2019.07.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.254.2019.2.JKU
z 26 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2019 r. (data wpływu 24 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w postaci budynków wraz z gruntem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w postaci budynków wraz z gruntem. Wniosek został uzupełniony w dniu 23 lipca 2019 r. o doprecyzowanie stanu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: Wnioskodawca lub Gmina) jest zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym jako podatnik VAT czynny. Zgłoszenie rejestracyjne złożone zostało w dniu 20 stycznia 2000 r. w Urzędzie Skarbowym. Gmina jest właścicielem nieruchomości zabudowanej, położonej w miejscowości, oznaczonej działką ewidencyjną nr 1/3 o pow. 0,1130 ha. Działka sklasyfikowana jest w ewidencji gruntów jako grunty rolne zabudowane Br-RVI o pow. 0,0857 ha oraz grunty orne o pow. 0,0273 ha.

Przedmiotowa nieruchomość przejęta została na rzecz Gminy w drodze komunalizacji, decyzją wojewody z dnia 24 października 1994 r. Dla przedmiotowej działki brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy, w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy dla działki określono kierunek usługi oświaty (szkoły, przedszkola, itp.). Dla przedmiotowej działki w dniu 23 listopada 2018 r. Wójt Gminy wydał decyzję o warunkach zabudowy polegającą na zmianie sposobu użytkowania budynku usługowego (usługa oświaty) na budynek usługowo-handlowy z częścią mieszkalną (na poddaszu budynku) oraz budowie parkingu na samochody osobowe.

Nieruchomość zabudowana jest budynkiem piętrowym, niepodpiwniczonym, z poddaszem nieużytkowym (strych), mieszczącym dawniej przedszkole. Powierzchnia zabudowy budynku wynosi 149,31 m², powierzchnia użytkowa ogółem 198,38 m². W operacie szacunkowym z wyceny nieruchomości sporządzonej w dniu 7 grudnia 2018 r. rzeczoznawca majątkowy określił wiek budynku na około 100 lat. Na działce znajduje się również budynek gospodarczy. nieużytkowany. Przedmiotowe budynki ujęte są w ewidencji zabytków. Nieruchomość wyposażona w energię elektryczną, wodę i kanalizację sanitarną, ogrzewanie piecami kaflowymi.

Protokół rocznej kontroli stanu konstrukcyjno-budowlanego z dnia 14 marca 2019 r. oraz 5-letniej kontroli stanu konstrukcyjno-budowlanego z dnia 30 sierpnia 2018 r. budynku dawnego przedszkola wykazały uszkodzenia: pokrycie dachowe nieszczelne z widocznymi ubytkami dachówek, instalacja odgromowa oraz rynny i rury spustowe skorodowane; kominy ponad dachem w złym stanie technicznym z widocznymi ubytkami; brak widocznych ugięć konstrukcji dachowej, widoczne skorodowane elementy lukarn dachowych, brak widocznych ugięć konstrukcji stropów – miejscowo widoczne obwieszenia podsufitki; brak widocznego osiadania budynku, widoczne ubytki spoin w cokole kamiennym oraz ubytki spoin i cegieł na gzymsach, w ścianach zewnętrznych widoczne ubytki spoin i cegieł, schody zewnętrzne granitowe nierówne; ściany wewnętrzne z widocznymi spękaniami, i ubytkami tynków, odspojone okładziny ścienne; schody drewniane wewnętrzne wytarte, miejscowe ugięcia stopni schodowych; posadzki wewnętrzne z widocznymi ubytkami i nierównościami; stolarka zewnętrzna zniszczona, wypatrzona, nieszczelna; stolarka wewnętrzna z ubytkami powłok malarskich, brak opaski wokół budynku.

W przedmiotowym budynku mieściło się Przedszkole Samorządowe. W roku 2009 nastąpiło przeniesienie Przedszkola Samorządowego do innego obiektu w miejscowości i od tego okresu przedmiotowy budynek pozostał nieużytkowany.

Nieruchomość nie stanowiła przedmiotu innej działalności, nie była wydzierżawiana, użyczana, wynajmowana. Obiekt wykorzystywany był do roku 2009 wyłącznie na realizację zadań własnych Gminy w zakresie oświaty – prowadzenie Przedszkola Samorządowego.

Ponadto należy nadmienić, że Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina nie poniosła wydatków na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości zabudowanej.

