INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 1814/11 (data wpływu 28 marca 2012 r.) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 205/09 (data wpływu prawomocnego wyroku 28 marca 2012 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2008 r. (data wpływu 8 października 2008 r.), uzupełnionym w dniu 7 listopada 2008 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek budowlanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 7 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek budowlanych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 16 sierpnia 2000 r. otrzymała Pani wraz z mężem, na podstawie darowizny dokonanej w formie aktu notarialnego, zabudowane gospodarstwo rolne o pow. 1,4535 ha.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z dnia 24 czerwca 2004 r. przeznaczono ww. nieruchomość m.in. pod budownictwo jednorodzinne oraz częściowo pod drogi publiczne. Podział fizyczny tej nieruchomości nastąpił dopiero w sierpniu 2008 r. Decyzją z dnia 19 sierpnia 2008 r. władze miasta zatwierdziły podział ww. nieruchomości w oparciu o ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z 2004 r. W wyniku podziału powstało 11 działek, z czego dwie działki o nr 930 i nr 940 wydzielono pod drogi gminne.

W dniu 24 września 2008 r. zostały sprzedane dwie działki o nr 931 i nr 932.

Grunty rolne o pow. 1,4535 ha, w tym działki nr 931 i nr 932, były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Od chwili otrzymania ww. gospodarstwa w formie umowy darowizny, tj. od dnia 16 sierpnia 2000 r. była prowadzona działalność rolnicza oraz płacony podatek rolny. Z uwagi na brak możliwości prowadzenia działalności rolniczej we własnym imieniu, w dniu 30 sierpnia 2000 r. gospodarstwo rolne zostało wydzierżawione. Przedmiotowe grunty nadal były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej (uprawa zbóż). Podatek rolny w trakcie trwania umowy dzierżawy, był płacony przez dzierżawcę na podstawie decyzji Urzędu Miasta.

Grunty rolne o pow. 1376 m² i o pow. 1004 m² w chwili sprzedaży nie były zabudowane.

Po podziale gruntów na działki były nadal wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej (uprawa zbóż). Innych czynności, skutkujących zwiększeniem atrakcyjności działek na rynku np. w postaci uzbrojenia terenu nie dokonywano. Do chwili obecnej działki nie posiadają drogi dojazdowej . Pozostałe działki były i będą wykorzystywane rolniczo.

Działki nie były oferowane do sprzedaży na rynku pośrednictwa nieruchomości, ani w mediach lokalnych. Nabywcy zamierzający dokonać zakupu działek analizują dostępne plany zagospodarowania przestrzennego miasta i stąd też nastąpiło zainteresowanie zakupem działek położonych na tym terenie.

Działki o nr 931 i nr 932 zostały sprzedane rożnym nabywcom, na podstawie odrębnych aktów notarialnych.

Po uzyskaniu niejednolitych informacji na temat opodatkowania podatkiem od towarów i usług działek budowlanych, z ustalonej z nabywcą ceny wyodrębniono podatek od towarów i usług, aby uniknąć w przyszłości dodatkowych kosztów. Jednakże uważa Pani, że został on naliczony nienależnie, ponieważ grunty te zostały nabyte w formie darowizny, bez zamiaru ich odsprzedaży. Ponadto wskazała Pani, że sytuacja przedstawiona we wniosku jest identyczna jak rozstrzygnięta przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku 9 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07.

W chwili obecnej rynek sprzedaży nieruchomości w pewnym stopniu uległ zahamowaniu, ale istnieje możliwość sprzedaży następnych działek. Jest to uzależnione od nabywców oraz możliwości uzyskania przeznich kredytów bankowych na dogodnych warunkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jako osoby fizyczne niebędące podatnikami podatku od towarów i usług, nieprowadzące działalności gospodarczej, w związku z dokonaną sprzedażą dwóch działek w dniu 24 września 2008 r. jesteśmy zobowiązani do odprowadzenia podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy,sprzedaż dwóch działek z majątku osobistego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ została dokonana przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, niebędące podatnikami podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Stwierdziła Pani, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowany w celach własnych.

Podniosła, że art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definiując pojęcie działalności gospodarczej wymienia między innymi „wszelką działalność „handlowców” tzn. podmiotów trudniących się handlem. Pod pojęciem „handel” rozumie się zorganizowaną wymianę dóbr, obrót towarami polegający na kupnie-sprzedaży. Handel oznacza zatem dokonywanie w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. W przedmiotowej sprawie nie wystąpiła taka sytuacja, ponieważ gospodarstwo rolne zostało nabyte na podstawie darowizny z dnia 16 sierpnia 2000 r. i stanowiło majątek osobisty.

W interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2008 r. nr ITPP2/443-885/08/AJ oceniono Pani stanowisko jako nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła Pani skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.

Wyrokiem z dnia 26 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 205/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł, że „(...) należy stwierdzić, iż w dacie otrzymania darowizny nie było u skarżącej zamiaru handlowania działkami w celach zarobkowych. Tym samym nie można stwierdzić, że działanie skarżącej mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w cyt. przepisie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT a w konsekwencji o uznaniu strony za podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 tejże ustawy.

Reasumując Sąd stwierdza, że nabycie przez skarżącą w 2000 r. przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło w celach handlowych, lecz prywatnych. Sprzedając dwie spośród kilkunastu działek nie występowała w roli handlowca ani przedsiębiorcy czy rolnika, wyzbywającego się części składowych gospodarstwa rolnego”.

Minister Finansów, kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 1814/10, została oddalona.

W dniu 20 marca 2012 r. wpłynął do tut. organu wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 1814/11, a następnie w dniu 28 marca 2012 r. wpłynęło prawomocne rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 205/09.

W świetle stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku – uwzględniając rozstrzygnięcia zawarte we wskazanych wyżej wyrokach - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej został (zostanie) określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze fakt, iż stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Pani, jako współwłaściciel zbywanych nieruchomości, zaznacza się, iż niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla męża będącego ich współwłaścicielem, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.