Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.505.2019.1.MS
z 5 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2019 r. (data wpływu 1 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego od wydatków związanych z realizowaną inwestycją pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku naliczonego od wydatków związanych z realizowaną inwestycją pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Gmina nie prowadzi działalności gospodarczej.

Gmina złożyła wniosek o przyznanie pomocy na zadanie inwestycyjne w ramach Programu Rozwoju. W ramach niniejszego projektu planowana jest budowa miasteczka rowerowego – placu edukacyjnego wraz ze strefą rekreacyjną dla seniora. W ramach realizacji zostanie wykonany następujący zakres prac: wykonanie ciągu pieszego z kostki betonowej kolorowej; wykonanie nawierzchni ze żwiru płukanego; wykonanie elementów zieleni poprzez: wykonanie trawników parkowych i obrzeży trawnikowych, sadzenie drzew i krzewów liściastych; wyposażenie terenu w obiekty małej architektury poprzez: montaż altan, montaż kredensu, montaż ławek, montaż koszy na śmieci, montaż stołów do gry w szachy/warcaby z ławkami, montaż i stawianie słupów oświetleniowych – lampy solarne, roboty przygotowawcze polegające na usunięciu warstwy humusu; roboty ziemne polegające na wykonaniu wykopów i przekopów oraz na formowaniu i zagęszczaniu nasypów; wykonanie podbudowy polegającej m. in. na: profilowaniu i zagęszczaniu podłoża pod warstwy konstrukcyjne nawierzchni; oczyszczeniu i skropieniu emulsją asfaltową na zimno podbudowy; wykonanie podbudowy z kruszywa łamanego stabilizowanego mechanicznie; ulepszeniu podłoża z gruntu stabilizowanego hydraulicznym spoiwem drogowym; wykonanie nawierzchni z betonu asfaltowego – warstwa ścieralna; wykonanie nawierzchni z kostki betonowej typu cegła na podsypce cementowo-piaskowej; wykonanie zjazdów z kostki betonowej grafitowej na podsypce cementowo-piaskowej; roboty wykończeniowe polegające na humusowaniu skarp z obsianiem przy grubości warstwy humusu 5 cm; wykonanie oznakowania poziomego; wykonaniu oznakowania pionowego; montaż stojaków na rowery.

Wykonanie miasteczka rowerowego – placu edukacyjnego wraz ze strefą rekreacyjną dla seniora przyczyni się do polepszenia komfortu oraz bezpieczeństwa życia mieszkańców Gminy.

Gmina ubiega się o uznanie podatku od towarów i usług (VAT) jako kosztu kwalifikowanego. Realizując zadanie pn. „…” Gmina na podstawie faktur będzie ponosiła wydatki zawierające podatek od towarów i usług.

Realizacja projektu planowana jest na 2019 rok. Realizowany projekt nie będzie służył czynnościom opodatkowanym, nie będzie generował dochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Gmina będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od realizowanej w ramach projektu inwestycji?
2. Czy Gmina będzie miała prawo do odzyskania podatku VAT od inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, o którym mowa w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z realizacją wyżej opisanego projektu, gdyż poniesione wydatki nie będą służyły wykonaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Pomimo, że Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług nie przysługuje jej prawo zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ustawy. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki (art. 86 i art. 87 ustawy o podatku od towarów i usług), tzn. odliczenia podatku dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowanym zadaniem. Zatem nie przysługuje mu prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy. Poniesione wydatki nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących nabywane towary i usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714) wskazano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia wskazany został katalog środków, które stanowią środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Otrzymanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach, daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro przedmiotowe przedsięwzięcie nie służy czynnościom opodatkowanym, to Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku od nakładów poniesionych na jego realizację.

Wnioskodawcy nie przysługuje także prawo do zwrotu podatku naliczonego, ponieważ z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, że otrzymane przez niego środki stanowią środki wskazane w przywołanym rozporządzeniu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem prowadzenia skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.