Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.185.2019.2.MM
z 23 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2019 r. (data wpływu 23 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 12 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą: A od dnia 19 marca 2019 r.

Przedmiotem działalności Podatnika jest:

• 70.22.Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania;
• 51.10.Z Transport lotniczy pasażerski;
• 51.21.Z Transport lotniczy towarów;
• 51.22.Z Transport kosmiczny;
• 52.23.Z Działalność usługowa wspomagająca transport lotniczy;
• 52.29.C Działalność pozostałych agencji transportowych;
• 69.10.Z Działalność prawnicza;
• 72.19.Z Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych;
• 72.20.Z Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk społecznych i humanistycznych;
• 74.30.Z Działalność związana z tłumaczeniami;
• 85.53.Z Pozostałe formy edukacji z zakresu nauki jazdy i pilotażu;
• 85.59.B Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane.
  
  

Dodatkowo Podatnik jest pilotem samolotowym posiadającym licencję wydaną przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego w 2010 r. W ramach prowadzonej działalności w chwili obecnej Podatnik zajmuje się przede wszystkim doradztwem w zarządzaniu organizacjami prowadzącymi certyfikowaną i nadzorowaną działalność lotniczą oraz szkolenia lotnicze i zajęcia akademickie na uczelniach kształcących w lotnictwie.

Wnioskodawca posiada tytuł doktora nauk o bezpieczeństwie i specjalizuje się w zarządzaniu bezpieczeństwem w lotnictwie. Zamiarem Podatnika jest uzyskanie przychodu z prowadzenia działalności pilota lotniczego zawodowego oraz samolotowego instruktora szkolenia praktycznego (ang. flight instructor (aeroplane), FI (A)).

Pismem uzupełniającym z 12 lipca 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że wydatki związane z uzyskaniem licencji pilota oraz instruktora szkolenia praktycznego planuje ponieść w miesiącu listopadzie 2019 roku, gdyż to wtedy rozpocznie ww. szkolenia i kursy. Jednakże termin ten może zostać przełożony na termin późniejszy, w związku z dostępnością miejsc na właściwych szkoleniach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki, które Wnioskodawca poniesie w celu uzyskania licencji pilota lotniczego oraz samolotowego instruktora szkolenia praktycznego stanowią koszty poniesione w celu uzyskania i zabezpieczenia przychodu i mogą zostać odliczone od podstawy opodatkowania?

Treść ww. pytania wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z dnia 20 lipca 2018 r. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), dalej jako: ustawa, koszty uzyskania licencji pilota zawodowego oraz instruktora szkolenia praktycznego stanowią koszty poniesione w celu uzyskania przychodu, które z kolei podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania.

Zgodnie z treścią przywołanego wyżej art. 22 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia przychodów bądź źródła przychodów. Nie ulega wątpliwości, iż uzyskanie licencji pilota zawodowego stanowi działanie zmierzające do osiągnięcia przychodów, a uzyskanie tytułu samodzielnego instruktora szkolenia praktycznego zmierza do zabezpieczenia źródła przychodów. Kariera zawodowa i akademicka Wnioskodawcy od wielu lat związana jest z lotnictwem, naturalną koleją spraw jest więc dalsze podnoszenie kwalifikacji oraz uzyskanie zawodu pilota oraz instruktora szkolenia praktycznego w locie. Uzyskanie licencji pilota zawodowego stanowi niezbędny krok w celu wykonywania tej działalności, która została umieszczona wśród PKD Wnioskodawcy. A zatem poniesiony koszt przekłada się na uzyskanie przychodu. Uzyskanie tytułu samolotowego instruktora szkolenia praktycznego zmierza do zabezpieczenia źródła przychodu. Uzyskanie tytułu instruktora zapewni mu nie tylko utrzymanie dotychczasowej pozycji, tj. zapewnienia ciągłości przychodu, ale także uzyskanie dalszych zleceń w obszarze lotnictwa, co w rezultacie prowadzić będzie do zwielokrotnienia obecnie otrzymywanego wynagrodzenia.

Celem Wnioskodawcy jest rozwijanie działalności poprzez poszerzanie spektrum świadczonych usług, w tym przypadku: 1. Usług lotnictwa zawodowego oraz 2. Instruktażu w zakresie pilotażu samolotów i szkoleń teoretycznych dla pilotów i pilotów uczniów. Zatem koszty poniesione w celu uzyskania licencji pilota zawodowego oraz samolotowego instruktora szkolenia praktycznego pozostają w niezaprzeczalnym związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem oraz zabezpieczeniem przychodu. Są to koszty racjonalne i uzasadnione gospodarczo. Koszty te nie spełniają również przesłanek zawartych w art. 23 ustawy wskazującym, które wydatki podatnika nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, za uzasadnione należy uznać przyjęcie, iż koszty uzyskania licencji pilota zawodowego oraz uprawnienia instruktora należy uznać za koszty uzyskania przychodu, które mogą zostać odliczone od podstawy opodatkowania.

