Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.244.2019.3.BD
z 20 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 12 lipca 2019 r. (data wpływu – 12 lipiec 2019 r.), uzupełnionym 22 lipca i 20 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wniesienia aportu do spółki kapitałowej:

• w części dotyczącej podlegania opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz określenia na kim ciąży obowiązek podatkowy − jest prawidłowe,
• w części dotyczącej zasad opodatkowania, tytułu opodatkowania, podstawy opodatkowania i stawki podatku – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wniesienia aportu do spółki kapitałowej.

Wniosek został uzupełniony samoistnie 22 lipca 2019 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 8 sierpnia 2019 r., znak: 0114-KDIP1-1.4012.377.2019.2.IZ, 0111-KDIB4.4014.244.2019.3.BD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 20 sierpnia 2019 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: S. Spółka Akcyjna („Nabywca”),
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: S. Sp. z o.o. Sp. k. („Zbywca”),

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany niebędący stroną postępowania – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. (dalej „Zbywca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z tytułu prowadzonej działalności Zbywca nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Księgi rachunkowe Zbywcy prowadzone są przez zewnętrzny podmiot na podstawie umowy cywilnoprawnej przy wykorzystaniu programu komputerowego należącego do Zbywcy. Zbywca prowadzi działalność gospodarczą w dwóch obszarach:

1. związaną z obrotem towarami (przede wszystkim hurtowa działalność handlowa, której przedmiotem są m.in.: różnego rodzaju plecaki, torby i inne podobne wyroby, a także galanteria skórzana, np. portfele, paski, rękawiczki), oraz
2. w zakresie wynajmu i dzierżawy nieruchomości na własny rachunek.
   
   

Zbywca jest właścicielem nieruchomości, których część jest wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej prowadzonej przez Zbywcę, a część jest przez niego wynajmowana w ramach tej działalności. Jednym z obszarów działalności przedsiębiorstwa Zbywcy jest zatem jego część związana z działalnością w zakresie handlu hurtowego (dalej: „Dział handlowy”). Na moment złożenia wniosku, Dział handlowy stanowi część przedsiębiorstwa, wydzieloną w formie Regulaminu organizacyjnego Zbywcy. Wydzielenie to wygląda w następujący sposób. Istnieje:

1. odrębny dział, który zatrudnia (w tym na podstawie umów cywilnoprawnych) osoby zajmujące się tylko działalnością handlową, oraz
2. odrębny dział zajmujący się działalnością polegającą na wynajmie nieruchomości (dalej: „Dział nieruchomościowy”), którym obecnie kieruje jedna osoba wykonująca swoje obowiązki na podstawie umowy o pracę.
   
   

Obsługa funkcjonujących umów najmu nie wymaga bowiem dużego zaangażowania wielu osób. Prace serwisowe i naprawcze wykonywane są przez firmy zewnętrzne. Księgi rachunkowe prowadzone są w taki sposób, że możliwe jest odrębne ustalenie wyniku działalności handlowej i wyniku działalności polegającej na wynajmie nieruchomości. Księgi rachunkowe pozwalają także na wyodrębnienie należności i zobowiązań związanych z:

1. działalnością handlową,
2. działalnością w zakresie najmu.
   
   

Sposób prowadzenia ksiąg pozwala także w łatwy sposób wyodrębnić składniki majątku związane z działalnością polegającą na wynajmie nieruchomości (przede wszystkim same nieruchomości) oraz składniki majątku związane z działalnością handlową (przede wszystkim zapasy towarów). Prowadzenie działalności handlowej powoduje bowiem konieczność utrzymywania zapasów towarów handlowych będących przedmiotem obrotu w ramach działalności gospodarczej Zbywcy (dalej: „Towary przenoszone”). Przy prowadzeniu działalności handlowej Zbywca wykorzystuje prawa do znaku towarowego na podstawie umowy licencyjnej zawartej z podmiotem trzecim (dalej „Prawa do znaku”). W 2019 r. albo 2020 r. Zbywca planuje dokonać zmiany (ograniczenia) profilu działalności. Po zmianach działalność prowadzona przez Zbywcę będzie opierać się głównie na transakcjach związanych z rynkiem nieruchomości, w tym przede wszystkim na oddawaniu nieruchomości w najem.

Zbywca nie zamierza już prowadzić działalności w zakresie handlu. W związku z planowaną zmianą profilu działalności Zbywca planuje przenieść w formie aportu Dział handlowy (dalej: „Transakcja”) na rzecz Zainteresowanego będącego stroną postępowania – Spółki Akcyjnej z siedzibą w Polsce, która w dniu planowanej Transakcji będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „Nabywca”). Działalność Nabywcy nie będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Transakcja będzie obejmować przejście zakładu pracy w rozumieniu art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2019, poz. 1040); do Nabywcy przejdą pracownicy Działu handlowego. Z kolei osobom z Działu handlowego wykonującym swoje obowiązki na podstawie umów cywilnoprawnych, co do zasady, zostanie zaproponowane rozwiązanie tych umów ze Zbywcą oraz zawarcie nowych z Nabywcą albo zostanie dokonana cesja umów za zgodą tych osób. W związku z Transakcją na Nabywcę mogą również zostać przeniesione niektóre składniki majątku wykorzystywane dotychczas wyłącznie albo przede wszystkim do prowadzenia działalności handlowej, np. meble, komputery, oprogramowanie, samochody. Na Nabywcę nie zostaną natomiast przeniesione Nieruchomości. U Zbywcy pozostaną także składniki majątku (w szczególności wyposażenie biura, np. meble, sprzęt komputerowy) niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie wynajmu nieruchomości. Zbywca planuje również kontynuować współpracę z osobą kierującą Działem nieruchomości. Po przeprowadzeniu Transakcji, Nabywca będzie wynajmować od Zbywcy, na zasadach rynkowych, część jego nieruchomości na cele prowadzonej przez Nabywcę działalności handlowej. W praktyce zatem działalność handlowa, co do zasady, będzie prowadzona w tych samych nieruchomościach co obecnie. Nabywca nie wyklucza jednak w dalszej przyszłości zmian w tym zakresie, jeśli z analizy rynkowej Nabywcy będzie wynikało, że są one uzasadnione. Z kolei Prawa do znaku Nabywca zamierza nabyć od podmiotu, który jest ich właścicielem. Jeśli nie nastąpi to w tym samym terminie, co Transakcja, to Nabywca zamierza wykorzystywać prawa do znaku towarowego na podstawie umowy licencyjnej.

W odpowiedzi na wezwanie Zainteresowani wskazali, że przedmiotem Transakcji będą takie składniki majątkowe, jak: towary w magazynie, samochody, sprzęt biurowy, magazynowy i informatyczny, meble biurowe, meble ekspozycyjne, telefony, strona internetowa.

Przedmiotem Transakcji będą także składniki niematerialne, takie jak: zobowiązania wobec kontrahentów handlowych, zobowiązania kredytowe względem banku, przedpłaty na zamówienia, należności od kontrahentów, umowy z kontrahentami, oprogramowanie komputerowe, w tym księgowe, finansowe, magazynowe, graficzne, antywirusowe, biurowe.

Nabywca Działu Handlowego będzie kontynuował działalność w zakresie prowadzonym do dnia aportu przez Dział Handlowy.

Po nabyciu składników majątkowych wchodzących w skład Działu Handlowego Nabywca będzie miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem Transakcji. Należy jednak zwrócić uwagę na dwa aspekty.

