Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.132.2019.4.AMN
z 2 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2019 r. (data wpływu 27 maja 2019 r.), uzupełnionym w dniu 17 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego odo osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego odo osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 8 lipca 2019 r., nr 0112-KDIL1-1.4012.222.2019.2.MW, 0112-KDIL3-1.4011.132.2019.3.AMN, na podstawie art. 169 § 1 i 2 tej ustawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 lipca 2019 r., wniosek uzupełniono w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w dniu 17 lipca 2019 r.

W uzupełnieniu wskazano – w odpowiedzi na opisane w wezwaniu wątpliwości co do osoby wnioskodawcy w kontekście przedstawionego opisu sprawy, że wnioskodawcą jest X. W związku z tym tut. Organ przyjął za tym stwierdzeniem, że opis sprawy (w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych) dotyczy sytuacji prawnopodatkowej X w zakresie ciążących na niej obowiązków płatnika w związku ze świadczeniami na rzecz Menadżera.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 czerwca 2017 roku została zawarta Umowa o Świadczenie Usług Zarządzania pomiędzy Menedżerem a Spółką pod firmą: X. Menedżer nie prowadzi działalności gospodarczej. Na mocy postanowień Umowy spółka prawa handlowego powierzyła Menedżerowi, kierowanie i prowadzenie spraw spółki, w szczególności zarządzanie przedsiębiorstwem Spółki na warunkach przewidzianych właściwymi przepisami Kodeksu Spółek Handlowych oraz określonych w Umowie, poprzez pełnienie funkcji Prezesa Zarządu Spółki z zachowaniem przy tym najwyższej staranności i sumienności, lojalności wobec Spółki oraz troski o jej materialne i niematerialne interesy przy zachowaniu przepisów prawa i postanowień umowy Spółki.

Ponadto do obowiązków Menedżera należy w szczególności prowadzenie spraw Spółki poprzez zarządzanie jej majątkiem i zasobami ludzkimi, reprezentowanie Spółki na zewnątrz, praca w Zarządzie Spółki, przygotowywanie i realizowanie strategii rozwoju Spółki oraz planów działalności Spółki zatwierdzonych przez Zgromadzenie Wspólników, opracowywanie i wdrażanie planów i programów restrukturyzacji przedsiębiorstwa Spółki zatwierdzonych przez Zgromadzenie Wspólników, organizowanie pracy Spółki poprzez wdrażanie właściwych struktur i procesów oraz prowadzenie efektywnego zarządzania sprawne i efektywne kierowanie bieżącą działalnością Spółki.

Menedżer wykonuje swoje obowiązki zarówno w siedzibie Spółki jak i poza nią głównie w czasie umożliwiającym zapewnienie najbardziej efektywnego zarządzania Spółką w szczególności w godzinach pracy pracowników Spółki.

Dodatkowo Menedżer ma prawo do korzystania z samochodu służbowego stanowiącego własność Spółki, do korzystania z telefonu komórkowego z limitem kosztu rozmów wynoszącym do 200 zł miesięcznie z abonamentem opłaconym przez Spółkę, do korzystania z komputera stacjonarnego lub przenośnego i środków łączności umożliwiających dostęp do internetu.

Za wykonywanie obowiązków Menedżer otrzymuje wynagrodzenie miesięczne brutto w części stałej stanowiącej równowartość 3-krotnosci kwoty bazowej, stanowiącej przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w IV kwartale roku poprzedniego, ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, wypłacane raz w miesiącu z dołu, w terminach określonych dla pracowników administracyjnych Spółki, przelewem na rachunek bankowy wskazany pisemnie przez Menedżera. Za wykonywanie obowiązków Menedżer może otrzymać część zmienną wynagrodzenia uzależnioną od stopnia realizacji celów zarządczych w roku obrotowym za który ma być przyznane. Wynagrodzenie Menedżera stanowi zgodnie z art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o pdof przychód z działalności wykonywanej osobiście. Od tego przychodu płatnik płaci zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz odprowadza należne składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Ponadto Menedżer może otrzymać zwrot udokumentowanych wyjazdów poza siedzibę Spółki a także innych uzasadnionych kosztów tych wyjazdów, w tym kosztów usług hotelowych do wysokości 5.000 zł rocznie, zwrot wydatków w ramach funduszu reprezentacyjnego do kwoty 1.000 zł miesięcznie, zwrot kosztów podnoszenia kwalifikacji zawodowych obejmujących koszty szkoleń, kursów i seminariów do łącznej kwoty 3.000 zł.

W terminie 90 dni od daty zawarcia Umowy Spółka zawarła umowę ubezpieczenia odpowiedzialności członków kierownictwa Spółki i zobowiązała się do utrzymania ochrony ubezpieczeniowej w okresie trwania umowy. Koszty składki pokrywa Spółka.

Umowa została zawarta na okres 3-letniej kadencji tj. w okresie od 1 lipca 2017 do dnia upływu kadencji i wygaśnięcia mandatu. Menedżerowi przysługuje prawo do płatnej przerwy w wykonywaniu Umowy w wymiarze 26 dni roboczych w roku kalendarzowym oraz prawo do dodatkowej przerwy w przypadku choroby potwierdzonej zwolnieniem lekarskim.

W chwili obecnej kontrakt menedżerski obowiązuje i w związku z faktem, że Menedżer już od pewnego czasu pełni funkcję prezesa zarządu i nie przewiduje wcześniejszego rozwiązania Umowy, niniejszym wnioskiem objęty jest zaistniały stan faktyczny jak i zdarzenie przyszłe. Menedżer odpowiada wobec Spółki za szkodę spowodowaną brakiem staranności profesjonalisty zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Jest materialnie odpowiedzialny za przedmioty i środki finansowe należące do Spółki, które zostały mu powierzone w celu wykonywania Umowy.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

• wnioskodawcą jest X jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych.
• osoba objęta ubezpieczeniem na dzień zapłaty składki przez Spółkę jest znana Spółce.
• ubezpieczenie obejmuje zarówno obecne jak i potencjalnie przyszłe osoby pełniące funkcje objęte zakresem ubezpieczenia.
• zakres odpowiedzialności poszczególnych osób objętych ubezpieczeniem jest tożsamy,
• umowa ubezpieczenia nie zawiera zapisów pozwalających na rozgraniczenie opłaty za ubezpieczenie w odniesieniu do poszczególnych zakresów odpowiedzialności.
  
  

Ponadto, uzupełniając wniosek wskazano, że dotyczy jedynie zaistniałego stanu faktycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opłacana przez Spółkę składka stanowić będzie w dacie zapłaty przychód dla Menadżera, z tytułu wykonywanej funkcji, w rozumieniu art. 13 pkt 7 ustawy o PIT, od którego Spółka będzie zobowiązana do naliczenia i pobrania należnych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Prezes nie ma przychodu z opłaconej przez spółkę polisy OC, jeśli ubezpieczenie obejmuje członków zarządu, którzy nie są wskazani z nazwiska.

Najnowszy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu (sygn. I SA/Wr 525/18) daje firmom i pracownikom nadzieję na obniżenie podatku. Pomógł w tym zapis, że ubezpieczenie obejmuje członków zarządu bez imiennego wskazania, o kogo chodzi. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że jeśli świadczenie jest bezimienne, opłacone przez spółkę dla niewskazanych z nazwiska członków zarządu, to nie ma podstaw, aby stanowiło dla nich przychód. Według sądu ubezpieczenie nie będzie stanowiło przychodu prezesa, gdyż nie jest możliwe przypisanie go konkretnej osobie. Polisa nie wymienia bowiem z imienia i nazwiska osoby ubezpieczonej, a w trakcie trwania ubezpieczenia skład zarządu może się zmieniać.

Tymczasem, zgodnie z wyrokiem TK, jednym z warunków koniecznych do uznania świadczenia za przychód podlegający opodatkowaniu jest to, by korzyść była wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi. Natomiast polisa obejmuje szerszy krąg osób, czyli członków zarządu i rady nadzorczej, które mają różny zakres obowiązków, uprawnień decyzyjnych i odpowiedzialności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca w pkt 2 wymienia działalność wykonywaną osobiście. Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście określony został natomiast w art. 13 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 13 cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się między innymi przychody:

• otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (art. 13 pkt 7 ustawy),
• uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy (art. 13 pkt 9 ustawy).
  
  

Mając powyższe na uwadze, przychody członka zarządu spółki w przypadku zawarcia umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze (w tym również umowy o świadczenie usług zarządzania zawartej na czas pełnienia funkcji członka zarządu), stanowią przychody zaliczone do źródła określonego w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (stanowi o tym „wyłączenie” określone w art. 13 pkt 9 ustawy).

Jednocześnie, na podmiotach dokonujących świadczeń z powyższego źródła ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Za przychód należy uznać zatem każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne − to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu − przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Mając na uwadze powyższe, przychodem zarządzających (tu: Menedżera) będzie zarówno wartość wynagrodzenia wynikającego z umowy o świadczenie usług zarządzania, jak i inne świadczenia pozapłacowe, które przysługują im na podstawie tej umowy i stanowią dla nich definitywne przysporzenie. Jednocześnie, jeżeli dla zarządzających w związku z realizacją umowy o świadczenie usług zarządzania powstanie przychód do opodatkowania, który nie korzysta ze zwolnień przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka zobligowana będzie do realizacji obowiązków płatnika wynikających z cytowanego wyżej art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do świadczeń pozapłacowych, które otrzymują zarządzający, należy zatem dokonać oceny, czy stanowią one przychód podatkowy, tj. czy stanowią one – zgodnie ze wskazaną powyżej definicją przychodu – realne przysporzenie majątkowe zarządzających, które należałoby zakwalifikować jako nieodpłatne świadczenie.

W związku z powyższym należy wskazać, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem, gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie zarządzających (Menedżera) przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem, gdy zostało spełnione w pełni dobrowolnie, tj. na zasadzie własnej woli – a nie w wykonaniu obowiązku. Przychód zarządzających będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie zarządzających (a nie w interesie spółki) i przyniesie zarządzającym korzyść w postaci powiększenia ich aktywów lub uniknięcia wydatku, który musieliby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem zarządzających, gdy korzyść będzie wymierna i przypisana im indywidualnie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z Menedżerem Umowę o Świadczenie Usług Zarządzania, na mocy której powierzono Menedżerowi, kierowanie i prowadzenie spraw spółki, w szczególności zarządzanie przedsiębiorstwem Spółki na warunkach przewidzianych właściwymi przepisami Kodeksu Spółek Handlowych oraz określonych w Umowie, poprzez pełnienie funkcji Prezesa Zarządu Spółki. W umowie wskazano szczegółowo zakres zadań Menedżera. Menedżer odpowiada wobec Spółki za szkodę spowodowaną brakiem staranności profesjonalisty zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Jest materialnie odpowiedzialny za przedmioty i środki finansowe należące do Spółki, które zostały mu powierzone w celu wykonywania Umowy.

Za wykonywanie obowiązków Menedżer otrzymuje wynagrodzenie miesięczne, ponadto może otrzymać zwrot niektórych wydatków.

W terminie 90 dni od daty zawarcia Umowy Spółka zawarła umowę ubezpieczenia odpowiedzialności członków kierownictwa Spółki i zobowiązała się do utrzymania ochrony ubezpieczeniowej w okresie trwania umowy. Koszty składki pokrywa Spółka. Ubezpieczenie obejmuje zarówno obecne jak i potencjalnie przyszłe osoby pełniące funkcje objęte zakresem ubezpieczenia, umowa ubezpieczenia nie zawiera zapisów pozwalających na rozgraniczenie opłaty za ubezpieczenie w odniesieniu do poszczególnych zakresów odpowiedzialności. Zakres odpowiedzialności poszczególnych osób objętych ubezpieczeniem jest tożsamy.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Natomiast stosownie do zapisu art. 822 ww. ustawy, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Z treści powyższych przepisów wynika, że umowa ubezpieczenia nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. osobę wykonującą funkcje zarządcze). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje – co do zasady – powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

W niniejszej sprawie niewątpliwie korzyścią majątkową dla Menedżera będzie zyskanie ochrony płynącej z umowy ubezpieczeniowej przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. To Spółka bowiem zawrze umowę ubezpieczenia i Spółka będzie opłacać składkę na to ubezpieczenie. Dzięki takiemu działaniu u Menedżera dojdzie do przysporzenia majątku, gdyż inny podmiot poniesie koszt finansowy ubezpieczenia, a tym samym Menedżer nie będzie musiał uszczuplać swojego majątku.

Z brzmienia przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika jednakże, że opodatkowaniu może podlegać tylko przychód ze świadczeń nieodpłatnych faktycznie otrzymanych. Przy czym jedną z przesłanek powstania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia na podstawie tego przepisu – wynikającą z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 – jest możliwość zindywidualizowania świadczenia, określenie jego wartości pieniężnej oraz skonkretyzowanie odbiorcy. W rezultacie ustalenie przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia wymaga nie tylko precyzyjnego ustalenia wartości świadczenia, ale również wskazania osoby będącej jego beneficjentem.

Jak wskazano w treści wniosku, ubezpieczonym jest grupa obejmująca zarówno obecne jak i potencjalnie przyszłe osoby pełniące funkcje objęte zakresem ubezpieczenia. Wynika z tego, że status ubezpieczonego można będzie uzyskać w zależności od spełnienia określonych przesłanek, które nie są zdarzeniem pewnym. Składy organów spółki mogą się bowiem zmieniać, zatem na dzień zapłaty składki nie jest znany krąg osób objętych ochroną od odpowiedzialności cywilnej i krąg osób objętych tym ubezpieczeniem nie stanowi zbioru zamkniętego.

Powyższe okoliczności uniemożliwiają przypisanie konkretnym osobom identyfikowalnych z ich punktu widzenia korzyści, posiadających konkretną wartość majątkową. Zatem, skoro nie ma możliwości określenia przychodu przypadającego na każdą z ubezpieczonych osób (odpowiadającego określonej części składki ubezpieczeniowej), nie można mówić o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że zapłacona składka ubezpieczeniowa, z tytułu zawartej umowy ubezpieczeniowej, nie będzie stanowić dla Menedżera przychodu z działalności wykonywanej osobiście, tym samym Spółka nie będzie zobowiązana do naliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanego w treści wniosku orzeczenia sądu administracyjnego, należy wskazać, że nie może ono wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcie zapadło bowiem w innej sprawie i nie ma mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.