Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.377.2019.2.WN
z 23 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2019 r. (data wpływu 18 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 23 lipca 2019 r. (data wpływu 26 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie projektów budowlanych (zawierających projekty branżowe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie projektów budowlanych (zawierających projekty branżowe).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 lipca 2019 r. (data wpływu 26 lipca 2019 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 19 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.377.2019.1.WN.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej dla Klienta zgodnie z zawartą umową wykonany zostanie kompleksowy wielobranżowy projekt budowlany, rozliczany na podstawie faktury. Firma wykona projekt. Jako jego twórca (główny projektant w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jest twórcą całości dzieła – projektu indywidualnego pozwalającego na realizację obiektu na konkretnej działce inwestycyjnej, kolejno na klienta przeniesione zostaną prawa autorskie do projektu (fakt ten potwierdza umowa). Opracowany w ramach umowy projekt budowlany będzie utworem architektoniczno-urbanistycznym wymienionym w art. 1 ust. 2 pkt 6 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Dodatkowo Wnioskodawca informuje, że w skład projektu przekazywanego klientowi wchodzą wykonywane na podstawie koncepcji głównego projektanta, projekty branżowe opracowane przez firmy zewnętrzne. Projekty branżowe są płatne firmom na podstawie faktur z zastosowaną dla nich stawką 23%.

Dodatkowo Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy informując:

1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.
   
2. Wnioskodawca wykonuje zadania jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2018r. poz. 1191).
   
3. Wynagrodzenie za usługi przyjmowane jest w formie honorarium.
   
4. Wnioskodawca zatrudnia pracowników.
   
5. Usługi świadczone są zarówno przez Wnioskodawcę jak i przez pracowników, a także w formie wspólnego działania.
   
6. Na wykonanym opracowaniu widnieją nazwiska zarówno Wnioskodawcy jak i pracowników (zespołu projektowego zgodnie z posiadanymi uprawnieniami), sporadycznie tylko 1 z osób.
   
7. Podwykonawcy są twórcami.
   
8. Podwykonawcy przekażą prawa autorskie do projektów branżowych.
   
9. Projekty branżowe dotyczą szczegółowych rozwiązań projektowych dla danej inwestycji będących dopełnieniem projektu architektoniczno-konstrukcyjnego, który tworzy Wnioskodawca. Są to opracowania takie jak: projekty wodno-kanalizacyjne, projekty wentylacji, projekty elektryczne, projekty technologiczne, projekty drogowe wraz z organizacją ruchu itp. Projekty te nie funkcjonują samodzielnie są uzupełnieniem dla projektu głównego i jego częścią składową. Projekty branżowe Wnioskodawca otrzymuje od firm, którym zleca ich wykonanie.
   
10. Projekty branżowe są niezbędne do wykonania będącej przedmiotem umowy dokumentacji, ze względu na konieczność ich przedstawienia w celu uzyskania pozwolenia na budowę dla całego obiektu.
    
11. Do projektów branżowych Wnioskodawca nie wprowadza innowacji, są tylko dołączane do dokumentacji projektowej i łączone w całość, opatrywane wspólną stroną tytułową dla całości dzieła. Projekty te nie mogą być przekazywane bezpośrednio nabywcy z uwagi na fakt, iż tylko złożony z wszystkich, w tym branżowych części, przedstawiony w odpowiednim urzędzie projekt może zostać zatwierdzony. Dodatkowo wykonanie projektów branżowych uzależnione jest od przekazania wykonawcom, opracowanych dla konkretnego projektu podkładów (rysunków zawierających rozwiązania architektoniczno - konstrukcyjne) dla których projekty te są opracowywane, nabywca nie dysponuje tymi danymi. Projekty branżowe powstają na bazie projektu głównego i są z nim ściśle związane.
    
12. Cena za wykonanie dokumentacji ustalana jest indywidualnie z nabywcą za całość dzieła, jako zakończonego i zatwierdzonego wielobranżowego projektu. Nic nie stoi na przeszkodzie by w razie potrzeby wyodrębnić pozycje za każdy z projektów branżowych oddzielnie, nie jest to jednak obecnie praktykowane w firmie.
    
13. Faktura jest wystawiana za sprzedaż kompletnego projektu jako całości. Analogicznie do ustaleń umowy, jest jednak możliwe wykazywanie na niej, w razie potrzeby, pozycji dla każdego z projektów branżowych.
    
    
    

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy na wykonanie projektów budowlanych (zawierających projekty branżowe) można zastosować obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca jako właściciel firmy, główny projektant tj. twórca całości wielobranżowego projektu budowlanego, który jest wykonany na indywidualne zlecenie klienta, może zostać zrealizowany tylko raz we wskazanej i określonej lokalizacji i każdorazowo zawiera elementy niepowtarzalne, równocześnie stanowiąc dzieło, do którego przekazywane klientowi zostaną prawa autorskie, uważa, że spełnione są przesłanki pozwalające na opodatkowanie wspomnianego projektu jako całości stawką 8% podatku VAT. Nawet w przypadku posiłkowania się pracą podwykonawców tj. projektantów branżowych oraz materiałami wstępnymi w postaci map, opracowań pomiarowych, koncepcji czy też projektów branż wykonywanych w trakcie prac projektowych to kompletny projekt: jako całość opatrzona jedną stroną tytułową i wskazaniem głównego projektanta, jest dopiero dziełem – projektem budowlanym – przekazywanym klientowi do indywidualnej realizacji i jako takie jedno dzieło sprzedawany jest na podstawie jednej faktury klientowi w związku z czym Wnioskodawca uważa jak na wstępie, że realizacja projektu może być opodatkowana 8% stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%,

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W poz. 181 załącznika nr 3 do ww. ustawy o VAT, zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymienione zostały (bez względu na symbol PKWiU) usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji twórcy, ustawodawca w powyższym zakresie odsyła do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl przepisu art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191 ze zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne.

