Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.246.2019.1.AS
z 15 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2019 r. (data wpływu 1 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miejska ( dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług ( dalej: VAT).

Gmina zamierza zrealizować projekt ( dalej: Inwestycja), który zostanie dofinansowany w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Inwestycja obejmuje obszar miasta, który stanowi zaniedbany i zdegradowany element tkanki miejskiej, gdzie zlokalizowane są zużyte i zniszczone ciągi pieszo-jezdne, aktualnie wykorzystywane na cele prowadzenia działalności handlowej przez lokalnych kupców. Przeprowadzona dogłębna analiza problemów społecznych wskazała na szczególną ich koncentrację w objętym obszarze zdegradowanym „(…)”. Koncentrują się tutaj takie negatywne zjawiska społeczne, jak: kryzys w rodzinach, zły stan zdrowia mieszkańców, bezrobocie, niski poziom bezpieczeństwa. Ważną grupą negatywnych zjawisk na obszarze projektu są zjawiska ze sfery środowiskowej, takie jak hałas komunikacyjny oraz wysoki poziom zanieczyszczenia powietrza.

Realizacja Inwestycji przyczyni się do wzrostu jakości atrakcyjności turystycznej i mieszkaniowej Gminy poprzez zmianę funkcji obiektów i terenów zdegradowanych na promocyjne i integracyjne.

Inwestycja składa się z dwóch powiązanych ze sobą komponentów:

1. Utworzenie i modernizacja pasażu pieszego wraz z małą infrastrukturą do promocji produktów lokalnych ( dalej: Pasaż), które polegać będą na m.in.: przebudowie pasażu pieszego oraz istniejących ciągów pieszych i placów z kostki betonowej, ustawieniu typowych straganów dwu i trzy stanowiskowych na cele promocyjno-wystawiennicze, zagospodarowaniu skwerów (elementy małej architektury, lokalizacja inteligentnej ławeczki solarnej, elementy ogrodzeniowe przesłaniające ogrodzenie targowiska i wywietrznika), wymianie istniejących słupów oświetleniowych na stylowe parkowe.
2. Budowa budynku do promocji produktów lokalnych wraz z zapleczem sanitarnym ( dalej: Budynek), do którego zaprojektowano również urządzenia towarzyszące: wykonanie przyłączy wodnej, kanalizacji sanitarnej, c.o., elektrycznej oraz utwardzenie placu przy budynku.
   
   

Gmina, realizując powyższą Inwestycję, będzie wykonywać swoje zadania wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1, 10 i 11 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 506, ze zm.) ( dalej: Ustawa o samorządzie gminnym), tj. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, terenów rekreacyjnych oraz targowisk i hal targowych.

W związku z realizacją Inwestycji, Wnioskodawca poniesie następujące rodzaje wydatków: na (i) opracowanie dokumentacji technicznej, (ii) utworzenie i modernizację Pasażu wraz z małą infrastrukturą do promocji produktów lokalnych, (iii) budowę Budynku, (iv) wykonanie i instalację tablicy informacyjnej opisującej obiekty oraz teren i zasady ich udostępniania dla ruchu mieszkańców i turystów oraz na (v) nadzór inwestorski, które to wydatki będą łącznie dalej określane jako: Wydatki.

Zmodernizowana w ramach Inwestycji infrastruktura będzie stanowić własność Gminy i będzie ogólnodostępna, tj. każda osoba będzie uprawniona do skorzystania z niej nieodpłatnie. Gmina nie będzie osiągała przychodów z infrastruktury powstałej na skutek realizacji Inwestycji, w szczególności nie będzie odpłatnie udostępniała tej infrastruktury osobom trzecim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od Wydatków?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od Wydatków.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast w myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z kolei w art. 88 ustawy o VAT wskazano przypadki, w których prawo do odliczenia jest ex lege wyłączone.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż prawo do odliczenia przysługuje, gdy są spełnione tzw. pozytywne przesłanki odliczenia, tj. odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary lub usługi, z tytułu nabycia których podatek został naliczony, będą wykorzystywane przez tego podatnika do czynności opodatkowanych oraz gdy nie zachodzą żadne przesłanki wyłączające prawo do odliczenia wskazane w art. 88 ustawy o VAT (tzw. negatywne przesłanki odliczenia).

