Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.273.2019.2.JK
z 6 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2019 r. (data wpływu 19 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 sierpnia 2019 r. (data wpływu 30 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 16 sierpnia 2019 r. nr 0112.KDIL3-2.4011.273.2019.1.JK wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłane w dniu 16 sierpnia 2019 r. zostało skutecznie doręczone w dniu 20 sierpnia 2019 r. Natomiast w dniu 30 sierpnia 2019 r. (data nadania 27 sierpnia 2019 r.) wniosek został uzupełniony.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w zeznaniu podatkowym za rok 2018 w PIT-38 wykazała ulgę prorodzinną na dziecko (…) za miesiące od I 2018 r. do VI 2018 r. w kwocie 556,02 zł. Zainteresowana została wezwana przez urząd skarbowy celem sporządzenia korekty na plus. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że ma świadomość, że odliczeniu ulgi prorodzinnej na dziecko podlegają dzieci do lat 25, niemniej ze względu na to, że Zainteresowana przez cały 2018 r. była dłużnikiem alimentacyjnym swej córki w kwocie 400 zł / mc, odliczyła ulgę do VI 2018 r., a z pozostałych 6-m-cy 2018 r. dobrowolnie zrezygnowała. Pomimo tego urząd skarbowy za pośrednictwem Poczty Polskiej na adres Wnioskodawczyni przekazał pozostałą kwotę 548 zł wynikającą z przynależnej całorocznej ulgi prorodzinnej. Następnie organ podatkowy zażądał zwrotu całej kwoty wynikającej z ulgi podatkowej za 11 m-cy roku 2018, z czym podatnik nie może się zgodzić, jako dłużnik alimentacyjny swojej córki. Dodać należy, że córka Zainteresowanej – wierzyciel alimentacyjny – w okresie wakacji pracując na zlecenie 3 miesiące osiągnęła przychód w wysokości przekraczającej kwotę 3.089,00 zł. Poza sporem pozostaje, że od kwot 12x400 zł potrącanych przez komornika sądowego Wnioskodawczyni zapłaciła podatek – 18 % (procent).

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana wskazała:

• w roku 2018 osiągnęła dochody opodatkowane w podatku dochodowym od osób fizycznych w skali podatkowej 18% w wysokości 38.171,45 zł. brutto (minus alimenty i minus składki na ubezpieczenie);
• przedmiotem wniosku jest ulga prorodzinna związana z wychowywaniem przez Wnioskodawczynię (dłużnika alimentacyjnego tego dziecka) jednego dziecka. Łączne dochody Wnioskodawczyni w 2018 r. opodatkowane skalą podatkową pomniejszone o zapłacone przez podatnika składki na ubezpieczenie społeczne nie przekroczyły kwoty 112.000 zł, ani nawet połowy z tej kwoty;
• jej zdaniem w tym przypadku nie mają zastosowania wyłącznie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• zdaniem Wnioskodawczyni w 2018 r. w stosunku do Zainteresowanej mają zastosowanie przepisy art. 27f ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT, art. 27f ust. 6 i art. 6 i 4 pkt 2 (i inne w wym. Ustawy). Tu Wnioskodawczyni przywołuje Interpretację Indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 listopada 2010 r., Nr IBPBII/1/415-523/10/ASz;
• w roku 2018 córka Wnioskodawczyni uzyskała dochody podlegające opodatkowaniu w łącznej wysokości ok. 6.000 zł. w skali całego roku 2018 (praca studentki studiów dwustopniowych stacjonarnych w okresie ferii letnich). Ponadto córka Wnioskodawczyni osiągała w roku 2018 przychody z zasądzonych alimentów płatnych przez Wnioskodawczynię, a potrącanych Wnioskodawczyni przez Komornika Sądu Rejonowego z wynagrodzenia za pracę przez cały rok 2018 w skali 400 zł /m-c. (12x400 zł., oczywiście uprzednio opodatkowane wobec Wnioskodawczyni);
• data ukończenia przez córkę 25 lat, jest to dzień 9 styczeń 2018 r;
• przez cały rok 2018 córka Wnioskodawczyni uczęszczała i studiowała (…), studia magisterskie o charakterze stacjonarnym;
• Córka Wnioskodawczyni (…), pomimo że była do końca roku 2018 Jej wierzycielem alimentacyjnym, zamieszkiwała i zamieszkuje wraz z Zainteresowaną, pozostawała i pozostaje pod jej stałą opieka, Wnioskodawczyni wychowuje ją i faktycznie sprawuje nad nią pieczę, wobec czego postanowiła skorzystać z prawa rodzica do tzw. ulgi prorodzinnej, ulgi na wychowanie dziecka – do kwoty wysokości 556,02 zł, a więc za okres tylko 6 m-cy, choć zdaniem podatnika Wnioskodawczyni miałaby prawo do pełnej ulgi za okres pełnych 12 m-cy roku 2018.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni żyjąc w separacji sądowej będąc dłużnikiem alimentacyjnym swego dziecka miała prawo do stosowania ulgi prorodzinnej na swoje dziecko, wierzyciela alimentacyjnego, w przypadku, kiedy córka zamieszkiwała i zamieszkuje wraz z Zainteresowaną, która wychowuje ją i faktycznie sprawuje nad nią pieczę?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ulga prorodzinna za 2018 r. została odliczona zgodnie z obowiązującym prawem. Z tego względu, że wyłączeniu z ograniczenia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej do 25 lat wyłączone są – wyjątek – osoby w dwu przypadkach:

