Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.421.2019.2.MN
z 6 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lipca 2019 r. (data wpływu 5 lipca 2019 r.) uzupełnionym pismem z 12 sierpnia 2019 r. (data wpływu 12 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wymiany kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2019 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wymiany kasy rejestrującej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 sierpnia 2019 r. (data wpływu 12 sierpnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 8 sierpnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.421.2019.1.MN.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 12 sierpnia 2019 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca użytkuję drukarkę fiskalną Elzab FP-600, która ma trwale przypisaną stawkę ZW (zwolniona). W związku z powyższym Wnioskodawca nie może przypisać stawki zwolnionej pod literą E w tej kasie, zgodnie z Dz. U. 2019 poz. 816. Jednak to samo rozporządzenie w Rozdziale 5 – Przepisy przejściowe i końcowe mówi w § 56 „Podatnicy użytkujący kasy, które zostały nabyte w okresie obowiązywania (...) mogą je nadal używać do prowadzenia ewidencji po upływie tego okresu, pod warunkiem że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.” Paragraf 57 tego Rozporządzenia mówi również „Podatnicy użytkujący kasy, o których mowa w § 56 oraz art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. poz. 332), nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 stosują te przepisy odpowiednio.”

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że kasą, którą Wnioskodawca chciałaby nadal używać została nabyta i zafiskalizowana w okresie obowiązywania decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.

Na pytanie Organu:

„Czy kasa ta zapewnia prawidłowość rozliczeń Wnioskodawcy?”

Wnioskodawca wskazał:

„Kasa rozlicza podatek od towarów i usług w sposób prawidłowy”.

Kasa została zafiskalizowana 26 października 1998 r.

Kasa nie umożliwia komunikacji z Centralnym Repozytorium Kas, natomiast w chwili obecnej jako podatnik od towarów i usług Wnioskodawca nie ma obowiązku stosowania kasy online.

Na pytanie Organu:

„Czy kasa nie posiada możliwości technicznych spełnienia wymagań o których mowa w rozdziale 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących z dnia 29 kwietnia 2019 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 816), w tym aby wprowadzić oznaczenia literowe zgodnie z nowym rozporządzeniem (§ 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia)?”

Wnioskodawca wskazał:

„Kasa posiada możliwość przypisania odpowiednich stawek podatkowych oznaczeniom literowym od A do E. Kasa posiada przypisaną trwale stawkę zwolnione od podatku do oznaczenia „Sprzed. Zwoln.PTU” i nie ma możliwości przypisania tej stawki do oznaczenia literowego E”.

W miejscu instalacji kasy nie występuje sprzedaż zwolniona z podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zobowiązany będzie do dnia 31 lipca 2019 roku dokonać wymiany tej kasy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę § 56 oraz § 57 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących Wnioskodawca może tą kasę nadal używać. Przepisy o podobnym charakterze znajdowały się również w poprzednich rozporządzeniach dotyczących warunków stosowania kas rejestrujących i na tej podstawie ww. urządzenia nadal mogły być używane przez podatnika, pomimo braku spełnienia niektórych warunków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z tym przepisem (w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2019 r.), podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Przepis art. 111 ust. 3c ustawy stanowi, że do prowadzenia ewidencji sprzedaży mogą być stosowane wyłącznie kasy rejestrujące, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, o którym mowa w ust. 6b, z uwzględnieniem ust. 3d.

Zgodnie z ust. 6a ww. artykułu, kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej musi posiadać numer unikatowy nadawany w drodze czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Producenci krajowi i podmioty dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących w celu wprowadzenia ich na terytorium kraju do obrotu są obowiązani do uzyskania dla danego typu kas rejestrujących potwierdzenia Prezesa Głównego Urzędu Miar, że kasy te spełniają funkcje wymienione w ust. 6a i wymagania techniczne dla kas rejestrujących (art. 111 ust. 6b).

