Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.195.2019.3.JK2
z 19 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2019 r. (data wpływu 25 kwietnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 czerwca 2019 r. (data nadania 11 czerwca 2019 r., data wpływu 17 czerwca 2019 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 6 czerwca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.195.2019.1.JK2 (data nadania 6 czerwca 2019 r., data doręczenia 7 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej przez Wnioskodawcę ustanowionego przez sąd kuratorem niepełnosprawnej siostry częściowo ubezwłasnowolnionej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej przez Wnioskodawcę ustanowionego przez sąd kuratorem niepełnosprawnej siostry częściowo ubezwłasnowolnionej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 6 czerwca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.195.2019.1.JK2 (data nadania 6 czerwca 2019 r., data doręczenia 7 czerwca 2019 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 11 czerwca 2019 r. (data nadania 11 czerwca 2019 r., data wpływu 17 czerwca 2019 r.) Wnioskodawca uzupełniał powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z dniem 17 sierpnia 2010 r. na mocy orzeczenia sądowego Wnioskodawca został ustanowiony kuratorem dla swojej pełnoletniej siostry, która jest częściowo ubezwłasnowolniona. Siostra zamieszkuje razem z Wnioskodawcą, pozostając pod Jego opieką i jest na Jego utrzymaniu Siostra otrzymuje rentę rodzinną po zmarłych rodzicach oraz dodatek pielęgnacyjny wypłacany z MOPS-u jako osoba niepełnosprawna od urodzenia. Ponadto ze względu na stan zdrowia nie może podjąć pracy i nie uzyskuje ona żadnych przychodów.

Pismem z dnia 6 czerwca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.195.2019.1.JK2 (data nadania 6 czerwca 2019 r., data doręczenia 7 czerwca 2019 r.) Wnioskodawca został wezwany o doprecyzowanie stanu faktycznego o następujące informacje:

1. Jaki okres podatkowy jest przedmiotem zapytania (rok, lata)?
   
2. Czy sąd ustanowił Wnioskodawcę tylko kuratorem do reprezentowania siostry i do zarządu jej majątkiem, czy również opiekunem prawnym lub rodziną zastępczą pełnoletniej siostry?
   
3. Czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek alimentacyjny wobec siostry, tj. obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania?
   
4. Czy siostra, o której mowa we wniosku jest jedynym „dzieckiem” Wnioskodawcy, w związku z którą chciałby Wnioskodawca skorzystać z ulgi prorodzinnej? Jeśli tak, to poproszono o wskazanie:
   
   • czy w okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca jest/będzie osobą niepozostającą w związku małżeńskim? Jeśli tak, to czy dochód Wnioskodawcy w roku podatkowym nie przekroczy 56.000 zł?;
   • czy w okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca jest/będzie osobą pozostającą w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy? Jeśli tak, to czy łączny dochód Wnioskodawcy i małżonki nie przekroczy 112.000 zł?
   
   

W uzupełnieniu z dnia 11 czerwca 2019 r. (data wpływu 17 czerwca 2019 r.) Wnioskodawca poinformował:

Ad. a) Przedmiotem zapytania są lata od 2013 do 2018.

Ad. b) Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 17 sierpnia 2010 r., Wnioskodawca został ustanowiony kuratorem dla częściowo ubezwłasnowolnionej siostry (w załączeniu ksero postanowienia).

Ad. c) Tak, to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek alimentacyjny względem swojej siostry, ponieważ nie ma ona innych krewnych w linii prostej (np. męża, wstępnych, zstępnych), którzy mogą go wykonać. Wynika to z przepisów art. 129,132 i 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Przedmiotem świadczenia alimentacyjnego jest dostarczenie środków utrzymania, a w razie potrzeby również środków wychowania. Mogą to być świadczenia w formie pieniężnej lub w formie świadczeń osobistych. Siostra otrzymuje wyłącznie dodatek pielęgnacyjny oraz rentę rodzinną. Środki te są niewystarczające na zakup lub wynajęcie mieszkania i samodzielne utrzymanie. Ze względu na swoją chorobę siostra nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie np. poprzez podjęcie zatrudnienia. Jako osoba zobowiązana według prawa polskiego oraz mając na względzie węzły rodzinne i ogólne zasady etyczno - moralne, Wnioskodawca wypełnia swoje obowiązki alimentacyjne dobrowolnie, poprzez między innymi zapewnienie mieszkania (siostra zamieszkuje razem z Wnioskodawcą i Jego żoną), reprezentuje siostrę przez wszelkimi urzędami i instytucjami, w sprawach administracyjnych i leczenia. W załączeniu ksero orzeczenia Wojewódzkiej Komisji lekarskiej do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia siostry.