1. osoby bez względu na wiek jeśli otrzymywały zasiłek – dodatek pielęgnacyjny – lub rentę socjalną;
2. osoby udzielające świadczenie o charakterze alimentacyjnym na rzecz swego dziecka, niesamodzielnie w sytuacji separacji sądowej małżonków, ciągłości nauki – studia dwustopniowe.
   
   

Na potwierdzenie swojego stanowiska Zainteresowana powołuje interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 listopada 2010 r. (nr IBPBII/1/415-523/10/ASz).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1387, ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Na podstawie art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a cyt. ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

W świetle art. 27f ust. 2b ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Na podstawie art. 27f ust. 4, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Zgodnie z art. 27f ust. 5, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 tej ustawy wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie natomiast do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

− w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Jak wynika z powyższych uregulowań prawnych – jednym z warunków koniecznych – aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na pełnoletnie dzieci, jest utrzymywanie w roku podatkowym pełnoletniego dziecka do ukończenia 25 roku życia, uczącego się w szkołach ściśle przez ustawę określonych, które w roku podatkowym nie uzyskało dochodów, do których stosuje się zasady opodatkowania, określone w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Ustawodawca wyraźnie wskazał, że limit osiągniętego dochodu dotyczy całego roku podatkowego, a nie jego części, czy poszczególnych miesięcy. W 2018 r. wysokość ww. wynosiła 3 089 zł, co wynika z wyliczenia ilorazu kwoty zmniejszającej podatek, tj. kwoty 556 zł 02 gr oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, tj. 18%.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawczyni przez cały 2018 r. była dłużnikiem alimentacyjnym swej córki w kwocie 400 zł / mc. Córka Zainteresowanej – wierzyciel alimentacyjny – w roku 2018 uzyskała dochody podlegające opodatkowaniu w łącznej wysokości ok. 6.000 zł w skali całego roku 2018 (praca studentki w okresie ferii letnich). Łączne dochody Wnioskodawczyni w 2018 r. opodatkowane skalą podatkową pomniejszone o zapłacone przez podatnika składki na ubezpieczenie społeczne nie przekroczyły kwoty 112.000 zł, ani nawet połowy z tej kwoty. Zastosowania w przedmiotowym przypadku nie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni nie spełniła jednej z przesłanek określonych w art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochód uzyskany przez córkę w 2018 r. przekroczył kwotę 3 089 zł, to Zainteresowana nie może skorzystać z ulgi prorodzinnej – za żaden z miesięcy 2018 r. – na pełnoletnią córkę (nawet przy spełnieniu wszystkich pozostałych warunków normujących przedmiotową preferencję podatkową). Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.