Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.278.2019.1.AR
z 18 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2019 r. (data wpływu 6 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania planowanych transakcji sprzedaży samochodów osobowych i zbiorników do magazynowania paliw płynnych za wyłączoną z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania planowanych transakcji sprzedaży samochodów osobowych i zbiorników do magazynowania paliw płynnych za wyłączoną z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X spółka jawna (dalej: Wnioskodawca, Zainteresowany) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej i hurtowej paliw. Przeważająca działalność to sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw. Zainteresowany prowadzi także działalność gospodarczą w zakresie wynajmu posiadanych samochodów ciężarowych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zatrudnia pracowników świadczących pracę w ramach wymienionej powyżej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Zainteresowany posiada między innymi zbiorniki o różnej pojemności do magazynowania paliw płynnych, w ilości ok. (…) sztuk. Zbiorniki te są udostępniane klientom Wnioskodawcy do magazynowania paliw płynnych nabywanych od Zainteresowanego. Ponadto, zbiorniki te wykorzystuje też Wnioskodawca na swoje potrzeby gospodarcze, czyli do magazynowania posiadanego paliwa, z przeznaczeniem na sprzedaż hurtową. Zainteresowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada samochody ciężarowe w ilości (…) sztuk, i samochody osobowe w ilości (…) sztuk. Samochody osobowe są wykorzystywane przez pracowników Wnioskodawcy, (…), i służą do wyjazdów służbowych, w celu odbycia spotkań z klientami Zainteresowanego (nabywcami paliw płynnych). Wnioskodawca planuje sprzedać wszystkie samochody osobowe, o których mowa powyżej, oraz wszystkie posiadane zbiorniki do magazynowania paliw płynnych, o których mowa powyżej, do podmiotu powiązanego spółki komandytowej (dalej: Kupująca).

Spółka komandytowa (Kupująca) zostanie utworzona. Wspólnikiem spółki komandytowej jako komandytariuszem będzie osoba fizyczna, która jest wspólnikiem spółki jawnej X (Wnioskodawcy). Wspólnikiem spółki komandytowej będzie także spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która też zostanie utworzona (komplementariusz). W chwili dokonania sprzedaży wyżej wymienionych zbiorników paliw płynnych i samochodów osobowych, spółka komandytowa (Kupująca) będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przeważającą działalność gospodarczą Kupującej będzie stanowić handel hurtowy paliwami płynnymi. Kupująca będzie podmiotem powiązanym ze spółką jawną X.

Poza wymienionymi samochodami i zbiornikami żadne inne składniki przedsiębiorstwa Wnioskodawcy materialne czy niematerialne nie zostaną sprzedane, ani w żaden inny sposób przekazane Kupującej. Kupująca nie nabędzie jakichkolwiek innych aktywów należących do Wnioskodawcy.

Głównym uzasadnieniem dokonania sprzedaży ww. składników majątku do spółki powiązanej jest rozłożenie na poszczególne podmioty gospodarcze wysokiego ryzyka gospodarczego (finansowego) związanego z handlem paliwami płynnymi. Obecnie wszelkie ryzyka związane z poszczególnymi przedmiotami prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy skupiają się w jednym podmiocie gospodarczym, to jest w X spółka jawna. Zamierzeniem gospodarczym Wnioskodawcy jest skupienie ryzyk związanych z każdym rodzajem prowadzonej działalności gospodarczej w odrębnym podmiocie gospodarczym. Takie wyodrębnienie poszczególnych działalności gospodarczych w odrębnych podmiotach powiązanych, pozwoli także na wyodrębnienie i kontrolę kosztów poszczególnych działalności gospodarczych. Wyodrębnienie działalności gospodarczej w zakresie handlu hurtowego paliwami płynnymi ma także pozwolić w przyszłości na ewentualne wprowadzenie do spółki komandytowej (Kupującej) nowego wspólnika – inwestora. Po dokonaniu przedmiotowej sprzedaży składników majątku, Wnioskodawca zamierza zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie handlu hurtowego paliwami płynnymi. Zainteresowany rozwiąże umowy o pracę z pracownikami odpowiadającymi za sprzedaż hurtową paliw płynnych u Wnioskodawcy. Zainteresowany rozwiąże także umowy handlowe z kontrahentami w zakresie handlu paliwami płynnymi.

Spółka komandytowa (Kupująca) jako odrębny podmiot gospodarczy samodzielnie na rynku nabędzie aktywa, które pozwolą spółce rozpocząć i prowadzić działalność gospodarczą w zakresie handlu paliwami płynnymi, w szczególności zatrudni pracowników, nabędzie lub wynajmie lokal biurowy na prowadzenie działalności gospodarczej, zakupi sprzęt biurowy, nawiążę współpracę z klientami poprzez zawarcie z nimi umów handlowych na sprzedaży paliw płynnych.

Utworzona spółka komandytowa (Kupująca) będzie prowadzić działalność gospodarczą w zakresie hurtowego handlu paliwami płynnymi. Niewykluczone, że spółka komandytowa będzie wynajmować lokal biurowy od Wnioskodawcy. Wynajmowany lokal biurowy będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu hurtowego paliwami płynnymi. Ponadto, spółka komandytowa (Kupująca) będzie wynajmowała od Wnioskodawcy zbiorniki do przeładunku paliw płynnych. Zbiorniki te charakteryzują się tym, że są na stałe zamontowane na gruncie nieruchomości należącej do Wnioskodawcy. Wyklucza to fizyczne wydanie (sprzedaż) tych zbiorników. Dlatego też będą one przedmiotem odpłatnego najmu na rzecz spółki komandytowej (Kupującej).