Ad. d) Siostra jest jedynym „dzieckiem”, w związku z którą Wnioskodawca chciałby skorzystać z ulgi prorodzinnej. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim poprzez cały wskazany okres w pkt a). Wspólne dochody małżonków nie przekraczają kwoty 112.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jako kurator osoby dorosłej, niepełnosprawnej, ubezwłasnowolnionej częściowo, Wnioskodawca może skorzystać z ulgi prorodzinnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, ulga prorodzinna, uregulowana w art. 27f ustawy pdof, przysługuje podatnikom utrzymujących m.in. pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego. Zagadnienie obowiązku alimentacyjnego reguluje Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Z przepisów art. 129, 132 i 133 K.r.o. wynika, że obowiązek ten obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Generalnie więc do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka małoletniego i pełnoletniego, który nie jest w stanie się utrzymać, obowiązani są rodzice. W sytuacji śmierci rodziców, obowiązek alimentacyjny może powstać w stosunku do osób zobowiązanych w dalszej kolejności m.in. rodzeństwa.

Wnioskodawca uważa, że posiada prawo do ulgi prorodzinnej ponieważ:

1. spełnia przesłanki określone w art. 27f ust. 6 - po śmierci rodziców został opiekunem prawnym ubezwłasnowolnionej siostry i na nim ciąży obowiązek alimentacyjny oraz zamieszkuje z siostrą we wspólnym gospodarstwie domowym oraz jest na Jego utrzymaniu.
2. Siostra spełnia warunki określone w art. 6 ust. 4 pkt 2 - otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny. Potwierdzeniem stanowiska są interpretacje wydane w podobnej sprawie nr IBPBII/1/415-195/11/AŻ i IPTPB2/415-676/11-4/AK oraz odpowiedź Ministra Finansów na interpelację poselską nr 4002 o nr DD3.054.20.2016.IMD z dnia 30 czerwca 2016 r., w której resort finansów przestawił korzystne dla podatników stanowisko w kwestii dopuszczalności korzystania z ulgi prorodzinnej przez podatników, którzy przejmują opiekę prawną nad niepełnosprawnym rodzeństwem.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
   
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
   
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 2013 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a)
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko,
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota stanowiąca:
   1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
      
   3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.
      
   
   

Zgodnie natomiast z art. 27f ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
      
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą, a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Art. 27f ust. 6 ww. stanowi, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 (m.in. dzieci - bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek/dodatek pielęgnacyjny lub rentę socjalną), w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że podatnikowi – w sytuacji gdy nie jest rodzicem dziecka (nie wykonuje władzy rodzicielskiej) – przysługiwać będzie prawo do omawianej ulgi prorodzinnej tylko w sytuacji, gdy będzie pełnił funkcję opiekuna prawnego dziecka, które będzie z nim zamieszkiwało lub będzie sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej.

W myśl przepisów art. 8 § 1, art. 10 § 1, art. 11-12 ustawy z dnia 24 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), każdy człowiek od chwili urodzenia ma zdolność prawną. Pełnoletnim jest, kto ukończył lat osiemnaście i z chwilą uzyskania pełnoletności nabywa pełną zdolność do czynności prawnych. Natomiast nie mają zdolności do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły lat trzynastu, oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie.

Zgodnie z art. 13 § 1 Kodeksu cywilnego, osoba, która ukończyła lat trzynaście, może być ubezwłasnowolniona całkowicie, jeżeli wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, nie jest w stanie kierować swym postępowaniem. W myśl § 2 dla ubezwłasnowolnionego całkowicie ustanawia się opiekę, chyba że pozostaje on jeszcze pod władzą rodzicielską.

