Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.258.2019.2.DP
z 21 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2019 r. (data wpływu 14 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 31 lipca 2019 r. (data wpływu 1 sierpnia 2019 r.) oraz z dnia 12 sierpnia 2019 r. (data wpływu 16 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w okresie od dnia 1 czerwca 1992 r. do dnia 1 lipca 2002 r. był wspólnikiem dwuosobowej spółki cywilnej (50% udziału).

Dwa lata przed likwidacją spółki, na mocy umowy sprzedaży z dnia 18 maja 2000 r. Wnioskodawca wraz z drugim wspólnikiem nabył działkę budowlaną nr 1238/2 o pow. 6,43 ara zabudowaną budynkiem i garażem do remontu za cenę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych).

Działkę nabyto na zasadzie współwłasności łącznej, jako wspólnicy spółki cywilnej.

W cenie 10.000 zł zawarta była cena budynku – 3.400 zł (trzy tysiące czterysta złotych) oraz cena garażu – 3.000 zł (trzy tysiące złotych), zatem cena gruntu wynosiła – 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych).

Działka zakupiona została z zamiarem rozwoju, prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz jego wspólnika działalności gospodarczej, do której niestety nie doszło.

W 2007 r. Wnioskodawca wraz z żoną zakupili niezabudowaną działkę nr 1240 o pow. 2,89 ara za cenę 14.000 zł (czternaście tysięcy złotych) przylegającą do działki nr 1238/2, której Wnioskodawca w dalszym ciągu był współwłaścicielem.

W 2009 r. podjęto działania w kierunku zniesienia współwłasności i podziału działki nr 1238/2 pomiędzy wspólników na dwie działki:

• nr 1238/3 - na powiększenie, przez Wnioskodawcę, zakupionej w 2007 r. sąsiadującej działki nr 1240;
• nr 1238/4 - na powiększenie sąsiadującej działki wspólnika nr 1239.

Po otrzymaniu pozytywnego postanowienia o podziale, wydanego przez Wójta, wspólnik zagrodził swoją część zgodnie z geodezyjnym wykazem zmian gruntowych z dnia 21 września 2009 r. (podział gruntu nie po 50%). Od tego momentu taki stan faktyczny istnieje do dnia dzisiejszego.

Ze względu na długotrwałą chorobę wspólnika nie było możliwości dokonania formalnego – notarialnego zniesienia współwłasności.

Następnie śmierć wspólnika w 2011 r. ponownie wydłużyła ww. postępowanie (konieczność postępowania spadkowego po jego śmierci, kilkoro spadkobierców, poważna choroba jednego ze spadkobierców itp.).

Notarialne zniesienie współwłasności działki nr 1238/2 z podziałem na działkę Wnioskodawcy – nr 1238/3 o pow. 3,48 ara zabudowaną budynkiem mieszkalnym w stanie do remontu oraz działkę spadkobierców nr 1238/4 o pow. 2,95 ara zabudowaną garażem nastąpiło w dniu 3 października 2016 r. – umowa o dział spadku oraz nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości.

Wartość przedmiotowych nieruchomości:

• dz. nr 1238/3 - 13.920 zł + budynek mieszkalny 8.000 zł - razem 21.920 zł,
• dz. nr 1238/4 - 11.800 zł + garaż 1.500 zł - razem 13.300 zł kwota łączna 35.220 zł.

Zniesienie współwłasności nastąpiło ze spłatą dokonaną przez Wnioskodawcę na rzecz spadkobierców (siostry Wnioskodawcy) w kwocie 1.200 zł.

Reasumując, Wnioskodawca obecnie jest właścicielem dwóch działek: nr 1240 o pow. 2,89 ara od 2007 r. i nr 1238/3 o pow. 3,48 ara zabudowanej budynkiem mieszkalnym w trakcie remontu (stan surowy zamknięty; nabyta współwłasność od 2000 r., faktycznie tylko w użytkowaniu Wnioskodawcy od 2009 r., notarialne zniesienie współwłasności – 3 października 2016 r.).

Nakłady poniesione przez Wnioskodawcę na remont budynku w latach 2015-2017 wyniosły 60.000 zł. Obecnie wartość rynkowa nieruchomości nr 1238/3 to około 160.000 zł, w tym wartość budynku 120.000 zł.

