2019.07.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.227.2019.2.MJ
z 11 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 30 kwietnia 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2019 r. (data wpływu 1 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny, uzupełniony pismem z dnia 25 czerwca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Pana (…);
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Pana (…),
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Pana (…),
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Panią (…).

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Decyzją o nr: (…) z dnia 14 marca 2014 roku na podstawnie przepisów art. 136 ust. 3, art. 137 ust. 1, art. 139, art. 140 ust. 1 i 2, art. 142 oraz art. 216 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego, Starosta orzekł o zwrocie działek o nr: 109/3, o pow. 0,2041 ha oraz nr 109/4, o pow. 0,0030 ha, położonych w (…), odpowiadających wywłaszczonej na rzecz Skarbu Państwa działce nr 109/1, poł. w (…), na rzecz:

(…) - 4/16 części;
(…) - 3/16 części;
(…) - 3/32 części;
(…) - 3/32 części;
(…) - 3/16 części;
(…) - 3/16 części.

Ponadto, w ww. decyzji Starosta zobowiązał ww. osoby do zwrotu na rzecz Gminy (…) kwoty 153 096 zł 37 gr (sto pięćdziesiąt trzy tysiące dziewięćdziesiąt sześć złotych 37/100 gr), która to kwota odpowiadała zwaloryzowanej wysokości odszkodowania ustalonego z tytułu wywłaszczenia nieruchomości. Ww. kwota została zwrócona przez niżej wymienione osoby na rzecz Gminy w częściach odpowiadających kwotom:

(…)– 38 274 zł 10 gr (trzydzieści osiem tysięcy dwieście siedemdziesiąt cztery złote 10/100 gr);
(…)– 28 705 zł 57 gr (dwadzieścia osiem tysięcy siedemset pięć złotych 57/100 gr);
(…)– 14 352 zł 78 gr (czternaście tysięcy trzysta pięćdziesiąt dwa złote 78/100 gr);
(…)– 14 352 zł 78 gr (czternaście tysięcy trzysta pięćdziesiąt dwa złote 78/100 gr);
(…)– 28 705 zł 57 gr (dwadzieścia osiem tysięcy siedemset pięć złotych 57/100 gr);
(…)– 28 705 zł 57 gr (dwadzieścia osiem tysięcy siedemset pięć złotych 57/100 gr).

Z wnioskiem o zwrot przedmiotowych działek, dnia 15 października 2012 roku wystąpili (…).

Wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość składająca się z działki nr 109/1, poł. w (…) w chwili przejęcia przez Skarb Państwa, tj. dnia 7 lutego 1989 roku, stanowiła własność (…).

Zgodnie z Aktem Poświadczenia Dziedziczenia, nr (…) z dnia 10 września 2012 roku, spadek po zmarłej dnia 29 lutego 2000 roku (…), na podstawie ustawy nabyli:

(…) - 4/16 części;
(…) - 3/16 części;
(…) - 3/16 części;
(…) - 3/16 części;
(…) - 3/16 części.

Dnia 8 grudnia 2013 roku zmarł (…), jedna ze stron postępowania w przedmiocie zwrotu uprzednio wywłaszczonej działki. Zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 17 grudnia 2013 roku, nr Rep. (…), spadek po zmarłym (…) nabyła (…) oraz (…) w 1/2 części. Konsekwencją powyższego było przyłączenie się do wyżej wspomnianego postępowania w przedmiocie zwrotu uprzednio wywłaszczonej działki (…) oraz (…) w charakterze strony.

Zgodnie z treścią umowy sprzedaży (na podstawie, której nieruchomość składająca się z działki nr 109/1, poł. w (…) została wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa) z dnia 7 lutego 1989 roku, nr Rep.(…), nieruchomość należąca do (…), została zbyta na rzecz Skarbu Państwa z przeznaczeniem pod budowę Strażnicy Straży Pożarnych. Ww. nieruchomość sprzedana została za cenę 2 306 058 zł.

W następstwie uprawomocnienia się ww. decyzji w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości doszło do wpisania w księdze wieczystej nr: (…) prawa własności na rzecz Wnioskodawcy, osób zainteresowanych oraz (…).

Na podstawie umowy zbycia nieruchomości w formie aktu notarialnego, z dnia 21 marca 2018 roku Wnioskodawca, wraz z osobami Zainteresowanymi, oraz osobami nie będącymi wnioskodawcami czy też osobami Zainteresowanymi, zbyli przedmiotową nieruchomość składającą się z działek o nr: 109/3, o pow. 0,2041 ha oraz nr 109/4, o pow. 0,0030 ha, położonych w (…) na rzecz Spółki pod firmą (…) za łączną cenę wynoszącą 1 760 349 zł 93 gr.

Zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wyniku wykonywania działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości lub jej części składającej się z działek o nr: 109/3, o pow. 0,2041 ha oraz nr 109/4, o pow. 0,0030 ha, położonych w (…) dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił jej zwrot na podstawnie przepisów art. 136 ust. 3, art. 137 ust. 1, art. 139, art. 140 ust. 1 i 2. art. 142 oraz art. 216 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego przez Wnioskodawcę, wraz z osobami Zainteresowanymi, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy od wyżej wskazanej transakcji sprzedaży nieruchomości zwróconej w trybie postępowania administracyjnego, na podstawnie przepisów art. 136 ust. 3, art. 137 ust. 1. art. 139, art. 140 ust. 1 i 2, art. 142 oraz art. 216 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego, dokonanej przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił jej zwrot, Wnioskodawca wraz z osobami Zainteresowanymi jest obowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zainteresowani przedstawili następujące stanowisko:

Zdaniem Wnioskodawcy oraz osób Zainteresowanych zbycie przedmiotowej nieruchomości lub jej części składającej się z działek o nr 109/3, o pow. 0,2041 ha oraz nr 109/4, o pow. 0.0030 ha, położonych w (…) dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił jej zwrot na podstawnie przepisów art. 136 ust. 3, art. 137 ust. 1. art. 139, art. 140 ust. 1 i 2, art. 142 oraz art. 216 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego, nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

Ponadto Wnioskodawca wraz z osobami Zainteresowanymi twierdzą, iż od wyżej wskazanej transakcji sprzedaży nieruchomości zwróconej w trybie postępowania administracyjnego, na podstawnie przepisów art. 136 ust. 3. art. 137 ust. 1, art. 139. art. 140 ust. 1 i 2, art. 142 oraz art. 216 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego, dokonanej przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił jej zwrot, nie są obowiązani zapłacić podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Instytucja wywłaszczenia nieruchomości stanowi narzędzie, za pomocą którego Państwo wkracza w sferę własności prywatnej obywateli w celu dokonania inwestycji użytecznych publicznie. W wyniku wydania decyzji wywłaszczeniowej, dotychczasowy właściciel traci prawo własności nieruchomości. Cytowana wyżej ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami zawiera gwarancję, iż przejęta nieruchomość zostanie przeznaczona tylko i wyłącznie na cel wskazany w decyzji wywłaszczeniowej.

Zgodnie z art. 136 ust. 3 cytowanej wyżej ustawy .poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż decyzja w przedmiocie zwrotu nieruchomości, co prawda powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, jednakże nie jest możliwe twierdzenie, iż jest to czynność prawo tworząca. Poprawne jest zatem twierdzenie, że zwrot uprzednio wywłaszczonej nieruchomości w istocie przywraca wcześniej panujący stosunek prawnorzeczowy. W chwili zwrotu nieruchomości nie może być mowy o jej nabyciu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak słusznie zauważył Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego o sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.109.2019.1.AKR: „W takiej sytuacji ma miejsce restytucja stosunków sprzed wywłaszczenia, tj. zwrot prawa własności do nieruchomości na rzecz poprzedniego właściciela lub jego spadkobierców. Zwrot uprzednio wywłaszczonej nieruchomości, do którego dochodzi na podstawie decyzji administracyjnej jest więc zdarzeniem prawnym zmieniającym podmiotową stronę stosunku prawnorzeczowego odnośnie zwracanej nieruchomości, przywraca wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe. W związku z powyższym, jeżeli wywłaszczona nieruchomość jest zwracana następcy prawnemu osoby, której nieruchomość tę wywłaszczono, to prawo do zwrotu tej nieruchomości ma swe źródło w stosunku prawnym, z którego wynika to następstwo prawne. Za datę nabycia takiej nieruchomości dla celów podatkowych należy zatem w odniesieniu do tej osoby, przyjąć dzień, w którym osoba taka nabyła uprawnienie po osobie, której nieruchomość tę wcześniej wywłaszczono.”

W podobnym tonie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wypowiedział się również w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego o sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.14.2019.1.ACZ, stwierdził bowiem, iż: „Celem zwrotu jest więc przywrócenie stosunków własnościowych sprzed wywłaszczenia. Decyzja o zwrocie nieruchomości pełni zatem funkcję restytucyjną przywraca bowiem prawo własności nieruchomości - w tym przypadku poprzedniemu właścicielowi. Oznacza to, że (…) nie można mówić o przeniesieniu prawa własności na zasadach ogólnych wynikających z przepisów o charakterze cywilnoprawnym, ale jedynie o restytucji (przywróceniu) stanu sprzed wywłaszczenia. Gdyby nie dokonane wywłaszczenie, Wnioskodawca nadal byłby właścicielem nieruchomości. Zatem, skoro decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości nie kreuje prawa do niej, lecz tylko przywraca stosunki własnościowe sprzed wywłaszczenia, to zwrot taki nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Powyższe twierdzenia są niejako odzwierciedleniem poglądu wyrażonego w Uchwale Składu Siedmiu Sędziów NSA z dnia 17 grudnia 1996 roku o sygn. akt FPS 7/96, w której to uchwale NSA stwierdził, iż: „Przy zwrocie nieruchomości w trybie art. 69 ust. 1 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości nie mamy do czynienia z przeniesieniem na zasadach ogólnych własności nieruchomości na wywłaszczonego uprzednio właściciela; nie jest to też przeniesienie w drodze aktów władczych Skarbu Państwa lub gminy. Zwrot nieruchomości następuje (…) na podstawie decyzji administracyjnej, która przywraca /restytuuje/ stronę podmiotową stosunku prawnorzeczowego odnośnie do wywłaszczonej nieruchomości do stanu sprzed wywłaszczenia. Nie stanowi więc "nabycia" nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Należy stwierdzić, iż powyższa uchwała ma charakter uniwersalny oraz wnioski z niej płynące znajdują zastosowanie także w przypadku, gdy zwrotu nieruchomości dokonano nie tylko na rzecz właściciela wywłaszczonej nieruchomości, lecz także na rzecz jego spadkobierców.

