Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.385.2019.2.IK
z 29 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 14 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy lokalu wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku oraz udziałem w gruncie i urządzeniu dźwigowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy lokalu wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku oraz udziałem w gruncie i urządzeniu dźwigowym.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 9 sierpnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.385.2019.1.IK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Miasto na prawach powiatu (dalej: Miasto) jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny od dnia 1 stycznia 1994 r., składa miesięczne deklaracje VAT-7, jest podatnikiem podatku VAT czynnym z tytułu wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych oraz innych czynności uznawanych za prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie, których Wnioskodawca spełnia definicję podatnika zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Miasto jest właścicielem posiadającym udział 390/1000 w nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem przychodni zdrowia o powierzchni użytkowej 2541,55 metrów kwadratowych (cały budynek), oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 77/6 o powierzchni 0,3180 ha, obręb J.M., księga wieczysta (…). Nieruchomość stała się własnością Miasta, z mocy prawa z dniem 27.V.1990 r. na podstawie decyzji Wojewody potwierdzającej to nabycie. (art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. z 1190 r., nr 32 poz. 191 z późn. zm.)).

Wcześniejszym właścicielem nieruchomości był Skarb Państwa. Nabycie przez Miasto nieruchomości nastąpiło z mocy prawa, było niezależne od jego woli i miało charakter nieodpłatny oraz nie wiązało się z prawem odliczenia VAT po stronie Miasta. Działka na której znajduje się budynek przychodni z lokalami użytkowymi położony jest przy ulicy H. Nieruchomość ma bezpośredni dostęp do drogi publicznej. W Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego nieruchomość znajduje się w strefie: 2UZ- tereny usług zdrowia.

Większość lokali będących własnością Miasta została zbyta w drodze pierwszeństwa w 2010 roku gdzie ustanowiono odrębną własność lokali użytkowych.

Gmina chce zbyć w formie przetargu nieograniczonego kolejny wyodrębniony lokal, który obecnie jest pustostanem.

Obecnie, realizując funkcje właścicielskie, Miasto zamierza sprzedać wydzielony lokal użytkowy znajdujący się w przychodni którego powierzchnia to:

powierzchnia lokalu służąca podstawowej powierzchni usługowej 83,12 metrów kwadratowych, powierzchnia rzutu przynależna w podpiwniczeniu: 32,97 metrów kwadratowych, powierzchnia pomieszczeń przynależnych około 68,09 metrów kwadratowych.

Powierzchnia użytkowa w wyłącznej dyspozycji lokalu wynosi 99,61 metrów kwadratowych.

Współudział lokalu w częściach wspólnych budynku i prawie władania działką gruntu nr 77/6 wynosi 74/1000 części.

Lokal zostanie zbyty wraz z współwłasnością części wspólnych budynku i udziałem w gruncie.

W przychodni w której znajduje się lokal przeznaczony do zbycia znajduje się także osobny środek trwały, którym jest dźwig hydrauliczny. Ze sprzedażą lokalu będzie również zbyty udział w części urządzenia dźwigowego.

Wolne lokale użytkowe, które są usytuowane w budynku znajdującym się na działce 77/6 (przychodnia) są w administrowaniu Miejskiego Zarządu Nieruchomości od 12 stycznia 2001 roku kiedy to Miasto przekazało w administrowanie na rzecz Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej Uchwałą Zarządu Miasta (…) Przychodnie Rejonową nr 4 przy ul. H. 9.

MZN jest jednostką budżetową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz jednostką organizacyjną Miasta i od 1 stycznia 2017 r. podlega centralizacji rozliczeń podatkowych w zakresie VAT z Wnioskodawcą.

Według zgormadzonej dokumentacji lokal, który Miasto zamierza zbyć był przedmiotem najmu.

Pierwsza umowa najmu jaką Wnioskodawca posiada w dokumentacji jest z 2006 roku.

Kolejno zostały zawierane następne umowy najmu lub aneksy z tym samym najemcą aż do 2018 roku kiedy to lokal został protokolarnie przekazany dnia 30 marca 2018 roku i od tego dnia jest pustostanem.

Ani Miasto ani Miejski Zarząd Nieruchomości w ostatnich latach nie ponosił nakładów inwestycyjnych zwiększających wartość budynku.