Przez teren działki przebiega sieć kanalizacji sanitarnej oraz linia energetyczna. Napowietrzna linia energetyczna nie stanowi własności Gminy. Natomiast sieć kanalizacji sanitarnej obecnie jest własnością Przedsiębiorstwa Komunalnego (…).

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane przedmiotowa sieć kanalizacji sanitarnej stanowi obiekt liniowy. Przebiegająca przez działkę sieć kanalizacji sanitarnej wybudowana została przez Gminę w roku 1998 i przy jej wybudowaniu Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ dopiero od roku 2000 Urząd Gminy został zgłoszony jako czynny podatnik podatku VAT.

Ponadto Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie przedmiotowego obiektu liniowego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej.

Aktem założycielskim z dnia 31 grudnia 2016 r. Gmina utworzyła wyżej wskazaną Spółkę komunalną ze 100% udziałem Gminy, do której wniesiono wkład niepieniężny w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowiącego zespół składników majątkowych i niemajątkowych przeznaczonych do realizacji zadań własnych Gminy w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków.

W ramach aportu przekazano Spółce między innymi własność urządzeń kanalizacyjnych, w tym sieci kanalizacyjnych w miejscowości.

Planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej oznaczonej działką nr 1/3 nastąpi z jednoczesnym ustanowieniem nieodpłatnej na czas nieoznaczony służebności przesyłu sieci kanalizacji sanitarnej przebiegającej przez działkę nr 1/3 na rzecz Przedsiębiorstwa Komunalnego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 lipca 2019 r. o doprecyzowanie stanu sprawy, wskazując, co następuje:

Ad. 1

Budynek piętrowy, niepodpiwniczony, z poddaszem nieużytkowym (strych) znajdujący się na nieruchomości będącej przedmiotem planowanej dostawy na moment planowanej dostawy stanowi budynek w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Budynek gospodarczy znajdujący się na nieruchomości będącej przedmiotem planowanej dostawy na moment planowanej dostawy stanowi budynek w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Ad. 2

W przedmiotowym budynku do roku 2009 mieściło się Przedszkole Samorządowe. Obiekt używany był przez samorządową jednostkę organizacyjną, nieposiadającą osobowości prawnej – Przedszkole Samorządowe, dla którego organem prowadzącym jest Gmina zgodnie z art. 8 ust. 15 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe oraz wcześniej obowiązującym art. 5 ust. 5 ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r., zgodnie z którym zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli i szkół podstawowych, z wyjątkiem przedszkoli i szkół specjalnych oraz szkół przy zakładach karnych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, należy do obowiązkowych zadań własnych gmin. W roku 2009 nastąpiło przeniesienie Przedszkola Samorządowego do innego obiektu w miejscowości i od tego okresu przedmiotowy budynek nie jest użytkowany. Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do budynku gospodarczego znajdującego się na nieruchomości będącej przedmiotem planowanej dostawy doszło do pierwszego zasiedlenia (używania). Obiekt używany był przez samorządową jednostkę organizacyjną, nieposiadającą osobowości prawnej – Przedszkole Samorządowe, dla którego organem prowadzącym jest Gmina zgodnie z art. 8 ust. 15 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe oraz wcześniej obowiązującym art. 5 ust. 5 ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r., zgodnie z którym zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli i szkół podstawowych, z wyjątkiem przedszkoli i szkół specjalnych oraz szkół przy zakładach karnych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, należy do obowiązkowych zadań własnych gmin. W roku 2009 nastąpiło przeniesienie Przedszkola Samorządowego do innego obiektu w miejscowości i od tego okresu przedmiotowy budynek nie jest użytkowany.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do budynku piętrowego, niepodpiwniczonego, z poddaszem nieużytkowym (strych) znajdującego się na nieruchomości będącej przedmiotem planowanej dostawy pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a jego planowaną dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Budynek był użytkowany przez Przedszkole Samorządowe przez kilkanaście lat.

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do budynku gospodarczego znajdującego się na nieruchomości będącej przedmiotem planowanej dostawy pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a jego planowaną dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Budynek był użytkowany przez Przedszkole Samorządowe przez kilkanaście lat.