Spółka komandytowa (Kupująca) wystąpi o uzyskanie koncesji na handel hurtowy paliwami płynnymi, jako warunek prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie. Koncesja posiadana przez Wnioskodawcę nie przejdzie na Kupującą.

Sprzedaż wymienionych samochodów osobowych i zbiorników paliw płynnych odbędzie się w ramach kilku transakcji dokonanych w krótkim odstępie czasu. Wnioskodawca wystawi faktury VAT na rzecz spółki komandytowej, w związku z transakcjami sprzedaży wymienionych składników majątku. Zainteresowany potraktuje te transakcje jako czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Kupująca będzie podmiotem wyposażonym w niezbędne aktywa materialne i niematerialne niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie. Kupująca będzie wykorzystywała nabyte samochody osobowe i zbiorniki do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży nie jest wyodrębniony formalno-prawnie dział, pion, czy jednostka w strukturach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Zainteresowany na poczet ww. transakcji sprzedaży nie zamierza dokonać takiego formalnego wyodrębnienia zespołu ww. środków transportu czy zbiorników.

W zakresie wyodrębnienia finansowego Wnioskodawca poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych będzie w stanie przyporządkować tylko częściowo przychody i koszty oraz należności i zobowiązania do samochodów osobowych i zbiorników, które zamierza sprzedać. Tabor samochodów osobowych i zbiorniki należące do Zainteresowanego nie posiadają odrębnego budżetu, planu finansowego, ani rachunku bankowego. W aspekcie funkcjonalnym, wymienione samochody osobowe i zbiorniki przeznaczone do sprzedaży, nie mają możliwości niezależnego i samodzielnego działania, jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Kupująca nie przejmie zakładu pracy Wnioskodawcy, należności, środków pieniężnych. Kupująca nie nabędzie też żadnych praw czy zobowiązań wynikających z jakichkolwiek umów handlowych, których stroną jest lub będzie na moment transakcji sprzedaży Wnioskodawca. Kupująca nie nabędzie (nie przejmie) nazwy przedsiębiorstwa, tajemnicy przedsiębiorstwa, koncesji na sprzedaż hurtową paliw płynnych, ksiąg ani dokumentów (z wyłączeniem dokumentacji dotyczącej samochodów osobowych i zbiorników).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowane transakcje sprzedaży samochodów osobowych i zbiorników służących do magazynowania paliw płynnych nie będą stanowiły czynności wyłączonych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane transakcje sprzedaży samochodów nie będą stanowiły czynności wyłączonej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z tym, iż przedmiotem transakcji nie będzie przedsiębiorstwo ani zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Wymienione w opisie zdarzenia przyszłego, samochody osobowe i zbiorniki na paliwa płynne przeznaczone do sprzedaży nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie będzie możliwe skorzystanie ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 6 pkt 1 tejże ustawy. Wskazany zespół składników nie posiada ustawowych cech do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ani za przedsiębiorstwo.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o VAT – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ustawy o VAT, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 55(1) Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Ponadto art. 55(2) Kodeksu cywilnego stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

O tym, czy nastąpi zbycie przedsiębiorstwa czy zorganizowanej część przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją.

W zdarzeniu przyszłym, przedmiotem transakcji będą wymienione samochody osobowe i zbiorniki na paliwa płynne, które pozostają obecnie własnością Wnioskodawcy. Transakcja nie będzie obejmować innych aktywów należących do Wnioskodawcy, w szczególności Kupujący nie przejmie zakładu pracy Wnioskodawcy, należności, środków pieniężnych. Nie nabędzie też żadnych praw czy zobowiązań wynikających z jakichkolwiek umów handlowych, których stroną jest lub będzie na moment transakcji Wnioskodawca. Kupujący nie nabędzie (nie przejmie) nazwy przedsiębiorstwa, tajemnicy przedsiębiorstwa, koncesji na sprzedaż hurtową paliw płynnych, ksiąg ani dokumentów (z wyłączeniem dokumentacji dotyczącej pojazdów i zbiorników na paliwa płynne).

Opisany przedmiot transakcji sprzedaży nie będzie stanowił w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Kupujący nabędzie samochody osobowe i zbiorniki na paliwa płynne wraz z dokumentami ich dotyczącymi, który to przedmiot transakcji nie stanowi masy majątkowej wydzielonej finansowo, organizacyjnie i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Sprzedawane samochody i zbiorniki stanowią zbiór aktywów Wnioskodawcy wykorzystywanych w obecnej działalności gospodarczej.

Podsumowując, planowane transakcje sprzedaży samochodów osobowych i zbiorników nie będą stanowiły czynności wyłączonej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, w związku z tym, że przedmiotem transakcji nie będzie przedsiębiorstwo ani zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Sprzedaż ww. samochodów osobowych i zbiorników będzie stanowić w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT według stawki podatku właściwej dla tych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.