INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 01.12.2011r. (data wpływu 19.12.2011r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 19.12.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej Spółka) świadczy usługi w zakresie usług medycznych oferowanych klientom w placówkach medycznych (centra medyczne) na terenie całej Polski. Działalność prowadzona jest w lokalach najmowanych.. W celu prowadzenia swojej statutowej działalności w nowym lokalu Spółka, 7 sierpnia 2007 r. podpisała umowę z kontrahentem (osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą) na najmem lokalu i miejsc parkingowych (dalej Umowa), w W. Umowa najmu została zawarta na okres 10-ciu lat. Zgodnie z warunkami Umowy Spółka zobowiązana była do płacenia czynszu i opłaty za najem miejsc parkingowych na rachunek bankowy Wynajmującego bez wezwania do 10-tego dnia każdego miesiąca na podstawie faktury VAT. Dodatkowo Spółka zobowiązała się do opłacania pozostałych kosztów utrzymania budynku na podstawie odrębnej faktury wystawianej przez Wynajmującego w terminie 14-stu dni od daty faktury. Za okres od sierpnia 2008 r. do lutego 2009 r. Spółka nie otrzymała faktur za najem, w okresie tym Spółka nie dokonywała również płatności na rzecz Wynajmującego z tytułu najmu, ze względu na nie otrzymanie w tym okresie odpowiednich faktur od Wynajmującego.

W tym okresie Spółka kilkukrotnie wysyłała monity do Wynajmującego w sprawie braku faktur VAT dotyczących czynszu najmu, ale wszystkie te listy powracały z adnotacją jako nieodebrane Przez ten czas Spółka nie otrzymała żadnego wezwania do zapłaty, jak również innego dokumentu potwierdzającego, że ma do uregulowania zobowiązania za wymieniony okres. W maju 2009 r. Wynajmujący poinformował Spółkę, że z dniem 03 marca 2009 r. zbył nieruchomość, której dotyczyła umowa najmu na rzecz innego podmiotu. Od tego czasu Spółka otrzymywała faktury za najem od nowego Wynajmującego i regulowała płatności.

Obecnie w 2011 r. pierwotny Wynajmujący wystąpił do Spółki z roszczeniem zapłaty na jego rzecz należności z tytułu czynszu najmu za wskazany okres (sierpień 2008 r. - luty 2009 r.) kierując sprawę na drogę sądową z jednoczesną gotowością zawarcia ze Spółką ugody w zakresie nieuregulowanych płatności. Spółka zawarła takowe porozumienie w którym ów Wynajmujący oświadczył m.in. ze do momentu zawarcia porozumienia nie doręczył oryginałów faktur VAT za okres od 01.08.2008 r. do 28.02.2009 r. w żadnej formie (oryginału kopii duplikatu itp.) i w związku z tym Spółka nie ma żadnych opóźnień w płatności jakichkolwiek wierzytelności wobec niego. Duplikaty faktur kontrahent dostarczył Spółce w dniu zawarcia porozumienia a wynikająca z nich kwota do zapłaty wynosi 1.043443,22 PLN.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym Spółka zadała następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na podstawie duplikatów faktur VAT mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w okresie, w którym Spółka otrzymała duplikaty faktur zgodnie z zawartym Porozumieniem, a więc w 2011 r., czy Spółka powinna dokonać korekty rozliczenia podatkowego za lata ubiegłe...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, że otrzymane duplikaty faktur VAT, za okres od sierpnia 2008 r. do lutego 2009 r., powinna zaliczyć do kosztów podatkowych w okresie ich otrzymania, czyli w roku 2011 r.

Zdaniem Spółki przedmiotowe koszty najmu budynków/lokali stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami Spółki.

Stosownie do art. 15 ust. 4d Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej Ustawa CIT), koszty takie są potrącalne w dacie ich poniesienia, którą zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT, jest dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie faktury lub innego dowodu w przypadku braku faktury.

Na potwierdzenie stanowiska, Spółka przytoczyła sentencję wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2010 r. (I SA/Gd 561/10): „Powyższe (tj. art. 15 ust. 4e - przyp. aut.) oznacza, że dla celów podatkowych koszt należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z rachunkowości. Jak wynika z art. 21 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy o rachunkowości, podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy, który powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji oraz stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych”. Mając na względzie powyższe należy podkreślić, że na ocenę zasadności ujęcia pośrednich kosztów uzyskania przychodów w rachunku podatkowym za 2011 r. w sposób istotny wpływa ujęcie danego wydatku dla celów rachunkowych. Ujmując otrzymane duplikaty faktur w księgach rachunkowych w 2011 r. stwierdzamy, że również dla celów podatkowych koszt ten powinien zostać rozpoznany w 2011r. Zdaniem Spółki powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 26 marca 2010 r. (BPBI/2/423-52/10/AP), w której organ podatkowy wypowiadał się odnośnie prawidłowości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych duplikatem faktury otrzymanej w 2009 r. i ujętej w księgach rachunkowych 2009 roku, a dotyczącej zdarzeń z 2007 r. W powołanej interpretacji stwierdzono, że: „Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za datę poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury. Otrzymując w 2009 r. duplikat faktury wystawionej w 2007 r., Spółka postąpiła zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości (art. 54) i ujęła koszt wynikający z duplikatu w księgach rachunkowych roku obrotowego, w którym duplikat otrzymała, czyli w 2009 r. To z kolei przesądza o dacie poniesienia kosztu i uwzględnienia go w rachunku podatkowym jako podatkowy koszt uzyskania przychodu w 2009 r. Reasumując, Spółka postąpi prawidłowo uznając za podatkowy koszt uzyskania przychodu w 2009 r., koszt udokumentowany duplikatem faktury wystawionym i zaksięgowanym w 2009 r. niezależnie od daty wystawienia faktury pierwotnej i sprzedaży usługi zaliczanej do kosztów pośrednio związanych z przychodami”.

Ponieważ Spółka nigdy nie otrzymała oryginalnych faktur VAT, (co dodatkowo zostało stwierdzone oświadczeniem Wynajmującego) to duplikaty należy traktować jak oryginał faktury, a więc skoro oryginały faktur dotyczące poszczególnych miesięcy 2008 i 2009 roku nie dotarły we właściwych okresach to duplikaty tych faktur Spółka może zaewidencjonować w księgach roku 2011. Zdaniem Spółki w świetle prawa podatkowego - wydatki spełniające kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, dotyczące 2008 i 2009 roku, jednak udokumentowane duplikatami faktur otrzymane w roku 2011, można uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów w okresie w którym duplikat wpłynął. Zastosowanie ma art. 15 ust 4d i 4e ustawy o PDOP pozwalający uwzględnić w bieżącym roku podatkowym m.in. koszty których zarachowanie do poprzedniego roku nie było możliwe. Spółka, kilkukrotnie podejmowała próby w celu uzyskania faktur (wysyłane monity) i w związku z tym w żaden sposób nie mogła ująć kosztu czynszu w okresie jego powstania, a więc jest to dodatkowy argument przemawiający za tym, że prawidłowe jest ujęcie wydatków wynikających z duplikatów faktur w kosztach uzyskania przychodów roku 2011.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.