Ad. 4

Znajdujący się na nieruchomości będącej przedmiotem planowanej dostawy budynek piętrowy, niepodpiwniczony, z poddaszem nieużytkowym (strych) wykorzystywany był wyłącznie na realizację zadań własnych Gminy w zakresie oświaty – prowadzenie Przedszkola Samorządowego. Budynek użytkowany był przez jednostkę organizacyjną, nieposiadającą osobowości prawnej – Przedszkole Samorządowe. W związku z tym, budynek wykorzystywany był wyłącznie do działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Znajdujący się na nieruchomości będącej przedmiotem planowanej dostawy budynek gospodarczy wykorzystywany był wyłącznie na realizację zadań własnych Gminy w zakresie oświaty – prowadzenie Przedszkola Samorządowego. Budynek użytkowany był przez jednostkę organizacyjną, nieposiadającą osobowości prawnej – Przedszkole Samorządowe. W związku z tym, budynek wykorzystywany był wyłącznie do działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Znajdujący się na nieruchomości obiekt liniowy (sieć kanalizacji sanitarnej) nie jest przedmiotem dostawy. Obiekt liniowy stanowi własność Przedsiębiorstwa Komunalnego. Zgodnie z art. 49 § 1 ustawy Kodeks cywilny urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży obciążona zostanie ograniczonym prawem rzeczowym w postaci służebności przesyłu. Nabywca nieruchomości zobowiązany jest w umowie sprzedaży nieruchomości do ustanowienia nieodpłatnej na czas nieoznaczony służebności przesyłu przedmiotowej sieci kanalizacji sanitarnej na rzecz Przedsiębiorstwa Komunalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina sprzedając nieruchomość, w momencie jej sprzedaży powinna naliczyć i odprowadzić do Urzędu Skarbowego podatek VAT należny od sprzedaży, czy nieruchomość ta w postaci budynków wraz z gruntem będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług? A jeśli będzie opodatkowana, to jaką stawką podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako zarejestrowany w Urzędzie Skarbowym podatnik VAT czynny, sprzedając nieruchomość, nie powinien doliczyć do niej podatku VAT w momencie sprzedaży.

W ocenie Gminy, przedmiotowa nieruchomość w postaci budynków i budowli wraz z gruntem nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż sprzedaż tej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10, tj. zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W kwestii rozumienia definicji „pierwszego zasiedlenia” wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w tym wyroku stwierdził, że:

„Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347) z dnia 11 grudnia 2006 r., s.1, z późn. zm.) wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”.

Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe potwierdził TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie Kozuba Premium Selection Sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. C-308/16.

Jak wynika z powyższego pod pojęciem „pierwszego zasiedlenia” – rozumie się użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu. Zdaniem Gminy w przedmiotowej sprawie w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzeczenia TSUE – nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku i budowli (sieć kanalizacji sanitarnej). Świadczy o tym fakt, że w roku 1994 Gmina nabyła nieruchomość wraz z zabudowaniami, które znajdują się w chwili obecnej na nieruchomości, a budowa sieci kanalizacji sanitarnej miała miejsce w roku 1998.

Gmina oddała do użytkowania przedmiotową nieruchomość własnej jednostce organizacyjnej, nieposiadającej osobowości prawnej tj. Przedszkole Samorządowe, w ramach wykonywania zadań własnych, wynikających z obowiązującej wówczas ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zgodnie z którą zakładanie, prowadzenie i utrzymywanie przedszkoli i szkół podstawowych publicznych należy do obowiązkowych zadań własnych gminy. Oddanie do użytku nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Ponadto od pierwszego zasiedlenia powyższych obiektów do ich planowanej dostawy upłynie okres dłuższy niż dwa lata.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W ocenie Gminy, nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z jego nabyciem, gdyż Gmina przedmiotową nieruchomość nabyła na podstawie decyzji Wojewody z dnia 24 października 1994 r., a nie na podstawie umowy kupna – sprzedaży. Gmina nie poniosła wydatków na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości zabudowanej.

W związku z powyższym, w przypadku, jeżeli Organ nie podzieli stanowiska wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy to podstawą do zwolnienia jest art. 43 ust. 1, pkt 10a ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Reasumując zdaniem Gminy, nieruchomość gminna w momencie jej sprzedaży przez Gminę będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl powołanych wyżej przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższych zapisów wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki nie niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy nadmienić, że zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Ponadto jeśli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zatem w celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla dostawy Nieruchomości zabudowanej Budynkiem zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. budynku, miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Jak już wskazano powyżej, przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższych uregulowań wynika, że zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Z kolei, przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

TSUE wskazał, iż pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, jest zawarte w art. 12 dyrektywy VAT, ale nie jest ono w niej zdefiniowane.

