuacji gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania nie realizowałaby projektu. Wysokość otrzymanego dofinansowania jest uzależniona od ilości mieszkańców biorących udział w projekcie. Dotacja będzie miała bezpośrednio wpływ na cenę świadczonych przez Gminę w ramach projektu usług na rzecz mieszkańców uczestniczących w projekcie.

Otrzymana dotacja pozwala świadczyć Gminie usługi objęte projektem po cenie niższej, niż ta, którą musiałaby żądać od mieszkańców, gdyby nie otrzymała dotacji. Gdyby projekt nie był dofinansowany dotacją, Gmina pobierałaby wyższe opłaty (wkład własny) od podmiotów biorących udział w projekcie.

Gmina będzie zobowiązana do rozliczania się z otrzymanych środków finansowych. W przypadku dokonania przez Odbiorcę usługi wpłaty udziału własnego i niezrealizowania usługi przez Gminę cała kwota zostanie zwrócona na konto Odbiorcy. Wnioskodawca zobowiązany będzie do rozliczania się z otrzymanych środków finansowych z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Rozliczenie odbywać się w następujący sposób:

rozliczenie umowy nastąpi na podstawie faktur i rachunków wystawionych na Beneficjenta;
warunkiem rozliczenia dofinansowania jest przedłożenie w Funduszu przez Beneficjenta:
1. kserokopii protokołów odbioru technicznego wykonania podłączeń budynków do kanalizacji sanitarnej - w odniesieniu do każdego Beneficjenta końcowego;
2. zestawienia umów na odbiór ścieków komunalnych.

W przypadku niezrealizowania ww. projektu Gmina będzie zobowiązana do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych. Gmina nie może przeznaczyć ww. dofinansowania na inny cel. Właściciel nieruchomości został zobowiązany wnieść do Gminy wkład własny na realizację podłączenia w wysokości min. 50% kosztów.

Właściciel nieruchomości został zobowiązany do wniesienia do Gminy Miasto wkładu własnego na realizację podłączenia w wysokości min. 50% kosztów.
Gmina Miasto zapewni zakup materiałów i wykonanie robót budowlano-montażowych niezbędnych do wykonania podłączenia do sieci kanalizacji sanitarnej wraz z wymaganą prawem dokumentacją techniczną i sfinansuje do 50% tych kosztów, jednak nie więcej niż 3.000,00 zł na jedno podłączenie (ze środków pochodzących z dotacji z WFOŚiGW w Ł.).

Wpłacony przez właściciela nieruchomości wkład własny to kwota w wysokości min. 50% kosztów wykonania podłączenia, natomiast pozostałe nie więcej niż 50% to dofinansowanie z WFOŚiGW. Na podstawie umowy z WFOŚiGW na dofinansowanie zadania Gmina uzyska dotację w wysokości nieprzekraczającej 50% wartości kosztu całkowitego projektu, przy czym dotacja na wykonanie jednego podłączenia budynku do kanalizacji sanitarnej nie może przekroczyć kwoty 3.000,00 zł.

Umowa z mieszkańcami przewiduje możliwość odstąpienia od umowy zarówno przez mieszkańców, jak i przez Gminę. Będzie to możliwe w następujących sytuacjach:

w przypadku nieotrzymania dofinansowania z WFOŚiGW,

w przypadku niepokrycia kosztów własnych przez Beneficjenta końcowego w terminie i wysokości określonej w umowie.

Brak wniesienia wpłaty wyklucza mieszkańca z udziału w przedmiotowym projekcie. Wpłaty mieszkańców z tytułu wybudowania przyłącza do kanalizacji sanitarnej mają charakter obowiązkowy. Warunki umowy zawartej pomiędzy Gminą, a mieszkańcami są jednakowe dla wszystkich mieszkańców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina w zakresie realizowanego zadania będzie zobowiązana do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od otrzymanej dotacji z WFOŚiGW oraz kiedy powstanie z tego tytułu obowiązek podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana na rachunek bankowy Gminy dotacja celowa na budowę przyłączy kanalizacyjnych obejmująca dofinansowanie kosztów w kwotach netto, powinna być opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki, tj. od kwoty otrzymanej należy odprowadzić podatek VAT metodą „od sta”.

Otrzymywane przez gminę wpłaty (wkład mieszkańców) są dla Gminy wynagrodzeniem za świadczenie polegające na budowie przyłączy kanalizacyjnych, tj. za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, do podstawy opodatkowania należy włączyć również otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty mające bezpośredni wpływ na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług. W opisanym zdarzeniu przyszłym, otrzymana dotacja dotyczyłaby konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Gmina kalkulowała podstawę opodatkowania opisanego świadczenia nie tylko przy uwzględnieniu wysokości opłat pobranych od mieszkańców, ale również środków otrzymanych w ramach dotacji celowej. Wpływają one bowiem na obniżenie ceny świadczonych na rzecz mieszkańców usług.

Reasumując, należy wskazać, iż otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie zadania z WFOŚiGW będzie miało bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu świadczenia usług, a zatem stanowi zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej. W konsekwencji ww. dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy i co do zasady będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. W sytuacji gdy przedmiotem świadczonych na rzecz mieszkańców usług będzie wykonanie przyłączy kanalizacyjnych, których świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, to tą samą stawkę należy zastosować dla otrzymanego dofinansowania do jego świadczenia.

Reasumując, niniejsza dotacja zwiększa podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy i w konsekwencji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla świadczenia usług, którego dotyczy.

Obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania dotacji powstanie w momencie otrzymania dotacji, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U . z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosowanie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – według art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma zatem fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym), a także zaklasyfikowanie obiektu, którego dotyczą te prace, do obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Dodatkowo należy wskazać, że stosownie do przepisów rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, ze zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca, na potrzeby projektu zawarł z właścicielami podłączanych nieruchomości umowy dotyczące finansowania i realizacji budowy podłączenia do sieci kanalizacji sanitarnej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że ze stawki preferencyjnej korzystają wyłącznie usługi w zakresie budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury towarzyszącej. W konsekwencji, do usług wykonania przyłączy kanalizacyjnych w ramach realizacji przedmiotowego projektu, wykonywanych poza bryłą budynku, nie będzie miała zastosowania preferencyjna stawka podatku w wysokości 8%. Zatem usługi te będą opodatkowane według stawki 23%.

Przechodząc natomiast do kwestii opodatkowania otrzymanego dofinansowania należy stwierdzić, iż stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy, jest wyjaśnienie pojęcia „dotacja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners of Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawowy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina aplikowała do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej o dofinansowanie w formie dotacji, na realizację projektu polegającego na wykonaniu podłączeń budynków do sieci sanitarnej na terenie Gminy. Projekt będzie dofinansowany ze środków WFOŚiGW w ramach Programu Priorytetowego pn. „…”.

Właściciel nieruchomości zobowiązał się wnieść do Gminy Miasto wkład własny na realizację podłączenia.
Gmina Miasto zapewni zakup materiałów i wykonanie robót budowlano-montażowych niezbędnych do wykonania podłączenia do sieci kanalizacji sanitarnej wraz z wymaganą prawem dokumentacją techniczną i sfinansuje pozostałą część kosztów (ze środków pochodzących z dotacji z WFOŚiGW)

Realizacja projektu, o którym mowa we wniosku jest uzależniona od otrzymania dofinansowania ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, tj. w sytuacji gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania nie realizowałaby projektu. Wysokość otrzymanego dofinansowania jest uzależniona od ilości mieszkańców biorących udział w projekcie. Dotacja będzie miała bezpośrednio wpływ na cenę świadczonych przez Gminę w ramach projektu usług na rzecz mieszkańców uczestniczących w projekcie. Otrzymana dotacja pozwala świadczyć Gminie usługi objęte projektem po cenie niższej, niż ta, którą musiałaby żądać od mieszkańców, gdyby nie otrzymała dotacji. Gdyby projekt nie był dofinansowany dotacją, Gmina pobierałaby wyższe opłaty (wkład własny) od podmiotów biorących udział w projekcie. W przypadku niezrealizowania ww. projektu Gmina będzie zobowiązana do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych. Gmina nie może przeznaczyć ww. dofinansowania na inny cel. Właściciel nieruchomości został zobowiązany wnieść do Gminy wkład własny na realizację podłączenia w wysokości min. 50% kosztów. Wpłacony przez właściciela nieruchomości wkład własny to kwota w wysokości min. 50% kosztów wykonania podłączenia, natomiast pozostałe nie więcej niż 50% to dofinansowanie z WFOŚiGW. Brak wniesienia wpłaty wyklucza mieszkańca z udziału w przedmiotowym projekcie. Wpłaty mieszkańców z tytułu wybudowania przyłącza do kanalizacji sanitarnej mają charakter obowiązkowy. Warunki umowy zawartej pomiędzy Gminą, a mieszkańcami są jednakowe dla wszystkich mieszkańców.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie.

W opinii tut. Organu, przekazaną Wnioskodawcy dotację na realizację ww. projektu należy uznać za środki otrzymane od osoby trzeciej (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze), które mają bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług. Należy bowiem zauważyć, że okoliczności sprawy nie potwierdzają, iż otrzymane przez Wnioskodawcę środki zostaną przeznaczone na ogólną działalność Wnioskodawcy, lecz będą mogły zostać wykorzystane tylko i wyłącznie na określone działanie, tj. pokrycie kosztów związanych z realizacją projektu. Gmina nie może przeznaczyć ww. dofinansowania na inny cel. Wpłacony przez właściciela nieruchomości wkład własny to kwota w wysokości min. 50% kosztów wykonania podłączenia, natomiast pozostałe nie więcej niż 50% to dofinansowanie z WFOŚiGW. Zatem dotacja przekazywana będzie w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Świadczenie realizowane przez Gminę na rzecz mieszkańców dzięki dotacji będzie miało cenę niższą o konkretną kwotę. Gdyby projekt nie był dofinansowany dotacją, Gmina pobierałaby wyższe opłaty (wkład własny) od podmiotów biorących udział w projekcie. Dotacja będzie zatem stanowić pokrycie ceny świadczonych usług. Przedmiotowa dotacja jest zatem w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z wartością danego świadczenia.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja na realizację projektu będzie miała bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu świadczenia usług budowy przyłączy, a zatem stanowi zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej.

Wobec tego otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie na realizację projektu będzie stanowić dofinansowanie dokonane w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wyżej wskazano dopłaty stanowiące subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po cenie niższej (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony) podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gdyby nie opisane dofinansowanie w celu wykonania zadania określonego w projekcie Wnioskodawca musiałby pobierać całość opłaty od mieszkańców biorących udział w projekcie.

W konsekwencji stwierdzić należy, ww. dotacja dla Wnioskodawcy w związku z realizacją ww. projektu, stanowi pokrycie ceny usług, a więc jest dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług i zwiększa podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Należy wskazać, że stawka, którą należy opodatkować otrzymane dofinansowanie dotyczące wykonania usług przyłączy kanalizacyjnych powinna być tożsama ze stawką, jaką opodatkowane jest dane świadczenie. Zatem, w przedmiotowej sprawie otrzymana dotacja na realizację przedmiotowego projektu będzie podlegała opodatkowaniu według podstawowej 23% stawki podatku VAT.

W związku z powyższym, Gmina będzie zobowiązana do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od otrzymanej dotacji z WFOŚiGW w zakresie realizowanego zadania pn. „…”.

Odnosząc się natomiast do kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego dla ww. dotacji, wskazać należy, iż obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Ww. przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jednakże, od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków, ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego.

I tak, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 6 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że dla otrzymanych dotacji ustawodawca przewidział szczególny moment obowiązku podatkowego, co wynika wprost z przepisu art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z okoliczności sprawy, dotacja objęta zakresem pytania związana jest ze świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami w ramach realizowanego projektu, tj. budową podłączeń kanalizacyjnych do budynków mieszkalnych. Skoro zatem - jak wyżej wskazano - otrzymaną na realizację projektu dotację Wnioskodawca winien wliczyć do podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy, to obowiązek podatkowy dla otrzymanej dotacji powstanie z chwilą jej otrzymania w całości lub w części, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 w zw. z art. 19a ust.6 ustawy

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin