Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.438.2019.1.AM
z 13 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2019 r. (data wpływu 13 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 25 kwietnia 2019 r. złożono wniosek o przyznanie dofinansowania w ramach regionalnego programu operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 na realizację projektu. Projekt obejmuje realizację 4 zadań:

1. Zadanie 1: przygotowanie dokumentacji technicznej.
   
2. Zadanie 2: zagospodarowanie przestrzeni publicznej - roboty budowlane (wiata rekreacyjna, plac zabaw ok. 93 m², mini boisko do piłki nożnej i siatkówki. ogrodzenia siatkowe - piłkochwyty, toaleta typu toi toi, parkingi 6 szt., chodniki 204 m².
   
3. Zadanie 3: nadzór inwestorski.
   
4. Zadanie 4: tablica informacyjno – pamiątkowa.
   
   
   

Beneficjentem projektu jest Gminne Centrum Kultury (GCK) beneficjenci ostateczni projektu to mieszkańcy miejscowości, pośrednio turyści.

Projekt stanowi odpowiedź na zidentyfikowane problemy i jest wpisany na listę podstawowych przedsięwzięć i projektów rewitalizacyjnych jako projekt 1. Celem projektu jest poprawa jakości życia mieszkańców obszaru rewitalizacji, poprzez:

• poprawę zagospodarowania przestrzeni,
  

• wzrost bezpieczeństwa przestrzeni publicznej,
  

• wzrost liczby osób biorących udział w działaniach aktywizujących.
  
  
  

Projekt jest zgodny z celami lokalnej strategii rozwoju lokalnej grupy działania. Cel ogólny i poprawa jakości życia mieszkańców LGD, cel szczegółowy I.2 Zachowanie i rozwój infrastruktury społecznej, przedsięwzięcie I.2.1. Zapewnienie warunków rozwoju sfery społecznej, w ramach regionalnego programu operacyjnego Województwa na lata 2014 - 2020.

Usługi świadczone w oparciu o wykonaną w ramach projektu infrastrukturę będą miały charakter ogólnodostępny i nieodpłatny.

Beneficjentem projektu jest Gminne Centrum Kultury, beneficjenci ostateczni projektu to mieszkańcy gminy.

Przedsięwzięcie wpisuje się na listę przedsięwzięć podstawowych i projektów rewitalizacyjnych LPR, w przedmiotowym dokumencie obszar ten został sklasyfikowany jako obszar zdegradowany, a realizacja ww. przedsięwzięcia stanowi odpowiedź na zdiagnozowane potrzeby mieszkańców miejscowości.

Beneficjentem ostatecznym usług będą mieszkańcy gminy. Gminne Centrum Kultury zostało utworzone na mocy uchwały Rady Gminy z dnia 27 stycznia 2015 r. w wyniku połączenia Gminnego Ośrodka Kultury i Gminnej Biblioteki Publicznej. Gminne Centrum Kultury nie prowadzi działalności zarobkowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i nie składa deklaracji VAT-7, a więc nie może odzyskać podatku VAT wykazywanego w fakturach VAT. Przyznana pomoc nie będzie wykorzystana do wykonywania czynności opodatkowanych, ale do świadczenia usług zwolnionych z podatku. Gminne Centrum Kultury jako beneficjent zostało zobowiązane do złożenia (na załączony do ww. wniosku załączniku) oświadczenia o kwalifikowalności podatku VAT. Przedmiotem oświadczenia było określenie przez beneficjenta (poprzez wskazanie podstawy prawnej), czy VAT stanowi koszt kwalifikowany ww. operacji, czy też nie, w przypadku braku możliwości odzyskania podatku VAT poniesionego przez Gminne Centrum Kultury w ramach realizacji operacji podatek VAT będzie stanowił koszt kwalifikowalny w ramach ww. operacji.

Gminne Centrum Kultury korzysta ze zwolnienia podmiotowego, w związku z tym nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego (art. 113 ustawy o VAT - „zwalnia się od podatku od towarów i usług podatników, których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł). Instytucja Kultury zwolniona podmiotowo od VAT, niebędąca czynnym podatnikiem VAT również nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów, w tym również towarów finansowanych z pomocy zagranicznej. Czyli VAT, jaki płaci taka instytucja przy zakupie towarów i usług w ramach projektu unijnego, jest kosztem kwalifikowanym. W takiej sytuacji, gdy wydatek jest związany z wykonywaniem usług zwolnionych, stanowi on koszt kwalifikowany.

Nabywane w ramach projektu unijnego - towary i usługi instytucja kultury wykorzysta do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT, a więc nie ma prawa do odliczenia przedmiotowego podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup tychże towarów i usług, przy instytucji kultury należy pamiętać o zwolnieniu świadczonych usług kulturalnych (art. 43 ust. 1 pkt 33a ustawy VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminne Centrum Kultury będzie miało możliwość odzyskania poniesionego kosztu podatku VAT z faktur związanych z realizacją operacji w ramach regionalnego programu operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym Wnioskodawca w odniesieniu do realizowanej operacji, nie ma możliwości odzyskania podatku VAT w całości lub w części. Gminne Centrum Kultury korzysta ze zwolnienia podmiotowego, w związku z tym nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego (art. 113 ustawy o VAT - zwalnia się od podatku od towarów i usług podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł). Gminne Centrum Kultury jako instytucja kultury jest zwolniona podmiotowo od VAT, niebędąca czynnym podatnikiem VAT również nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów, w tym również towarów finansowanych z pomocy zagranicznej. Zdaniem Gminnego Centrum Kultury, VAT jaki zapłaci taka instytucja przy zakupie towarów i usług w ramach projektu unijnego, jest kosztem kwalifikowalnym. W takiej sytuacji, gdy wydatek jest związany z wykonywaniem usług zwolnionych, jest on kosztem kwalifikowanym.

Działania, które będą wykonywane w ramach operacji nie są związane z wykonywaniem działalności opodatkowanej. Wydanie interpretacji podatkowej jest niezbędne do przedstawienia na etapie rozpatrywania wniosków o płatność ww. operacji.

Do współfinansowania przez komisję europejską nie kwalifikują się podatki, które są odzyskiwane (odliczone). Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), obniżenie lub zwrot podatku należnego zależy od związku nabywanych towarów i usług ze sprzedażą opodatkowaną. Gminne Centrum Kultury nie prowadzi działalności zarobkowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że przyznana pomoc nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, ale do świadczenia usług zwolnionych z podatku. Zakres zadania dla odbiorców będzie udostępniany nieodpłatnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
   
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1983, z późn. zm.), zwanej dalej u.o.p.d.k., działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Zgodnie z art. 2 u.o.p.d.k., formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności; teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

W myśl art. 9 ust. 1 i 2 u.o.p.d.k., jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Natomiast na podstawie art. 11 ust. 1 u.o.p.d.k., organizator wydaje akt o utworzeniu instytucji kultury, w którym określa jej przedmiot działania, nazwę i siedzibę, a także określa, czy dana instytucja kultury jest instytucją artystyczną w rozumieniu ust. 2 (...).

Tak więc organizatorami samorządowych instytucji kultury, o których mowa w u.o.p.d.k., są odpowiednie organy samorządu gminnego, powiatowego lub wojewódzkiego, które powołując samorządową instytucję kultury, podejmują stosowne uchwały, stanowiące prawo miejscowe. Uchwały w zakresie organizacji instytucji kultury podejmowane są przez właściwe organy zgodnie z ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, a także w oparciu o odpowiednie przepisy ustaw samorządowych, gdzie znajdują się podstawy prawne do stanowienia prawa miejscowego.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 i 2 u.o.p.d.k., instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

Statut zawiera:

1. nazwę, teren działania i siedzibę instytucji kultury;
2. zakres działalności;
3. organy zarządzające i doradcze oraz sposób ich powoływania;
4. określenie źródeł finansowania;
5. zasady dokonywania zmian statutowych;
6. postanowienia dotyczące prowadzenia działalności innej niż kulturalna, jeżeli instytucja zamierza działalność taką prowadzić.
   