Jak wskazano we wniosku do prowadzenia działalności handlowej Nabywca będzie potrzebował Nieruchomości. Nieruchomości pozostaną bowiem własnością Zbywcy. W celu zapewnienia możliwości kontynuowania prowadzenia działalności Nabywca wynajmie od Zbywcy część Nieruchomości na cele prowadzonej przez Nabywcę działalności handlowej (kontynuowania działalności Działu handlowego). Oznacza to, że mimo iż na Nabywcę nie przejdzie prawo własności Nieruchomości, to przejdzie na niego prawo do używania Nieruchomości (na podstawie umowy najmu). W praktyce zatem działalność handlowa będzie prowadzona w tych samych Nieruchomościach co obecnie. Należy jednak podkreślić, że kontynuowanie działalności przez Nabywcę nie jest uzależnione od wynajmowania konkretnych Nieruchomości należących do Zbywcy. Nabywca mógłby kontynuować działalność Działu handlowego w innej Nieruchomości o podobnych parametrach wynajętej albo nabytej od podmiotu trzeciego. Nabywca nie wyklucza w przyszłości takiego rozwiązania. Bezpośrednio po Transakcji planuje jednak, ze względów biznesowo-logistycznych, kontynuować działalność w tej samej Nieruchomości, w której obecnie funkcjonuje Dział handlowy.

Ponadto Zbywca przy prowadzeniu działalności handlowej wykorzystuje Prawa do znaku. Ma do tego prawo na podstawie umowy licencyjnej zawartej między właścicielem Znaku a Zbywcą.

Nabywca przy kontynuowaniu działalności handlowej (obecnie prowadzonej przez Dział handlowy) również zamierza wykorzystywać Prawa do znaku. W tym celu Nabywca zamierza nabyć Prawa do znaku od podmiotu, który jest ich właścicielem. Oznacza to, że przy prowadzeniu działalności handlowej (kontynuacji działalności Działu handlowego) Nabywca zamierza wykorzystywać Prawa do znaku, ale na innej podstawie prawnej. Zbywca korzysta z nich bowiem na podstawie umowy licencyjnej z właścicielem znaku. Natomiast Nabywca zamierza nabyć Prawa do znaku od ich właściciela. Nabywca dołoży starań, aby nabycie Praw do znaku nastąpiło w dniu zawarcia Transakcji (aportu). Jeśli nie będzie to możliwe, to Nabywca wstąpi w prawa i obowiązki wynikające z umowy licencyjnej Znaku, czyli będzie korzystał ze znaku na takich samych zasadach, jak obecnie Zbywca (Dział handlowy). Celem Nabywcy jest jednak uzyskanie prawa własności znaku. Nawet jeśli nie uda się go zrealizować w momencie Transakcji (aportu), to Nabywca zamierza podejmować działania, aby cel ten zrealizować w przyszłości.

Podsumowując, po Transakcji Nabywcy będą przysługiwały Prawa do znaku. Prawdopodobnie zmieni się jednak ich podstawa. Obecnie Zbywca (Dział handlowy) korzysta z Praw do znaku na podstawie umowy licencyjnej zawartej z właścicielem Praw do znaku. Nabywca zamierza nabyć Prawa do znaku.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych? (pytanie sformułowane we wniosku pod nr 4)

Zdaniem Zainteresowanych, Transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych po stronie Nabywcy.

