Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.213.2019.2.MS
z 27 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 czerwca 2019 r. (data wpływu 11 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 5 sierpnia 2019 r. (data wpływu 9 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego świadczonych przez Wnioskodawcę usług marketingowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie
momentu powstania obowiązku podatkowego świadczonych przez Wnioskodawcę usług marketingowych.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 5 sierpnia 2019 r. (data wpływu 9 sierpnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 24 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.213.2019.1.MS.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w dniu 20 sierpnia 2018 r. podpisał deklarację przystąpienia do grupy zakupowej AZ ze względu na posiadaną kawiarenkę przy kinie, do której dokonywane są zakupy z asortymentu … . Organizatorem gastronomicznej grupy zakupowej jest A Sp. z o.o. zrzeszając działalności prowadzone w gastronomii i hotelarstwie. Celem działania AZ jest połączenie siły nabywczej partnerów i uzyskanie najkorzystniejszych warunków handlowych od dostawców, hurtowni, producentów, usługodawców oraz firm współpracujących - dostawców. A Sp. z o.o. w imieniu zrzeszonej grupy reprezentuje interesy swoich członków i negocjuje ceny oraz działania promocyjne. Zgodnie z treścią deklaracji przystąpienie do AZ umożliwia skorzystanie z preferencyjnych warunków zakupu towarów i usług oraz wypłaty premii finansowej w ramach programu. Na podstawie deklaracji podpisana została umowa o współpracy pomiędzy Wnioskodawcą i A Sp. z o.o. zawarta na okres od dnia 31 sierpnia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. Na potrzeby realizacji umowy o współpracy między A Sp. z o.o. a ABC Sp. z o.o. W umowie Wnioskodawca wyraża zgodę na podejmowanie działań przez A Sp. z o.o. wobec ABC i reprezentowanie swoich interesów jako uczestnika grupy zakupowej. Jednocześnie zobowiązał się do podporządkowania się standardom ABC w zakresie jednolitego sposobu zarządzania punktem sprzedaży, w szczególności w zakresie techniki zamawiania towarów i ich sprzedaży, reklamy i marketingu, w tym wykorzystania znaków towarowych, logotypów, szyldów, szkoleń personelu, zapewnienia prawa oferowania i sprzedaży towarów, ustalania asortymentu towarowego. Wnioskodawca w umowie upoważnił również A Sp. z o.o. do zawarcia umowy z ABC na rachunek i w interesie uczestnika sieci w zakresie niezbędnym do wykonania postanowień umowy o współpracę z ABC i wyraził zgodę na przekazywanie przez ABC dla A Sp. z o.o. danych sprzedażowych (obroty) w celu dokonania rozliczeń. W praktyce na podstawie tych rozliczeń po każdym zakończonym kwartale (około dwóch miesięcy po zakończonym kwartale) biuro A Sp. z o.o. informuje Wnioskodawcę o kwocie, na jaką należy wystawić fakturę z tytułem: usługa marketingowa wraz z podaniem kwartału i roku na podstawie którego naliczono usługę marketingową. Za IV kwartał 2018 r. i I kwartał 2019 r. Wnioskodawca otrzymał informację w dniu 27 maja 2019 r. w związku z powyższym na koniec miesiąca maja wystawił fakturę za I kwartał 2019 r. Taka sytuacja zaistniała na koniec maja 2019 r. oraz będzie miała miejsce w przyszłości, po każdym zakończonym kwartale, aż do końca trwania podpisanej umowy. Niewykluczone, że umowa zostanie przedłużona na kolejny okres, co spowoduje kolejne takie przypadki.

Wnioskodawca wystawił fakturę dotyczącą usługi marketingowej za I kwartał 2019 r. w dniu 31 maja 2019 r. Wnioskodawca rozpoznał obowiązek podatkowy z miesiącem otrzymania rozliczenia, tj. maj 2019 r., bo dopiero w tym czasie został poinformowany o kwocie netto należnej z tytułu usługi marketingowej za I kwartał 2019 r.

Wcześniej Wnioskodawca nie znał należnej wartości usługi, zatem obowiązek podatkowy został rozpoznany zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - z chwilą wykonania usługi.