Należy jednak podkreślić, że nie każdy projekt architektoniczny lub architektoniczno-urbanistyczny spełnia przesłanki utworu w rozumieniu ww. ustawy. Dotyczy to w szczególności projektów będących powieleniem innych projektów, a więc niebędących rezultatem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, jak również projektów typowych, zawierających powtarzalne, nieoryginalne rozwiązania architektoniczne. Projekty takie nie podlegają ochronie autorskoprawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej dla Klienta zgodnie z zawartą umową wykonany zostanie kompleksowy wielobranżowy projekt budowlany, rozliczany na podstawie faktury. Firma wykona projekt jako jego twórca (główny projektant w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jest twórcą całości dzieła – projektu indywidualnego pozwalającego na realizację obiektu na konkretnej działce inwestycyjnej, kolejno na klienta przeniesione zostaną prawa autorskie do projektu (fakt ten potwierdza umowa). Opracowany w ramach umowy projekt budowlany będzie utworem architektoniczno-urbanistycznym wymienionym w art. 1 ust. 2 pkt 6 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca wykonuje zadania jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wynagrodzenie za usługi przyjmowane jest w formie honorarium. Usługi świadczone są zarówno przez Wnioskodawcę jak i przez pracowników, a także w formie wspólnego działania. Podwykonawcy są twórcami. Podwykonawcy przekażą prawa autorskie do projektów branżowych. Projekty branżowe dotyczą szczegółowych rozwiązań projektowych dla danej inwestycji będących dopełnieniem projektu architektoniczno-konstrukcyjnego, który tworzymy. Są to opracowania takie jak: projekty wodno-kanalizacyjne, projekty wentylacji, projekty elektryczne, projekty technologiczne, projekty drogowe wraz z organizacją ruchu itp. Projekty te nie funkcjonują samodzielnie są uzupełnieniem dla projektu głównego i jego częścią składową. Projekty branżowe otrzymuje od firm, którym Wnioskodawca zleca ich wykonanie. Projekty branżowe są niezbędne do wykonania będącej przedmiotem umowy dokumentacji, ze względu na konieczność ich przedstawienia w celu uzyskania pozwolenia na budowę dla całego obiektu. Do projektów branżowych Wnioskodawca nie wprowadza innowacji, są tylko dołączane do dokumentacji projektowej i łączone w całość, opatrywane wspólną stroną tytułową dla całości dzieła. Projekty te nie mogą być przekazywane bezpośrednio nabywcy z uwagi na fakt, iż tylko złożony z wszystkich, w tym branżowych części, przedstawiony w odpowiednim urzędzie projekt może zostać zatwierdzony. Dodatkowo wykonanie projektów branżowych uzależnione jest od przekazania wykonawcom, opracowanych dla konkretnego projektu podkładów (rysunków zawierających rozwiązania architektoniczno - konstrukcyjne) dla których projekty te są opracowywane, nabywca nie dysponuje tymi danymi. Projekty branżowe powstają na bazie projektu głównego i są z nim ściśle związane. Cena za wykonanie dokumentacji ustalana jest indywidualnie z nabywcą za całość działa, jako zakończonego i zatwierdzonego wielobranżowego projektu. Nic nie stoi na przeszkodzie by w razie potrzeby wyodrębnić pozycje za każdy z projektów branżowych oddzielnie, nie jest to jednak obecnie praktykowane w firmie. Faktura jest wystawiana za sprzedaż kompletnego projektu jako całości. Analogicznie do ustaleń umowy, jest jednak możliwe wykazywanie na niej, w razie potrzeby, pozycji dla każdego z projektów branżowych.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi czy na wykonanie projektów budowlanych (zawierających projekty branżowe) można zastosować obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8%.

Odnosząc się do powyższego należy na wstępie wskazać, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży.

Zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonywaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Pojedyncza czynność lub świadczenie traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne, które nie może zostać wykonane lub wykorzystane bez świadczenia pomocniczego.

Zauważa się, że stanowisko to potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W szczególności w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W orzeczeniu z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, TSUE analizował problem związany z dostarczeniem nabywcy typowego, standardowego oprogramowania oraz – jednocześnie – usługi jego dostosowania do indywidualnych potrzeb klienta, przy czym klient otrzymywał od dostawcy od razu oprogramowanie dostosowane do jego potrzeb. Powstała więc wątpliwość co do tego, czy podatnik wykonał, de facto, dwa odrębne świadczenia – dostawę typowego oprogramowania i usługę jego dostosowania do potrzeb klienta, czy też świadczenie podatnika miało charakter jednego świadczenia kompleksowego (złożonego).

