INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu do: Izby Skarbowej w Poznaniu 12 września 2011 r., Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 14 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług zarządzania:

• nieruchomościami będącymi własnością Gminy – jest prawidłowe,
• lokalami użytkowymi położonymi w nieruchomości wspólnej – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług zarządzania nieruchomościami będącymi własnością Gminy i lokalami użytkowymi położonymi w nieruchomości wspólnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą między innymi, na zarządzaniu nieruchomościami na zlecenie, które zostało sklasyfikowane według PKWiU 2008 pod symbolem 68.32. Na podstawie umowy zawartej z Gminą Spółka zarządza zasobem Gminy (nieruchomości zabudowane, lokale, garaże, pomieszczenia gospodarcze i nieruchomości niezabudowane). Z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie na podstawie wystawionej faktury. Do usługi zarządzania lokalami (mieszkalnymi i użytkowymi) znajdującymi się w nieruchomościach (budynkach) będących w 100% własnością Gminy, w których powierzchnia mieszkalna stanowi 50 i więcej % powierzchni użytkowej, Spółka stosuje zwolnienie od podatku VAT. Usługa zarządzania dotyczy również lokali użytkowych położonych w nieruchomości wspólnej, w której została wyodrębniona własność lokali (Wspólnoty) a Gmina pozostaje właścicielem lokali niewyodrębnionych oraz współwłaścicielem nieruchomości wspólnej. Nieruchomości te mają charakter mieszkalny, tj. 50 i więcej % to powierzchnia mieszkalna. Do usługi zarządzania lokalami użytkowymi oraz częścią wspólną takiej nieruchomości (o charakterze mieszkalnym) Spółka stosuje również zwolnienie od podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest zastosowanie przez Spółkę zwolnienia do usług zarządzania lokalami mieszkalnymi i użytkowymi znajdującymi się w nieruchomościach (budynkach) mieszkalnych będących w 100% własnością Gminy i lokalami użytkowymi znajdującymi się w nieruchomości mieszkalnej wspólnej (Gmina jest współwłaścicielem nieruchomości i właścicielem lokali niewyodrębnionych)...

Zdaniem Wnioskodawcy, postępowanie Spółki jest prawidłowe, ponieważ zwolnienie od podatku na mocy ww. przepisów uzależnione jest od mieszkalnego charakteru nieruchomości. W związku z faktem, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „nieruchomość mieszkalna”, w tym zakresie Spółka posłużyła się definicją zawartą w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Według PKOB budynki mieszkalne, to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Zastosowanie zwolnienia od VAT do wynagrodzenia za zarządzanie gminnymi lokalami użytkowymi znajdującymi się w nieruchomości (budynku) mieszkalnej wspólnej, Spółka również uważa za prawidłowe. Jest to usługa zarządzenia nieruchomością wspólną świadczona na rzecz Gminy, a cała nieruchomość ma charakter mieszkalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie stawki podatku dla usług zarządzania nieruchomościami będącymi własnością Gminy,
• nieprawidłowe w zakresie stawki podatku dla usług zarządzania lokalami użytkowymi położonymi w nieruchomości wspólnej.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z kolei w świetle przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, iż to Wnioskodawca jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Oznacza to, że wymienioną wyżej stawkę należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa, jak też rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Jednym z przepisów szczególnych jest § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczone na zlecenie, z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych (PKWiU ex 68.32.11.0 i PKWiU ex 68.32.12.0).

Należy podkreślić, że użycie przez ustawodawcę oznaczenia „ex” przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danego wyrobu lub usługi z danego grupowania.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż zastosowanie zwolnienia od podatku na mocy § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, uzależnione jest od mieszkalnego charakteru całej zarządzanej nieruchomości, nie zaś od przeznaczenia poszczególnych, znajdujących się w niej lokali. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zarządzanie odnosi się nie do nieruchomości jako całości, ale do pojedynczego lokalu znajdującego się w tej nieruchomości. W tej sytuacji bowiem taki pojedynczy lokal należy traktować jak odrębną nieruchomość.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „nieruchomość mieszkalna”, w tym zakresie należy zatem powołać się na definicję zawartą w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). W świetle Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne. Budynki mieszkalne wg PKOB, to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, natomiast w przypadkach gdy proporcja powierzchni wykorzystywanej na cele mieszkalne jest mniejsza, budynek klasyfikowany jest jako niemieszkalny (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegająca między innym, na zarządzaniu nieruchomościami na zlecenie, które zostało sklasyfikowane według PKWiU 2008 pod symbolem 68.32. Na podstawie umowy zawartej z Gminą Spółka zarządza zasobem Gminy (nieruchomości zabudowane, lokale, garaże, pomieszczenia gospodarcze i nieruchomości niezabudowane). Z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie na podstawie wystawionej faktury. Do usługi zarządzania lokalami (mieszkalnymi i użytkowymi) znajdującymi się w nieruchomościach (budynkach) będących w 100% własnością Gminy, w których powierzchnia mieszkalna stanowi 50 i więcej % powierzchni użytkowej, Spółka stosuje zwolnienie od podatku VAT. Usługa zarządzania dotyczy również lokali użytkowych położonych w nieruchomości wspólnej, w której została wyodrębniona własność lokali (Wspólnoty) a Gmina pozostaje właścicielem lokali niewyodrębnionych oraz współwłaścicielem nieruchomości wspólnej. Nieruchomości te mają charakter mieszkalny, tj. 50 i więcej % to powierzchnia mieszkalna. Do usługi zarządzania lokalami użytkowymi oraz częścią wspólną takiej nieruchomości (o charakterze mieszkalnym) Spółka stosuje również zwolnienie z podatku VAT.

W analizowanej sprawie, zwolnienie od podatku usług zarządzania nieruchomościami znajdzie zastosowanie w odniesieniu do całości zarządzanej nieruchomości, tj. zarządzania lokalami mieszkalnymi i użytkowymi znajdującymi się w nieruchomościach (budynkach) mieszkalnych będących w 100% własnością Gminy, w której znajdują się zarówno lokale mieszkalne, jak również lokale użytkowe. Jeżeli jednak przedmiotem umowy zarządzania nieruchomością są odrębne lokale użytkowe, tj. lokale użytkowe znajdujące się w nieruchomości mieszkalnej wspólnej (Gmina jest współwłaścicielem nieruchomości i właścicielem lokali niewyodrębnionych), zwolnienie to nie ma zastosowania. Usługa zarządzania pojedynczym lokalem użytkowym podlega opodatkowaniu stawką podstawową.

Reasumując, zastosowanie przez Spółkę zwolnienia od podatku usług zarządzania lokalami mieszkalnymi i użytkowymi znajdującymi się w nieruchomościach mieszkalnych będących w 100% własnością Gminy i lokalami użytkowymi znajdującymi się w nieruchomości mieszkalnej wspólnej jest możliwe tylko w odniesieniu do całych nieruchomości mieszkalnych i lokali mieszkalnych, natomiast nie jest możliwe w odniesieniu do poszczególnych lokali użytkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.