W piśmie z 9 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem VAT o numerze NIP … . Zgłoszenie rejestracyjne z dnia 8 kwietnia 1993 r. nr … przyjęte 16 kwietnia 1993 r. z tytułu świadczenia usług kulturalnych. Potwierdzenie VAT-5 z dnia 13 grudnia 1994 r.

Faktura za usługę marketingową została wystawiona 31 maja 2019 r. zgodnie z nadesłaną informacją od A Sp. z o.o.. W zestawieniu od A Sp. z o.o. kwota netto faktury została ujęta w pozycji „Wypłata netto”, przy czym w tabeli jest to zarejestrowane w następujących pozycjach: … 1.816,06 zł netto i rozliczenie poprzedniego okresu 839,28 zł.

Wnioskodawca nie ma możliwości wydzielić pojedynczych świadczeń oraz momentu ich wykonania (terminu rozpoczęcia i zakończenia) względem każdej z czynności realizowanych na rzecz A Sp. z o.o.

Tym samym Wnioskodawca nie może wskazać momentu faktycznego wykonania wszelkich działań i czynności składających się na usługi realizowane na rzecz A Sp. z o.o.

Usługi świadczone na rzecz A Sp. z o.o. są wykonywane cyklicznie, z tego samego tytułu – z częstotliwością raz na kwartał, zatem w sposób powtarzalny i ciągły.

Z zawartej z A Sp. z o.o. umowy nie wynika kiedy strony umowy uznają świadczone usługi marketingowe za wykonane.

Stałość i powtarzalność świadczenia wynika z Regulaminu Programu Premiowego wymienionego w Deklaracji przystąpienia do AZ, której potwierdzenie przez A Sp. z o.o. - zgodnie z przywołanym Regulaminem - oznacza włączenie Wnioskodawcy do programu „…”. Deklaracja przystąpienia została złożona 20 sierpnia 2018 r. i został nadany Wnioskodawcy przez A Sp. z o.o. numer XXX, umowa została zawarta na potwierdzenie Deklaracji przystąpienia i stanowiącego załącznik do niej Regulaminu.

Zgodnie z zawartą między Wnioskodawcą a A Sp. z o.o. umową - obowiązuje ona od 31 sierpnia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. i najprawdopodobniej zostanie przedłużona na dalszy okres. Okres zamknięty umowy został ograniczony przez A Sp. z o.o. prawdopodobnie ze względu na to, iż umowa między Wnioskodawcą a ABC została zawarta wstępnie na dwa lata. Okres rozliczeniowy przyjęty przez A Sp. z o.o. w Regulaminie Programu został przyjęty jako okres kwartalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca dobrze rozpoznał obowiązek podatkowy - z datą otrzymania rozliczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy powinien być rozpoznany z momentem powzięcia informacji o wielkości (wartości) usługi za dany kwartał, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W omawianym zdarzeniu faktycznym z dniem wystawienia faktury tj. 31 maja 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W myśl zasady ogólnej wyrażonej w art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Przepis art. 19a ust. 3 ustawy stanowi, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie uznania za wykonaną „usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń”, czyli taką usługę, która jest zwykle wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas, natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach okresu.

Obecnie przepisy regulujące podatek od towarów i usług nie definiują pojęcia „sprzedaży o charakterze ciągłym”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 935/11 odniósł się do tego pojęcia następująco: „(…) sprzedaż o charakterze ciągłym (...) polega na świadczeniach ciągłych podatnika, obejmujących pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały – pod względem czasowym i funkcjonalnym – charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych)”.

Wykładnia językowa pojęcia „sprzedaż o charakterze ciągłym” sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika „ciągły”. W Słowniku Języka Polskiego pod red. J. Szymczaka (PWN, Warszawa 1989) słowo to zdefiniowane zostało jako „dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały” oraz „ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, nie mający luk, odstępów”.

W związku z powyższym sformułować można wniosek, że jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą dostawę lub usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

Z powyższego wynika, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy itd. Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem lub nim nieoznaczony. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe.