Podatnikiem, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W tym kontekście wskazać należy, iż stosownie do art. 2 ust. 1 Ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 Ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności, zadania własne obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, terenów rekreacyjnych oraz targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 1, 10 i 11 Ustawy o samorządzie gminnym).

Powyższe oznacza, iż organ władzy publicznej jest podatnikiem VAT w tych przypadkach, w których: (i) wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach zadań własnych lub (ii) wykonuje czynności mieszczące się wprawdzie w ramach zadań własnych, gdy mają one swoje źródło w stosunku cywilnoprawnym, tj. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko w tym zakresie wykonywane przez Gminę czynności mogą zatem mieć przymiot działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Jednocześnie, powołane wyżej przepisy ustawy o VAT wskazują, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki: (i) odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz (ii) wystąpi związek między nabywanymi towarami lub usługami z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a następnie – w ramach tej działalności – związek ze sprzedażą opodatkowaną VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w rozpatrywanych okolicznościach nie zostaną spełnione wskazane wyżej warunki do odliczenia VAT naliczonego od Wydatków poniesionych w związku z realizacją Inwestycji, ponieważ: (i) Gmina przy ponoszeniu Wydatków nie będzie występować jako podatnik VAT oraz, w konsekwencji (ii) Wydatki nie będą wykorzystywane do czynności podlegających VAT, w tym opodatkowanych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż Inwestycja będzie realizowana z założeniem, że po jej zakończeniu infrastruktura powstała w ramach Inwestycji, tj. Pasaż oraz Budynek będą wykorzystywane przez Gminę wyłącznie do działalności/czynności statutowych, wynikających z Ustawy o samorządzie gminnym, w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, terenów rekreacyjnych oraz targowisk i hal targowych. Ergo, Gmina będzie działać w tym zakresie w ramach reżimu publicznoprawnego. Tym samym, Wnioskodawca w związku z realizacją Inwestycji będzie występować jako organ władzy publicznej, w ramach i w celu realizacji zadań własnych, nałożonych nań odrębnymi przepisami prawa, a nie na podstawie i w celu wykonania zobowiązań wynikających z umów cywilnoprawnych.

A zatem, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie będzie tu działać w charakterze podatnika VAT.

Po drugie, po zrealizowaniu Inwestycji Gmina nie będzie wykorzystywać infrastruktury powstałej w ramach Inwestycji, tj. Pasażu ani Budynku do wykonywania czynności podlegających VAT, w szczególności opodatkowanych VAT.

Reasumując, w ocenie Gminy, ze względu na (i) wykorzystywanie po realizacji Inwestycji Pasażu oraz Budynku do zadań własnych Gminy, które to zadania nie będą wykonywane w oparciu o umowy cywilnoprawne i fakt, że (ii) Pasaż oraz Budynek, które zostaną wybudowane w ramach Inwestycji będą ogólnodostępne, tj. każda osoba będzie uprawniona do skorzystania z nich nieodpłatnie – Gminie w ogóle nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT od Wydatków poniesionych na realizację Inwestycji. Pasaż oraz Budynek nie będą bowiem wykorzystywane do żadnych czynności Gminy efektywnie opodatkowanych VAT.

Prawidłowość powyższego podejścia, w przypadku zbliżonym do sytuacji Gminy, została potwierdzona m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 stycznia 2019 r., nr 0115-KDIT1-1.4012.880.2018.1.RH, w której organ potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy i twierdził, że: „Jak zostało opisane w stanie faktycznym, Miasto, w ramach Projektu zrealizuje inwestycję polegającą na stworzeniu infrastruktury, która następnie będzie wykorzystywana nieodpłatnie przez mieszkańców Miasta. Mieszkańcy Miasta będą korzystać nieodpłatnie ze stworzonego ciągu pieszego i małej infrastruktury. Projekt nie ma celu zarobkowego. (...) W ocenie Miasta wydatki poniesione przez Miasto w związku z przedmiotową inwestycją, nie mają i nie będą miały związku z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT. W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku, warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie jest i nie będzie spełniony. Poniesione w ramach realizacji ww. inwestycji wydatki nie są i nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT. W związku z powyższym, Miasto nie ma i nie będzie miało prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji ww. inwestycji.”.