Wnioskodawca nosi się z zamiarem sprzedaży ww. nieruchomości ponieważ ze względów finansowych nie jest w stanie kontynuować remontu budynku mieszkalnego.

Ponadto Wnioskodawca w złożonym do wniosku uzupełnieniu wskazał, że na działce nr 1238/2 o pow. 6,43 ara nie była prowadzona pozarolnicza działalność gospodarcza ani w trakcie działania spółki, ani po likwidacji spółki. Również po podziale ww. działki – na działce Wnioskodawcy nr 1238/3 nie była i nie jest prowadzona pozarolnicza działalność gospodarcza. Budynek mieszkalny, który znajdował się i znajduje nadal na działce Wnioskodawcy, w miarę możliwości finansowych Wnioskodawca remontuje dla celów mieszkalnych a nie w celu prowadzenia w nim pozarolniczej działalności gospodarczej. Na działce wspólnika nr 1238/4 również nie została podjęta i nie jest prowadzona pozarolnicza działalność gospodarcza. Działka pozostała w stanie pierwotnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy odpłatne zbycie w 2019 r. nieruchomości nr dz. nr 1238/3 nabytej w drodze zakupu i zniesienia współwłasności podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli tak to w jakiej wysokości?

Wnioskodawca uważa, że skoro nabył nieruchomość w dwóch etapach:

1. w dniu 18 maja 2000 r., jako współwłasność łączna wspólników spółki cywilnej o udziałach po 50% każdy wspólnik,
2. w dniu 3 października 2016 r. w wyniku zniesienia współwłasności spółki cywilnej, gdzie otrzymał udział większy niż posiadał przed zniesieniem współwłasności (ponad 50%),

to sprzedaż ww. nieruchomości w 2019 r. będzie rodziła obowiązek podatkowy określony w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ale tylko w odniesieniu do majątku, który wykraczał ponad udział jaki przysługiwał Wnioskodawcy przed zniesieniem współwłasności (50%). Ta nabyta część majątku zostanie sprzedana (w 2019 r.) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie (zniesienie współwłasności). Zatem przychód ze sprzedaży w części nabytej ponad udział będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych.

W trakcie notarialnego zniesienia współwłasności w dniu 3 października 2016 r. Wnioskodawca uzgodnił ze spadkobiercami wspólnika (swoją siostrą i jej dziećmi), że żadna strona nie ma wzajemnych roszczeń co do budynku, garażu oraz wielkości działek bowiem Wnioskodawca dokonał uzgodnionej spłaty z tytułu nabycia działki ponad przysługujący mu udział (50%). Wpłacona spadkobiercom wspólnika kwota całkowicie rekompensowała nierówny podział, tym bardziej, że część którą wybrali przylegała do ich nieruchomości, której byli właścicielami i na której prowadzą działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).

Zatem każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy, spełnione muszą zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności (od chwili wycofania przedmiotu sprzedaży z działalności gospodarczej do momentu tej sprzedaży musi upłynąć 6 lat liczonych według przywołanego wcześniej art. 10 ust. 2 pkt 3).

Przechodząc na grunt przepisów prawa cywilnego wskazać należy, że zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

W myśl art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Ponadto, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział, decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeżeli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki współwłaścicielowi przysługuje w rzeczy wspólnej.

Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu, czy też nie, nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po zniesieniu współwłasności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w okresie od dnia 1 czerwca 1992 r. do dnia 1 lipca 2002 r. był wspólnikiem dwuosobowej spółki cywilnej (50% udziału). Dwa lata przed likwidacją spółki, na mocy umowy sprzedaży z dnia 18 maja 2000 r. Wnioskodawca wraz z drugim wspólnikiem nabył działkę budowlaną nr 1238/2 o pow. 6,43 ara zabudowaną budynkiem i garażem do remontu. Działkę nabyto na zasadzie współwłasności łącznej, jako wspólnicy spółki cywilnej. Działka zakupiona została z zamiarem rozwoju, prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz jego wspólnika działalności gospodarczej, do której niestety nie doszło. W 2007 r. Wnioskodawca zakupił wraz z żoną niezabudowaną działkę nr 1240 o pow. 2,89 ara przylegającą do działki nr 1238/2, której Wnioskodawca w dalszym ciągu był współwłaścicielem. W 2009 r. podjęto działania w kierunku zniesienia współwłasności podziału działki nr 1238/2 pomiędzy wspólników na dwie działki:

• nr 1238/3 - na powiększenie, przez Wnioskodawcę, zakupionej w 2007 r. sąsiadującej działki nr 1240;
• nr 1238/4 - na powiększenie sąsiadującej działki wspólnika nr 1239.