Należy podkreślić, że w zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie (czasie). Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, ponieważ jest ono realizowane stale – stan realizacji świadczenia trwa – przez określony okres. Pod pojęciem sprzedaży „ciągłej” należy więc rozumieć wynikające ze zobowiązania o charakterze ciągłym, świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

Niemożność jednorazowego wykonania czynności o charakterze ciągłym powinna wynikać z rodzaju czynności (istoty świadczenia), a nie z okoliczności, że na mocy jednej umowy zawartej na określony czas dokonanych zostanie wiele świadczeń, które co do zasady mogą być wykonane jednorazowo. Samo zawarcie więc pomiędzy kontrahentami umowy, z której wynika zobowiązanie do dokonywania stałych dostaw towarów nie przesądza o uznaniu danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 listopada 2011 r., sygn. akt I FSK 157/11: wskazał, że „istotą świadczenia ciągłego jest pewna stałość i trwałe spełnianie świadczenia w czasie, która powoduje niemożność wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności stanowiących samodzielne świadczenia i w konsekwencji określenia dnia dokonania danej czynności, jako dnia spełnienia świadczenia”.

Sformułować można zatem wniosek, że jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą dostawę lub usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

Należy wskazać, że zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a – 106q ustawy.

I tak, jak stanowi art. 106a ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika;
   2. państwa trzeciego.
      
      

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy – fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy wskazano elementy, które powinna zawierać faktura VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca 20 sierpnia 2018 r. podpisał deklarację przystąpienia do grupy zakupowej AZ ze względu na posiadaną kawiarenkę przy kinie, do której dokonywane są zakupy z asortymentu. Celem działania A Sp. z o.o. jest połączenie siły nabywczej partnerów i uzyskanie najkorzystniejszych warunków handlowych od dostawców, hurtowni, producentów, usługodawców oraz firm współpracujących - dostawców. A Sp. z o.o. w imieniu zrzeszonej grupy reprezentuje interesy swoich członków i negocjuje ceny oraz działania promocyjne. Zgodnie z treścią deklaracji przystąpienie do AZ umożliwia skorzystanie z preferencyjnych warunków zakupu towarów i usług oraz wypłaty premii finansowej w ramach programu. Na podstawie deklaracji podpisana została umowa o współpracy pomiędzy Wnioskodawcą i A Sp. z o.o. zawarta na okres od dnia 31 sierpnia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. Na potrzeby realizacji umowy o współpracy między A Sp. z o.o. a ABC. W umowie Wnioskodawca wyraża zgodę na podejmowanie działań przez A Sp. z o.o. wobec ABC i reprezentowanie swoich interesów jako uczestnika grupy zakupowej. Jednocześnie Wnioskodawca zobowiązał się do podporządkowania się standardom ABC w zakresie jednolitego sposobu zarządzania punktem sprzedaży, w szczególności w zakresie techniki zamawiania towarów i ich sprzedaży, reklamy i marketingu, w tym wykorzystania znaków towarowych, logotypów, szyldów, szkoleń personelu, zapewnienia prawa oferowania i sprzedaży towarów, ustalania asortymentu towarowego. Wnioskodawca w umowie upoważnił również A Sp. z o.o. do zawarcia umowy z ABC na rachunek i w interesie uczestnika sieci w zakresie niezbędnym do wykonania postanowień umowy o współpracę z ABC i wyraził zgodę na przekazywanie przez ABC dla A Sp. z o.o. danych sprzedażowych (obroty) w celu dokonania rozliczeń. W praktyce na podstawie tych rozliczeń po każdym zakończonym kwartale (około dwóch miesięcy po zakończonym kwartale) biuro informuje Wnioskodawcę o kwocie, na jaką należy wystawić fakturę z tytułem: usługa marketingowa - retro wraz z podaniem kwartału i roku na podstawie którego naliczono usługę marketingową. Za IV kwartał 2018 r. i I kwartał 2019 r. Wnioskodawca otrzymał informację w dniu 27 maja 2019 r. w związku z powyższym na koniec miesiąca maja wystawił fakturę retro+ za I kwartał 2019 r.

Wnioskodawca rozpoznał obowiązek podatkowy z miesiącem otrzymania rozliczenia, tj. maj 2019 r., bo dopiero w tym czasie został poinformowany o kwocie netto należnej z tytułu usługi marketingowej za I kwartał 2019 r.

Taka sytuacja zaistniała na koniec maja 2019 r. oraz będzie miała miejsce w przyszłości, po każdym zakończonym kwartale, aż do końca trwania podpisanej umowy. Niewykluczone, że umowa zostanie przedłużona na kolejny okres, co spowoduje kolejne takie przypadki.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą momentu powstania obowiązku podatkowego po stronie Wnioskodawcy z tytułu świadczenia na rzecz A Sp. z o.o. usług wynikających z zawartej umowy.

Jak wynika z opisu sprawy, zgodnie z umową o współpracy pomiędzy Wnioskodawcą i A Sp. z o.o., usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz przedmiotowej Spółki obejmujące podporządkowanie się Wnioskodawcy standardom ABC w zakresie jednolitego sposobu zarządzania punktem sprzedaży, w szczególności w zakresie techniki zamawiania towarów i ich sprzedaży, reklamy i marketingu, w tym wykorzystania znaków towarowych, logotypów, szyldów, szkoleń personelu, zapewnienia prawa oferowania i sprzedaży towarów, ustalania asortymentu towarowego, będą wykonywane w sposób powtarzalny i ciągły. Wnioskodawca wskazał, że nie ma możliwości wydzielić pojedynczych świadczeń oraz momentu ich wykonania (terminu rozpoczęcia i zakończenia) względem każdej z czynności realizowanej na rzecz A Sp. z o.o. Tym samym Wnioskodawca nie może wskazać momentu faktycznego wykonania wszelkich działań i czynności składających się na usługi realizowane na rzecz A Sp. z o.o. Stałość i powtarzalność świadczenia wynika z Regulaminu Programu Premiowego wymienionego w Deklaracji przystąpienia do AZ. Zgodnie z zawartą między Wnioskodawcą a A Sp. z o.o. umową - obowiązuje ona od 31 sierpnia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. i najprawdopodobniej zostanie przedłużona na dalszy okres. Okres rozliczeniowy przyjęty przez A Sp. z o.o. w Regulaminie Programu został przyjęty jako okres kwartalny.

Biorąc pod uwagę informacje zawarte we wniosku oraz analizę przywołanych wyżej przepisów prawa, stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku specyfika świadczonych przez Wnioskodawcę usług – powtarzalność, ciągłość, brak możliwości wydzielenia momentu wykonania świadczonych usług – oraz fakt, że strony umowy uzgodniły, że rozliczenia z tytułu świadczenia ww. usług będą dokonywane w następujących po sobie okresach rozliczeniowych – okresach kwartalnych, determinują, że świadczoną przez Wnioskodawcę usługę należy traktować jako usługę o charakterze ciągłym, która jest wykonywana nieprzerwanie przez czas trwania umowy, i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony, ewentualnie jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

Zatem, w odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że w art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie uznania za wykonaną „usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń”, czyli taką usługę, która jest zwykle wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas. Taką usługę uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w odniesieniu do świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz A Sp. z o.o. w sposób ciągły usługi strony ustaliły kwartalne okresy rozliczeniowe.

Zatem z uwagi na to, że świadczona przez Wnioskodawcę w sposób ciągły ww. usługa rozliczana jest w ustalonych okresach rozliczeniowych (kwartał), obowiązek podatkowy dla Wnioskodawcy w związku z jej świadczeniem powstał zgodnie z dyspozycją powołanego powyżej art. 19a ust. 3 ustawy, tj. z upływem każdego okresu rozliczeniowego do którego odnoszą się te rozliczenia – w ostatnim dniu każdego kwartału za który jest wypłacane wynagrodzenie (zgodnie z zawartą umową).

Reasumując, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, w stosunku do usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz A Sp. z o.o., powstał za IV kwartał 2018 r. i I kwartał 2019 r. z ostatnim dniem okresu rozliczeniowego ustalonego w mowie z kontrahentem, tj. w przedmiotowej sprawie odpowiednio z ostatnim dniem IV kwartału 2018 r. i z ostatnim dniem I kwartału 2019 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że obowiązek podatkowy powinien być rozpoznany z momentem powzięcia informacji o wielkości (wartości) usługi za dany kwartał, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy jest nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy, tj.: określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto tut. Organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony opis sprawy. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.