Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.442.2019.1.RD
z 30 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku przesłanym za pośrednictwem Poczty Polskiej z dnia 29 lipca 2019 r. (data wpływu 1 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nieodpłatnej służebności gruntowej oraz nieodpłatnej służebności przesyłu za czynność niepodlegającą opodatkowaniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nieodpłatnej służebności gruntowej oraz nieodpłatnej służebności przesyłu za czynność niepodlegającą opodatkowaniu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Oddział nabył działkę i ustanowił nieodpłatną służebność gruntową i nieodpłatną służebność przesytu na rzecz D. Spółka Akcyjna. Na terenie zakupionej działki powstanie parking. Przez działkę biegną dwie linie kablowe elektroenergetyczne średniego napięcia doprowadzające zasilanie do stacji transformatorowej D. S.A., która znajduje się na sąsiedniej działce. Ze stacji transformatorowej następuje doprowadzenie zasilania linią kablową niskiego napięcia między innymi do budynku Delegatury Oddziału.

Ustanowienie nieodpłatnej służebności przesyłu na rzecz D. S.A. wynika z okoliczności, iż na zakupionej nieruchomości - działka o numerze 9/5 posadowione są obiekty energetyczne, tj. linie elektroenergetyczne kablowe będące składnikiem majątku D. S.A.

Ustanowienie służebności gruntowej przechodu i przejazdu na rzecz każdoczesnego właściciela działki 9/7 wynika z okoliczności, iż zakupiona działka 9/5 sąsiaduje z działką 9/7, na której znajduje się stacja transformatorowa D. S.A., co powoduje konieczność zapewnienia D. S.A. dostępu do działki 9/7 z drogi publicznej (jedyny dojazd). Ustanowienie służebności przesyłu na rzecz podmiotu D. S.A. oraz gruntowej na rzecz każdoczesnego właściciela działki gruntu nr 9/7 stanowiło jeden z warunków zakupu przedmiotowej działki (por. ogłoszenie o przetargu pisemnym nieograniczonym na zakup działki o numerze 9/5 z dnia 13.09.2018 r.) Nieodpłatna służebność przesyłu polega na prawie posadowienia na działce numer 9/5 elektroenergetycznych dwóch linii kablowych średniego napięcia oraz na całodobowym dostępie do tych linii w zakresie niezbędnym do usuwania awarii, wykonywania modernizacji, konserwacji, remontów oraz wymiany, ponadto na powstrzymywaniu się od działań, które uniemożliwiłyby dostęp do przedmiotowych urządzeń przesyłowych, w tym podejmowania działalności mogącej mieć negatywny wpływ na trwałość i prawidłową eksploatację ww. urządzeń, w szczególności powstrzymywaniu się od nasadzeń drzew. Nieodpłatna służebność gruntowa polega na prawie przejazdu i przechodu przez działkę gruntu nr 9/5 pasem o szerokości 3 metrów biegnącym od strony wschodniej (przy granicy z działką nr 9/6) w sposób zaznaczony na mapie. Mapa przywołana powyżej stanowi załącznik do Aktu notarialnego. Nieodpłatna służebność gruntu i nieodpłatna służebność przesyłu to dwie odrębne służebności ustanowione na tej samej działce nr 9/5 jednym aktem notarialnym - umowa sprzedaży oraz oświadczenie o ustanowieniu służebności.

Sprzedaż przedmiotowej działki zgodnie z pkt II 13) aktu notarialnego z dnia 17 grudnia 2018 r. nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43. ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z poźn. zm.).

Zgodnie z przepisami zawartymi w art. 90 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług Wnioskodawca oblicza proporcję. W związku z faktem, że wskaźnik proporcji Wnioskodawcy na rok 2019 wyniósł 0,0006% (w zaokrągleniu do liczby całkowitej 1%) uznaje się, że proporcja wynosi 0%.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym.

Przychody ustawowe Wnioskodawcy podlegają zwolnieniu z podatku od towarów i usług. Dodatkowo w marginalnym stopniu Wnioskodawca dokonuje opodatkowanej sprzedaży towarów i usług z tytułu np. najmu, sprzedaży używanych towarów.