Według prowadzonej dokumentacji MZN dokonywał wydatki związane z bieżącymi remontami budynku przy ul. H. - w latach 2004-2009 na łączną kwotę 107 369,38 zł brutto oraz w roku 2012 - 2 615,08 zł brutto, 2013 rok - 14 195,45 zł brutto i 2017 rok 2 254,65 zł brutto.

Według dokumentacji MZN w latach 2004-2005 dokonał modernizacji budynku przychodni. Modernizacja dotyczyła budowy dźwigu hydraulicznego (wartość początkowa dźwigu wynosiła 113 923,10 zł). Z otrzymanych faktur VAT MZN obniżał kwotę podatku należnego o kwotę podatku VAT naliczonego.

Należy przy tym zaznaczyć, iż w świetle przepisów prawa pojęcie „urządzenie techniczne” wchodzi w zakres terminu „urządzenie budowlane”, którego definicja znajduje się w art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane, zgodnie z którym przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Winda bez wątpienia zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, a zatem jest ona urządzeniem budowlanym.

Według Karty Środka Trwałego otrzymanej z MZN dźwig hydrauliczny znajduje się w grupie środków trwałych 64002-Dźwigi osobowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż wolnego lokalu (znajdującego się na działce 77/6 zabudowanej budynkiem przychodni) wraz z współwłasnością części wspólnych budynku, udziałem w gruncie oraz udziałem w części urządzenia dźwigowego przez Miasto podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zbycie wolnego wyodrębnionego lokalu wraz z współwłasnością części wspólnych budynku, udziałem w gruncie oraz udziałem w części urządzenia dźwigowego na zabudowanej działce 77/6, która została nabyta z mocy prawa będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Dźwig osobowy stanowi zgodnie z KŚT urządzenie techniczne wchodzące w zakres terminu urządzenie budowlane, którego definicja znajduje się w art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane, zgodnie z którym przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Tym samym dźwig osobowy będący urządzeniem budowlanym, powinien być traktowany jako element przynależny do budynku i opodatkowany według stawki właściwej dla danej budowli. Z uwagi na to że dostawa lokalu będącego częścią budynku przy ul. H. będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, to również dostawa urządzenia budowlanego tj. dźwigu osobowego będzie objęta tym zwolnieniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dale ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Na podstawie art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) – zwanej dalej Kodeksem cywilnym – własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 196 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Zgodnie z art. 198 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Ustawodawca, w art. 2 pkt 14 ustawy – definiuje pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: „Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.”

Ponadto należy wskazać, że w kwestii pierwszego zasiedlenia w kontekście interpretacji pojęcia „ulepszenia” wypowiedział się TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie przywołanego art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

W tym miejscu należy wskazać, że w świetle art. 13b lit. c (dodany z dniem 1 stycznia 2017 r.) rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2011. 77. 1) – dalej jako Rozporządzenie – do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy.

Jak stanowi art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży lokalu wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku, udziałem w gruncie oraz udziałem w części urządzenia dźwigowego. Nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości nastąpiło z mocy prawa i nie wiązało się z prawem do odliczenia podatku VAT. Lokal który Wnioskodawca zamierza zbyć był przedmiotem najmu od 2006 r. Ani Miasto ani Zarząd Nieruchomości w ostatnich latach nie ponosili nakładów inwestycyjnych zwiększających wartość budynku. Według dokumentacji Miejski Zarządu Nieruchomości ponosił wydatki związane z bieżącymi remontami. W latach 2004 i 2005 Miejski Zarząd Nieruchomości wybudował dźwig hydrauliczny, który stanowi osobny środek trwały.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa oraz cytowanego orzeczenia NSA prowadzi do wniosku, że planowane zbycie lokalu wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku, udziału w gruncie będzie zwolnione od podatku. Podstawą do zastosowania zwolnienia od podatku w odniesieniu lokalu i części wspólnych budynku będzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W tej sytuacji bowiem dostawa będzie miała miejsce po upływie 2 lat od momentu pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, do którego doszło w momencie oddania w najem lokalu.

Odpowiednio zwolnieniem objęta będzie także dostawa udziału w gruncie (art. 29a ust. 8 ustawy), na którym posadowiony jest budynek, w którym znajduje się lokal będący przedmiotem dostawy.

Również zbycie udziału w urządzeniu dźwigowym stanowiącym osobny środek trwały będzie dostawą towaru korzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż sprzedaż nastąpi po upływie 2 lat od momentu pierwszego zasiedlenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.