Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.382.2019.1.KBR
z 18 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2019 r. (data wpływu 18 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT najmu apartamentu, miejsca garażowego i lokalu rekreacyjno-konferencyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT najmu apartamentu, miejsca garażowego i lokalu rekreacyjno-konferencyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem o nieograniczonym obowiązku podatkowym na terytorium Polski. Obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej, jednakże jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT z uwagi na uzyskiwane przychody z tytułu najmu nieruchomości. Dla celów podatku dochodowego przychody z najmu Wnioskodawca rozlicza na zasadach tzw. najmu prywatnego i opodatkowuje zgodnie z brzmieniem ustawy z dnia 20 lipca 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 43, z późn. zm.).

W dniu 12 kwietnia 2019 roku Wnioskodawca nabył wraz z małżonką lokal mieszkalny (dalej jako: „Apartament”). Zgodnie z zawartą umową zakupu oprócz lokalu mieszkalnego Podatnik nabył także udział w lokalu niemieszkalnym - hali garażowej (dalej jako: „Miejsce garażowe”) oraz udział w lokalu niemieszkalnym (dalej jako: „Lokal rekreacyjno-konferencyjny”).

Celem zakupu Apartamentu wraz z Miejscem Garażowym oraz Lokalem Rekreacyjno-Konferencyjnym położonych w miejscowości o dużych walorach turystycznych było przede wszystkim uzyskiwanie przychodów z ich wynajmu. W tym samym dniu w którym Wnioskodawca nabył opisywaną nieruchomość, zawarł umowę najmu na opisany powyżej lokal mieszkalny i udziały w nieruchomościach niemieszkalnych.

Zgodnie z treścią zawartej umowy najemca w ramach swojej działalności gospodarczej udostępnia następnie opisane nieruchomości osobom trzecim na zasadzie najmu krótkoterminowego - zakwaterowania (podnajem). Umowa najmu została zawarta na okres 10 lat z możliwością wcześniejszego rozwiązania. Usługa najmu opisywanych nieruchomości zgodnie z zawartą umową rozliczana jest w miesięcznych okresach rozliczeniowych, na podstawie wystawianych przez Wnioskodawcę faktur VAT. Wysokość miesięcznego czynszu najmu nieruchomości uzależniona jest od wysokości czynszu podnajmu jaki uzyska najemca od osób korzystających z opisanych nieruchomości.

Świadczoną usługę najmu Wnioskodawca opodatkowuje obecnie według stawki podstawowej VAT wynoszącej 23%, zarówno dla usługi najmu Apartamentu, jak i najmu Miejsca Garażowego oraz Lokalu rekreacyjno-konferencyjnego. Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej są wątpliwości jaka stawka podatku VAT jest właściwa dla opisanej usługi najmu. Najemca opodatkowuje bowiem swoje usługi najmu krótkoterminowego według stawki VAT 8%. Ze względu na rozbieżności interpretacyjne, w tym zakresie Wnioskodawca przyjął dla świadczonej przez niego usługi stawkę 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana usługa najmu Apartamentu, Miejsca garażowego oraz Lokalu rekreacyjno- konferencyjnego jest opodatkowana według stawki podstawowej VAT wynoszącej 23%, czy też właściwa jest stawka 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji świadczona usługa najmu na rzecz firmy, która podnajmuje dalej opisane nieruchomości będzie podlegać pod opodatkowanie według stawki podstawowej VAT, która wynosi 23%.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm. dalej jako „Ustawa”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 Ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 Ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 41 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 41 ust. 2 Ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146aa pkt 1 Ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Zastosowanie preferencyjnych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 43 ust. 20 Ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

W pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55). W świetle powyższych przepisów usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy.