   

Zapis art. 13 u.o.p.d.k., określa więc podstawy prawne funkcjonowania instytucji kultury (w tym samorządowych instytucji kultury) wskazując, że ww. podmioty funkcjonują w oparciu o akt ich utworzenia oraz statut. Jednocześnie organizacja wewnętrzna instytucji kultury uregulowana być powinna zgodnie z zapisami ustawy w regulaminie organizacyjnym, który nadawany jest przez dyrektora instytucji.

W myśl art. 14 u.o.p.d.k.:

1. Instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora.
2. Organizator nie odpowiada za zobowiązania instytucji kultury, z zastrzeżeniem art. 24 i 25.
3. Instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru.
4. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia i udostępniania rejestru instytucji kultury, w tym zakres danych zamieszczanych w rejestrze, tryb dokonywania wpisów, zmian i wykreśleń wpisów oraz wzór księgi rejestrowej, mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa danych zamieszczanych w rejestrze i bezpieczeństwa czynności prawnych dokonywanych przez te instytucje.
   
   

Ponadto z art. 27 u.o.p.d.k. wynika, że:

1. Instytucja kultury gospodaruje samodzielnie przydzieloną i nabytą częścią mienia oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się zasadami efektywności ich wykorzystania.
2. Instytucja kultury może zbywać środki trwałe. Przy zbywaniu środków trwałych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące przedsiębiorstw państwowych.
3. Podstawą gospodarki finansowej instytucji kultury jest plan finansowy ustalony przez dyrektora, z zachowaniem wysokości dotacji organizatora.
4. Instytucja kultury sporządza plan finansowy zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2077 oraz z 2018 r. poz. 62, 1000, 1366, 1669 i 1693).
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że złożono wniosek w ramach regionalnego programu operacyjnego Województwa na lata 2014 - 2020 na realizację projektu. Projekt obejmuje realizację 4 zadań:

1. Zadanie 1: przygotowanie dokumentacji technicznej.
   
2. Zadanie 2: zagospodarowanie przestrzeni publicznej - roboty budowlane (wiata rekreacyjna, plac zabaw ok. 93 m², mini boisko do piłki nożnej i siatkówki, ogrodzenia siatkowe - piłkochwyty, toaleta typu toi-toi, parkingi 6 szt., chodniki 204 m².
   
3. Zadanie 3: nadzór inwestorski.
   
4. Zadanie 4: tablica informacyjno – pamiątkowa.
   
   
   

Beneficjentem projektu jest Gminne Centrum Kultury (GCK), beneficjenci ostateczni projektu to mieszkańcy miejscowości, pośrednio turyści.

Projekt stanowi odpowiedź na zidentyfikowane problemy i jest wpisany na listę podstawowych przedsięwzięć i projektów rewitalizacyjnych.

Usługi świadczone w oparciu o wykonaną w ramach projektu infrastrukturę będą miały charakter ogólnodostępny i nieodpłatny.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności zarobkowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu, będą wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku. Faktury dokumentujące zakup towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego projektu będą wystawiane na Wnioskodawcę. Przyznana pomoc nie będzie wykorzystana do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy będzie miał możliwość odzyskania poniesionego kosztu podatku VAT z faktur związanych z realizacją projektu.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z okoliczności analizowanej sprawy wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności zarobkowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu, będą wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku.

W przedmiotowej sprawie nie zostaną spełnione podstawowe przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego (wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT), ponieważ Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a zakupione towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem, Wnioskodawca nie będzie miał również prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia tych warunków, nie ma możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. Rozporządzenia.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur związanych z realizacją projektu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zawartego w opisie sprawy przedstawionym we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.