Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.295.2019.2.AK
z 21 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 sierpnia 2019 r. (data wpływu 9 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia z opodatkowania transakcji jego sprzedaży na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia z opodatkowania transakcji jego sprzedaży na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 sierpnia 2019 r. (data wpływu 9 sierpnia 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych będąc czynnym podatnikiem VAT, której głównym celem jest produkcja mebli kuchennych, produkcja pozostałych mebli, sprzedaż detaliczna elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach, sprzedaż detaliczna mebli i sprzętu oświetleniowego a także projektowanie mebli. W swojej firmie Wnioskodawca posiada środki trwałe: lokal użytkowy, dwa budynki, które w tym momencie są rozbudowywane, samochód ciężarowy do 3,5t, dla którego przeprowadzono dodatkowe badania techniczne, piłę stacjonarną, wiertarki, kompresor śrubowy, okleiniarkę. Oprócz tego na podstawie umowy leasingu operacyjnego Wnioskodawca użytkuje samochód osobowy. Wnioskodawca posiada również sprzęt objęty ewidencją wyposażenia oraz materiały potrzebne do produkcji mebli. Wśród wyposażenia można wymienić m.in.: piły, wiertła, frezy, szablony, wózki transportowe, specjalistyczne zestawy montażowe do pracy przy montażu mebli u klienta, biurka, fotele, krzesła, kanapy, szafę, regały, komputery, programy komputerowe, monitor, drobny sprzęt biurowy, ekspozytory, katalogi. Wnioskodawca posiada w biurze ekspozycje mebli kuchennych bardzo dobrze doposażone w specjalistyczne mechanizmy jak również w sprzęt AGD. W jego posiadaniu jest również firmowy znak graficzny, a firma jest dobrze ugruntowana na rynku meblowym. Wnioskodawca ma również obszerną bazę klientów, z którymi współpracuje od wielu lat.

Wnioskodawca jest również właścicielem strony internetowej swojej firmy. Na obecną chwilę zatrudnia trzech pracowników, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Nie współpracuje z osobami fizycznymi na podstawie umów cywilno-prawnych (np. umowa-zlecenie, umowa o dzieło). W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej powstają zobowiązania, które są systematycznie regulowane.

W firmie Wnioskodawcy nie jest prowadzona odrębna ewidencja księgowa ani odrębny rachunek bankowy dla produkcji mebli. W przyszłości Wnioskodawca zamierza sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W skład tej zorganizowanej części będą wchodzić: samochód ciężarowy do 3,5t, dla którego przeprowadzono dodatkowe badania techniczne, piła stacjonarna, wiertarki, kompresor śrubowy, okleiniarka. Sprzedane zostanie również: wyposażenie, strona internetowa, zobowiązania i należności (jeżeli takie wystąpią) oraz materiały które były kupowane wyłącznie do produkcji mebli. Ze względu na to, że w firmie Wnioskodawcy nie jest prowadzona odrębna ewidencja księgowa ani odrębny rachunek bankowy dla produkcji mebli, ewidencja księgowa nie będzie przedmiotem sprzedaży.

Pracownicy zostaną przejęci przez nowy zakład na podstawie art. 23¹ Kodeksu pracy. Lokal użytkowy oraz budynki nie będą sprzedane i pozostaną nadal środkami trwałymi. Lokal i budynki będą wynajmowane przyszłemu nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że zespół składników materialnych i niematerialnych będący przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży będzie na dzień sprzedaży wyodrębniony:

1. na płaszczyźnie organizacyjnej, tj. będzie stanowił u Wnioskodawcy wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania,
2. na płaszczyźnie finansowej, tj. będzie posiadał samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym oraz na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności przez co możliwe będzie określenie wyniku finansowego,
3. na płaszczyźnie funkcjonalnej, tj. będzie stanowił potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.
   
   

Ponadto zespół składników materialnych i niematerialnych będący przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży przez Wnioskodawcę będzie wystarczający do samodzielnego kontynuowania zadań gospodarczych przez nabywcę oraz w oparciu o powyższy zespół składników nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą w tym samym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zespół składników, który będzie przedmiotem sprzedaży stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity z dnia 21 listopada 2018 r. Dz.U.2018.2174.)?
2. Czy opisana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy, jednocześnie art. 6 pkt 1 stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W związku z tym, że działalność Wnioskodawcy będzie kontynuowana (zmianie ulegnie nazwa firmy oraz przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej), to dokumentacja księgowa w postaci księgi przychodów i rozchodów oraz ewidencji VAT powinna być nadal jego własnością więc nie powinna być przekazana nowemu podmiotowi, który zakupi zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Jedyna dokumentacja, która powinna być przekazana wraz ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa to dokumentacja związana z przejęciem pracowników (akta osobowe, karty wynagrodzeń, ewidencje czasu pracy, listy obecności).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji spełnione są warunki aby przyszłą transakcję potraktować jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa i mogła ona być zwolniona zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Regulacje art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tu wymienione te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Definicję taką zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) – zwana dalej Kodeksem cywilnym. Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego – czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest – stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy – organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych będąc czynnym podatnikiem VAT, której głównym celem jest produkcja mebli kuchennych, produkcja pozostałych mebli, sprzedaż detaliczna elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach, sprzedaż detaliczna mebli i sprzętu oświetleniowego a także projektowanie mebli.