Podatnik podatku VAT może zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca - podnajemca. Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego świadczy usługę najmu nieruchomości mieszkalnej wraz z udziałem w lokalu niemieszkalnym (garażu podziemnym) oraz udziałem w lokalu niemieszkalnym o charakterze rekreacyjno-konferencyjnym. Powyższe nieruchomości zgodnie z zawartą umową wynajmowane są na rzecz podmiotu gospodarczego, który w ramach swojej działalności dokonuje dalszego podnajmu nieruchomości jako usługi zakwaterowania (najmu krótkoterminowego).

Powyższe powoduje, iż dla świadczonej usługi zdaniem Wnioskodawcy nie można zastosować zwolnienia z podatku VAT o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy.

Wynika to wprost z przytoczonego powyżej przepisu art. 43 ust. 20.

Jednocześnie z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca wynajmuje opisane nieruchomości firmie na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w postaci świadczenia usług najmu krótkoterminowego, zdaniem Wnioskodawcy nie spełnia on także warunków do zastosowania stawki 8%, zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 2 oraz art. 146aa ust. 1 ustawy. Zatem w stosunku do świadczonej przez Wnioskodawcę usługi najmu Apartamentu wraz z Miejscem garażowym oraz Lokalem Rekreacyjno-Konferencyjnym, właściwą stawką podatku od towarów i usług będzie stawka 23 %, czyli nie posiada on prawa do zastosowania stawki VAT 8%

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, tj. spełnienie przesłanki przedmiotowej (usługa) oraz podmiotowej (podatnik), należy wskazać, że wynajem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy VAT i podlega opodatkowaniu VAT na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7 %, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
  

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  
  

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (obecnie zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy stawką podatku w wysokości 8%) pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Zastosowanie obniżonych stawek podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że w myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, że w sytuacji, gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są m.in. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 43 ust. 20 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

W świetle powyższych przepisów usługa najmu nieruchomości może korzystać ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
  

• charakter mieszkalny nieruchomości,
  

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zwolnienia od podatku od towarów i usług, w tym również zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem o nieograniczonym obowiązku podatkowym na terytorium Polski. Obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej, jednakże jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT z uwagi na uzyskiwane przychody z tytułu najmu nieruchomości. Wnioskodawca nabył wraz z małżonką lokal mieszkalny, udział w lokalu niemieszkalnym - hali garażowej oraz udział w lokalu niemieszkalnym. W tym samym dniu w którym Wnioskodawca nabył opisywaną nieruchomość, zawarł umowę najmu na opisany powyżej lokal mieszkalny i udziały w nieruchomościach niemieszkalnych.

Zgodnie z treścią zawartej umowy najemca w ramach swojej działalności gospodarczej udostępnia następnie opisane nieruchomości osobom trzecim na zasadzie najmu krótkoterminowego - zakwaterowania (podnajem). Umowa najmu została zawarta na okres 10 lat z możliwością wcześniejszego rozwiązania. Usługa najmu opisywanych nieruchomości zgodnie z zawartą umową rozliczana jest w miesięcznych okresach rozliczeniowych, na podstawie wystawianych przez Wnioskodawcę faktur. Wysokość miesięcznego czynszu najmu nieruchomości uzależniona jest od wysokości czynszu podnajmu jaki uzyska najemca od osób korzystających z opisanych nieruchomości.

Świadczoną usługę najmu Wnioskodawca opodatkowuje obecnie według stawki podstawowej VAT wynoszącej 23%, zarówno dla usługi najmu Apartamentu, jak i najmu Miejsca Garażowego oraz Lokalu rekreacyjno-konferencyjnego.

Na tle tak przedstawionych okoliczności sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie ustalenia stawki podatku VAT właściwej dla opisanej usługi najmu.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Jak wyjaśniono wyżej, usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

W świetle powołanych przepisów prawa oraz powyższych wyjaśnień należy wskazać, że w przedstawionych okolicznościach świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu apartamentu wraz z przynależnym do niego miejscem garażowym oraz udziałem w lokalu rekreacyjno-konferencyjnym nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Wnioskodawca (właściciel lokalu) wynajmując ten lokal na rzecz najemcy, który następnie udostępnia go osobom trzecim na zasadzie najmu krótkoterminowego – zakwaterowania (podnajem), tym samym nie został wypełniona przesłanka uprawniająca do skorzystania ze zwolnienia od podatku – najem nie zaspakaja potrzeb mieszkaniowych wynajmującego, lecz służy celom związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą – dalszy najem.

W niniejszej sprawie, jak wynika z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku, Wnioskodawca podpisał z najemcą umowę najmu na 10 lat, na podstawie której najemca ma prawo do zawierania umów najmu krótkoterminowego, zatem celem oddania w najem apartamentu wraz z przynależnym do niego miejscem garażowym oraz udziałem w lokalu rekreacyjno-konferencyjnym nie będzie zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych najemcy prowadzącego działalność gospodarczą w wynajmowanym lokalu w zakresie jego wynajmu. Wspomniany najemca wynajmując przedmiotowy lokal mieszkalny od Wnioskodawcy nie będzie wykorzystywał go w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, gdyż celem tego najmu będzie dalszy podnajem (co wynika z zawartej umowy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Tak więc w przypadku wynajmu lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę, który nie będzie świadczył osobiście usług najmu lokalu o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe, nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W omawianych okolicznościach nie znajdzie również zastosowania obniżona 8% stawka VAT przewidziana w art. 41 ust. 2 ustawy VAT w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy VAT dla usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy VAT tj. „usług związanych z zakwaterowaniem” sklasyfikowanych w grupowaniu 55 PKWiU. Zgodnie z wyjaśnieniami Głównego Urzędu Statystycznego PKWiU grupowanie 55 obejmuje m.in. usługi świadczone przez obiekty noclegowe, turystyczne i inne miejsca służące do krótkotrwałego zakwaterowania oraz wszelkie pozostałe usługi tych obiektów bez obsługi, natomiast nie obejmuje wynajmu nieruchomości mieszkalnych w celu dłuższego pobytu, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym. Przyjmuje się zatem, że usługi objęte stawką preferencyjną muszą bezwzględnie dotyczyć zakwaterowania.

Świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz najemcy usługi wynajmu apartamentu wraz z przynależnym do niego miejscem garażowym oraz udziałem w lokalu rekreacyjno-konferencyjnym na podstawie zawartej na okres 10 lat umowy, nie będą zatem mogły korzystać z preferencyjnej stawki 8% wskazanej w załączniku nr 3 poz. 163 do ustawy, gdyż ta zarezerwowana jest wyłącznie dla usług objętych PKWiU 55 (Usługi związane z zakwaterowaniem), tj. dla usług jakie świadczy najemca.

Reasumując, wynajem apartamentu wraz z przynależnym do niego miejscem garażowym oraz udziałem w lokalu rekreacyjno-konferencyjnym na rzecz innego podmiotu celem dalszego podnajmu (krótkotrwałe zakwaterowanie) podlega opodatkowaniu stawką VAT wynoszącą 23%. Fakt wykorzystywania lokalu przez najemcę do czynności polegających na krótkotrwałym zakwaterowaniu nie powoduje, że wynajmujący świadczy również tego typu usługi. Ponadto skoro usługa wynajmu lokali mieszkalnych nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT, jak również z opodatkowania według preferencyjnej 8% stawki VAT, usługa ta powinna zostać w całości opodatkowana według podstawowej stawki VAT, tj. obecnie 23%.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że najem przedmiotowego lokalu wraz z miejscem garażowym oraz udziałem w lokalu rekreacyjno-konferencyjnym przez Wnioskodawcę na rzecz najemcy, w celach dalszego podnajmu będzie opodatkowany podatkiem VAT na zasadach ogólnych sformułowanych w przepisie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, tj. stawką podatku VAT w wysokości 23%.

W świetle powyższych okoliczności stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.