Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.334.2019.3.MD
z 6 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2019 r. (data wpływu 4 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem z 8 lipca 2019 r. (data wpływu 8 lipca 2019 r.) oraz pismem z pismem z 16 sierpnia 2019 r. (data wpływu 16 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 lipca 2019 r. (data wpływu 8 lipca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 1 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.334.2019.1.MD oraz pismem z 16 sierpnia 2019 r. (data wpływu 16 sierpnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 9 sierpnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.334.2019.2.MD

We wniosku, uzupełnionym pismem z 8 lipca i 16 sierpnia 2019 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na potrzeby działalności gospodarczej podatnik osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zbudował na własnym gruncie budynek handlowo usługowy, budynek został oddany do użytkowania 31 sierpnia 1999 r. i przyjęty do ewidencji środków trwałych, wartość początkowa budynku 662 183,25 zł. Prowadzący działalność jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, od poniesionych wydatków odliczył podatek VAT. W okresie od 1999 r. do 2015 r. podatnik poniósł wydatki na ulepszenie budynku w kwocie 190 596,13 zł, od poniesionych wydatków odliczył podatek VAT, a poniesione nakłady zwiększyły wartość budynku. W czerwcu 2015 r. podatnik rozpoczął rozbudowę budynku, nakłady zostały zaewidencjonowane w księgach rachunkowych na koncie „Środki trwałe w budowie”, od poniesionych wydatków także odliczył podatek VAT. Wartość nakładów na rozbudowę to kwota 282 095,92 zł. Obecnie podatnik chce sprzedać całą nieruchomość wraz z nakładami na rozbudowę.

W uzupełnieniu do wniosku udzielono następujących wyjaśnień.

Budynek będący przedmiotem planowanej sprzedaży jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane. Symbol PKOB: 1230; nazwa grupowania: „Budynki handlowo-usługowe”; wyszczególnienie: stacja obsługi i samodzielny sklep.

W związku z wybudowaniem przedmiotowego budynku, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na pytanie Organu „Z okoliczności sprawy wynika, że „w okresie od 1999 r. do 2015 r. podatnik poniósł wydatki na ulepszenie budynku w kwocie 190 596,13 zł, od poniesionych wydatków odliczył podatek VAT, a poniesione nakłady zwiększyły wartość budynku. W czerwcu 2015 r. podatnik rozpoczął rozbudowę budynku, nakłady zostały zaewidencjonowane w księgach rachunkowych na koncie „Środki trwałe w budowie”, od poniesionych wydatków także odliczył podatek VAT.” W związku z powyższym proszę o doprecyzowanie:

1. Czy w odniesieniu do ww. budynku Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej jego wartości?
2. czy Wnioskodawca miał/ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków?
3. czy do momentu sprzedaży dokonane ulepszenia będą oddane do użytku?
4. czy po ulepszeniu równym lub wyższym niż 30% wartości początkowej budynek lub jego części będą oddane w najem, dzierżawę lub na podstawie innej umowy o podobnym charakterze? Jeśli tak, to należy podać datę od kiedy?
5. czy ulepszony budynek lub jego części będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez co najmniej 5 lat?”
   
   

Wnioskodawca wskazał:

4a) Wydatki na ulepszenie w latach 1999 do 2015 stanowiły 28,8% wartości początkowej budynku.

4b) Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków.

4c) ulepszenia były oddane do użytku w 2015 roku.

4d) rozbudowa rozpoczęta zezwoleniem od czerwca 2015 roku trwa nadal, wartość tej rozbudowy do dnia dzisiejszego stanowi (282 095,92 zł) 42,6% wartości początkowej budynku, Wnioskodawca na dzień dzisiejszy chce sprzedać budynek.

4e) Wnioskodawca chce sprzedać budynek.

Budynek był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, która nie była zwolniona z podatku od towarów i usług.

Na pytanie Organu „Czy budynek handlowo usługowy wybudowany na własnym gruncie i oddany do użytkowania 31 sierpnia 1999 r. był/jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy?” Wnioskodawca wskazał, że budynek handlowo usługowy wybudowany na własnym gruncie i oddany do użytkowania 31 sierpnia 1999 r. był wykorzystywany do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Na pytanie Organu czy i kiedy rozpoczęto faktyczne użytkowanie ww. budynku?” wnioskodawca podał, że faktycznie od 31 sierpnia 1999 r. rozpoczęto użytkowanie ww. budynku.