Stosownie do ust. 7a pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym kas o zastosowaniu specjalnym dla danego rodzaju czynności, oraz warunki i sposób używania kas rejestrujących, w tym sposób zakończenia używania kas w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy tych kas, szczególne przypadki i sposób wystawiania dokumentów w postaci innej niż wydruk przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz rodzaje dokumentów składanych w związku z używaniem kas rejestrujących, sposób ich składania oraz wzory tych dokumentów, uwzględniając potrzebę właściwego prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu sprzedaży przy zastosowaniu tych kas przez podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku i prawidłowości końcowego rozliczenia pracy kas rejestrujących.

Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U 2019 r., poz. 816), podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w prowadzonej działalności gospodarczej użytkuje drukarkę fiskalną, która ma trwale przypisaną stawkę ZW (zwolniona). W związku z powyższym Wnioskodawca nie może przypisać stawki zwolnionej pod literą E. Kasa posiada przypisaną trwale stawkę zwolnienia od podatku do oznaczenia „Sprzed. Zwoln.PTU”. Kasa, którą Wnioskodawca chciałaby nadal używać została nabyta i zafiskalizowana w okresie obowiązywania decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. Kasa została zafiskalizowana 26 października 1998 r. Kasa rozlicza podatek od towarów i usług w sposób prawidłowy. W miejscu instalacji kasy nie występuje sprzedaż zwolniona z podatku VAT.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku wymiany do dnia 31 lipca 2019 roku użytkowanej kasy.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję przypisują oznaczenia literowe od "A" do "G" do stawek podatku lub zwolnienia od podatku, przypisanych do nazw towarów i usług, w następujący sposób:

1. literze "A" - jest przypisana stawka podstawowa podatku w wysokości 22% albo 23%,
2. literze "B" - jest przypisana stawka obniżona podatku w wysokości 7% albo 8%,
3. literze "C" - jest przypisana stawka obniżona podatku w wysokości 5%,
4. literze "D" - jest przypisana stawka obniżona podatku w wysokości 0%,
5. literze "E" - jest przypisane zwolnienie od podatku,
6. literze "F" i "G" - są przypisane pozostałe stawki podatku, w tym wartość 0% (zero techniczne) w przypadku sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 119 ust. 1 lub art. 120 ust. 4 ustawy.
   
   

Zgodnie natomiast z § 59 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnik używający kasy na dzień wejścia w życie niniejszego rozporządzenia może stosować do dnia 31 lipca 2019 r. dotychczas stosowane oznaczenia literowe od „A” do „G” do stawek podatku lub zwolnienia od podatku przypisane do nazw towarów i usług.

Jak stanowi § 56 pkt 1 i 2 ww. rozporządzenia, podatnicy użytkujący kasy, które zostały nabyte w okresie obowiązywania:

1. decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. poz. 1338),
2. potwierdzenia, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy, wydanego po dniu 1 września 2011 r.

-mogą je nadal używać do prowadzenia ewidencji po upływie tego okresu, pod warunkiem że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.

Zgodnie z § 57 ww. rozporządzenia, podatnicy użytkujący kasy, o których mowa w § 56 oraz art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. poz. 332), nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 stosują te przepisy odpowiednio.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, kasy rejestrujące nabyte przez użytkowników kas w okresie obowiązywania potwierdzeń wydanych przed dniem 1 września 2011 r. mogą być nadal stosowane do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego, pod warunkiem że zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca użytkuje zainstalowaną 26 października 1998 r. kasę rejestrującą nabytą w okresie obowiązywania decyzji określonej w § 56 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących i kasa ta nadal zapewnia prawidłowość rozliczeń, a także mając na względzie fakt, że nie posiada ona możliwości technicznych żeby dokonać przypisania zwolnienia od podatku literze „E”, to przedmiotowe urządzenie fiskalne nadal po 31 lipca 2019 r. może być użytkowane.

Ponadto zauważyć należy, że podatnik, w sytuacji gdy miał przypisane jakieś oznaczenie literowe do sprzedaży zwolnionej, której później nie używa i nie będzie używał, może je usunąć (deaktywować).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.