Natomiast z art. 16 § 1 wynika, że osoba pełnoletnia może być ubezwłasnowolniona częściowo z powodu choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, jeżeli stan tej osoby nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz potrzebna jest pomoc do prowadzenia jej spraw. § 2 tego artykułu stanowi, że dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo ustanawia się kuratelę.

Z powyższych regulacji wynika, że dla ubezwłasnowolnionego całkowicie ustanawia się opiekę, chyba że pozostaje on jeszcze pod władzą rodzicielską. Z kolei dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo ustanawia się kuratelę.

Kwestia opiekuna prawnego dziecka, określona została w przepisach ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.) a procedura jego powołania i odwołania uregulowana została w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 1360, z późn. zm., art. 544 i następne).

Zgodnie z art. 94 § 3 ww. ustawy, jeżeli żadnemu z rodziców nie przysługuje władza rodzicielska albo jeżeli rodzice są nieznani, ustanawia się dla dziecka opiekę.

W myśl art. 145 § 1 ww. ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, opiekę ustanawia się dla małoletniego w wypadkach przewidzianych w tytule II Kodeksu. Natomiast § 2 cytowanego artykułu stanowi, że opiekę ustanawia sąd opiekuńczy, skoro tylko poweźmie wiadomość, że zachodzi prawny po temu powód.

Regulacje Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, co do zasady, nie nakładają obowiązku alimentacyjnego na opiekuna prawnego. Wyjątek od tej zasady zachodzi wówczas, gdy opiekun prawny jest jednocześnie krewnym podopiecznego, zobowiązanym do alimentacji w myśl art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, który stanowi, że obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo – a zatem, gdy opiekun prawny jest krewnym podopiecznego w linii prostej lub jego rodzeństwem.

Zgodnie z art. 175 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do opiekuna osoby ubezwłasnowolnionej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące opieki nad osobą małoletnią.

Stosownie natomiast do art. 177 ww. ustawy, opieka nad ubezwłasnowolnionym całkowicie ustaje z mocy prawa w razie uchylenia ubezwłasnowolnienia lub zmiany ubezwłasnowolnienia całkowitego na częściowe.

W rozumieniu art. 181 § 1 ww. Kodeksu, kurator osoby ubezwłasnowolnionej częściowo jest powołany do jej reprezentowania i do zarządu jej majątkiem tylko gdy sąd opiekuńczy tak postanowi.

Zgodnie z art. 183 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dla osoby niepełnosprawnej ustanawia się kuratora, jeżeli osoba ta potrzebuje pomocy do prowadzenia wszelkich spraw albo spraw określonego rodzaju lub do załatwienia poszczególnej sprawy. Zakres obowiązków i uprawnień kuratora określa sąd opiekuńczy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że funkcja kuratora dla osoby częściowo ubezwłasnowolnionej, nie jest tożsama z funkcją opiekuna prawnego. Są to odrębne regulacje wywołujące odmienne skutki prawne.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że w tej sytuacji nie zostały spełnione przesłanki art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem Wnioskodawca nie jest opiekunem prawnym. Ze wskazanego przepisu jednoznacznie wynika, że osobami, które mogą skorzystać z omawianego odliczenia są rodzice, opiekunowie prawni oraz rodzice zastępczy, natomiast Wnioskodawca został ustanowiony przez sąd kuratorem niepełnosprawnej siostry częściowo ubezwłasnowolnionej. Samo wspólne mieszkanie i wypełnianie obowiązku alimentacyjnego nie uprawnia do skorzystania z przedmiotowej preferencji. Zatem Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej w zeznaniu podatkowym składanym za lata 2013 -2018.

Stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do wskazanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wyjaśnić należy, że dotyczą one innego stanu faktycznego, bowiem wynika nich, że Wnioskodawcy zostali ustanowieni opiekunami prawnymi osób niepełnosprawnych całkowicie ubezwłasnowolnionych. Natomiast w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca został ustanowiony przez sąd kuratorem osoby częściowo ubezwłasnowolnionej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.