Na pytanie Organu „Czy ulepszenia oddane do użytku w 2015 r. (w wysokości 28,8%) dotyczą odrębnej (innej) części budynku niż rozbudowa rozpoczęta w czerwcu 2015 r.?” Wnioskodawca wskazał, że ulepszenia oddane w 2015 r. dotyczyło: modernizacji w instalacji grzewczej, dobudowano ścianki działowe w pomieszczeniach biurowych, decyzja z czerwca 2015 r. dotyczy wydania pozwolenia na: „rozbudowę salonu samochodowego z serwisem o pomieszczenie magazynowe wraz z przebudową dachu”

Na pytanie Organu „Czy rozbudowa rozpoczętą w czerwcu 2015 r. dotyczy całego budynku czy wyłącznie jego części?” Wnioskodawca wskazał, że rozbudowa dotyczyła jak wskazano powyżej: dobudowy pomieszczenia magazynowego do istniejącego obiektu tak aby stanowiło całość/usunięto jedną ze ścian zewnętrznych aby połączyć budynek z dobudowanym magazynem, przebudowano dach, po pierwsze aby całością objął cały obiekt (stary budynek wraz z nowo dobudowanym, a po drugie dach wymagał wymiany konstrukcji i pokrycia i innych elementów związanych z dachem.

Na pytanie Organu „Jeżeli rozbudowa rozpoczęta w czerwcu 2015 r. dotyczy całego budynku to w jaki sposób, do jakich czynności Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowy budynek po rozpoczęciu rozbudowy?” Wnioskodawca wskazał, że rozbudowa rozpoczęta w 2015 r. nie kolidowała z prowadzoną działalnością – sprzedaż i serwisowanie samochodów, przez cały okres rozbudowy była prowadzona działalność gospodarcza.

Na pytanie Organu „Jeżeli rozbudowa rozpoczęta w czerwcu 2015 r. dotyczy tylko części budynku należy wskazać czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie w stosunku do części budynku nieobjętej rozbudową w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.)? Jeżeli tak, to należy wskazać dokładną datę.” Wnioskodawca podał , że pierwsze zasiedlenie budynku oddanego do użytku 31 sierpnia 1999 r. nastąpiło 31 sierpnia 1999 r.

Na pytanie Organu „Jeżeli nastąpiło pierwsze zasiedlenie części budynku nieobjętej rozbudową, to należy wskazać, w jakiej części?” Wnioskodawca wskazał, że pierwsze zasiedlenie nastąpiło w budynku wybudowanym w 1999 r., oddanym do użytkowania 31 sierpnia 1999 r. , decyzja o rozbudowie nastąpiła 16 lat prowadzenia działalności.

Na pytanie Organu „Jeżeli nastąpiło pierwsze zasiedlenie części budynku nieobjętej rozbudową, to należy wskazać w wyniku jakich czynności nastąpiło pierwsze zasiedlenie tej części?” Wnioskodawca wskazał, że pierwsze zasiedlenie nastąpiło przez prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży samochodów osobowych wraz z serwisem mechanicznym tych samochodów.

Na pytanie Organu „Jeżeli nastąpiło pierwsze zasiedlenie części budynku nieobjętej rozbudową, to należy wskazać kiedy rozpoczęto faktyczne jej użytkowanie?” wnioskodawca wskazał, że faktyczne używanie rozpoczęto 31 sierpnia 1999 r. rozbudowa w 2015 r. była podyktowana koniecznością stworzenia więcej miejsca na prowadzoną działalność przez większy magazyn samochodów i części zamiennych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jakie będą skutki w podatku VAT od transakcji sprzedaży nieruchomości?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Transakcja sprzedaży nieruchomości będzie opodatkowana stawką 23%.

Sprzedaż budynku nie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku vat na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a ustawy o VAT ponieważ podatnik poniósł wydatki na rozbudowę w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej budynku, a rozbudowa nie została jeszcze zakończona. Skoro rozbudowywanego budynku nie oddano do użytkowania, do pierwszego zasiedlenia nie doszło. Warunki do zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie są spełnione. Drugie ze zwolnień (pkt 10a) może być zastosowany pod warunkiem że:

1. w stosunku do budynku (budowli, lub ich części) nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do odliczenia VAT,
2. dokonujący dostawy budynków (budowli lub ich części) nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do odliczenia VAT, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

