Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.301.2019.1.DJD
z 24 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2019 r. (data wpływu 17 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od lokali niemieszkalnych nabytych w drodze darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2009 r. otrzymał w drodze darowizny kilka lokali niemieszkalnych. Darowizna była zwolniona z podatku od spadków i darowizn, na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponieważ była to darowizna od rodziców Wnioskodawcy. Na czas życia rodziców Wnioskodawca ustanowił na ich rzecz nieodpłatne prawo użytkowania przedmiotowych lokali niemieszkalnych, bez jakichkolwiek ograniczeń, w tym pobierania wszelkich pożytków z rzeczy oddanych do użytkowania.

Począwszy od 2016 r., po śmierci rodziców, Wnioskodawca rozpoczął wynajem darowanych lokali niemieszkalnych. Przychody uzyskiwane z wynajmowania lokali zostały przez Niego zaliczone do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca ustalił wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze darowizny, na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według wartości rynkowej z dnia nabycia, która była również wskazana w tej samej wysokości w umowie darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca rozpoczął dokonywanie odpisów amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym przedmiotowe lokale niemieszkalne wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z ówczesnym brzmieniem art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca uwzględniał odpisy amortyzacyjne w kosztach uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne dokonywane od powołanych powyżej lokali niemieszkalnych nabytych w drodze darowizny?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne od lokali niemieszkalnych nabytych w drodze darowizny w 2009 r. i wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w 2016 r., w związku z rozpoczęciem ich wynajmowania w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów z tego źródła - na zasadzie ochrony praw nabytych.

W 2016 r. treść art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), była odmienna niż obecnie, po nowelizacjach ustawy dokonanych w 2018 r. i wynikało z niej, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zmiana przytoczonego przepisu skutkująca wprowadzeniem nowych zasad dotyczących uwzględniania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych tytułem darmym, na podstawie nowelizacji z dnia 1 stycznia 2018 r. i 19 lipca 2018 r. nie uwzględnia praw nabytych przed dniem 1 stycznia 2018 r.

W myśl obecnego brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  

• nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Stosownie do art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.

Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie wskazywał, że zasada ochrony praw nabytych na gruncie prawa podatkowego wyraża się m.in. w zakazie odbierania lub niekorzystnego modyfikowania praw niewadliwie nabytych.

W wyroku z dnia 10 lutego 2015 r., sygn. akt P 10/11, również w sprawie zmiany zasad amortyzacji, Trybunał Konstytucyjny orzekł, że obowiązkiem ustawodawcy, ze względu na ochronę interesów w toku, jest ustanowienie przepisów, które umożliwią dokończenie przedsięwzięć rozpoczętych stosownie do przepisów obowiązujących w chwili ich rozpoczynania albo stworzą inną możliwość dostosowania się do zmienionej regulacji prawnej (zob. np. wyrok TK z dnia 5 stycznia 1999 r., sygn. akt K 27/98, OTK ZU Nr 1/1999, poz. 1). Innymi słowy, zgodnie z zasadą lex retro non agit, nie można pozbawić podatnika prawa do amortyzacji, które uprzednio niewadliwie nabył.

Powyższy pogląd potwierdzają indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Z interpretacji indywidualnej z dnia 19 września 2018 r., Nr 0115-KDIT3.4011.397.2018.1.PSZ, wynika, że z uwagi na konstytucyjną zasadę ochrony praw nabytych, nowe rozwiązania nie znajdują zastosowania do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przyjętych do używania przed dniem 1 stycznia 2018 r. Składniki majątku przyjęte do używania przed tą datą podlegają amortyzacji na dotychczasowych zasadach, tj. obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2018 r. W powołanej interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawił pogląd, że skoro darowizna środków trwałych miała miejsce w 2016 r., to Wnioskodawczyni ma prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych w 2018 r., zgodnie z zasadami obowiązującymi do 31 grudnia 2017 r.

Podobne stanowisko zostało wyrażone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w poniżej wskazanych indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego:

• Nr 0115-KDIT3.4011.424.2018.1.DR z dnia 6 listopada 2018 r.,
  

• Nr 0115-KDIT3.4011.433.2018.1.MPL z dnia 14 listopada 2018 r.,
  

• Nr 0115-KDIT3.4011.509.2018.1.DR z dnia 4 grudnia 2018 r.,
  

• Nr 0113-KDIPT2-1.4011.11.2019.1.RK z dnia 12 lutego 2019 r.,
  

• Nr 0113-KDIPT2-1.4011.46.2019.1.RK z dnia 28 lutego 2019 r.,
  

• Nr 0113-KDIPT2-1.4011.152.2019.1.RK z dnia 23 maja 2019 r.
  
  

Warto w tym miejscu wspomnieć, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w interpretacji indywidualnej Nr 0115-KDIT3.4011.210.2018.1.DB, z dnia 21 maja 2018 r., uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Ów podatnik uważał, ze w związku ze zmianą przepisów od dnia 1 stycznia 2018 r. mógł po tej dacie nadal zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych nabytych w latach 2012-2013, w drodze darowizny.

W wyniku ponownej analizy sprawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie Nr 0115-KDIT3.4011.210.2018.4.PSZ z dnia 1 sierpnia 2018 r., po uwzględnieniu skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, z urzędu zmienił interpretację indywidualną z dnia 21 maja 2018 r., Nr 0115-KDIT3.4011.210.2018.1.DB i uznał, że stanowisko podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w drodze darowizny, jest jednak prawidłowe.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy, zauważyć należy, że wprowadzenie lokali niemieszkalnych otrzymanych w drodze darowizny do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przez Wnioskodawcę nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2018 r., zatem Wnioskodawca ma nadal prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne, zgodnie z zasadami obowiązującymi do 31 grudnia 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo, w niniejszej sprawie zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.