W wyroku tym TSUE zawarł kilka uwag pozwalających na zidentyfikowanie usług złożonych. Trybunał wskazał mianowicie, że istotne jest założenie, z jakim należy podejść do analizy każdego takiego zdarzenia. Tym założeniem jest to, by – po pierwsze – każda czynność była zwykle uznawana za odrębną i niezależną (pkt 20 uzasadnienia), jednoczenie – po drugie – trzeba mieć na względzie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT (pkt 20).

W celu określenia, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy – według TSUE – przede wszystkim poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. W orzeczeniu tym TSUE wskazał na konieczność dokonania analizy charakteru transakcji także z punktu widzenia nabywcy. Bo przecież w omawianym przypadku to właśnie perspektywa nabywcy (dla którego wartość nabytego świadczenia jest tworzona przez fakt wejścia w posiadanie oprogramowania przystosowanego do jego indywidualnych potrzeb, a nie oprogramowania standardowego, które mogło być wręcz bezużyteczne – przystosowanie to zostało dokonane przez ten sam podmiot, który dokonał dostawy oprogramowania) była podstawą do ustalenia, jaki był rzeczywisty charakter świadczenia. Trybunał szczególnie wyraźnie w omawianym wyroku podkreśla fakt, że: „(...) nabycie przez klienta samego standardowego oprogramowania nie było w żaden sposób użyteczne”.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że skoro – jak wskazuje Wnioskodawca:

• Wnioskodawca wykona projekt jako jego twórca,
• podwykonawcy są twórcami,
• podwykonawcy przekażą prawa autorskie do projektów branżowych,
• projekty branżowe dotyczą szczegółowych rozwiązań projektowych dla danej inwestycji będących dopełnieniem projektu architektoniczno-konstrukcyjnego,
• projekty te nie funkcjonują samodzielnie, są uzupełnieniem dla projektu głównego i jego częścią składową,
• projekty branżowe są niezbędne do wykonania będącej przedmiotem umowy dokumentacji, ze względu na konieczność ich przedstawienia w celu uzyskania pozwolenia na budowę dla całego obiektu,
• Wnioskodawca do projektów branżowych nie wprowadza innowacji,
• cena za wykonanie dokumentacji ustalana jest indywidualnie z nabywcą za całość działa, jako zakończonego i zatwierdzonego wielobranżowego projektu,

to świadczoną przez Wnioskodawcę usługę, wykonania dokumentacji projektowej, w skład której wchodzi wykonanie projektu budowlanego wraz z pozostałymi projektami branżowymi należy traktować jako świadczenie (usługę) kompleksowe.

Należy ponownie wskazać, że z przywołanych wcześniej przepisów, a w szczególności art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, wynika, że z 8% stawki podatku VAT korzystają usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Należy wskazać, w tym miejscu, że w myśl art. 1 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

1. mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
2. stanowić przejaw działalności twórczej,
3. posiadać indywidualny charakter.
   
   

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Z przepisu art. 5 ww. ustawy wynika, że twórcą jest obywatel polski lub obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Przepis art. 8 ust. 2 stanowi natomiast, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku – właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi (art. 8 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe.

Twórcy przysługują autorskie prawa osobiste. Przepis art. 16 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowi, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do: autorstwa utworu, oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo, nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania, decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności, nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

Zgodnie z art. 17 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (autorskie prawa majątkowe).

Należy podkreślić, że autorskie prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych przypadkach także innym podmiotom niż twórca.

W rozdziale 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych uregulowano kwestie dotyczące przejścia autorskich praw majątkowych. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;
2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej (art. 41 ust. 1 powołanej ustawy).
   
   

Odwołując się do pojęcia „twórcy” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wskazać należy, że twórcą w rozumieniu ww. ustawy jest nie tylko jedyny twórca utworu, ale również osoby, które są współtwórcami stworzonego dzieła. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Utwór powstały w rezultacie współtwórczości jest zatem przedmiotem wspólnego prawa autorskiego niezależnie od tego, czy dają się w nim wyróżnić części stworzone przez poszczególnych twórców. Wykładnia systemowa zewnętrzna, oparta na zapisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych prowadzi do wniosku, że twórcą jest osoba fizyczna, która wykonała dany utwór sama lub z udziałem innych współtwórców.

Jak wskazano na wstępie na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, usługi twórców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, korzystają z obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro – jak wskazano we wniosku – Wnioskodawca wykonuje kompleksowy wielobranżowy projekt budowlany i jako twórca całości opracowania przenosi na Zamawiającego autorskie prawa majątkowe do stworzonej dokumentacji, za które otrzyma honorarium, to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, tj. sprzedaży dokumentacji oraz autorskich praw majątkowych, usługa ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 oraz poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy.

W konsekwencji powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Podkreślić, w tym miejscu należy, że kwestia dotycząca uznania Wnioskodawcy za twórcę oraz wykonywanych przez niego czynności do usług wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.