W dniu 22 czerwca 2009 r. wydane zostało przez Wójta postanowienie o podziale. Po otrzymaniu ww. postanowienia wspólnik zagrodził swoją część zgodnie z geodezyjnym wykazem zmian gruntowych z dnia 21 września 2009 r. (podział gruntu nie po 50%) – taki stan faktyczny istnieje do dnia dzisiejszego. Notarialne zniesienie współwłasności działki nr 1238/2 z podziałem na działkę Wnioskodawcy nr 1238/3 o pow. 3,48 ara zabudowaną budynkiem mieszkalnym w stanie do remontu oraz działkę spadkobierców nr 1238/4 o pow. 2,95 ara zabudowaną garażem nastąpiło w dniu 3 października 2016 r. – umowa o dział spadku oraz nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości.

Wartość przedmiotowych nieruchomości:

• dz. nr 1238/3 - 13.920 zł + budynek mieszkalny 8.000 zł - razem 21.920 zł,
• dz. nr 1238/4 - 11.800 zł + garaż 1.500 zł - razem 13.300 zł kwota łączna 35.220 zł.

Zniesienie współwłasności nastąpiło ze spłatą dokonaną przez Wnioskodawcę na rzecz spadkobierców (siostry Wnioskodawcy) w kwocie 1.200 zł.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że na działce nr 1238/2 o pow. 6,43 ara nie była prowadzona pozarolnicza działalność gospodarcza ani w trakcie działania spółki, ani po likwidacji spółki. Również po podziale ww. działki – na działce Wnioskodawcy nr 1238/3 nie była i nie jest prowadzona pozarolnicza działalność gospodarcza. Budynek mieszkalny, który znajdował się i znajduje nadal na działce Wnioskodawcy, w miarę możliwości finansowych Wnioskodawca remontuje dla celów mieszkalnych a nie w celu prowadzenia w nim pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane uprzednio przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, wskazać należy, że ze względu na fakt, że opisana we wniosku nieruchomość (działka nr 1238/3 wraz z budynkiem mieszkalnym) nie była wykorzystywana w pozarolniczej działalności gospodarczej, a jej sprzedaż nie następuje w wykonywaniu takiej działalności, to w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie cytowany uprzednio art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego na skutek zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości (działki nr 1238/3 wraz z budynkiem mieszkalnym) w dniu 3 października 2016 r., Wnioskodawca nabył udział w nieruchomości, w części przekraczającej udział we współwłasności nieruchomości przysługujący Wnioskodawcy przed zniesieniem współwłasności. Zatem, doszło po stronie Wnioskodawcy do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w dwóch datach, tj.:

• w dniu 18 maja 2000 r. – na mocy umowy sprzedaży,
• w dniu 3 października 2016 r. – na mocy zniesienia współwłasności.

Powyższe daty należy wziąć pod uwagę przy obliczaniu terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym wskazać należy, że odpłatne zbycie nieruchomości (działki nr 1238/3) w 2019 r. nie będzie skutkowało powstaniem przychodu określonego art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych w odniesieniu do udziału w nieruchomości – nabytego w dniu 18 maja 2000 r. na mocy umowy sprzedaży – z uwagi na upływ pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tych udziałów. Natomiast sprzedaż udziału w nieruchomości – nabytego w dniu 3 października 2016 r. na mocy umowy zniesienia współwłasności – który wykraczał ponad udział jaki przysługiwał Wnioskodawcy przed zniesieniem współwłasności spowoduje powstanie przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy bowiem sprzedaż zostanie dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Zatem opodatkowaniu podlegać będzie przychód uzyskany ze sprzedaży tej części nieruchomości, która została nabyta w wyniku zniesienia współwłasności.

W myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. (art. 19 ust. 1 tej ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 (tj. do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym) podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.