Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.362.2019.3.EB
z 22 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2019 r. (data wpływu 4 czerwca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 13 sierpnia 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zbycia budynku mieszkalnego oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 sierpnia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zbycia budynku mieszkalnego oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Posiada Pani lokale mieszkalne, budynki mieszkalne oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Przedmiotowe nieruchomości nabywane były na przestrzeni ostatnich kilku lat. Wszystkie nieruchomości mają charakter mieszkalny po ich nabyciu w krótszym lub dłuższym terminie były wynajmowane w ramach najmu prywatnego. Wszystkie posiadane lokale zostały nabyte przez Panią do majątku osobistego i stanowią majątek prywatny. W dniu 2 stycznia 2019 r. rozpoczęła Pani prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej w przeważającym zakresie polegającej na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD: 68.20.Z). Prowadzona przez Panią działalność jest wpisana do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem liniowym.

Posiadane nieruchomości mieszkalne, które na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej zostały wynajęte w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ujęła Pani w ewidencji środków trwałych prowadzonej firmy. Wobec powyższego dokonuje Pani odpisów amortyzacyjnych, które stanowią koszt uzyskania przychodów.

Jest Pani czynnym podatnikiem podatku VAT. Z tytułu świadczonych usług najmu wystawia faktury z naliczonym podatkiem VAT. Zamierza Pani dokonać sprzedaży posiadanego budynku mieszkalnego, który nabyła w 2015 r. oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, które nabyła w 2011 r. Zarówno budynek mieszkalny jak i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostały nabyte w obrocie prywatnym. Powyższy budynek oraz prawo zostały ujęte w ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej odpowiednio w dniu 2 stycznia 2019 r. oraz w dniu 28 lutego 2019 r. Nie przysługiwało Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie, nie ponosiła Pani też wydatków na ich ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej tych obiektów.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani:

Budynek mieszkalny został zakupiony w 2015 r. Od 2016 r. był wynajmowany najpierw w ramach najmu prywatnego opodatkowanego ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, a od stycznia 2019 r. jest wynajmowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowane podatkiem liniowym. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych 2 stycznia 2019 r. i jest od tego dnia amortyzowany. Budynek nie podlegał ulepszeniom. Najemcy nie ponosili wydatków na ulepszenie budynku.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało nabyte we wrześniu 2011 r. Od 2012 r. lokal był wynajmowany najpierw w ramach najmu prywatnego, a od marca 2019 r. jest wynajmowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych 28 lutego 2019 r. i jest od tego dnia amortyzowane. Lokal nie podlegał ulepszeniom. Najemcy nie ponosili wydatków na ulepszenie lokalu.

Jest Pani podatnikiem VAT czynnym z tytułu świadczonych usług najmu. Wystawia Pani faktury z naliczonym podatkiem VAT. Odlicza Pani podatek naliczony z faktur dotyczących bieżącej eksploatacji opisanych obiektów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpłatne zbycie „lokali mieszkalnych” wpisanych do ewidencji środków trwałych firmy, amortyzowanych i wykorzystywanych w działalności gospodarczej, będzie podlegało zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przy założeniu spełnienia przesłanek wskazanych w tym artykule?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z definicją określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

pkt 5) ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

pkt 6) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle powyższego należy uznać, że sprzedaż, której ma Pani zamiar dokonać należy zakwalifikować do odpłatnej dostawy towarów, bowiem czynność dostawy budynku mieszkalnego oraz zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (polegającej na przeniesieniu prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) stanowi czynność określoną w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym wskazać należy, że co do zasady każda dostawa towarów, w rozumieniu ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym kontekście wskazać należy, że stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Wobec powyższego, celem ustalenia czy planowana dostawa będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT, należy ustalić czy spełnione zostały warunki przewidziane w tym przepisie.

Należy sięgnąć do definicji pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, należy wskazać, że polski ustawodawca, przez pierwsze zasiedlenie rozumie oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu w określonej wysokości, do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Jak wskazano w niniejszym wniosku, nabyła Pani nieruchomość na rynku prywatnym. W dniu 2 stycznia 2019 r. ujęła Pani przedmiotowy budynek mieszkalny w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i zaczęła wynajmować. Tym samym brak jest przesłanek do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku nie upłyną 2 lata.

Przepisy ustawy o VAT przewidują także zwolnienie uzupełniające, tj. stosowane wyłącznie w sytuacji, w której konkretna dostawa obiektu nie mieści się w granicach zwolnienia wyrażonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwolniona jest bowiem także dostawa budynku, budowli lub ich części, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.

Z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. Nie przysługiwało Pani przy nabyciu przedmiotowych nieruchomości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie ponosiła też wydatków na ich ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej tych nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 5 i 7 ww. ustawy – przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

(…)

5) ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego,

(…)

7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Jednocześnie wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonana przez podatnika.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Od 1 września 2019 r. – zgodnie z treścią art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1520) – ww. przepis będzie obowiązywał w następującym brzmieniu:

„Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.”

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: „Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.”

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że planowane zbycie opisanego we wniosku budynku mieszkalnego oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, będzie zwolnione od podatku, jednak nie – jak Pani wskazała – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, lecz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wskazała Pani we wniosku, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu zostało nabyte w 2011 r. a budynek mieszkalny w 2015 r. na rynku prywatnym, zatem już wówczas doszło do ich pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. W tym przypadku nie ma znaczenia fakt, kiedy ww. obiekty zostały wpisane do ewidencji środków trwałych, ani też oddane w najem. Jednocześnie wskazała Pani, że zarówno Pani, jak i najemcy nie ponieśli wydatków na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ww. obiektów. W związku z czym należy zauważyć, że planowane zbycie budynku mieszkalnego oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nastąpi po upływie co najmniej dwóch lat od ich pierwszego zasiedlenia. W świetle przedstawionych okoliczności sprawy należy zauważyć, że wskazane przez Panią zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy nie będzie miało zastosowania w tej sprawie, gdyż w pierwszej kolejności należało rozpatrzeć zwolnienie od podatku na podstawie ustępu 10 ww. artykułu. Tym samym, skoro spełnione będą warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bezzasadne stało się rozpatrywanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ponadto podkreślić należy, że grunt będzie podlegał opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku, który się na nim znajduje. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku (albo zwolnienie od podatku) jak przy dostawie budynku lub budowli trwale z nim związanych. Zatem do opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu zastosowanie znajdą odpowiednio te same zasady opodatkowania, jak do obiektów będących przedmiotem zbycia, w myśl przywołanego art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano całościowo za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do kwestii, której dotyczy zadane we wniosku pytanie, tj. zastosowania zwolnienia od podatku do sprzedaży budynku mieszkalnego oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Nie rozstrzygano w niej natomiast kwestii opodatkowania usług najmu ww. obiektów, czy też prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków bieżących dotyczących eksploatacji tych obiektów, gdyż w tym zakresie nie zadano pytania i nie przedstawiono własnego stanowiska.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.