Zgodnie z ustawą Wnioskodawca, nie wykonuje działalności gospodarczej. Należy wskazać, iż działka numer 9/5 została zakupiona przez Wnioskodawcę w związku z działalnością statutową prowadzoną w lokalizacji - siedziba Delegatury; działka 9/5 została zakupiona w celu zapewnienia dojazdu z drogi publicznej oraz stworzenia dodatkowych miejsc parkingowych, z uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych i uporządkowania ruchu na terenie posesji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ustanowienie nieodpłatnej służebności gruntu i przesyłu ustanowionej na rzecz D. S.A podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z poźn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl zapisów art. 7 ust 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

W oparciu o art. 8 ust 1 ustawy, przez świadczenie usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust 2 oraz w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, na mocy art. 8 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

1. w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów,
2. w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy uznać za odpłatne świadczenie usług, a zatem za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono dokonane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz danemu podmiotowi musi przysługiwać, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Wnioskodawca oblicza proporcję, o której mowa w art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, która za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2018 r. wynosi po zaokrągleniu 1%. Zgodnie z przepisami zawartymi w art. 90 ust. 10 pkt 2 wyżej wymienionej ustawy, w przypadku gdy proporcja nie przekroczyła 2% uznaje się, że proporcja wynosi 0%.

W związku z obliczoną proporcją, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z faktem, że ww. służebność związana jest z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą a także podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, Wnioskodawca nie powinien opodatkować podatkiem od towarów i usług ustanowionej nieodpłatnie służebności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Natomiast w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy czym, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

W świetle unormowań prawa unijnego i bogatego orzecznictwa TSUE w tym zakresie, organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy są uważane za podatników, gdy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, w wyniku których, wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji. I tak, w sprawie Carpaneto Piacentino (sprawy połączone C-231/87 i C-129/88), Trybunał orzekł, że „działalność prowadzona jak w rozumieniu tego przepisu to działalność, jaką prowadzą organy podlegające prawu publicznemu na mocy szczególnego reżimu prawnego mającego do nich zastosowanie, natomiast nie obejmuje ona działalności prowadzonej przez nie w takich samych warunkach prawnych, jak mające zastosowanie do podmiotów prywatnych”.

Wykonywanie transakcji w ramach czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkuje uznaniem organów publicznych za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Taki organ władzy publicznej będzie traktowany tak samo jak każdy inny podmiot w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, wykraczających poza zadania nałożone odrębnymi przepisami.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
   
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia (w całości lub w części) podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),

• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  
  

Przy czym za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem aby, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa uznać za odpłatne świadczenie usług, a zatem za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono dokonane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz podatnikowi musiało przysługiwać, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Natomiast dla ustalenia czy nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jest jednak od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Instytucja służebności przesyłu uregulowana została w art. 305¹ – 305⁴ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145).

W świetle art. 305¹ Kodeksu cywilnego, nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem (art. 305² § 1 Kodeksu cywilnego). Zgodnie z art. 305² § 2 Kodeksu cywilnego, jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu.

Służebność przesyłu to rodzaj służebności gruntowej, o czym przesądza art. 305⁴ Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.

Z kolei pojęcie służebności gruntowej zdefiniowane zostało w art. 285 § 1 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności.

Z powyższego wynika, że ustanowienie służebności gruntowej oraz służebności przesyłu (jako rodzaj służebności gruntowej) wiąże się ze zobowiązaniem właściciela gruntu do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. Działalność Wnioskodawcy wynika z ustawy. Oddział nabył działkę i ustanowił nieodpłatną służebność gruntową i nieodpłatną służebność przesyłu na rzecz D. S.A. Na terenie zakupionej działki powstanie parking. Przez działkę biegną dwie linie kablowe elektroenergetyczne średniego napięcia doprowadzające zasilanie do stacji transformatorowej D. S.A., która znajduje się na sąsiedniej działce. Ze stacji transformatorowej następuje doprowadzenie zasilania linią kablową niskiego napięcia między innymi do budynku Delegatury Odziału. Ustanowienie nieodpłatnej służebności przesyłu na rzecz D. S.A. wynika z okoliczności, iż na zakupionej nieruchomości - działka o numerze 9/5 posadowione są obiekty energetyczne, tj. linie elektroenergetyczne kablowe będące składnikiem majątku D. S.A. Ustanowienie służebności gruntowej przechodu i przejazdu na rzecz każdoczesnego właściciela działki 9/7 wynika z okoliczności, iż zakupiona działka 9/5 sąsiaduje z działką 9/7, na której znajduje się stacja transformatorowa D. S.A., co powoduje konieczność zapewnienia D. S.A. dostępu do działki 9/7 z drogi publicznej (jedyny dojazd). Ustanowienie służebności przesyłu na rzecz podmiotu D. S.A. oraz gruntowej na rzecz każdoczesnego właściciela działki gruntu nr 9/7 stanowiło jeden z warunków zakupu przedmiotowej działki. Nieodpłatna służebność przesyłu polega na prawie posadowienia na działce numer 9/5 elektroenergetycznych dwóch linii kablowych średniego napięcia oraz na całodobowym dostępie do tych linii w zakresie niezbędnym do usuwania awarii, wykonywania modernizacji, konserwacji, remontów oraz wymiany, ponadto na powstrzymywaniu się od działań, które uniemożliwiłyby dostęp do przedmiotowych urządzeń przesyłowych, w tym podejmowania działalności mogącej mieć negatywny wpływ na trwałość i prawidłową eksploatację ww. urządzeń, w szczególności powstrzymywaniu się od nasadzeń drzew. Nieodpłatna służebność gruntowa polega na prawie przejazdu i przechodu przez działkę gruntu nr 9/5 pasem o szerokości 3 metrów biegnącym od strony wschodniej (przy granicy z działką nr 9/6). Nieodpłatna służebność gruntu i nieodpłatna służebność przesyłu to dwie odrębne służebności ustanowione na tej samej działce nr 9/5 jednym aktem notarialnym. Działka numer 9/5 została zakupiona przez Wnioskodawcę w związku z działalnością statutową prowadzoną w lokalizacji - siedziba Delegatury Oddziału. Działka 9/5 została zakupiona w celu zapewnienia dojazdu z drogi publicznej oraz stworzenia dodatkowych miejsc parkingowych, z uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych i uporządkowania ruchu na terenie posesji. Sprzedaż przedmiotowej działki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43. ust. 1 pkt 9 ustawy. Zgodnie z przepisami zawartymi w art. 90 ust. 1 pkt 2 ustawy Wnioskodawca oblicza proporcję. W związku z faktem, że wskaźnik proporcji Wnioskodawcy na rok 2019 wyniósł 0,0006% (w zaokrągleniu do liczby całkowitej 1%) uznaje się, że proporcja wynosi 0%.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego ustanowienia służebności gruntu i nieodpłatnej służebności przesyłu na rzecz D. S.A.

Z powołanych wyżej przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących służebności gruntowej i służebności przesyłu (rodzaj służebności gruntowej) wynika, że ustanowienie służebności gruntowej wiąże się ze zobowiązaniem właściciela gruntu do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Zatem ustanowienie służebności gruntowej i służebności przesyłu stanowi świadczenie usług na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W analizowanym przypadku służebność przesyłu i służebność gruntowa stanowi świadczenie przez Wnioskodawcę usług w ramach jego aktywności cywilnoprawnej i w tym zakresie ma charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W analizowanym przypadku nie ma zastosowania wyłączenie z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Z opisu sprawy wynika, że służebność przesyłu i służebność gruntowa są ustanowienie nieodpłatnie zatem stanowią usługę o charakterze nieodpłatnym, o której mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy. Jednakże, aby usługi te podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, muszą być wykonane do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy oraz Wnioskodawcy musiało przysługiwać w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów związanych z tą usługą.

Z opisu sprawy wynika, że w odniesieniu do działki, na której została ustanowiona służebność przesyłu i służebność gruntu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy działki nr 9/5 podlegała zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ponadto jak wskazuje Wnioskodawca wskaźnik proporcji wyliczony zgodnie z przepisami zawartymi w art. 90 ustawy na rok 2019 wyniósł 0,0006% (w zaokrągleniu do liczby całkowitej 1%) tj. uznaje się że proporcja wynosi 0%.

Zatem skoro w odniesieniu do działki, na której została ustanowiona służebność przesyłu i służebność gruntu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie jest spełniony jeden z warunków aby, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa uznać za odpłatne świadczenie usług. W związku z powyższym należy stwierdzić, że ustanowienie nieodpłatnej służebności gruntu i służebności przesyłu na rzecz D. S.A. stanowiące użycie działki nr 9/5 będącej składnikiem majątku Wnioskodawcy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na brak prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tej nieruchomości.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego świadczenie usługi związanej z ustanowieniem służebności gruntowej i służebności przesyłu nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.