Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.279.2019.2.AK
z 20 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2019 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z dnia 1 sierpnia 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych najmu lokalu mieszkalnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2019 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych najmu lokalu mieszkalnego.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie na długi termin, w okresie wakacyjnym chce wynająć je krótkoterminowo (przez okres 3-mcy) następnie powrócić do najmu długoterminowego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, a głównym źródłem utrzymania jest świadczenie stosunku pracy na podstawie umowy o pracę. W 2018 r. nabył do majątku osobistego w formie darowizny mieszkanie. Z uwagi na fakt, iż miejscowość w której znajduje się mieszkanie jest miejscowością atrakcyjną turystycznie, wyżej opisany lokal przeznaczony został na cele najmu krótkoterminowego (poza działalnością gospodarczą) – wynajem krótkoterminowy ma miejsce w okresie letnim (lipiec, sierpień), a poza sezonem letnim Wnioskodawca chciałby przeznaczyć lokal na cele mieszkaniowe na najem długoterminowy (wrzesień - czerwiec), więc najem krótkoterminowy miałby charakter okazjonalny. Lokal ten jest po remoncie, który Wnioskodawca wykonał sam z pomocą rodziny - nie korzystał z usług firmy profesjonalnie zajmującej się remontami mieszkań, ani nie odliczał faktur za zakup niezbędnych materiałów do przeprowadzenia powyższego remontu. Lokal składa się z łazienki, w pełni wyposażonej kuchni oraz dwóch pokoi, jak również posiada pełną funkcjonalność tj. doprowadzone przyłącza wszystkich mediów, jest w pełni umeblowany i kompletnie wyposażony, umożliwiając zaspokojenie potrzeb potencjalnych klientów zainteresowanych krótkotrwałym (a poza sezonem letnim długotrwałym) pobytem w lokalu. W ramach najmu Wnioskodawca nie zamierza świadczyć żadnych usług o charakterze hotelowym, wydawać śniadań czy wyżywienia całodobowego, sprzątać czy zmieniać pościeli w czasie pobytu gości. Nie zamierza również zatrudniać żadnych pracowników. Obecnych i przyszłych najemców mających korzystać z przedmiotowego mieszkania poszukuje tylko i wyłącznie za pomocą jednego portalu internetowego w sposób nieprofesjonalny, gdzie zostanie opublikowane jedno (w żaden sposób nie promowane) ogłoszenie/oferta. W zakresie ww. wynajmu nie zamierza korzystać z obsługi zarządczej ani księgowej. Umowa najmu jest i będzie podpisywana przez Wnioskodawcę – pomimo pozostawania we wspólności łącznej z małżonką – bowiem dotyczy lokalu wchodzącego do Jego majątku osobistego. Dochody osiągane z najmu rozliczane są i będą (poza sezonem letnim) w formie ryczałtu w kwocie 8,5% od wartości najmu. Wybór formy opodatkowania nastąpił poprzez dokonanie pierwszej wpłaty na podatek dochodowy – zgodnie z nowelizacją ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 43). W przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu (...).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności zdarzenie obecne (najem krótkoterminowy) i zdarzenie przyszłe (najem długoterminowy) Wnioskodawca może rozliczyć przychód, który stanowi przychód z najmu prywatnego, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie czy ma (i będzie miał nadal po zmianie na najem długoterminowy) prawo do opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany z tytułu najmu lokalu będzie stanowił przychód z najmu prywatnego, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i w związku z tym Wnioskodawca będzie miał prawo do opodatkowania przychodu z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Zdaniem Wnioskodawcy, jako osoba fizyczna chcąca osiągać przychody z tytułu najmu mieszkania, nieprowadząca pozarolniczej działalności gospodarczej związanej z najmem, może zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Przyszłe przychody z pewnością nie będą przekraczać kwoty 100.000 zł, zatem zgodnie z art. 12 ust.1 pkt 3a ww. ustawy, ryczałt wynosić będzie 8,5%. Najem krótkoterminowy mieszkania nie będzie prowadzony w sposób ciągły i systemowo zorganizowany (prowadzony jest tylko w sezonie letnim - lipiec, sierpień) właściwy działalności gospodarczej w myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie zamierza korzystać z profesjonalnych usług marketingowych w zakresie pozyskania potencjalnych najemców, ani z usług zewnętrznych podmiotów zarządzających i obsługujących najem. Zatem Wnioskodawca nie będzie podejmował czynności charakterystycznych dla działalności profesjonalnej. Ponadto, przychód uzyskiwany z tytułu najmu będzie dla Wnioskodawcy jedynie dodatkowym źródłem przychodów, w stosunku do środków uzyskiwanych i innych tytułów. W związku z powyższym działalność w zakresie najmu nie będzie wymuszała znacznego zaangażowania Wnioskodawcy poprzez podejmowanie szeroko zakrojonych działań, bowiem nie zamierza On traktować uzyskanych z tego tytułu zysków jako głównego źródła przychodu. Z tego samego względu Wnioskodawca nie planuje stosować środków charakterystycznych dla przedsiębiorców, by utrzymać i wzmacniać swoją pozycję na rynku najmu nieruchomości. Zainteresowanie przedmiotem najmu w dużej mierze będzie niezależne od Wnioskodawcy, dlatego też w najmie lokalu mogą wystąpić przerwy. Zatem Wnioskodawca wykonywać będzie jedynie zwykłe prawo własności wynajmując mieszkanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz,
• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Jak wskazano wyżej, aby daną działalność uznać działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