Zainteresowani wskazali, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatek od towarów i usług to podatek w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z powyższych przepisów wynika, że jeśli Transakcja przeniesienia Działu handlowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, to nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zainteresowani podkreślili, że z uzasadnienia stanowiska do pytania 1 wynika, że z tytułu przeniesienia Działu handlowego Zbywca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, uznając stanowisko do pytania 1 za prawidłowe uznać należy, że Transakcja Przeniesienia Działu handlowego podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, a tym samym Nabywca będzie zobowiązany do jego uiszczenia. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Według art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, natomiast zgodnie z ust. 2 tego artykułu wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów. W myśl art. 6 ust. 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli podatnik nie określił wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny organu podatkowego, wartości rynkowej, organ ten wezwie podatnika do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Natomiast w przypadku, gdy podatnik, pomimo wezwania, o którym mowa w ust. 3, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik (art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych). Wobec tego, podstawą opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych wobec Transakcji będzie wartość rynkowa poszczególnych składników Działu handlowego obowiązująca w chwili zawarcia umowy przenoszącej Dział handlowy na Nabywcę.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. innych praw majątkowych – 1%.
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 tej ustawy podatek pobiera się według stawki najwyższej, jeżeli podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki – od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych. W sytuacji, gdy strony Transakcji wyodrębnią w zawartej umowie wartość poszczególnych składników materialnych i niematerialnych tworzących Dział handlowy, do których mają zastosowanie różne stawki, to wysokość podatku od czynności cywilnoprawnych będzie stanowiła suma podatku obliczonego od wartości rynkowej, w stawce właściwej dla poszczególnych składników.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji, Organ przywołał powyżej tylko tę część stanowiska Zainteresowanych, która odnosi się do podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w części zostało uznane za prawidłowe, natomiast w części za nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja z 19 września 2019 r., znak: 0114-KDIP1-1.4012.377.2019.3.IZ.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1519), podatkowi temu podlegają m.in.:

Podatkowi temu podlegają także zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 (art. 1 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 1 ust. 3 pkt 2 cyt. ustawy, w przypadku umowy spółki kapitałowej za zmianę umowy uważa się podwyższenie kapitału zakładowego z wkładów lub ze środków spółki oraz dopłaty.

Stosownie do art. 1a pkt 2 ww. ustawy, użyte w ustawie określenie spółka kapitałowa oznacza spółkę: z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjną lub europejską.

W myśl art. 1 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, umowa spółki kapitałowej oraz jej zmiana podlega podatkowi, jeżeli w chwili dokonania czynności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się:

1. rzeczywisty ośrodek zarządzania albo
2. siedziba tej spółki – jeżeli jej rzeczywisty ośrodek zarządzania nie znajduje się na terytorium innego państwa członkowskiego.
   
   

Z treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej; natomiast w myśl pkt 2 tego przepisu – z chwilą podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału spółki mającej osobowość prawną. Zgodnie z art. 4 pkt 9 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na spółce.

Stosownie natomiast do treści art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania przy podwyższeniu kapitału zakładowego stanowi wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy.

W myśl art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, od podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1 pkt 8, odlicza się:

1. kwotę wynagrodzenia wraz z podatkiem od towarów i usług, pobraną przez notariusza za sporządzenie aktu notarialnego umowy spółki albo jej zmiany, jeżeli powoduje ona zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego;
2. opłatę sądową związaną z wpisem spółki do rejestru przedsiębiorców lub zmianą wpisu w tym rejestrze dotyczącą wkładu do spółki albo kapitału zakładowego;
3. opłatę za zamieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym ogłoszenia o wpisach, o których mowa w pkt 2.
   
   

Stawka podatku od umowy Spółki (i tym samym jej zmiany) wynosi 0,5% podstawy opodatkowania (art. 7 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Zbywca planuje przenieść w formie aportu Dział handlowy (Transakcja) na rzecz Zainteresowanego będącego stroną postępowania – Spółki Akcyjnej.

Zatem z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem przedstawionej w nim transakcji nie jest umowa sprzedaży, do której odnoszą się powołane przez Zainteresowanych w stanowisku przepisy, lecz aport części przedsiębiorstwa do spółki kapitałowej. Skoro tak, to zasady i sposób opodatkowania opisanej transakcji należy określić przez zastosowanie przepisów dotyczących zmiany umowy spółki kapitałowej.

Z powołanych przepisów wynika, że zmiana umowy spółki kapitałowej polegająca na podwyższeniu kapitału zakładowego (a z tym właśnie wiąże się wniesienie aportu do Spółki) co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Obowiązek podatkowy w takim przypadku ciąży na Spółce, do której wnoszony jest aport; czyli na nabywcy aportu. A zatem w opisanej sytuacji obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży na Zainteresowanym będącym stroną postępowania.