Pismem uzupełniającym z 12 lipca 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem wydatki wyżej wymienione powinny stanowić koszty uzyskania przychodu, ponieważ są wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów oraz zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym zostają spełnione przesłanki z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Licencja pilota umożliwi Wnioskodawcy uzyskanie przychodu, natomiast zdobycie tytułu samolotowego instruktora szkolenia praktycznego, jako dalsze podnoszenie kwalifikacji, zmierza do zabezpieczenia przychodu.

W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż powinien mieć możliwość odliczenia tych kosztów od podstawy opodatkowania we właściwym czasie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest:

• 70.22.Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania;
• 51.10.Z Transport lotniczy pasażerski;
• 51.21.Z Transport lotniczy towarów;
• 51.22.Z Transport kosmiczny;
• 52.23.Z Działalność usługowa wspomagająca transport lotniczy;
• 52.29.C Działalność pozostałych agencji transportowych;
• 69.10.Z Działalność prawnicza;
• 72.19.Z Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych;
• 72.20.Z Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk społecznych i humanistycznych;
• 74.30.Z Działalność związana z tłumaczeniami;
• 85.53.Z Pozostałe formy edukacji z zakresu nauki jazdy i pilotażu;
• 85.59.B Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane.
  
  

Dodatkowo Wnioskodawca jest pilotem samolotowym posiadającym licencję wydaną przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego w 2010 r. W ramach prowadzonej działalności w chwili obecnej Wnioskodawca zajmuje się przede wszystkim doradztwem w zarządzaniu organizacjami prowadzącymi certyfikowaną i nadzorowaną działalność lotniczą oraz szkolenia lotnicze i zajęcia akademickie na uczelniach kształcących w lotnictwie. Zamiarem Wnioskodawcy jest uzyskanie przychodu z prowadzenia działalności pilota lotniczego zawodowego oraz samolotowego instruktora szkolenia praktycznego. Wnioskodawca wskazał, że wydatki związane z uzyskaniem licencji pilota oraz instruktora szkolenia praktycznego planuje ponieść w listopadzie 2019 roku, gdyż to wtedy rozpocznie ww. szkolenia i kursy.

Zasady kwalifikowania przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 22 i 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.).

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 tej ustawy: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które zostały poniesione, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik, kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów, powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym kosztem a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, ponieważ to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu. Dokonując powyższej kwalifikacji, podatnik winien mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym sam brak wskazania określonego wydatku jako niestanowiącego kosztów uzyskania przychodów nie warunkuje jednoznacznie możliwości zaliczenia tego wydatku do kosztów podatkowych.

Podkreślenia także wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Działalność gospodarcza – co do zasady – nastawiona jest na zysk, czyli osiąganie dochodu. Skutki podejmowanych nietrafionych decyzji gospodarczych nie mogą w każdym przypadku być przerzucane na Skarb Państwa przez obniżanie podstawy opodatkowania, dlatego każda decyzja związana z ponoszeniem kosztu powinna być odpowiednio uzasadniona i udokumentowana.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w złożonym wniosku Wnioskodawca wykazał związek poniesienia wydatków w celu uzyskania licencji pilota lotniczego oraz samolotowego instruktora szkolenia praktycznego z uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Celem Wnioskodawcy jest bowiem rozwijanie działalności przez poszerzanie spektrum świadczonych usług, tj. o usługi pilota lotniczego zawodowego oraz usługi samolotowego instruktora szkolenia praktycznego. Ma to zapewnić nie tylko ciągłość przychodów, ale także ich zwielokrotnienie. Jednak aby osiągnąć ten cel, Wnioskodawca musi uzyskać niezbędne licencje, a w konsekwencji ponieść związane z tym wydatki.

Zatem skoro Wnioskodawca – chcąc rozszerzyć zakres świadczonych usług – musi odbyć odpowiednie kursy i szkolenia, bez których nie byłby w stanie uzyskać licencji pilota lotniczego oraz samolotowego instruktora szkolenia praktycznego i tym samym nie mógłby on świadczyć odpłatnie ww. usług, to – zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może uwzględnić wydatki na kursy i szkolenia w kosztach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Należy również zaznaczyć, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek między ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu) do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Zatem wydatki poniesione na kursy i szkolenia związane z uzyskaniem licencji pilota lotniczego oraz samolotowego instruktora szkolenia praktycznego – zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – mogą zostać uznane jako koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i – przez zmniejszenie przychodów z tej działalności – zostać uwzględnione przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Reasumując – wydatki, które Wnioskodawca poniesie w celu uzyskania licencji pilota lotniczego oraz samolotowego instruktora szkolenia praktycznego, stanowią koszty poniesione w celu uzyskania i zabezpieczenia przychodu i mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu podstawy opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.