Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.285.2019.1.BM
z 2 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 czerwca 2019 r. (data wpływu 2 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dla celów stosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, a w ramach tego kalkulacji wielkości pomocy publicznej w formie takiego zwolnienia, które jest dostępne dla Spółki na podstawie Decyzji, za moment poniesienia wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą należy rozumieć datę faktycznej i definitywnej (trwałej) zapłaty, w tym przed realizacją świadczenia, tj. uwzględnienie kosztów w rozliczeniu z zastosowaniem metody kasowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dla celów stosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, a w ramach tego kalkulacji wielkości pomocy publicznej w formie takiego zwolnienia, które jest dostępne dla Spółki na podstawie Decyzji, za moment poniesienia wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą należy rozumieć datę faktycznej i definitywnej (trwałej) zapłaty, w tym przed realizacją świadczenia, tj. uwzględnienie kosztów w rozliczeniu z zastosowaniem metody kasowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest podmiotem specjalizującym się w produkcji i sprzedaży mięsa drobiowego oraz przetworów drobiowych.

Spółka ma siedzibę działalności w Polsce i podlega obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Główny zakład produkcyjny Spółki znajduje się w (…). W związku z zamiarem realizacji nowej inwestycji służącej zwiększeniu mocy produkcyjnych, 6 listopada 2018 r. Spółka złożyła wniosek o wsparcie nowej inwestycji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 maja 2018 r o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r. poz. 1162, dalej: „Ustawa”).

W dniu 13 listopada 2018 r. została dla Spółki wydana Decyzja o wsparciu (dalej: „Decyzja”), zgodnie z art. 13 ust. 1 i art. 15 ustawy, w związku z § 1 rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 29 sierpnia 2018 r. w sprawie powierzenia zarządzającemu Specjalną Strefą Ekonomiczną wydawania decyzji o wsparciu oraz wykonywania kontroli realizacji decyzji o wsparciu (Dz.U. z 2018 r. poz. 1705, dalej: „Rozporządzenie”) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 2096).

W ramach inwestycji realizowane są zaplanowane zadania inwestycyjne zgodne z otrzymaną Decyzją (dalej łącznie jako: „Inwestycja”), celem których jest zwiększenie zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa. Otrzymana przez Spółkę Decyzja określa warunki (np. kryteria jakościowe, ilościowe), których spełnienie jest niezbędne dla korzystania przez Spółkę z pomocy publicznej w postaci zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”). Spółka wydatkowała, wydatkuje i będzie wydatkowała środki, które spełniają warunki do uznania ich za koszty kwalifikowane w rozumieniu przepisów Ustawy oraz Rozporządzenia. Ze względu na to, że przedmiotem niniejszego wniosku nie jest przedmiotowa klasyfikacja wydatków ponoszonych przez Spółkę jako kosztów kwalifikowanych, we wniosku nie zostały opisane same wydatki (co do ich przedmiotu) ani nie zostały przedstawione szczegółowe warunki zastosowania, w wyniku otrzymanej Decyzji, zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. W Decyzji określone zostały warunki udzielenia wsparcia, m.in. obowiązek poniesienia na terenie realizacji inwestycji kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji w rozumieniu art. 2 pkt 7 Ustawy w wysokości co najmniej 120.000.000 zł w terminie do 31 grudnia 2022 r.

Wątpliwości Spółki dotyczą momentu, w którym ponoszone wydatki mogą być przez Spółkę uznane za koszty kwalifikowane, poniesienie których uprawnia do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w at. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dla celów stosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, a w ramach tego kalkulacji wielkości pomocy publicznej w formie takiego zwolnienia, które jest dostępne dla Spółki na podstawie Decyzji, za moment poniesienia wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą należy rozumieć datę faktycznej i definitywnej (trwałej) zapłaty, w tym przed realizacją świadczenia, tj. uwzględnienie kosztów w rozliczeniu z zastosowaniem metody kasowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów stosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, a w ramach tego kalkulacji wielkości pomocy publicznej w formie takiego zwolnienia, które jest dostępne dla Spółki na podstawie Decyzji, za moment poniesienia wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą należy rozumieć datę faktycznej i definitywnej zapłaty całości lub części ceny za nabywane świadczenia (rozliczenie kasowe), w tym przed wykonaniem świadczenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, a z uwzględnieniem ust. 4-6d, od podatku dochodowego od osób prawnych zwolnione są dochody uzyskane z działalności określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w Ustawie, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Wobec powyższego, ponad wszelką wątpliwość, zastosowanie zwolnienia ukonstytuowanego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, uzależnione jest od tego, czy spełnione zostały warunki określone w Ustawie oraz Rozporządzeniu, w tym czy prawidłowo została skalkulowana wielkość pomocy publicznej. W konsekwencji, do obowiązków podatnika stosujących zwolnienie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, należy prawidłowe wyznaczenie wartości takiej pomocy, a przy wątpliwościach co do sposobów kalkulacji może wystąpić z wnioskiem o interpretację indywidualną w zakresie stosowania przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. Wymogiem sine qua non zastosowania przez Spółkę zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, jest spełnienie, zgodnie z przepisami Ustawy i Rozporządzenia, warunków określonych w Decyzji. To oznacza, że nie później niż do 31 grudnia 2022 r. Spółka musi ponieść koszty kwalifikowane w kwocie nie niższej niż 120.000.000 zł. Według definicji art. 2 pkt 7 Ustawy, koszty kwalifikowane nowej inwestycji to koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu lub dwuletnie koszty pracy, jakie mogą być uwzględnione przy określaniu maksymalnej pomocy publicznej, ponoszone w okresie ważności decyzji o wsparciu. Zatem, w przepisach Ustawy zakreślone zostały ramy czasowe, w których muszą być poniesione koszty, aby mogły być uznane za koszty kwalifikowane.

Stosownie do treści przepisu art. 15 pkt 2 i 3 Ustawy, decyzja o wsparciu zawiera m.in. warunki dotyczące poniesienia przez przedsiębiorcę w określonym terminie kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji oraz terminu zakończenia realizacji nowej inwestycji, po upływie którego koszty inwestycji poniesione przez przedsiębiorcę nie mogą być uznane jako koszty kwalifikowane. Zarówno w przepisach definiujących koszty kwalifikowane jak i odnoszących się do nich (np. w decyzji) prawodawca posługuje się pojęciem „poniesienia” nie definiując go jednocześnie w żaden sposób. Pojęcie takie stosowane jest również w przepisach Rozporządzenia, ale w nich nie zostało one zdefiniowane. Wyznaczając zakres przedmiotowy takiego pojęcia należy uwzględnić cel i istotę przepisów Ustawy, Rozporządzenia, a w konsekwencji przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. Ponad wszelką wątpliwość, premiowane zwolnieniem od CIT mogą być wyłącznie ci podatnicy, którzy nie tylko realizują nowe inwestycje generujące dochód objęty zwolnieniem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, ale nade wszystko ponoszą ciężar ekonomiczny takich przedsięwzięć. Inwestycyjny charakter przedsięwzięć, jakie muszą być zrealizowane, aby w konsekwencji podatnik mógł zastosować zwolnienie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, niejako automatycznie wyłącza zastosowanie definicji „momentu poniesienia kosztu” zamieszczonej w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Wskazać bowiem należy, że poniesienie takie nie ma zastosowania przy rozliczeniu w kosztach podatkowych wydatków związanych z wytworzeniem czy nabyciem środków trwałych, które ujmowane są w rachunku podatkowym poprzez odpisy amortyzacyjne. Biorąc zatem pod uwagę fakt, że poniesienie kosztu nie może być identyfikowane poprzez zastosowanie przepisu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a prawodawca nie zdecydował się na doprecyzowanie w jakim momencie koszt należy uznać za poniesiony dla potrzeb kalkulacji pomocy publicznej i w efekcie zastosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, koniecznym jest odwołanie się do wykładni językowej. Według definicji zamieszczonej w Internetowym Słowniku Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl) słowo „ponosić” należy rozumieć jako: „zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast „koszt” to „suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś”. Zestawiając powyższe definicje, należy wywieść wniosek, że „ponieść koszt” znaczy tyle co zostać obciążonym, sumą pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś. Innymi słowy, trzeba wydać określoną kwotę pieniędzy na dany przedmiot, usługę, co doprowadzi do pomniejszenia (obciążenia) stanu środków finansowych będących w naszym władaniu.

Takie słownikowe znaczenie słowa „ponosić” oraz „koszt”, w efekcie zwrotu „ponieść koszt”, i wywodzona z niego wykładania językowa wskazująca na to, że poniesienie kosztu to wydatkowanie określonej kwoty pozostaje w całkowitej zgodzie z intencjami prawodawcy, który z pewnością zamierza premiować zwolnieniem od podatku dochodowego tych podatników, którzy realizując nowe inwestycje przyjmują na siebie ich ekonomiczny ciężar. Prawodawca daje temu wyraz w przepisach Ustawy i Rozporządzenia, nie tylko stawiając (skonkretyzowane w Decyzji) wymagania co do skutków (efektu) określając kryteria ilościowe i jakościowe, ale również wyznaczając przedział czasowy, w jakim muszą być poniesione wydatki wyznaczające koszty kwalifikowane (vide np. art. 2 pkt 7 Ustawy, § 8 ust. 1 Rozporządzenia). W konsekwencji, za moment poniesienia wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą należy rozumieć datę faktycznej i definitywnej zapłaty ceny nabywanych świadczeń (rozliczenie kasowe). To oznacza, że nie uznaje się za poniesione koszty kwalifikowane tych kwot, które obciążają Spółkę jako zobowiązaną.

Wykładania zaprezentowane w niniejszym wniosku pozostaje w zgodzie z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej zastosowanej na gruncie zbliżonych, co do meritum, do art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, a zaprezentowaną w wydanych dla Spółki interpretacjach indywidualnych z 17 listopada 2015 r. ITPB3/4510-489/15-2/JG, ITPB3/4510-489/15-3/JG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.