Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.207.2019.1.WR
z 6 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 maja 2019 r. (data wpływu – 6 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego, a także wliczania do limitu wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaży nieruchomości zaliczanej do środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego, a także wliczania do limitu wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaży nieruchomości zaliczanej do środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi od kilku lat działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości. W tym celu nabywa nieruchomości, które zalicza do środków trwałych w firmie i dokonuje od nich odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Aktualnie Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży środka trwałego - nieruchomości w postaci lokalu, która to sprzedaż zwolniona jest z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 - lokal był wynajmowany ponad 2 lata, a zakupiony w październiku 2016 roku również jako zwolniony na podstawie tego samego przepisu.

Pytanie Wnioskodawczyni dotyczy wątpliwości, czy sprzedaż lokalu wliczona jest do limitu z art. 113 ust. 1 w związku z ewentualna potrzebą opodatkowywania świadczonych usług, które są głównym przedmiotem działalności.

W art. 113 ust. 2 pkt 2 zastrzega się, że do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113. ust. 1 nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Natomiast punkt 3 ustępu 2 stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 nie wlicza się

3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Czytając oba przepisy, zdaniem Wnioskodawczyni, powstaje wątpliwość, czy może nie wliczać do wartości limitu wartości sprzedaży środka trwałego zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 3, czy też Wnioskodawca musi uwzględnić tą wartość w limicie w związku z wyłączeniem z wyłączeń na podstawie art. 113 ust. 2 punkt 2 lit. a transakcji związanych z nieruchomościami?

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedając nieruchomość, którą jest lokal stanowiący środek trwały firmy podlegający amortyzacji - uwzględnia się wartość tej sprzedaży w limicie z art. 113 ust. 1 stanowiącym o możliwości stosowania zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług?
2. Czy po dokonaniu sprzedaży lokalu będącego środkiem trwałym za wartość 220.000 zł Wnioskodawca nadal może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT przy założeniu, że wartość świadczonych usług w roku poprzednim, jak i w roku bieżącym nie przekroczyła i nie przekroczy 200.000 zł?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedając nieruchomość, którą jest lokal stanowiący środek trwały firmy podlegający amortyzacji - nie uwzględnia się wartości tej sprzedaży w limicie z art. 113 ust. 1 stanowiącym o możliwości stosowania zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług. Podstawą jest przepis art. 113 ust. 2 pkt 3, w którym wyłączono wartość sprzedawanych środków trwałych z limitu, o którym mowa w art. 113. ust. 1 ustawy. Wnioskodawczyni uważa, że regulacja art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a dotyczy sytuacji, gdyby dokonywała sprzedaży towaru w ramach działalności handlowej. Regulacja art. 113 ust. 2 pkt 3 jest regulacją szczególną i to ona stanowi o sposobie traktowania wartości sprzedaży względem limitu - w przypadku sprzedaży środka trwałego, którym jest w przypadku Wnioskodawcy nieruchomość w postaci lokalu.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawczyni po dokonaniu sprzedaży lokalu będącego środkiem trwałym za wartość 220.000 zł nadal może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT przy założeniu, że wartość świadczonych usług w roku poprzednim, jak i w roku bieżącym nie przekroczyła i nie przekroczy 200.000 zł. Wartości sprzedaży lokalu będącego środkiem trwałym Wnioskodawczyni nie wlicza do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i może nadal korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami;
   
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41;
   
3. usług ubezpieczeniowych
   -jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi od kilku lat działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości. W tym celu Wnioskodawczyni nabywa nieruchomości, które następnie zalicza do środków trwałych i dokonuje od nich odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W ostatnim czasie Wnioskodawczyni dokonał sprzedaży środka trwałego w postaci nieruchomości lokalowej, która to sprzedaż była zwolniona z podatku od towarów i usług w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Lokal został zakupiony przez Wnioskodawcę w październiku 2016 r., a następnie przez 2 lata był wynajmowany.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą możliwości dalszego korzystania ze zwolnienia podmiotowego, a także wliczania do limitu wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaży nieruchomości zaliczanej do środków trwałych przedsiębiorstwa.

Wskazać należy, że w myśl art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług do limitu określonego w art. 113 ust. 1 nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1. Zgodnie natomiast z zastrzeżeniem poczynionym w art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług wliczeniu podlegają jednak kwoty transakcji związanych z nieruchomościami, nawet jeśli są one zwolnione w oparciu o art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług,

Jednocześnie podkreślić należy, że w myśl art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług do kwoty sprzedaży nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Wyżej przytoczone przepisy należy odczytywać w ten sposób, że co do zasady kwoty transakcji związanych z nieruchomości należy uwzględnić przy sprawdzaniu, czy limit sprzedaży określony w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie został przekroczony. Niemniej w sytuacji, gdy sprzedawana nieruchomość stanowi równocześnie środek trwały w rozumieniu podatku dochodowego i podlega amortyzacji odpłatna dostawa takiej nieruchomości nie jest brana pod uwagę przy obliczaniu kwoty sprzedaży określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy podkreślić należy, że zgodnie z opisem sprawy wszystkie nabywane przez Wnioskodawczynię nieruchomości były zaliczane przez niego do środków trwałych, a ponadto Wnioskodawca dokonywał od nich odpisów amortyzacyjnych. Również dokonana sprzedaż nieruchomości lokalowej została w opisie stanu faktycznego przedstawiona jako sprzedaż środka trwałego. Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy oraz tak przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że dokonana dostawa nieruchomości lokalowej, pomimo, iż stanowi transakcję związaną z nieruchomością, to w oparciu o art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega wliczeniu do limitu określonego w art. 113 ust. 1 tej ustawy. Tym samym Wnioskodawczynię, przy założeniu, że wartość świadczonych przez niego usług nie przekroczy 200 000 zł nadal będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawczynię należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawione we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.