W przedmiotowej sprawie warunek wskazany w lit. b nie został spełniony. W konsekwencji zastosowanie zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT także nie jest możliwe. Podatnik od transakcji sprzedaży nieruchomości z budynkiem usługowo handlowym w rozbudowie zastosuje stawkę podatku VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podkreślić należy, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Kwestia ponownego pierwszego zasiedlenia w przypadku, gdy w stosunku do obiektu ponoszone są wydatki na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowią co najmniej 30% wartości początkowej danego budynku, budowli lub ich części była przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w dniu 16 listopada 2017 r. odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia w przypadku obiektów, w stosunku do których poniesiono ulepszenia, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, wynoszące co najmniej 30% ich wartości początkowej. Trybunał w wyroku C-308/16 powołując się na art. 12 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347 z 11 grudnia 2006, s. 1 ze zm.) wskazał, że „(...) jakkolwiek art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT upoważnia państwa członkowskie do zdefiniowania warunków stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a) tego artykułu, do przebudowy budynków, w odniesieniu w szczególności do dostawy budynku następującej przed jego pierwszym zasiedleniem, przepisu tego nie można jednak interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie korzystają z marginesu pozwalającego im na zmianę samego pojęcia „pierwszego zasiedlenia” w swoich przepisach krajowych, gdyż mogłoby to podważać skuteczność wskazanego zwolnienia. (…) Państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.”

Z powyższego wynika, że zarówno w przypadku wybudowania obiektu, jak również po jego ulepszeniu pojęcie „pierwsze zasiedlenie” należy rozumieć w sposób tożsamy. Oznacza to, że w sytuacji dokonywania ulepszeń wykorzystanie obiektu do własnej działalności należy uznać za jego ponowne „pierwsze zasiedlenie”.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca na potrzeby działalności gospodarczej zbudował na własnym gruncie budynek handlowo usługowy, który został oddany do użytkowania 31 sierpnia 1999 r. budynek był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W okresie od 1999 r. do 2015 r. Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie budynku, które stanowiły 28,8% wartości początkowej budynku. Ulepszenia te dotyczyły modernizacji instalacji grzewczej, dobudowy ścianek działowych w pomieszczeniach biurowych. W czerwcu 2015 r. Wnioskodawca rozpoczął rozbudowę budynku. Jak podał Wnioskodawca rozbudowa rozpoczęta od czerwca 2015 r. trwa nadal, wartość tej rozbudowy do dnia dzisiejszego stanowi (282 095,92 zł) tj. 42,6% wartości początkowej budynku. Z okoliczności sprawy wynika, że usunięto jedną ze ścian zewnętrznych aby połączyć budynek z dobudowanym magazynem, przebudowano dach. Z treści wniosku wynika, że w budynku wybudowanym w 1999 r. przez cały okres rozbudowy prowadzona jest działalność gospodarcza, bowiem jak wskazał Wnioskodawca rozbudowa nie kolidowała z prowadzoną działalnością. Wnioskodawca na dzień dzisiejszy chce sprzedać budynek.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania planowanej transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowo handlowym wraz z dobudowaną częścią magazynową.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że w celu ustalenia czy w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy i kiedy w odniesieniu do wskazanego budynku lub jego części, miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz treści powołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu wykładni pierwszego zasiedlenia wynikającej z orzecznictwa TSUE, prowadzi do stwierdzenia, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż budynku usługowo handlowego, wybudowanego w 1999 r., w którym przez cały okres rozbudowy prowadzona jest działalność gospodarcza nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą tej części budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – budynek w tej części został już zasiedlony.

Tym samym w odniesieniu do sprzedaży tej części powierzchni budynku będzie przysługiwało zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W związku z powyższym – na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – również sprzedaż części gruntu, na którym posadowiony jest ww. budynek będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy jednak mieć na uwadze, że zgodnie z powołanym art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwolnieniem objęta jest również dostawa budynku, budowli lub ich części, która nie jest objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w stosunku do których nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby dostawa mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu muszą być spełnione oba warunki określone w tym przepisie.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w związku z poniesieniem wydatków na rozbudowę budynku (ulepszenia), miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i z tego prawa jak sam wskazał skorzystał.

Zatem z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że w zakresie dobudowanego pomieszczenia magazynowego nie znajdzie zastosowanie zwolniona od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Analiza warunków, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT nie jest konieczna, bowiem część magazynowa nie była w żaden sposób wykorzystywana, a rozbudowa ww. części budynku nie została zakończona.

Zatem planowana transakcja w części pomieszczenia magazynowego będzie czynnością opodatkowaną podstawową stawką VAT w wysokości 23% – zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy. Konsekwentnie również sprzedaż części gruntu, na którym posadowiony jest budynek – zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT – będzie podlegała opodatkowaniu według stawki podstawowej 23%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.