Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.271.2019.3.AD
z 6 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2019 r. (data wpływu 14 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lipca 2019 r. (data wpływu 10 lipca 2019 r.) oraz pismem z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data wpływu 9 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w sytuacji gdy środki finansowe uzyskane ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym nabytego w drodze spadku zostaną przeznaczony na zakup lokalu mieszkalnego, który czasowo będzie wynajmowany - jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazuje Wnioskodawczyni.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 8 lipca 2019 r. (data wpływu 10 lipca 2019 r.) oraz pismem z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data wpływu 9 sierpnia 2019 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 29 maja 2018 r. na postawie umowy o podziale majątku i dziale spadku po tacie, Wnioskodawczyni otrzymała do majątku osobistego połowę mieszkania ze spłatą na rzecz jednego ze spadkobierców. W dniu 2 października 2018 r. mieszkanie zostało sprzedane.

W styczniu 2019 r. Wnioskodawczyni złożyła w urzędzie skarbowym zeznanie podatkowe na formularzu PIT-39, deklarując przeznaczenie całej kwoty uzyskanej ze sprzedaży na własne cele mieszkaniowe.

W lutym br. powyższe środki, zostały przeznaczone na zakup mieszkania, które zostało nabyte do majątku wspólnego. Zgodnie z aktem notarialnym nabycia Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką mieszkania wraz z mężem. Mieszkanie nie było użytkowane z powodu braku podstawowego wyposażenia, tj. łóżka, kuchenki, lodówki itp. Lokal od momentu nabycia nie był wykorzystywany z powodów wymienionych powyżej. W razie uzupełnienia wyposażenia mieszkanie będzie zdatne do użytkowania.

Na dzień zakupu ww. lokalu Wnioskodawczyni wraz z mężem byli już w posiadaniu domu zakupionego na kredyt, a nowe mieszkanie miało być użytkowane przez jej męża. Konieczność zamieszkiwania męża w innym lokalu niż posiadany obecnie, jest spowodowane złymi stosunkami w rodzinie. Wnioskodawczyni wyjaśnia, że zajmowanie zakupionego lokalu przez męża jest przykładowe.

Po przystosowaniu mieszkania Wnioskodawczyni będzie mogła z niego korzystać w razie potrzeby, kiedy sytuacja rodzinna będzie uciążliwa i kiedy będzie potrzeba czasowej, nieformalnej separacji z mężem (dotąd taką możliwość miała w mieszkaniu swojego taty, a po sprzedaży mieszkania taty, z uwagi na konieczność podzielenia się spadkiem z bratem, została zdana tylko na obecne miejsce zamieszkania wraz z mężem).

Natomiast w momentach zgody z mężem Wnioskodawczyni zamierza mieszkanie wynajmować, a dochód z wynajmu przeznaczać na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2009 r. na zakup domu, w którym mieszka na stałe. Plan wynajęcia mieszkania stanowi zdarzenie przyszłe o charakterze okazjonalnym. W okresach potrzeby wykorzystania mieszkania jako jej dodatkowego lokum w momencie kryzysów małżeńskich, będzie je wykorzystywała bezpośrednio na cele własne mieszkaniowe, będzie w nim mieszkać. W pozostałych okresach mieszkanie będzie pośrednio wykorzystywane na własne cele mieszkaniowe przez spłacanie kredytu mieszkaniowego zaciągniętego przed sprzedażą mieszkania po tacie na zakup domu mieszkalnego, w którym mieszka na stałe.

Podsumowując Wnioskodawczyni podaje, że pierwotnym planem wykorzystania mieszkania, było wykorzystanie go bezpośrednio jako dach nad głową, by móc w momentach kryzysów małżeńskich mieć możliwość spokojnego egzystowania, co po śmierci taty, wraz ze sprzedażą mieszkania po nim zostało jej uniemożliwione. Spłacenie kredytu bezpośrednio środkami ze sprzedaży tego mieszkania ograniczyłoby zaspokojenie jej własnych potrzeb mieszkaniowych, gdyż wówczas dysponowałaby nadal jednym lokum. Jednocześnie chce podkreślić, że w przypadku konieczności wynajmu, zakupione przez nią (do majątku wspólnego z mężem) mieszkanie jest nadal tym samym źródłem, środkami pozyskanymi ze sprzedaży mieszkania po tacie, i te środki będą stopniowo przekazywane na spłatę kredytu mieszkaniowego (zgodnie z ustawą), gdyż są to tożsame źródła (pieniądze z mieszkania i nowe mieszkanie zakupione za te pieniądze)

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 sierpnia 2019 r. sformułowała następujące pytanie.

