Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.363.2019.1.ISK
z 26 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją działania pn. „Rozwój ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury rekreacyjnej, kulturalnej lub turystycznej ...” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją działania pn. „Rozwój ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury rekreacyjnej, kulturalnej lub turystycznej ...”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Stan faktyczny dotyczy wniosku pn. „Rozwój ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury rekreacyjnej, kulturalnej lub turystycznej ...” w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” w ramach działania „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Na etapie składania wniosku o dofinansowanie wymagane było złożenia oświadczenia o kwalifikowalności VAT dla podmiotu ubiegającego się o przyznanie pomocy będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, jeżeli podmiot ubiegający się o przyznanie pomocy będzie ubiegał się o włączenie VAT do kosztów kwalifikowanych. W związku z tym, że działalność Gminy obejmująca realizację zadania wchodzącego w zakres przedmiotowego projektu opiera się na realizacji zadań własnych określonych w Ustawie o samorządzie gminnym, wskazane zostało, że VAT będzie kosztem kwalifikowanym. W ramach operacji wykonane zostanie zagospodarowanie działek nr ew. 947, 949 oraz działki nr ew. 88. Projekt zakłada poprawę jakości życia mieszkańców wsi poprzez poprawę warunków rekreacji i zabawy dla mieszkańców wsi S. Koncepcja ogólnego planu zagospodarowania terenu ww. działek ma na celu uporządkowanie terenów zielonych oraz określenie lokalizacji i przeznaczenia wyodrębnionej części terenu pod poszczególne funkcje użytkowe. W ramach dofinansowania powstanie plac zabaw oraz flowpark. W ramach zagospodarowania terenu działki nr ew. 88, wykonany zostanie ogrodzony pumptrack, którego celem jest zaspokojenie aktywnego wypoczynku poprzez stworzenie infrastruktury rekreacyjnej. Dodatkowo powstanie wyposażony plac odpoczynku oraz parking dla samochodów osobowych dla opiekunów przywożących dzieci. Całość stanowić będzie ogólnodostępny, niekomercyjny kompleks rekreacyjny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie podatku wynikającego z faktur otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług w ramach realizowanego działania pn. „Rozwój ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury rekreacyjnej, kulturalnej lub turystycznej ...” zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku o towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina przystępując do poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” nie planowała, obecnie nie prowadzi ani nie będzie w przyszłości prowadziła działalności gospodarczej dla celów zarobkowych w myśl art. 15 ust. 2 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2018 poz. 2174 z późn. zm.) (dalej: „Ustawa o VAT”). Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. 2019 poz. 506) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. „Rozwój ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury rekreacyjnej, kulturalnej lub turystycznej ...”, szczegółowo opisane w stanie faktycznym, obejmuje działania o znaczeniu lokalnym mającym na celu poprawę dostępności dla mieszkańców Gminy do terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych mających wpływ na sprawność fizyczną oraz zdrowie. Utworzone zostaną nowe miejsce zabaw dla dzieci oraz infrastrukturę towarzyszącą inwestycji mieszczące się w granicach zadań własnych Gminy określonych art. 7 ust. 1 Ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym z przeznaczeniem na zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Przystępując do opisanego działania i realizując inwestycję polegającą na zagospodarowaniu terenu Gmina działała zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, stanowiącym iż nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Mając na uwadze powyższe, w opisanym stanie faktycznym Gmina nie działała jako czynny podatnik na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, nie prowadziła, nie prowadzi i nie będzie prowadziła działalności gospodarczej dla celów zarobkowych, w związku z tym nie wystąpi po stronie Gminy naliczenie podatku należnego Urzędowi Skarbowemu w ramach udostępnienia mieszkańcom zagospodarowanego terenu, co oznacza, iż Gminie nie przysługuje obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie podatku wynikającego z otrzymanych faktur za towary i usługi w ramach realizowanego działania pn. „Rozwój ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury rekreacyjnej, kulturalnej lub turystycznej ....”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
  

• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy).

Z okoliczności sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że Wnioskodawca zamierza zrealizować działanie pn. „Rozwój ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury rekreacyjnej, kulturalnej lub turystycznej ....” w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” w ramach działania „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Działalność gminy obejmująca realizację zadania wchodzącego w zakres przedmiotowego projektu opiera się na realizacji zadań własnych określonych w Ustawie o samorządzie gminnym. W ramach operacji wykonane zostanie zagospodarowanie działek nr ew. 947, 949 oraz działki nr ew. 88. Projekt zakłada poprawę jakości życia mieszkańców wsi poprzez poprawę warunków rekreacji i zabawy dla mieszkańców wsi S. Koncepcja ogólnego planu zagospodarowania terenu ww. działek ma na celu uporządkowanie terenów zielonych oraz określenie lokalizacji i przeznaczenia wyodrębnionej części terenu pod poszczególne funkcje użytkowe. W ramach dofinansowania powstanie plac zabaw oraz flowpark. W ramach zagospodarowania terenu działki nr ew. 88, wykonany zostanie ogrodzony pumptrack, którego celem jest zaspokojenie aktywnego wypoczynku poprzez stworzenie infrastruktury rekreacyjnej. Dodatkowo powstanie wyposażony plac odpoczynku oraz parking dla samochodów osobowych dla opiekunów przywożących dzieci. Całość stanowić będzie ogólnodostępny, niekomercyjny kompleks rekreacyjny.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie podatku wynikającego z faktur otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług w ramach realizowanego działania pn. „Rozwój ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury rekreacyjnej, kulturalnej lub turystycznej ....”.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie będą spełnione, gdyż Gmina realizując przedmiotowe działanie nie działała w charakterze podatnika VAT, ponieważ zadanie zostało zrealizowane przez jednostkę samorządu terytorialnego w zakresie realizowania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została ona powołana - czyli ustawą o samorządzie gminnym. Jak wynika ze złożonego wniosku przedmiotowa inwestycja będzie służyć realizacji zadań własnych Gminy. W konsekwencji, w omawianej sprawie warunki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie zostały spełnione, a Gmina nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

Podsumowując, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją działania pn. „Rozwój ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury rekreacyjnej, kulturalnej lub turystycznej ....”. Wnioskodawca nie będzie miał również prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, iż pojęcie „koszty kwalifikowalne” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.