Niezależnie od powyższego, należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Art. 924 oraz 925 cytowanej wyżej ustawy stwierdzają, iż spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy oraz spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Dokonując subsumpcji ww. przepisów prawa cywilnego należy z całą pewnością stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie, dokonany zwrot nieruchomości składającej się z działek nr: 109/3, o pow. 0,2041 ha oraz nr 109/4, o pow. 0,0030 ha, położonych w (…) na rzecz Wnioskodawcy oraz osób Zainteresowanych, nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze względu na fakt, iż nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło z chwilą śmierci spadkodawcy(…), tj. dnia 29 lutego 2000 roku.

W konsekwencji powyższego, należy z całą pewnością stwierdzić, iż zbycie ww. nieruchomości dnia 21 marca 2018 roku przez Wnioskodawcę oraz osoby Zainteresowane, nie będzie stanowiło źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze względu na upływ pięciu lat (licząc od końca roku kalendarzowego) od chwili nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)˗c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie istotna jest więc kwestia, czy zwrot nieruchomości w trybie przedstawionym przez Zainteresowanych stanowi nabycie nieruchomości w myśl powołanego uprzednio art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2018 r., poz. 2204 z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Wywłaszczenie nieruchomości jest instytucją, za pomocą której państwo wkracza w sferę indywidualnych praw obywateli dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej. W drodze decyzji dochodzi m.in. do pozbawienia dotychczasowego właściciela prawa własności nieruchomości, z drugiej zaś strony przejścia prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub gminy. Jednocześnie ww. ustawa zawiera swoistą gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości w przypadku, kiedy nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu na jaki dokonano wywłaszczenia.

Zgodnie z art. 136 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy w razie powzięcia zamiaru użycia wywłaszczonej nieruchomości lub jej części na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, właściwy organ zawiadamia poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę o tym zamiarze, informując równocześnie o możliwości zwrotu wywłaszczonej nieruchomości. Poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Z wnioskiem o zwrot nieruchomości lub jej części występuje się do starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, który zawiadamia o tym właściwy organ. Warunkiem zwrotu nieruchomości jest zwrot przez poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę odszkodowania lub nieruchomości zamiennej stosownie do art. 140.

Decyzja o zwrocie nieruchomości pełni funkcję restytucyjną, przywraca bowiem prawo własności nieruchomości osobie lub spadkobiercy tej osoby, do której nieruchomość należała przed wywłaszczeniem.

Zwrot uprzednio wywłaszczonej nieruchomości, do którego dochodzi na podstawie decyzji administracyjnej jest więc zdarzeniem prawnym zmieniającym podmiotową stronę stosunku prawnorzeczowego odnośnie zwracanej nieruchomości, przywraca wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe. W związku z powyższym, jeżeli wywłaszczona nieruchomość jest zwracana następcy prawnemu osoby, której nieruchomość tę wywłaszczono, to prawo do zwrotu tej nieruchomości ma swe źródło w stosunku prawnym, z którego wynika to następstwo prawne. Za datę nabycia takiej nieruchomości dla celów podatkowych należy zatem w odniesieniu do tej osoby przyjąć dzień, w którym osoba taka nabyła uprawnienie po osobie, której nieruchomość tę wcześniej wywłaszczono.

W sytuacji, gdy tytułem prawnym do nabycia uprawnienia do wywłaszczonej nieruchomości jest spadkobranie, wówczas za dzień jej nabycia uznać należy datę śmierci uprawnionego, tj. wywłaszczonego właściciela lub też jego spadkobierców. Zgodnie bowiem z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Natomiast data wydania decyzji o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości pozostaje bez wpływu dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nabytej w ten sposób nieruchomości (jak też udziału w niej).

Z opisu sprawy wynika, że wszyscy Zainteresowani na podstawie dziedziczenia ustawowego, nabyli spadek po zmarłej w dniu 29 lutego 2000 r. (…).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że sprzedaż przez Zainteresowanych w dniu 21 marca 2018 r. przedmiotowej nieruchomości nie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, ponieważ sprzedaż ta nastąpiła po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie przez Zainteresowanych, a co za tym idzie nie są oni zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z tą transakcją.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanych jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto odnośnie do powołanych przez Zainteresowanych interpretacji organów podatkowych, oraz wyroków sądów wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, bowiem powołane interpretacje nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin