Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.208.2019.1.WR
z 9 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2019 r. (data wpływu – 10 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia podmiotowego od podatku przy świadczeniu usług polegających na zarządzaniu projektami finansowanymi ze środków krajowych i zagranicznych oraz sporządzaniu wniosków aplikacyjnych– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia podmiotowego od podatku przy świadczeniu usług polegających na zarządzaniu projektami finansowanymi ze środków unijnych i innych środków zagranicznych oraz sporządzaniu wniosków aplikacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą od marca 2006 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług na rzecz różnych podmiotów gospodarczych i organizacji, które wg. klasyfikacji PKD zostały zdefiniowane w podklasie 70.22.Z „Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania”. Od początku prowadzenia ww. działalności Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ostatnich dwóch latach Wnioskodawczyni ograniczyła świadczone usługi wyłącznie do sporządzania wniosków aplikacyjnych o dofinansowanie projektów z funduszy europejskich oraz zarządzania projektami o tematyce społecznej i edukacyjnej dofinansowywanych z krajowych środków publicznych oraz środków zagranicznych, w tym środków pochodzących z Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Sporządzanie wniosków o dofinansowanie projektów i zarządzanie projektami, które otrzymały dofinansowanie to usługa na rzecz Beneficjentów bezpośrednich głównie organizacji działających w III sektorze (organizacje społeczne), szkół i Jednostek Samorządu Terytorialnego, które nie są czynnymi podatnikami VAT.

Usługi świadczone obecnie w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni obejmą: opracowywanie wniosków o dofinansowanie projektów (w tym prace koncepcyjne nad zakresem merytorycznym, sporządzanie budżetu projektu, -określanie wskaźników, wypełnianie wniosku w systemie informatycznym), -koordynowanie działań projektowych, w tym nadzór nad pracą personelu i podwykonawców, -organizacja zakupów w ramach projektu, w tym przeprowadzanie procesu wyboru wykonawców zgodnie z obowiązującymi procedurami, kontrola nad realizacją wydatków z budżetu projektu i współpraca w tym zakresie z księgowością Beneficjenta opisywanie dokumentów finansowych zgodnie z wymaganiami unijnymi, -sporządzanie harmonogramów płatności, harmonogramów działań projektowych, kontrola nad prowadzeniem dokumentacji projektu (w tym dokumentacji uczestników i dokumentacji finansowej), -przygotowanie wniosków o płatność (sprawozdawczość, monitoring, ewaluacja projektu), -przygotowanie organizacyjne zajęć realizowanych w ramach projektu, -promocja projektu, reprezentowanie projektu na zewnątrz, -bieżący kontakt z Instytucją Zarządzającą danym funduszem i innymi organizacjami lub instytucjami zaangażowanymi bezpośrednio lub pośrednio do realizacji projektu. Powyższe usługi według klasyfikacji PKD zostały zdefiniowane w podklasie 70.22.Z „Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania”, niemniej jednak w opinii Wnioskodawcy nie są to usługi doradcze w rozumieniu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadcząc wyżej wymienione usługi zaliczane do podklasy PKD 70.22.Z Wnioskodawczyni ma prawo skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług (przychody ze sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyły 200 000 zł netto)?

Stanowisko Wnioskodawcy,

Ww. usługi świadczone obecnie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej według klasyfikacji PKD zostały zdefiniowane w podklasie 70.22.Z „Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania”, jednakże zdaniem Wnioskodawczyni nie są to usługi doradztwa w rozumieniu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, a stanowią jedynie bezpośrednią pomoc (obejmującą konkretne prace) dla podmiotów gospodarczych i innych jednostek realizujących projekty dofinansowane z funduszy europejskich. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. finansowych, gospodarczych czy podatkowych.

Tym samym wyżej wymienione czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczej nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, a Wnioskodawczyni nie zamierza w przyszłości takich usług świadczyć. Jednocześnie przychody Wnioskodawczyni ze sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyły 200.000 zł netto, dlatego w opinii Wnioskodawczyni przysługuje jej prawo skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towaru i usług, a fakt zaliczenia świadczonych usług do podklasy PKD 70.22.Z nie jest automatycznym wskazaniem, że zwolnienie to nie przysługuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami;
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41;
   3. usług ubezpieczeniowych
   • jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia.

Z kolei, przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit b ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit b ustawy należy stwierdzić, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają usługi w zakresie doradztwa.

Wnioskodawczyni od początku prowadzenia działalności jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną do kodu PKD 70.22.Z „Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania”. Jednocześnie w ostatnich dwóch latach Wnioskodawczyni ograniczyła zakres świadczonych usług wyłącznie do sporządzania wniosków aplikacyjnych o dofinansowanie projektów z funduszy europejskich oraz zarządzanie projektami o tematyce społecznej i edukacyjnej dofinansowanych z krajowych środków publicznych oraz środków zagranicznych w tym pochodzących z Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.

Wnioskodawczyni świadczy swoje usługi na rzecz beneficjentów bezpośrednich projektów w tym: organizacji działających w III sektorze (organizacje społeczne), szkół i jednostek samorządu terytorialnego.

W opinii Wnioskodawczyni świadczone przez nią usługi nie są usługami w zakresie doradztwa.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest możliwość skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia podmiotowego w sytuacji gdy przychody ze sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyły 200000 zł.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe.

Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, opinii, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że o ile faktycznie – jak podano w treści wniosku – przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni będzie sporządzanie wniosków aplikacyjnych i zarządzanie projektami, a jednocześnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie będzie wykonywała jakichkolwiek usług doradczych, ani żadnych innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to z tytułu świadczenia usług w ramach ww. działalności gospodarczej Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zaznaczyć jednakże należy, że Wnioskodawczyni utraci ww. zwolnienie od podatku w przypadku wykonania jakichkolwiek czynności doradztwa – z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego – lub innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. Ponadto, Wnioskodawczyni utraci zwolnienie określone w art. 113 ust. 1 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży przekroczy kwotę 200.000 zł (począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę).

Wobec powyższego stanowisko przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.