Jak wynika przede wszystkim z prac przygotowawczych do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. 1977, L 145, s. 1), które pozostają wymierne do celów interpretacji dyrektywy VAT, w ramach zwolnień przewidzianych w jej art. 135 ust. 1 lit. j), kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. W tychże pracach przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Literalna wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej dyrektywie świadczą zatem o tym, że wspomniana dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich. Wynika stąd, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przypadku ww. niezgodności prawa krajowego z prawem UE, to podatnik może zastosować obowiązujące normy prawa krajowego albo bezpośrednio zastosować przepisy dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w wyroku C-308/16, zaś organy podatkowe są obowiązane respektować rozstrzygnięcie TSUE zawarte w wyroku C-308/16. Tym samym ocena planowanej dostawy pod kątem zwolnienia z VAT powinna być dokonana przy uwzględnieniu przyjętej przez podatnika definicji pierwszego zasiedlenia.

W świetle powyżej wskazanych przepisów prawa oraz przytoczonego orzecznictwa należy przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki nie niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym jako podatnik VAT czynny. Zgłoszenie rejestracyjne złożone zostało w dniu 20 stycznia 2000 r. w Urzędzie Skarbowym. Gmina jest właścicielem nieruchomości zabudowanej, położonej w miejscowości, oznaczonej działką ewidencyjną nr 1/3 o pow. 0,1130 ha. Działka sklasyfikowana jest w ewidencji gruntów jako grunty rolne zabudowane Br-RVI o pow. 0,0857 ha oraz grunty orne o pow. 0,0273 ha.

Przedmiotowa nieruchomość przejęta została na rzecz Gminy w drodze komunalizacji, decyzją wojewody z dnia 24 października 1994 r. Dla przedmiotowej działki brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy, w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy z dnia 6 lipca 2016 r. dla działki określono kierunek usługi oświaty (szkoły, przedszkola, itp.). Dla przedmiotowej działki w dniu 23 listopada 2018 r. Wójt Gminy wydał decyzję o warunkach zabudowy polegającą na zmianie sposobu użytkowania budynku usługowego (usługa oświaty) na budynek usługowo-handlowy z częścią mieszkalną (na poddaszu budynku) oraz budowie parkingu na samochody osobowe.

Ponadto Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie przedmiotowego obiektu liniowego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej.

W ramach aportu przekazano Spółce między innymi własność urządzeń kanalizacyjnych, w tym sieci kanalizacyjnych w miejscowości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Gmina sprzedając nieruchomość, w momencie jej sprzedaży powinna naliczyć i odprowadzić do Urzędu Skarbowego podatek VAT należny od sprzedaży, czy nieruchomość ta w postaci budynków wraz z gruntem będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, a jeśli będzie opodatkowana, to jaką stawką podatku VAT.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie dla dostawy przedmiotowej nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy przede wszystkim rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do przedmiotowych budynków miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

W tym miejscu wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał na rozstrzygnięcie zawarte w orzeczeniu TSUE w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection wskazując przy tym na przepisy Dyrektywy 2006/112/WE, zatem tut. Organ dokonał rozstrzygnięcia z uwzględnieniem definicji pierwszego zasiedlenia przyjętego przez Wnioskodawcę.

Mając zatem na względzie treść orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej C-308/16 oraz informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy, należy stwierdzić, że planowana dostawa budynków nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Należy wskazać, że planowana sprzedaż, o której mowa we wniosku, nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – budynki znajdujące się na nieruchomości zostały już zasiedlone, a ich zajęcie (używanie) trwa dłużej niż 2 lata. Nieruchomość ta w postaci budynków wraz z gruntem przejęta została na rzecz Gminy w drodze komunalizacji, decyzją wojewody z dnia 24 października 1994 r. i wykorzystywana była do roku 2009 wyłącznie na realizację zadań własnych Gminy w zakresie oświaty – prowadzenie Przedszkola Samorządowego. Przebiegająca przez działkę sieć kanalizacji sanitarnej wybudowana została przez Gminę w roku 1998 i przy jej wybudowaniu Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ dopiero od roku 2000 Urząd Gminy został zgłoszony jako czynny podatnik podatku VAT. Jednocześnie z uwagi na fakt, że Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynków w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej, zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, ponieważ pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto dostawa gruntu, na którym budynki są posadowione, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, co wynika z treści art. 29a ust. 8 ustawy.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości, bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż nieruchomość w postaci budynków wraz z gruntem będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane jako prawidłowe.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie nie objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin