Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.274.2019.2.AK
z 22 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2019r. (data wpływu 17 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2019 r. (data wpływu 3 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania opisanej we wniosku transakcji i uznania jej za czynność, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania opisanej we wniosku transakcji i uznania jej za czynność, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 czerwca 2019r. (data wpływu 3 lipca 2019r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz o własne stanowisko w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni od 20-04-1998r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą „....”- ..... Podstawową działalnością jest produkcja wyrobów z betonu - kostka brukowa, pustak betonowy i keramzytowy, bloczki betonowe itp.

W skład przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni wchodzą obecnie środki trwałe takie jak: hala produkcyjna z dojrzewalnią wraz z całą infrastrukturą, linia produkcyjna do wyrobów betonowych, utwardzenie placu, formy i inne maszyny do przerobu betonu, boksy do gromadzenia kruszywa, węzeł betoniarski, baterie kondensatorów, silosy, zbiorniki bezodpływowe, wywracarka do palet, zamiatarka, wiązarka, przyczepy, naczepy, samochód ciężarowy, ładowarka, ciągnik siodłowy oraz wyroby gotowe i materiały do produkcji, wiele wyposażenia i pozostałych narzędzi. Podatniczka zatrudnia kilku pracowników. Mąż, z którym posiada wspólnotę majątkową pomaga jej w prowadzeniu i zarządzaniu ww. przedsiębiorstwem. Mąż jest rolnikiem ryczałtowym i poza gospodarstwem nie osiąga innych dochodów.

Wnioskodawczyni dysponuje wieloletnim doświadczeniem w organizacji produkcji materiałów budowlanych i ich zbytu, ma zorganizowaną (popartą wieloletnią współpracą) grupę sprawdzonych dostawców i odbiorców swoich wyrobów. Dysponuje również dość istotną pozycją na rynku lokalnym w sprzedaży wyrobów betonowych, głównie ze względu na rozmiar swojej produkcji i niewielką konkurencję lokalną. Całe przedsiębiorstwo jest zorganizowane na działce należącej do męża Wnioskodawczyni na podstawie umowy użyczenia. Mąż otrzymał ww. nieruchomość darowizną od swoich rodziców i do dnia dzisiejszego stanowi ona jego majątek odrębny. Obecnie działalność jest finansowana wyłącznie ze środków własnych - nie korzysta z kredytów, pożyczek czy leasingu. Wszystkie zobowiązania są regulowane na bieżąco. Nie występują zatory płatnicze.

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT, rozlicza się na zasadach podatku liniowego 19% i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Nie posiada żadnych patentów, licencji, wartości niematerialnych i prawnych, pozwoleń, licencji, koncesji, znaków patentowych, zastrzeżonej nazwy przedsiębiorstwa, itp.

Zainteresowana zamierza sprzedać całe przedsiębiorstwo jako zorganizowaną całość. Dodatkowo mąż Wnioskodawczyni zamierza sprzedać działkę, na której jest zorganizowane ww. przedsiębiorstwo. Na ww. działce ponadto znajdują się zabudowania gospodarskie i dom mieszkalny, które nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i stanowią majątek dorobkowy małżonków. Kupujący zamierza kontynuować produkcję i sprzedaż dotychczasowego asortymentu materiałów betonowych który obecnie produkuje podatniczka.

W ramach sprzedaży nabywca przejmie wszystkie środki trwałe, wyposażenie, towar handlowy, materiał do produkcji, pracowników (chyba że któryś z obecnych pracowników będzie chciał zakończyć umowę o pracę), kontakty do nabywców i do zaopatrzenia. Nabywca otrzyma również pomoc we wdrożeniu i przejęciu całej produkcji wraz wypracowaną przez podatniczkę technologią produkcji poszczególnych materiałów betonowych (skład, sposoby mieszania, formy, suszenie, składowanie itp.) i serwisem maszyn, w przejęciu kontrahentów oraz w organizacji sprzedaży. Sprzedający zobowiązuje się aktywnie pomagać w realizacji ww. zadań kupującemu przez dwa lata. Kupujący nie przejmie natomiast zobowiązań i należności sprzedającego, środków pieniężnych i rachunku bankowego, gdyż przed nabyciem sprzedający zobowiązuje się do uregulowania ww. zobowiązań a należności będą wpływały na jego wyodrębnione konto.

Według Wnioskodawczyni zespół wszystkich składników materialnych i niematerialnych, które są przedmiotem opisanej we wniosku transakcji sprzedaży, stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny ( Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

Nabywca, w oparciu o składniki majątkowe będące przedmiotem zbycia przez Wnioskodawczynię będzie miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności bez konieczności zakupu jakichkolwiek innych składników. Nabywca, w celu kontynuowania działalności gospodarczej, nie będzie zobowiązany angażować inne składniki majątku.

Składniki majątku, będące przedmiotem zbycia przez Wnioskodawczynię jako komplet, będą posiadały zdolność do niezależnego działania gospodarczego. Wraz ze sprzedażą składników majątku, objętych zakresem pytania, przedmiotem sprzedaży będzie także działka, na której znajdują się składniki majątkowe będące przedmiotem zbycia. Sprzedawcą działki będzie mąż podatniczki ..... Wraz z działką zostaną sprzedane zabudowania gospodarskie oraz dom mieszkalny znajdujące się na działce, na której jest zorganizowane przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni.

W ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni zostaną sprzedane posiadane środki trwałe takie jak: hala produkcyjna z dojrzewalnią wraz z całą infrastrukturą, linia produkcyjna do wyrobów betonowych, utwardzenie placu, formy i inne maszyny do przerobu betonu, boksy do gromadzenia kruszywa, węzeł betoniarski, baterie kondensatorów, silosy, zbiorniki bezodpływowe, wywracarka do palet, zamiatarka, wiązarka, przyczepy, naczepy, samochód ciężarowy, ładowarka, ciągnik siodłowy oraz wyroby gotowe i materiały do produkcji, wiele wyposażenia i pozostałych narzędzi. Niektóre z ww. składników stanowią jedynie nakłady, które zostały popełnione na działce męża za jego zgodą (budowle i budynki), które amortyzuje Wnioskodawczyni.

Na pytanie tut. Organu nr 9 „Czy przed sprzedażą przez Zainteresowaną składników majątkowych mąż „przeniesie” własność działki do wspólności małżeńskiej?”, Zainteresowana wskazała - Przed sprzedażą nie nastąpi „przeniesie” działki męża do wspólności małżeńskiej.

Sprzedaż działki męża Zainteresowanej nastąpi w tym samym dniu co przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni. Sprzedaż przedsiębiorstwa oraz sprzedaż działki zostanie zrealizowana w tym samym dniu prawdopodobnie w jednym akcie notarialnym. Przed dokonaniem sprzedaży nie nastąpi rozliczenie nakładów poniesionych na wytworzenie/wybudowanie zespołu składników majątkowych objętych zakresem pytania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy transakcja sprzedaży przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni z jednoczesną sprzedażą nieruchomości męża na której ono jest zorganizowane można uznać za czynność, o której mowa w art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, która nie podlega pod ww. ustawę ?

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), ustawa o VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa. Wobec czego w praktyce podatkowej organów podatkowych i sądów administracyjnych powszechnie przyjmuje się, że przy wykładni terminu „przedsiębiorstwo” użytego w art. 6 ustawy VAT należy odwołać się do art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Oczywiste jest, że ze względu na różny zakres prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej, elementy wchodzące w skład posiadanego przez nich przedsiębiorstwa będą różne. W konsekwencji, również transakcje zbycia prowadzonych przez nich przedsiębiorstw będą dotyczyły różnych zespołów składników materialnych i niematerialnych wykorzystywanych w działalności gospodarczej.

Należy więc uznać, że wyłączone z zakresu opodatkowania VAT zbycie przedsiębiorstwa będzie miało miejsce wówczas, gdy wszystkie istotne elementy służące danemu przedsiębiorcy do prowadzenia działalności zostaną przekazane nabywcy. Nie muszą to być wszystkie składniki wskazane w art. 55¹ KC. Jak bowiem wskazuje się w orzecznictwie sądowym (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego 26 czerwca 2008 r., sygn. I FSK 688/07) dla zbycia przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej, przez co zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy VAT nie musi w każdej sytuacji obejmować wszystkich jego składników. Tylko wówczas, gdy przekazywany zespół aktywów przedsiębiorstwa jest niewystarczający do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej (w oparciu o przekazane składniki majątkowe), czynność taka jest objęta podatkiem od towarów i usług (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 czerwca 2013 r., sygn. I FSK 955/12).

Niemniej, wymagane jest by przedmiotem transakcji zbycia przedsiębiorstwa były co najmniej takie składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo, bez których dane przedsiębiorstwo nie mogłoby realizować swoich zadań gospodarczych czyli w tym przypadku produkcji materiałów betowych.

Podstawowym pytaniem jakie należy zadać, to czy podatniczka nie posiadająca prawa własności gruntu na którym jest posadowione jej przedsiębiorstwo może uważać ww. przedsiębiorstwo za w pełni funkcjonalne i mogące realizować swój cel gospodarczy samodzielnie ?

Zainteresowana uważa, że jest to całkowicie samodzielne przedsiębiorstwo w pełni samowystarczalne i dobrze zorganizowane. Jednym z obecnych składników jakim dysponuje jest tytuł do zajmowanego gruntu na którym jest posadowione, tj. umowa nieodpłatnego użyczenia od męża. Nabywca nie będzie musiał korzystać z tego składnika obecnego przedsiębiorstwa, ponieważ stanie się właścicielem ww. gruntu, na którym jest posadowione całe przedsiębiorstwo - co nie zakłóci w żaden sposób formy organizacji i funkcjonowania obecnego przedsiębiorstwa.

Powyższe potwierdza wyrok WSA w Gdańsku z 24.11.2009r., I SA/Gd 494/09. W wyroku tym WSA odniósł się do tego, czy można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, taki zorganizowany zespół składników, wśród których nie ma żadnych nieruchomości. WSA wskazał, że część przedsiębiorstwa ma charakter zorganizowany, gdy zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, niezawierający prawa do nieruchomości, może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie wykonujące te zadania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy tym, towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Kwestią wymagającą interpretacji w niniejszej sprawie jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy. Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Ponadto art. 55² Kodeksu cywilnego stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” - wyrok NSA z dnia 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11). Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące jest zatem to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności sprzedaży określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania do zbywanego mienia, musi ono obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

• zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
  

• faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.
  
  

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo.

W tym miejscu wskazać należy, iż zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

W myśl art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006r., s. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever wskazał, iż „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA z dnia: 25 czerwca 2013r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz 24 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 1316/15).

Mając zatem na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem transakcji opisanej we wniosku będzie sprzedaż przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Wnioskodawczyni wskazała, że w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni zostaną sprzedane posiadane środki trwałe takie jak: hala produkcyjna z dojrzewalnią wraz z całą infrastrukturą, linia produkcyjna do wyrobów betonowych, utwardzenie placu, formy i inne maszyny do przerobu betonu, boksy do gromadzenia kruszywa, węzeł betoniarski, baterie kondensatorów, silosy, zbiorniki bezodpływowe, wywracarka do palet, zamiatarka, wiązarka, przyczepy, naczepy, samochód ciężarowy, ładowarka, ciągnik siodłowy oraz wyroby gotowe i materiały do produkcji, wiele wyposażenia i pozostałych narzędzi. Nabywca przejmie również pracowników (chyba że któryś z obecnych pracowników będzie chciał zakończyć umowę o pracę), kontakty do nabywców i do zaopatrzenia. Nabywca otrzyma również pomoc we wdrożeniu i przejęciu całej produkcji wraz wypracowaną przez podatniczkę technologią produkcji poszczególnych materiałów betonowych (skład, sposoby mieszania, formy, suszenie, składowanie itp.) i serwisem maszyn, w przejęciu kontrahentów oraz w organizacji sprzedaży. Sprzedający zobowiązuje się aktywnie pomagać w realizacji ww. zadań kupującemu przez dwa lata. Kupujący nie przejmie natomiast zobowiązań i należności sprzedającego, środków pieniężnych i rachunku bankowego, gdyż przed nabyciem sprzedający zobowiązuje się do uregulowania ww. zobowiązań a należności będą wpływały na jego wyodrębnione konto. Nabywca, w oparciu o składniki majątkowe będące przedmiotem zbycia przez Wnioskodawczynię będzie miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności bez konieczności zakupu jakichkolwiek innych składników. Nabywca, w celu kontynuowania działalności gospodarczej, nie będzie zobowiązany angażować inne składniki majątku. Składniki majątku, będące przedmiotem zbycia przez Wnioskodawczynię jako komplet, będą posiadały zdolność do niezależnego działania gospodarczego. Wraz ze sprzedażą składników majątku, przedmiotem sprzedaży będzie także działka, na której znajdują się składniki majątkowe będące przedmiotem zbycia. Sprzedawcą działki będzie mąż podatniczki S.P.

Mając na uwadze powyższe należy również wskazać, iż fakt, że sprzedawana działka stanowi własność prywatną męża Zainteresowanej, natomiast nakłady na gruncie w postaci zakładu produkcyjnego oraz maszyny i urządzenia służące do produkcji betonu stanowią własność Wnioskodawczyni, nie ma wpływu na kwalifikację czynności jako dostawy przedsiębiorstwa, gdyż zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie przez nabywcę dotychczasowej działalności gospodarczej. Jak wynika z opisu sprawy, sprzedaż działki męża Zainteresowanej na której jest zorganizowane przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni nastąpi w tym samym dniu co sprzedaż przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, prawdopodobnie w jednym akcie notarialnym.

W ocenie tut. Organu także fakt wyłączenia niektórych składników z przedmiotu transakcji, między innymi zobowiązań i należności sprzedającego, środków pieniężnych i rachunku bankowego, pozostaje bez wpływu na kwalifikację tej transakcji jako sprzedaży przedsiębiorstwa.

Zatem, skoro przedmiotem sprzedaży będzie przedsiębiorstwo stanowiące całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, zdolne samodzielnie do kontynuowania działalności gospodarczej, bez angażowania innych składników majątkowych Nabywcy, to do powyższej transakcji – stosownie do przepisu art. 6 pkt 1 ustawy - nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.