• celu zarobkowego,
• ciągłości,
• zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowane przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 43), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego – złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy stanowi, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100.000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

W treści wniosku wskazano, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, a głównym źródłem utrzymania jest świadczenie stosunku pracy na podstawie umowy o pracę. W 2018 r. nabył do majątku osobistego w formie darowizny lokal, który wynajmuje na długi termin, w okresie wakacyjnym chce wynająć krótkoterminowo (przez okres trzech miesięcy) następnie powrócić do najmu długoterminowego. Najem krótkoterminowy miałby charakter okazjonalny. Lokal składa się z łazienki, w pełni wyposażonej kuchni oraz dwóch pokoi, jak również posiada pełną funkcjonalność tj. doprowadzone przyłącza wszystkich mediów, jest w pełni umeblowany i kompletnie wyposażony, umożliwiając zaspokojenie potrzeb potencjalnych klientów zainteresowanych krótkotrwałym (a poza sezonem letnim długotrwałym) pobytem w lokalu. Wnioskodawca w ramach najmu nie zamierza świadczyć żadnych usług o charakterze hotelowym, wydawać śniadań czy wyżywienia całodobowego, sprzątać czy zmieniać pościel w czasie pobytu gości. Nie zamierza również zatrudniać żadnych pracowników. Obecnych i przyszłych najemców mających korzystać z przedmiotowego mieszkania Wnioskodawca poszukuje tylko i wyłącznie za pomocą jednego portalu internetowego w sposób nieprofesjonalny, gdzie zostanie opublikowane jedno (w żaden sposób nie promowane) ogłoszenie/oferta. W zakresie ww. wynajmu nie zamierza korzystać z obsługi zarządczej ani księgowej.

Odnosząc przedstawione uregulowania prawne do rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że w tak przedstawionych okolicznościach można przyjąć za Wnioskodawcą, że nie zachodzą okoliczności wyłączające możliwość opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Wynajem lokalu, zarówno długoterminowy, jak i – w okresie letnim – krótkoterminowy, nie będzie prowadzony w sposób ciągły ani zorganizowany. Wnioskodawca w ramach najmu nie zamierza świadczyć żadnych usług o charakterze hotelowym.

Reasumując, przenosząc opisane wcześniej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie treść wniosku należy stwierdzić, że skoro lokal nie jest składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą oraz Wnioskodawca nie będzie wynajmował nieruchomości w sposób, który wskazuje na spełnienie wszystkich przesłanek prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (a więc przyjmując, że wynajem nie będzie prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły), to najem będzie stanowić źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem przychód z umów najmu opisanych w złożonym wniosku opodatkowany może być zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5% jeśli przychód nie przekroczy kwoty 100.000 zł, natomiast w przypadku gdy przychody z najmu przekroczą kwotę 100.000 zł, wówczas nadwyżka podlega opodatkowaniu ryczałtem w wysokości 12,5%.

Należy zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od rzeczywistego, to Wnioskodawca nie będzie mógł powołać się na niniejszą interpretację indywidualną.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.