W swojej firmie Wnioskodawca posiada środki trwałe: lokal użytkowy, dwa budynki, które w tym momencie są rozbudowywane, samochód ciężarowy do 3,5t, dla którego przeprowadzono dodatkowe badania techniczne, piłę stacjonarną, wiertarki, kompresor śrubowy, okleiniarkę. Oprócz tego na podstawie umowy leasingu operacyjnego Wnioskodawca użytkuje samochód osobowy. Wnioskodawca posiada również sprzęt objęty ewidencją wyposażenia oraz materiały potrzebne do produkcji mebli. Wśród wyposażenia można wymienić m.in.: piły, wiertła, frezy, szablony, wózki transportowe, specjalistyczne zestawy montażowe do pracy przy montażu mebli u klienta, biurka, fotele, krzesła, kanapy, szafę, regały, komputery, programy komputerowe, monitor, drobny sprzęt biurowy, ekspozytory, katalogi. Wnioskodawca posiada w biurze ekspozycje mebli kuchennych bardzo dobrze doposażone w specjalistyczne mechanizmy jak również w sprzęt AGD. W jego posiadaniu jest również firmowy znak graficzny, a firma jest dobrze ugruntowana na rynku meblowym. Wnioskodawca ma również obszerną bazę klientów, z którymi współpracuje od wielu lat. Wnioskodawca jest również właścicielem strony internetowej swojej firmy. Na obecną chwilę zatrudnia trzech pracowników – na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza sprzedać zespół składników materialnych i niematerialnych, w którego skład będą wchodzić: samochód ciężarowy do 3,5t, dla którego przeprowadzono dodatkowe badania techniczne, piła stacjonarna, wiertarki, kompresor śrubowy, okleiniarka. Sprzedane zostanie również: wyposażenie, strona internetowa, zobowiązania i należności (jeżeli takie wystąpią) oraz materiały które były kupowane wyłącznie do produkcji mebli. Pracownicy zostaną przejęci przez nowy zakład na podstawie art. 23¹ Kodeksu pracy. Lokal użytkowy oraz budynki nie będą sprzedane i pozostaną nadal środkami trwałymi. Lokal i budynki będą wynajmowane przyszłemu nabywcy.

Zespół składników materialnych i niematerialnych będący przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży będzie na dzień sprzedaży wyodrębniony:

1. na płaszczyźnie organizacyjnej, tj. będzie stanowił u Wnioskodawcy wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania,
2. na płaszczyźnie finansowej, tj. będzie posiadał samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym oraz na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności przez co możliwe będzie określenie wyniku finansowego,
3. na płaszczyźnie funkcjonalnej, tj. będzie stanowił potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.
   
   

Ponadto zespół składników materialnych i niematerialnych, będący przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży przez Wnioskodawcę, będzie wystarczający do samodzielnego kontynuowania zadań gospodarczych przez nabywcę oraz w oparciu o powyższy zespół składników nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą w tym samym zakresie.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów, powadzi do stwierdzenia, że zespół składników będący przedmiotem sprzedaży będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a zatem jego sprzedaż będzie stanowiła czynność wyłączoną spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Powyższe wynika z tego, że przedmiot sprzedaży będzie organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Co ważne, zbywany zespół składników materialnych i niematerialnych będzie wystarczający do samodzielnego kontynuowania zadań gospodarczych przez nabywcę oraz w oparciu o powyższy zespół składników nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą w tym samym zakresie.

Reasumując, zespół składników, który będzie przedmiotem sprzedaży stanowił będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a w konsekwencji opisana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy – zgodnie z którym spełnione są warunki aby przyszłą transakcję potraktować jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe. Należy jednak wyjaśnić – w związku z tym, że w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że przyszła transakcja sprzedaży będzie mogła być zwolniona zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy – że powołany przepis nie zwalnia od podatku transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (zwolniona może być czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług), lecz wyłącza ją spod zakresu przepisów ustawy. Zatem pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak kwoty podatku należnego z tytułu dokonania takiej transakcji), pojęcia te nie są tożsame.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym niniejszą interpretację wydano w oparciu o wskazanie przez Wnioskodawcę, że zespół składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży będzie na dzień sprzedaży wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej, a nabywca będzie kontynuował działalność w tym samym zakresie. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.