INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2011 r. (data wpływu 13 października 2011 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 17 stycznia 2012 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 20 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet i innych należności dla osób niebędących pracownikami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 3 stycznia 2012 r., Nr IPTPB1/415-236/11-2/KSU, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 stycznia 2012 r., następnie w dniu 17 stycznia 2012 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 20 stycznia 2012 r.) uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 13 stycznia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W firmie Wnioskodawcy kierowcy wykonują na umowę zlecenie przewozy rzeczy samochodami ciężarowymi, stanowiącymi własność Firmy, we wszystkich krajach Unii Europejskiej, Rosji, Ukrainie, Mołdawii, Szwajcarii.

Zaznaczono przy tym, że wykonywane przez kierowców przewozy na umowę zlecenie są ściśle związane z działalnością gospodarczą, tj. przewozami rzeczy.

Powołując się na ustawę o podatku dochodowym, art. 14, Wnioskodawca stwierdza, że jako właściciel firmy może delegować zleceniobiorców – kierowców (wystawić polecenie wyjazdu służbowego) a koszty diet i limitu za noclegi zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w swojej firmie, przy czym nie będą one podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ani w przypadku zleceniodawcy – firmy, ani zleceniobiorcy – kierowcy. Poza tym Wnioskodawca uważa, że koszty diety naliczane będą w zależności od czasu przebywania w danym kraju i obowiązujących limitów diet.

W złożonym w dniu 17 stycznia 2012 r. uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podaje, iż prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje również usługi transportowe samochodami ciężarowymi przewozu rzeczy w Polsce oraz do krajów Unii Europejskiej i do krajów pozaunijnych, tj. Rosji, Mołdawii, Ukrainy, Szwajcarii.

Dalej podaje, iż przewozy wykonują, samochodami należącymi do Wnioskodawcy, kierowcy zatrudnieni w Firmie na umowy zlecenie. Wszystkie koszty, tj.: leasingu, amortyzacji, paliwa, oleju, opłat drogowych, serwisu i inne opłaty związane z prowadzeniem usług transportowych ponosi Firma Wnioskodawcy, a kierowcy-zleceniobiorcy otrzymują tylko zapłatę za kierowanie pojazdami Wnioskodawcy.

Wszystkie koszty świadczenia usług transportowych są ściśle związane z przychodem uzyskanym z wykonania tych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawcza jako właściciel Firmy (osoba fizyczna) prowadzący pełną rachunkowość może wystawiać tym kierowcom służbowe polecenie wyjazdu zgodnie ze zleceniem wykonania przewozu rzeczy i rozliczyć przysługującą dietę oraz limit za noclegi obowiązujące w danym kraju...
2. Czy Wnioskodawca może również koszty diety i koszty limitu za noclegi zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Firmy...
3. Czy te koszty diety i limitu za noclegi nie będą opodatkowane i czy nie będą stanowiły przychodu u zleceniobiorców – kierowców do opodatkowania...
4. Czy Wnioskodawca jako właściciel Firmy (osoba fizyczna) może wystawiać tym kierowcom - zleceniobiorcom służbowe polecenie wyjazdu, zgodnie ze zleceniem wykonania przewozu rzeczy i rozliczyć przysługującą dietę oraz limit za noclegi obowiązujące w danym kraju, zaliczyć niestemplowane delegacje do kosztów uzyskania przychodów w mojej firmie w obowiązującym limicie danego kraju UE i innych, bez naliczania składek ZUS i podatku dochodowego do wysokości limitu obowiązującego w danym kraju UE i innych...
   
   

Wnioskodawca w złożonym w dniu 17 stycznia 2012 r. uzupełnieniu wniosku przekształcił powyższe pytanie na 3 następujące zapytania, tj.:

1. Czy Wnioskodawca jako właściciel Firmy może wystawiać kierowcom pracującym na umowę zlecenie służbowe polecenie wyjazdu (delegację) do różnych krajów Unii Europejskiej i krajów pozaunijnych...
2. Czy Wnioskodawca może koszty diet oraz ryczałtu za noclegi obowiązujące w danym kraju europejskim i pozaeuropejskim delegowanych kierowców-zleceniobiorców zatrudnionych na umowę zlecenie zaliczyć w swojej Firmie do kosztów uzyskania przychodów...
3. Czy służbowe polecenie wyjazdu (delegację) wystawione przez Wnioskodawcę jako właściciela Firmy będzie obciążone podatkiem dochodowym i składkami ZUS...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji są zagadnienia oznaczone numerem 3 w złożonym w dniu 17 stycznia 2012 r. uzupełnieniu wniosku. Natomiast w zakresie pytań oznaczonych w ww. uzupełnieniu nr 1 i 2 oraz w zakresie naliczania składek ZUS zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, służbowe polecenie wyjazdu (delegacje) wystawione przez Wnioskodawcę jako właściciela Firmy, diety i ryczałt za noclegi obowiązujące w danym kraju europejskim i pozaeuropejskim nie mogą być obciążone podatkiem dochodowym, ponieważ są kosztem Firmy, ściśle związanym z uzyskanym przychodem z tytułu świadczonych usług transportowych dla zleceniodawców w danych krajach zamawiających wykonanie usługi transportowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy określone zostały źródła przychodów, gdzie m. in. w ust. 1 pkt 2 wymieniono działalność wykonywaną osobiście.

W ramach tego źródła przychodów, w art. 13 ustawodawca wyodrębnił w pkt 8 – przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Nawiązując do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do treści wniosku o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego, należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przy czym z przepisu art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika, iż przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Jednocześnie należy wskazać, iż odrębnymi przepisami, o których mowa w cytowanym przepisie, jest m.in. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.), z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

1. przejazdów;
2. noclegów;
3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej;
4. innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że należności wypłacane z tytułu diet i zryczałtowanych kosztów noclegów osobom niebędącym pracownikami, z którymi zawarto umowy zlecenia, będą korzystały ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), o ile spełnione zostaną warunki określone ust. 13 tego artykułu, jednakże wyłącznie do wysokości limitów określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż jeżeli należności wypłacane przez Wnioskodawcę będą wyższe od limitów określonych w ww. rozporządzeniu, to nadwyżki ponad te limity podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym, na zasadach ogólnych, jako przychody z osobiście wykonywanej działalności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.