Czy własnym celem mieszkaniowym, o którym stanowi art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalniającym od podatku dochodowego przychód uzyskany przez nią w październiku 2018 r. ze sprzedaży udziału w mieszkaniu po tacie - zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym - jest nabycie w 2019 r. lokalu mieszkalnego i po uzupełnieniu wyposażenia w meble i agd będzie wykorzystanie tego mieszkania jako dodatkowego, zapewniającego jej dach nad głową w razie trwania nieformalnej separacji w małżeństwie?

W sformułowanym w uzupełnieniach wniosku z dnia 8 lipca 2019 r. oraz z dnia 5 sierpnia 2019 r. własnym stanowisku Wnioskodawczyni podaje, że jej zdaniem wykorzystanie mieszkania w sposób okazjonalny, zapewniający jej dach nad głową w momentach kryzysów małżeńskich, opisany w ramach stanu faktycznego (pierwszej jej intencji, która skłoniła ją do zakupu tego mieszkania), jest zgodne z przepisami ustawy, gdyż mieszkanie to będzie stanowiło dla niej dodatkowe lokum, więc de facto będzie wykorzystywane w ten sposób na własne cele mieszkaniowe.

Wnioskodawczyni podaje, że jej specyficzna sytuacja życiowa powoduje, że czasowo zdarza się konieczność realizacji własnych celów mieszkaniowych przy użyciu dwóch lokali mieszkalnych. Gdy jedno z małżonków ma się czasowo wyprowadzić, wtedy pojawia się konieczność posiadania odrębnego lokalu.

W jej ocenie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 21 ust. 25 nie limitują ilości mieszkań, których nabycie pozwala na zwolnienie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, uważa za dopuszczalne i uzasadnione uzyskanie zwolnienia od podatku dochodowego przychodu uzyskanego ze sprzedaży opisywanej wstępnie nieruchomości i realizowanie własnych celów mieszkaniowych w dwóch lokalach mieszkalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednakże z innych względów niż przedstawia Wnioskodawczyni we wniosku.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych;.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie dochodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 cytowanej ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

Z istoty rozwiązania zawartego w ww. przepisach wynika, że aby kwota uzyskana z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych mogła korzystać z omawianego zwolnienia, podatnik powinien przeznaczyć ją na realizację własnych celów mieszkaniowych. Przy czym przepisy prawa podatkowego nie określają kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym budynku/lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Tym samym brak jest podstaw do uznania, że podatnik nie realizuje celu mieszkaniowego w przypadku, gdy nabył budynek/lokal mieszkalny w celu zamieszkania w nim, ale w budynku/lokalu tym – z różnych powodów – zamieszka po upływie określonego czasu, lub w lokalu tym po nabyciu będzie mieszkał tylko przez pewien czas. W takim przypadku prawa do zwolnienia nie pozbawia podatnika okoliczność, że np. przez kilka miesięcy budynek/lokal mieszkalny będzie wynajmowany. Prawa do zwolnienia nie traci również podatnik, który nabył budynek/lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe, mieszkał w nabytym budynku/lokalu mieszkalnym np. przez kilka miesięcy, a następnie przedmiotowy lokal przeznaczył na wynajem.

Jednakże wskazać należy, że same subiektywne deklaracje podatników o nabyciu lokalu w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Nie wystarczy zatem samo poczynienie wydatków mieszkaniowych, lecz konieczne jest, aby nastąpiło to jednocześnie w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych. Organy podatkowe mają prawo do własnej oceny artykułowanych przez podatników subiektywnych motywów zakupu nieruchomości mieszkalnych i późniejszych decyzji co do dalszych losów tych nieruchomości. Weryfikacji takiej dokonuje się poprzez porównanie obiektywnych faktów związanych z zakupem i późniejszym losem nieruchomości do deklarowanych motywów działania podatnika. Przy czym motywy te muszą być potwierdzone obiektywnymi faktami.

Intencją bowiem ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych a nie realizacja jakichkolwiek i czyichkolwiek celów mieszkaniowych. Potwierdza to poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne”. Zwolnienie dotyczy zatem realizowania przez podatnika swoich celów mieszkaniowych, czyli własnych potrzeb mieszkaniowych.

W treści wniosku Wnioskodawczyni podaje, że w lutym br. za środki pieniężne ze sprzedaży lokalu nabytego w drodze spadku po tacie nabyła lokal mieszkalny, który w zależności od sytuacji osobistej będzie przez nią zamieszkiwany bądź okazyjnie wynajmowany.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym nabytym w drodze spadku na zakup lokalu mieszkalnego, uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym wskazać należy, że zwolnieniu podlega dochód w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.