Mając na uwadze przedstawione wyżej argumenty, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
(Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 1, pkt 10 i pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT i zamierza zrealizować projekt, który zostanie dofinansowany w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Inwestycja obejmuje obszar miasta, który stanowi zaniedbany i zdegradowany element tkanki miejskiej, gdzie zlokalizowane są zużyte i zniszczone ciągi pieszo-jezdne, aktualnie wykorzystywane na cele prowadzenia działalności handlowej przez lokalnych kupców. Przeprowadzona dogłębna analiza problemów społecznych wskazała na szczególną ich koncentrację w objętym obszarze zdegradowanym „(…)”. Koncentrują się tutaj takie negatywne zjawiska społeczne, jak: kryzys w rodzinach, zły stan zdrowia mieszkańców, bezrobocie, niski poziom bezpieczeństwa. Ważną grupą negatywnych zjawisk na obszarze projektu są zjawiska ze sfery środowiskowej, takie jak hałas komunikacyjny oraz wysoki poziom zanieczyszczenia powietrza. Realizacja Inwestycji przyczyni się do wzrostu jakości atrakcyjności turystycznej i mieszkaniowej Gminy poprzez zmianę funkcji obiektów i terenów zdegradowanych na promocyjne i integracyjne. Inwestycja składa się z dwóch powiązanych ze sobą komponentów:

1. Utworzenie i modernizacja pasażu pieszego wraz z małą infrastrukturą do promocji produktów lokalnych ( dalej: Pasaż), które polegać będą na m.in.: przebudowie pasażu pieszego oraz istniejących ciągów pieszych i placów z kostki betonowej, ustawieniu typowych straganów dwu i trzy stanowiskowych na cele promocyjno-wystawiennicze, zagospodarowaniu skwerów (elementy małej architektury, lokalizacja inteligentnej ławeczki solarnej, elementy ogrodzeniowe przesłaniające ogrodzenie targowiska i wywietrznika), wymianie istniejących słupów oświetleniowych na stylowe parkowe.
2. Budowa budynku do promocji produktów lokalnych wraz z zapleczem sanitarnym ( dalej: Budynek), do którego zaprojektowano również urządzenia towarzyszące: wykonanie przyłączy wodnej, kanalizacji sanitarnej, c.o., elektrycznej oraz utwardzenie placu przy budynku.
   
   

Gmina, realizując powyższą Inwestycję będzie wykonywać swoje zadania wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1, 10 i 11 ustawy o samorządzie gminnym, tj. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, terenów rekreacyjnych oraz targowisk i hal targowych. W związku z realizacją Inwestycji, Wnioskodawca poniesie następujące rodzaje wydatków: na (i) opracowanie dokumentacji technicznej, (ii) utworzenie i modernizację Pasażu wraz z małą infrastrukturą do promocji produktów lokalnych, (iii) budowę Budynku, (iv) wykonanie i instalację tablicy informacyjnej opisującej obiekty oraz teren i zasady ich udostępniania dla ruchu mieszkańców i turystów oraz na (v) nadzór inwestorski. Zmodernizowana w ramach Inwestycji infrastruktura będzie stanowić własność Gminy i będzie ogólnodostępna, tj. każda osoba będzie uprawniona do skorzystania z niej nieodpłatnie. Gmina nie będzie osiągała przychodów z infrastruktury powstałej na skutek realizacji Inwestycji, w szczególności nie będzie odpłatnie udostępniała tej infrastruktury osobom trzecim.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w odniesieniu do planowanej inwestycji Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie – pomimo, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT – warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Gmina, realizując opisany we wniosku projekt, nie będzie działać w charakterze podatnika VAT. Nadto, jak oświadczył Zainteresowany, zmodernizowana w ramach Inwestycji infrastruktura będzie ogólnodostępna, tj. każda osoba będzie uprawniona do skorzystania z niej nieodpłatnie, a Gmina nie będzie osiągała przychodów z infrastruktury powstałej na skutek realizacji Inwestycji, w szczególności nie będzie odpłatnie udostępniała tej infrastruktury osobom trzecim.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działać jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją projektu, nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.