Odnosząc się do przywołanego w stanowisku art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, należy stwierdzić, że nie ma on w analizowanej sprawie zastosowania.

Stosownie do jego treści – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   
   

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Zwrócić należy uwagę, że z literalnego brzmienia art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika wprost, że nie podlegają wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy spółki i ich zmiany, nawet wówczas, gdy z tytułu czynności – umowy spółki (lub jej zmiany) czynność jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron jest z tego podatku zwolniona. Przy czym, zgodnie z tzw. zasadą stand still, mającą zastosowanie do spółek kapitałowych (a taką właśnie jest spółka akcyjna, do której aport ma być wniesiony), jeżeli zmiana umowy spółki kapitałowej związana jest z wniesieniem aportu objętego opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług (czyli z tytułu danej czynności jedna ze stron podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona) – to ma miejsce wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zasada ta nie będzie miała jednak zastosowania w analizowanej sprawie, gdyż jak wynika z niżej wskazanej interpretacji opisana transakcja nie podlegała podatkowi od towarów i usług.

W interpretacji indywidualnej wydanej 19 września 2019 r., znak: 0114-KDIP1-1.4012.377. 2019.3.IZ., dotyczącej podatku od towarów i usług, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził bowiem, że skoro opisany przez Zainteresowanych Dział handlowy, tj. zespół składników majątkowych, spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa według art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, uznać należy, że planowana czynność wniesienia aportem ww. składników majątku Zbywcy do Nabywcy będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ww. ustawy i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem biorąc pod uwagę, że planowane przez Zbywcę przeniesienie w formie aportu Działu handlowego (Transakcja) na rzecz Zainteresowanego będącego stroną postępowania będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, Transakcja przeniesienia w formie aportu Działu handlowego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jako zmiana umowy spółki.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych w części dotyczącej opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych Transakcji przeniesienia działu handlowego do spółki kapitałowej należało uznać za prawidłowe.

Tak samo należało uznać za prawidłowe stwierdzenie, że to na Nabywcy ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Organ interpretacyjny nie może jednakże potwierdzić stanowiska Zainteresowanych dotyczącego zakwalifikowania analizowanej we wniosku czynności – którą ma być przeniesienie w formie aportu Działu handlowy do spółki kapitałowej – jako sprzedaży, a co za tym idzie ustalenia podstawy opodatkowania oraz stawki podatku.

Zainteresowani w swoim stanowisku powołali się na przepisy, które odnoszą się do zasad opodatkowania umowy sprzedaży. Jednakże w analizowanym opisie zdarzenia przyszłego nie mamy do czynienia z umową sprzedaży tylko z wniesieniem aportu (w postaci Działu handlowego) do Spółki akcyjnej.

Takie wniesienie aportu (wkładu), jeśli wiąże się z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki kapitałowej – traktowane jest jako zmiana umowy spółki i podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, według stawki 0,5%. Natomiast podstawę opodatkowania – stosownie do brzmienia art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) cyt. ustawy – stanowi wartość, o którą podwyższony zostanie kapitał zakładowy spółki, która to wartość winna być określona w zmianie umowy spółki. Od ww. podstawy opodatkowania odliczeniu podlegać będą wydatki wymienione w art. 6 ust. 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych w części dotyczącej zasad opodatkowania, tj. tytułu opodatkowania, podstawy opodatkowania i stawki podatku należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy także zwrócić uwagę na treść art. 2 pkt 6 lit. c) triet pierwsze ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z tym przepisem nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych umowy spółki i ich zmiany związane z wniesieniem do spółki kapitałowej, w zamian za jej udziały lub akcje przedsiębiorstwa spółki kapitałowej lub jego zorganizowanej części.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.